สูงวัยอย่างมีศรัทธา

แม้ว่าคุณจะอายุมากขึ้นแต่จิตกุศลไม่มีวันสูญสิ้น

โดย ริชาร์ด เอ็ม. รอมนีย์

นิตยสารศาสนจักร

สตรีเหล่านี้ได้รับเรียกให้อยู่ในฝ่ายประธานสมาคมสงเคราะห์หลายปีต่อมา พวกเธอนำประสบการณ์และความเข้าใจมาสู่การรับใช้

ภาพถ่ายโดย ริชาร์ด เอ็ม. รอมนีย์

“เราอาจจะเป็นฝ่ายประธานสมาคมสงเคราะห์ที่อายุมากที่สุดในศาสนจักร” แชรอน อเล็กซานเดอร์กล่าว เธอเพิ่งจะอายุครบ 89 ปี และที่ปรึกษาของเธอ มาร์ลีน ปีเตอร์สัน และ โดโรธี อาร์โนลด์ อายุ 90 ปีและ 91 ปีตามลำดับ

“อายุเฉลี่ยของเราคือ 90 ปี” โดโรธีพูดพลางหัวเราะ

ฝ่ายประธานสมาคมสงเคราะห์นี้รับใช้ในสาขาที่สถานประกอบการอิสระในออกเด็น ยูทาห์ สหรัฐอเมริกา สถานที่แห่งนี้เป็นบ้านของสมาชิกอาวุโสหลายคนของศาสนจักร เรามักจะเห็นฝ่ายประธานใช้เครื่องช่วยเดินแวะไปตามบ้านหลังต่างๆ ทักทายผู้คน และตรวจสอบให้แน่ใจว่าทุกคนปลอดภัย

มีอยู่ครั้งหนึ่งที่ผู้คนจากวอร์ดท้องที่ไปเยี่ยมเพื่อปฏิบัติศาสนกิจ จากนั้นประธานสเตคได้รับการกระตุ้นเตือนให้ฝ่ายประธานสาขาทูลถามพระเจ้าว่ามีผู้พำนักคนใดบ้างที่สามารถรับใช้และควรให้การเรียกอะไร

ได้รับพรมากเกินกว่าจะปฏิเสธได้

“เมื่อประธานสาขาเสนอการเรียกให้ฉันเป็นประธานสมาคมสงเคราะห์” แชรอนกล่าว “ฉันคิดว่าฉันได้รับพรมากเกินกว่าจะปฏิเสธได้” ในทางกลับกันเธอได้รับแรงบันดาลใจว่าใครควรเป็นที่ปรึกษาของเธอ “ฉันนึกถึงมาร์ลีนก่อนเป็นคนแรก” เธอกล่าว “เราทำงานร่วมกันในสเตคโดยการเตรียมชื่อสำหรับงานพระวิหาร ฉันรู้ว่าสามีของเธอจากไปได้ไม่นานนัก และแม้ว่าเธอกำลังเผชิญความลำบากในเรื่องนั้นอยู่ ฉันรู้ว่าเธอซื่อสัตย์”

หลังจากการประชุมศีลระลึก แชรอนมองไปรอบห้องเพื่อแสวงหาการดลใจ “ฉันเห็นโดโรธี เธอยิ้มให้ฉันและฉันรู้ว่าเธอจะเป็นที่ปรึกษาอีกคน พระเจ้าทรงนำฉันให้พบสตรีทั้งสองท่านนี้ และไม่ได้ทรงเลือกผิดทั้งคู่”

เหมือนครอบครัวใหญ่

แชรอนยังกล่าวด้วยว่าเธอสามารถมองเห็นข้อดีของการมีคนจากสถานที่แห่งนั้นมารับใช้ด้วย “เราอยู่ใกล้สถานการณ์มากขึ้น” เธอกล่าว “เราเข้าใจดีว่าบางครั้งเราไม่ดีพอ บางครั้งเราลืมไปมาก และบางครั้งเรารู้สึกไม่ค่อยสบาย และเรารู้วิธีที่จะหัวเราะกับปัญหาที่เราเผชิญด้วยกัน”

“คนที่อาศัยอยู่ที่นี่ก็เหมือนครอบครัวใหญ่อยู่แล้ว” มาร์ลีนกล่าว “เรารับประทานอาหารร่วมกัน เราเจอกันวันละสามครั้ง และบางครั้งเราทำกิจกรรมร่วมกัน ฉันจึงคิดว่าประธานสเตคได้รับการดลใจเมื่อเขารู้สึกว่ามีผู้คนที่นี่ที่สามารถรับใช้ซึ่งกันและกันได้”

