Αρχές Τέλεσης Διακονίας
Κάνοντας την τέλεση διακονίας ουσιαστική
Εάν αναρωτιέστε εάν η τέλεση διακονίας σας είναι ουσιαστική, σκεφθείτε αυτές τις ιδέες.
Είναι εύκολο να αναρωτιόμαστε αν η τέλεση διακονίας μας κάνει τη διαφορά, ειδικά όταν αντιμετωπίζουμε τους δικούς μας αγώνες.
Στην περίοδο της ζωής μου πριν από το αναπηρικό αμαξίδιο, μου άρεσε να βλέπω να περνά στην Ανακουφιστική Εταιρεία ένας πίνακα με φύλλο εγγραφής για να γράφουν το όνομά τους οι άνθρωποι εθελοντικά, ώστε να κάνουν υπηρέτηση. Συχνά εγγραφόμουν για να προσφέρω υπηρέτηση. Ήταν ένας τρόπος να δείξω την προθυμία μου «να σηκώνει ο ένας του άλλου τα βάρη» (Μωσία 18:8).
Δεν έφταιγε ο πίνακας που δεν μπορούσα να γράψω πια το όνομά μου. Στην πραγματικότητα, δεν μπορούσα να γράψω το όνομά μου καθόλου. Εξαιτίας της αναπηρίας μου, δεν μπορούσα καν να κρατήσω τον πίνακα. Κανείς δεν περίμενε από εμένα να γράψω το όνομά μου. Όμως, ω πόσο ήθελα! Η υπηρέτηση μάς περιβάλλει με την αγάπη του Θεού και μας συνδέει με τους άλλους. Χρειαζόμουν απεγνωσμένα αυτό το συναίσθημα της σύνδεσης με τον εαυτό μου.
Επειδή χρειαζόμουν ανθρώπους να βοηθούν με τη φροντίδα μου, η υπηρέτησή μου δεν φαινόταν να αξίζει την προσπάθεια που θα απαιτούσε από άλλους να με βοηθούν. Αυτός ο πίνακας έγινε υπενθύμιση αυτού που δεν μπορούσα πλέον να κάνω – τουλάχιστον μέχρι που η αδελφή που τελούσε διακονία σε εμένα είδε την επιθυμία μου.
Με ρώτησε τι θα ήθελα να κάνω για να υπηρετήσω, όχι μόνο αυτό που χρειαζόμουν να κάνουν άλλοι για μένα. Κατόπιν έγραψε το όνομά μου στον πίνακα. Ήρθε στο σπίτι μου και με βοήθησε να φτιάξω τα γεύματα που είχα προσφερθεί εθελοντικά να προετοιμάσω για άλλους. Ποτέ δεν υπονόησε ότι χρειαζόμουν τόσο μεγάλη βοήθεια για τον εαυτό μου, που δεν θα έπρεπε να προσπαθώ να βοηθώ άλλους. Ήταν ευτυχισμένη που περνούσε χρόνο μαζί μου.
Στο τέλος, συνειδητοποίησα ότι οι προσπάθειές μου άξιζαν τον κόπο. Με τη βοήθεια της αδελφής που τελούσε διακονία σε εμένα, μπόρεσα να κάνω κάτι. Είτε αυτό σήμαινε κάτι για κάποιον άλλον είτε όχι, έκανε τη διαφορά για μένα. Αν και δεν ωφέλησε άμεσα την οικογένειά μου ή δεν θεράπευσε το σώμα μου, βοήθησε στη θεραπεία της καρδιάς μου.
ΕμΡί Πάγκμαϊρ
Γιούτα, Η.Π.Α.
