ธรรมเนียมการฝังศพชาวยิว

ลาซารัส มารธา และมารีย์เป็นพี่น้องที่อาศัยอยู่ในเมืองเบธานี พวกเขาเป็นเพื่อนของพระผู้ช่วยให้รอด และพระองค์ทรงไปเยี่ยมพวกเขาหลายครั้ง ณ ชั่วขณะหนึ่งในระหว่างการปฏิบัติศาสนกิจของพระองค์ พระเยซูเสด็จออกจากแคว้นยูเดีย ที่ตั้งของเมืองเบธานี เพราะชาวยิวที่นั่นต้องการสังหารพระองค์ (ดู ยอห์น 10:39–40) ขณะพระเยซูเสด็จจากไป ลาซารัสก็ล้มป่วย เสียชีวิต และฝังไว้ตามธรรมเนียมชาวยิว (ดู ยอห์น 11:1–17)

นี่คือธรรมเนียมบางส่วนที่พวกเขาน่าจะปฏิบัติเมื่อลาซารัสถึงแก่ความตายและฝังศพของเขา

ของเหลวหกราดบนมือ — หลังจากบุคคลหนึ่งสิ้นใจ ตาของเขาจะปิด ร่างผู้วายชนม์จะได้รับการชโลมด้วยกลิ่นต่างๆ เช่น น้ำมันหอม มดยอบ และกฤษณา (ดู ลูกา 23:56; ยอห์น 19:38-40)

คนยืนอยู่ข้างร่างที่ห่อหุ้มด้วยผ้า — ร่างกายผู้วายชนม์ห่อไว้ด้วยผ้าและนำร่างไปยังบ้านของครอบครัวซึ่งเป็นที่ที่ญาติและเพื่อนบ้านสามารถไปเยี่ยมได้ (ดู กิจการ 9:37)

ร่างบนแคร่หามที่ผู้คนกำลังแบก — โดยปกติภายใน 8 ชั่วโมงนับจากเวลาที่สิ้นชีวิต ร่างผู้วายชนม์จะเก็บไว้ในสุสานเพื่อให้ผู้มาเยี่ยมทุกคนได้เห็น (ดู ลูกา 7:12–14) ผู้หญิงเป็นผู้นำขบวนแห่ศพ สมาชิกครอบครัวฉีกเสื้อผ้าของตนเป็นเครื่องหมายของการไว้ทุกข์

ผู้หญิงเข้าไปในสุสานที่เปิดอยู่ — สุสานบางแห่งสกัดไว้ในศิลา (ดู มัทธิว 27:58–60) สุสานมีช่องเปิดเล็กๆ ดังนั้นเวลาเข้าไปจึงต้องก้มศีรษะ

ร่างนอนอยู่บนแท่นหินในสุสาน — ร่างจะถูกวางไว้บนแท่นที่สกัดจากหิน สุสานปิดด้วยหินกลมขนาดใหญ่เพื่อป้องกันไม่ให้โจรหรือสัตว์เข้าไปในสุสาน¹

หลังจากพระเยซูทรงทำให้ลาซารัสฟื้นคืนชีพจากความตายแล้ว เหล่าสานุศิษย์ของพระองค์มีเหตุผลอันทรงพลังที่จะมีความหวังต่อไปมากกว่าแค่เสียใจกับการสูญเสียผู้ที่ตนรัก พวกเขาไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าเพราะพระเยซูคริสต์ “หลุมศพจะไม่มีชัยชนะ, และความตายจะไม่มีความเจ็บแปลบ” (โมไซยาห์ 16:7)