“เรารู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในแต่ละวัน เรารู้ว่ามีใครต้องการความช่วยเหลือหรือเจ็บป่วยหรือไม่” โดโรธีกล่าว

นอกจากการปฏิบัติศาสนกิจและช่วยเหลือผู้อื่นให้ปฏิบัติศาสนกิจแล้ว สมาชิกของฝ่ายประธานยังได้จัดการสอนสมาคมสงเคราะห์ด้วย พวกเขาแนะนำผู้อยู่อาศัยที่อาจได้รับเรียกให้สอน ปรับงานมอบหมายและกำหนดการตามความต้องการของครูแต่ละคน

พึงจำไว้ว่าพระเจ้าทรงรักท่าน

“แต่งานหลักของเราคือการย้ำเตือนผู้อยู่อาศัยคนอื่นๆ ว่าพระเจ้าทรงรักพวกเขา” มาร์ลีนกล่าว “และขณะที่เราทำเช่นนั้น เรารู้สึกถึงความรักของพระองค์เช่นกัน”

“เราทุกคนต่างมีปัญหา” แชรอนกล่าว “ในตอนนี้ฉันมีปัญหาที่ไม่ได้เกิดขึ้นเมื่อห้าเดือนก่อน แต่เมื่อฉันรู้สึกเสียใจกับตัวเอง ฉันก็คิดว่า ‘สิ่งนี้เทียบอะไรไม่ได้เลยกับสิ่งที่พระผู้ช่วยให้รอดทรงเผชิญ’ เราอยู่ที่นี่เพื่อก้าวหน้าและเติบโต และแม้เราจะมีอายุมากแล้ว แต่ถ้าคุณให้ประสบการณ์สั่งสอนคุณ คุณจะเรียนรู้ได้เรื่อยๆ ตลอดไป”

เพราะพวกเขาต่างสูญเสียคนที่ตนเองรัก สมาชิกฝ่ายประธานจึงได้เรียนรู้มากเช่นกันเกี่ยวกับความเห็นอกเห็นใจ พวกเขารู้วิธีช่วยเหลือผู้ที่ต้องการการปลอบโยน ตัวอย่างเช่น ในหนึ่งปี มาร์ลีนสูญเสียสมาชิกในครอบครัวสี่คนและเพื่อนสนิทหนึ่งคน

“เพราะเราผ่านสิ่งที่ยากลำบากมาได้” เธอกล่าว “เราสามารถช่วยให้ผู้อื่นก้าวผ่านสิ่งที่ยากลำบากได้เช่นกัน หากคุณกำลังมีปัญหากับบางสิ่งบางอย่าง จงอุทิศตนเพื่อทำงานรับใช้ผู้อื่น นั่นคือสิ่งที่การเรียกนี้ช่วยให้ฉันทำได้”

สมาชิกฝ่ายประธานนำประสบการณ์และความเข้าใจมากมายมาสู่การเรียกของพวกเขา พวกเขาได้ใช้ชีวิตและทำงานหลายแห่ง เช่น แคลิฟอร์เนีย โอไฮโอ ไวโอมิง และยูทาห์ พวกเขาเคยรับใช้ในพระวิหาร การเรียกในวอร์ดและสเตค ในปฐมวัย เยาวชนหญิง และการรับใช้ด้านมนุษยธรรม แต่โดโรธีไม่เคยรับการเรียกในสมาคมสงเคราะห์จนกระทั่งตอนนี้

“คติพจน์ของสมาคมสงเคราะห์คืออะไร” เธอกล่าว “‘จิตกุศลไม่มีวันสูญสิ้น’ นั่นเป็นความจริงเมื่อคุณยังหนุ่มสาว แต่ก็เป็นความจริงเช่นเดียวกันเมื่อคุณอายุมากขึ้น ในฐานะฝ่ายประธาน เรากำลังเรียนรู้สิ่งนั้นทุกวัน”

“ฉันคิดว่าเราทำงานร่วมกันได้ดีมาก” แชรอนกล่าวพร้อมกับขยิบตา “สำหรับฝ่ายประธานที่มีอายุเฉลี่ย 90 ปี”