Με τη βοήθειά Του, είστε περισσότερο από επαρκείς
City of Zion Translated [Η πόλη της Σιών ανελήφθη], υπό Del Parson. Φωτογραφία μεγεθυντικού φακού υπό Getty Images
Είναι σύνηθες να αισθανόμαστε ανεπαρκείς να κάνουμε το έργο του Κυρίου. Ο προφήτης Ενώχ αισθάνθηκε έτσι επίσης. Όταν ο Κύριος τον προσέταξε να καλέσει τον λαό σε μετάνοια, ανησύχησε επειδή ήταν «απλώς ένα αγόρι, και όλοι οι άνθρωποι με αντιπαθούν γιατί είμαι βραδύγλωσσος» (Μωυσής 6:31).
Όμως ο Κύριος υποσχέθηκε ότι θα ήταν με τον Ενώχ και ότι το Πνεύμα Του θα ήταν επάνω του, και «θα δικαιώσω λοιπόν όλα σου τα λόγια. Για αυτό…» κάλεσε «βάδιζε μαζί μου» (Μωυσής 6:34).
Ο Ενώχ ήταν υπάκουος σε αυτό που πρόσταξε ο Κύριος και απετέλεσε μεγάλη επιρροή στον λαό, όχι λόγω της δικής του δύναμης αλλά λόγω της «δύναμης της γλώσσας αυτής που του είχε δώσει ο Θεός» (Μωυσής 7:13).
Αρχές για να λάβουμε υπ’ όψιν
Εάν αναρωτιέστε εάν η τέλεση διακονίας σας είναι ουσιαστική, σκεφθείτε αυτές τις αρχές:
-
Η κατανόηση της τέλεσης διακονίας και των σκοπών της θα μας βοηθήσει να κρίνουμε τις προσπάθειές μας με μεγαλύτερη ακρίβεια.
-
Η τέλεση διακονίας έχει να κάνει περισσότερο από την οικοδόμηση ισχυρότερων σχέσεων. Έχει να κάνει με τη βοήθεια άλλων να ενδυναμώσουν τη σχέση τους με τον Σωτήρα1.
-
Η τέλεση διακονίας δεν είναι απλώς μία ανάθεση. Είναι πώς ζούμε τις διαθήκες μας για να Τον υπηρετούμε φροντίζοντας ο ένας τον άλλον.
-
Η τέλεση διακονίας δεν ακολουθεί μία προκαθορισμένη μορφή. Μας βοηθά να αναπτυχθούμε ωθώντας μας στα όριά μας καθώς προσαρμοζόμαστε στην κατάσταση και επιζητούμε έμπνευση για να τελέσουμε διακονία όπως θα έκανε ο Σωτήρας.
-
-
Η κατανόηση του τρόπου με τον οποίο βλέπει ο Θεός την τέλεση διακονίας μας μπορεί να αλλάξει την προοπτική μας.
-
Ο Θεός δεν υπολογίζει την τέλεση διακονίας βάσει εντυπωσιακών αποτελεσμάτων ή εάν οι προσπάθειές μας εκτιμώνται καν (βλέπε το παράδειγμα τού Όλιβερ Γκρέιντζερ στο Διδαχή και Διαθήκες 117:12-13)2.
-
Όταν η επιθυμία μας είναι καλή και κάνουμε μία πραγματική προσπάθεια, η τέλεση διακονίας μας είναι ουσιαστική για Εκείνον (βλέπε Διδαχή και Διαθήκες 4:2, 5).
-
Ο Θεός είναι πρόθυμος να μεγαλύνει ακόμη και τη «μικρή ή δυσδιάκριτη υπηρέτησή» μας3 (βλέπε Διδαχή και Διαθήκες 123:17).
-
Τι μπορούμε να κάνουμε;
Αντί να ανησυχείτε για αυτό που νομίζετε ότι δεν μπορείτε να κάνετε, με προσευχή σκεφθείτε τι μπορείτε να κάνετε. Κατόπιν ενεργήστε. Καθώς ενεργείτε στο όνομα του Κυρίου, Εκείνος μπορεί να μεγαλύνει τις προσπάθειές σας και να τις χρησιμοποιήσει για να ευλογεί εσάς και άλλους (βλέπε Νεφί Β΄ ́32:9).