Βλέποντας τα θαύματα του Σωτήρος στη ζωή μας

Από τον Πρεσβύτερο Κάρλος Α. Γκοντόυ

Των Εβδομήκοντα

Τέσσερα μαθήματα από τη θεραπεία του τυφλού από τον Σωτήρα.

Υπάρχουν στιγμές στη ζωή μας που ελπίζουμε και προσευχόμαστε για θαύματα. Θα μπορούσε να είναι για ένα αγαπημένο πρόσωπο ή για δικό μας όφελος. Ελπίδα μας είναι να απαντηθεί η δέησή μας, να διορθωθεί η κατεστραμμένη κατάσταση, να μαλακώσει η πικρή ψυχή και ο Κύριος των θαυμάτων να δώσει τη λύση που επιθυμούμε. Όταν το αποτέλεσμα δεν είναι αυτό που αναμέναμε ή στο χρονοδιάγραμμα για το οποίο προσευχηθήκαμε, συνήθως αναρωτιόμαστε γιατί.

Ο Μορόνι διδάσκει: «Και θα ήθελα να σας προτρέψω, αγαπημένοι μου αδελφοί, να θυμάστε ότι είναι ο ίδιος εχθές, σήμερα και πάντοτε, και ότι όλα αυτά τα χαρίσματα για τα οποία έχω μιλήσει, τα οποία είναι πνευματικά, ποτέ δεν θα εκλείψουν, όσο θα υπάρχει ο κόσμος, παρά μόνο σύμφωνα με την απιστία των τέκνων των ανθρώπων» (Μορόνι 10:19).

Είναι αυτά τα δώρα και τα θαύματα που καταγράφονται στις γραφές ακόμη διαθέσιμα στην εποχή μας; Πώς μπορούμε να πληρούμε τις προϋποθέσεις για αυτές τις ευλογίες; Είναι ο Σωτήρας ενήμερος για το τι συμβαίνει στη ζωή μας και είναι πρόθυμος να μας σώσει από τις δυσκολίες μας;

Θα ήθελα να χρησιμοποιήσω το θαύμα του Σωτήρος για την αποκατάσταση της όρασης του τυφλού ως βάση για να απαντήσω σε αυτές τις ερωτήσεις. (Για παραδείγματα, βλ. Κατά Ματθαίον 9:27-31, 12:22-23, Κατά Μάρκον 8:22-26, 10:46-52, Κατά Ιωάννην 9:1-11.)

Τι μπορούμε να μάθουμε για την αποστολή του Σωτήρος από τα θαύματά Του;

Για να καταλάβουμε τον αντίκτυπο ενός θαύματος σε εμάς και στη ζωή μας, ας αρχίσουμε με τον ορισμό του θαύματος. Τα θαύματα «προορίζονταν να είναι απόδειξη στους Ιουδαίους ότι ο Ιησούς ήταν ο Χριστός… Πολλά από αυτά ήταν επίσης συμβολικά και δίδασκαν… θεϊκές αλήθειες… Τα θαύματα ήταν και είναι μία απάντηση στην πίστη και την καλύτερη ενθάρρυνσή της. Ποτέ δεν γίνονταν χωρίς προσευχή, χωρίς την αίσθηση της ανάγκης και χωρίς πίστη»¹.

Ο Πρεσβύτερος Ρόναλντ Α. Ράσμπαντ της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων είπε απλά και πολύ ωραία:

«Τα θαύματα είναι θεϊκές πράξεις, εκδηλώσεις και εκφράσεις της απέραντης δύναμης του Θεού και επιβεβαίωση ότι είναι “ο ίδιος εχθές, σήμερα και πάντοτε” [Μορόνι 10:19]…

»…Τα θαύματα είναι εκτάσεις του αιώνιου σχεδίου του Θεού· τα θαύματα είναι μια σανίδα σωτηρίας από τους ουρανούς στη γη»².

