Digitaal thema-artikel
De heldhaftige invloed van rechtschapen vrouwen
Vrouwen spelen een belangrijke rol in het evangelie van Jezus Christus.
Enkele van mijn lievelingsherinneringen aan mijn jeugd zijn aan momenten waarop ik onder de lakens met mijn zaklantaarn de laatste bladzijden van een spannend boek lag te lezen. Mijn lievelingspersonages hadden gewonnen en waren veilig, en ik was blij. Ik lag dan wakker, en vroeg me af hoe het zou zijn om die triomferende hoofdpersoon te zijn. En als ik eindelijk in slaap sukkelde, had ik een glimlach op mijn gezicht.
Ik vond het heerlijk om mij in te beelden dat ik het leven van de personages in mijn boeken leidde, want ik was ervan overtuigd dat iemand die zo gewoon was als ik nooit een held kon zijn.
Ik hield stilletjes vast aan die overtuiging, totdat die enkele weken geleden in mijn college psychologie op de proef werd gesteld toen mij werd gevraagd om over mijn helden te schrijven. De eerste gezichten waar ik aan dacht, waren die van de vrouwen in mijn leven. Eerst verzette ik me tegen die gedachte, omdat ik meende dat al zo veel mensen over hun moeder of tante of jongevrouwenleidster schrijven, en zeggen dat ze hun held zijn. Maar toen besefte ik dat het daar juist om ging.
De meeste mensen die mijn leven hebben veranderd, zijn geen beroemdheden op sociale media of miljardairs of befaamde deskundigen. Mijn helden zijn mensen die de tijd hebben genomen om mij christelijke liefde te betonen en me te laten inzien wie ik werkelijk ben.
Onze kracht als rechtschapen vrouwen komt uit het besef van ons eigen belang, onze goddelijke identiteit, en ons vermogen om veel tot stand te brengen. En omdat wij onze eigenwaarde inzien, kunnen wij op onze beurt anderen laten inzien wat hun sterke kanten en hun oneindige waarde zijn.
Zuster Jean B. Bingham, algemeen ZHV-presidente, heeft ons als volgt aangemoedigd: ‘We moeten onze gaven ontdekken en ontwikkelen, eraan denken van wie we ze hebben gekregen en ze dan ook voor Gods doeleinden gebruiken. Door onze gaven tot zegen van anderen te gebruiken, ervaren wij de macht van het priesterschap in ons leven.’1 Het is zo belangrijk dat vrouwen altijd begrijpen dat de wereld ‘uw kracht, uw bekering, uw overtuiging, uw leidinggevende kwaliteiten, uw wijsheid en uw stem nodig’ heeft.2
Verder zijn we weliswaar heel krachtig als individu, maar als we de handen ineenslaan, zijn we nog veel sterker. Als we alleen staan, kunnen de lasten die we dragen zwaar zijn, maar als we elkaar bijstaan, kunnen we samen ‘elkaars lasten […] dragen’ door ‘te treuren met hen die treuren’ en ‘hen te vertroosten die vertroosting nodig hebben’ (Mosiah 18:8–9). We moeten ophouden elkaar te oordelen en met elkaar te wedijveren zoals de wereld dat doet. We hebben elkaar nodig bij het werk van de voortgaande herstelling.
Toen ik jonger was, meende ik dat heldhaftigheid bestond uit één persoon die de wereld door buitengewone opoffering redde. Heldhaftigheid was iets dat je in het journaal zag: een onverschrokken brandweerman die een baby uit een brandend gebouw haalt, of een moedige poolhond die in een hevige winterstorm zijn baasje redt. Maar ik heb mijn definitie van heldhaftigheid uitgebreid. Heldhaftigheid is het brood dat een dienende zuster je brengt omdat ze de ingeving kreeg om je te helpen. Heldhaftigheid is iemand een bemoedigend sms’je sturen omdat je het gevoel kreeg dat ze je woorden nodig had. Heldhaftigheid is een rouwende zuster je schouder aanbieden om op uit te huilen. Heldhaftigheid is nederig, stil en moedig. Heldhaftigheid is de moed om anderen in kleine stappen te dienen en lief te hebben, zelfs als je doodmoe, onzeker of lusteloos bent. Heldhaftigheid wordt met eenvoudige daden tot stand gebracht, want ‘door kleine en eenvoudige dingen [worden] grote dingen […] teweeggebracht’ (Alma 37:6).
Hoewel het licht van onze eigen heldhaftigheid misschien geen groot bereik heeft, kunnen we samen met het licht van Christus’ liefde elke uithoek van de wereld bereiken. Zoals onze geliefde profeet, president Russell M. Nelson, heeft gezegd: ‘Lieve zusters, er is niets essentiëler voor uw eeuwige leven dan uw eigen bekering. Tot bekering gekomen vrouwen die hun verbonden nakomen […] zullen door hun rechtschapen levenswandel steeds meer opvallen in een verslechterende wereld. Zij zullen in de positiefste zin als anders gezien worden.’3
Hoe tof draken en toverij en enorme veldslagen ook zijn, op een dag wil ik bij het lezen van het boek over mijn leven constateren dat ik geduldig was in tegenspoed, vriendelijk wanneer ik met wreedheid werd geconfronteerd, en zachtmoedig wanneer ik met haat te maken kreeg. Ik wil lezen dat ik met de eenzamen praatte, en de verwaarloosden verdedigde, en dat ik ze liet inzien hoe God hen ziet. Ik wil weten dat ik door vertrouwen te hebben in wie ik was, en door de kracht van mijn invloed te kennen, een bijdrage leverde om de wereld te verbeteren, het werk van de Heer te bevorderen (zelfs op bescheiden manieren), en de wereld hielp voorbereiden op zijn wederkomst. En als ik dat doe, dan zie ik dat ik dat deed met de hulp en invloed van mijn geliefde zusters en vrouwen die verbazingwekkende voorbeelden van discipelschap waren.