Digitaal thema-artikel: Onder heiligen der laatste dagen
Door de Heer geleid
De Heer kent ons en weet wat er nu goed voor ons is.
Foto, Cody Bell
Giselle
Voordat we trouwden, werkte André aan zijn doctoraat en kreeg hij werk aan de University of Michigan aangeboden. We trouwden en verhuisden naar Michigan. André kreeg uiteindelijk wat problemen op het werk en wilde van baan veranderen.
We waren jong, pasgetrouwd en wisten niet wat we moesten doen. We besloten erover te bidden.
André
Ik ging op een dag naar de universiteit en zag daar een bord met vacatures hangen. Ik solliciteerde op drie verschillende vacatures. Binnen een week kreeg ik de drie banen allemaal aangeboden.
Giselle
We vroegen ons af wat we moesten doen. We baden nogmaals. Eén baan was in Engeland, maar we bleven het liefst in de Verenigde Staten. Eentje was in Texas en de andere baan was in Maryland, in de buurt van Washington D.C. De baan in Maryland was bij NASA. André is wetenschapper, dus NASA leek een goede plek om te gaan werken.
André
Ik reed tijdens onze verhuizing naar Maryland, terwijl Giselle sliep. Het was vroeg in de ochtend toen ik de Washington D.C.-tempel zag.
‘Wakker worden! Wakker worden! Zie je dat?’ zei ik tegen Giselle. ‘Het lijkt wel een kasteel!’
Giselle
Ik zei tegen André dat we er misschien een keertje heen konden gaan. We hadden geen idee wat het was. Ik ging een paar dagen na onze aankomst in Maryland naar de bibliotheek. Daar kon ik het internet gebruiken en mijn e-mail bekijken.
Een medewerkster hoorde mijn accent en vroeg waar ik vandaan kwam. Ik zei dat ik uit Brazilië kwam en we raakten aan de praat. Ze heette Edna. Ik zei dat we net vanuit Michigan waren verhuisd, en vertelde haar waar we nu woonden.
‘Ik woon ook in die appartementen’, zei Edna.
Toen ik de volgende dag weer in de bibliotheek was, zei Edna: ‘Ik ben blij dat je er weer bent. Ik wil jou en je man graag bij mij thuis voor het avondeten uitnodigen.’
Ik vond het wat vreemd, omdat ze me niet echt kende. Toen zei ze: ‘Ik heb over je gebeden, omdat ik iets heel bijzonders voelde toen ik je gisteren ontmoette.’
We gingen naar haar huis en hoorden dat haar man onlangs was overleden. Na het eten speelde ze ‘U wil ik volgen, Heer’ (Lofzangen, nr. 153) op de piano. Ze zei dat het lied de lievelingslofzang van haar man was, en dat het op zijn uitvaartdienst was gespeeld. Toen sprak ze over het heilsplan en nodigde ze ons uit om met haar mee naar de kerk te gaan.
We gingen naar de kerk, en de mensen daar waren heel vriendelijk. We besloten de volgende zondag weer te gaan. We stemden ermee in om de zendelingenlessen te volgen. Edna bood aan om de lessen bij haar thuis te houden. We gingen vijf maanden lang elke zondag naar de kerk. Ons hart en onze geest werden op de doop voorbereid.
André
Toen onze doop bekend werd gemaakt, leek iedereen verrast. ‘Tjonge, zijn jullie geen lid?’ zeiden ze. ‘Maar jullie zijn hier elke week!’ Onze doop was bijzonder. Bijna de hele wijk was aanwezig.
Een jaar later werden we in de Washington D.C.-tempel aan elkaar verzegeld. Toen we naar de tempel gingen, beseften we dat we het kasteel bezochten dat we ruim een jaar eerder hadden gezien!
Giselle
Na onze verzegeling in de tempel liepen veel dingen niet goed.
Na 11 september 2001 werd het moeilijk om ons visum te verlengen. Ik was verdrietig, omdat ik net was afgestudeerd aan een plaatselijke hogeschool en een volledige beurs voor de University of Maryland had aangevraagd. De beurs ging niet door en het lab waar André werkte sloot de deuren.
We dachten dat het misschien tijd was om naar Brazilië terug te keren.
André
Onze bisschop zei dat we veel leden in Brazilië konden helpen en ons ontwikkelen op manieren die in de Verenigde Staten wellicht niet mogelijk waren. Hij raadde ons aan om nauw bij de kerk betrokken te blijven.
‘Ga naar Brazilië en dien de Heer’, zei hij.
Toen we enige tijd in Brazilië woonden, kwam onze ringpresident bij ons thuis en riep me als bisschop. Op de een of andere manier wist ik dat ik geroepen zou worden. Ik kon een paar nachten vóór mijn roeping de slaap niet vatten. Ik was aan het nadenken en studeren.
Giselle
Ik vroeg me af wat er aan de hand was. Ik zeg hem vóór zijn roeping veranderen.
André
Aan het begin van mijn roeping hadden we 80 actieve leden in onze wijk. Tegen de tijd dat ik ontheven werd, kwamen er veel meer leden regelmatig naar de kerk. Er gingen ook 12 zendelingen uit onze wijk op zending. Het was geweldig!
Rond de tijd dat ik werd ontheven, werd president Dieter F. Uchtdorf uit het Eerste Presidium ontheven. Ik weet nog dat president Russell M. Nelson zei dat president Uchtdorf nieuwe, belangrijke taken in het Quorum der Twaalf Apostelen had.
Drie maanden later werd ik als eerste raadgever in het zendingspresidium geroepen. Ik heb geen zending vervuld, maar geniet van mijn roeping. Ik werk graag met de zendelingen. De Heer kent me. Hij wist dat ik als bisschop ontheven moest worden, zodat ik kan dienen op het moment en de plek die nu juist voor me zijn.