Επομένως, ένας ωφέλιμος τρόπος να μελετήσουμε τα θαύματα του Σωτήρος και να μάθουμε από αυτά είναι να θυμόμαστε ότι κάθε θαύμα δείχνει προς κάτι μεγαλύτερο από το ίδιο το γεγονός και να αναζητούμε συγκεκριμένες αλήθειες για τον Θεό και το έργο Του.

Ας συζητήσουμε μερικές από τις αλήθειες που μπορούμε να μάθουμε από τα θαύματα του Σωτήρος για την αποκατάσταση της οράσεως στον τυφλό. Μπορούν να χωριστούν σε τέσσερα μαθήματα ως εξής.

1. Η αποκατάσταση της οράσεως ήταν ένα σημείο για τον Μεσσία

Αρχαίοι προφήτες που κατέθεσαν μαρτυρία για τον ερχομό του Μεσσία μίλησαν περί θαυμάτων που θα έκανε, μεταξύ άλλων το να δώσει όραση στους τυφλούς.

Προς τον βασιλιά Βενιαμίν, ένας άγιος άγγελος είπε ότι ο Σωτήρας θα «φανερωθεί ανάμεσα στους ανθρώπους, κάνοντας σπουδαία θαύματα, όπως το να θεραπεύει τους αρρώστους, να ανασταίνει τους νεκρούς, να κάνει τους χωλούς να περπατούν, τους τυφλούς να αποκτούν το φως τους» (Μωσία 3:5, βλ., επίσης, Ησαΐας 35:4-5)³.

Επομένως, τα θαύματα της αποκατάστασης της οράσεως στους τυφλούς επιβεβαιώνουν αυτές τις προφητείες για τον ερχομό του Σωτήρος και την τέλεση διακονίας Του στα τέκνα του Θεού.

2. Ο Ιησούς είναι το Φως του Κόσμου

Αυτή η αλήθεια δηλώθηκε ευκρινώς, όταν ο Ιησούς συνάντησε έναν άνδρα που ήταν εκ γενετής τυφλός (βλ. Κατά Ιωάννην 9:1-11). Όταν οι μαθητές ρώτησαν αν ο άνδρας είχε γεννηθεί τυφλός λόγω αμαρτίας, ο Ιησούς είπε όχι «αλλά, για να φανερωθούν τα έργα τού Θεού σ’ αυτόν» (εδάφιο 3). Κατόπιν, προτού αποκαταστήσει την όραση του ανθρώπου, ο Σωτήρας δήλωσε: «Eνόσω είμαι μέσα στον κόσμο, είμαι φως τού κόσμου» (εδάφιο 5).

Ο Πρεσβύτερος Μπρους Ρ. ΜακΚόνκι (1915-1985) της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων εξήγησε: «Προτού ανοίξει τα μάτια του τυφλού, σωματικώς, ο Ιησούς υπενθύμισε στους ακροατές του την προηγούμενη διακήρυξή του: “Είμαι το φως του κόσμου”, σαν να τους δίδασκε: “Όποτε θυμάστε ότι άνοιξα τα μάτια του τυφλού, σωματικώς, να θυμάστε επίσης ότι ήλθα να φέρω φως στα μάτια, πνευματικώς”»⁴.

Πρέπει να θυμόμαστε πώς συνήθως εξετάζεται η αμαρτία στις γραφές ως ηθική τύφλωση και η απελευθέρωση από την αμαρτία ως άρση αυτής της τύφλωσης. Εκείνος που είναι το «φως του κόσμου» χρησιμοποιούσε αυτό το γεγονός για να συμβολίσει το ανώτερο έργο που ήλθε να επιτελέσει στον κόσμο.

3. Η πίστη προηγείται των θαυμάτων

Καθώς ο Ιησούς περνούσε μέσα από τους δρόμους της Καπερναούμ, δύο τυφλοί Τον ακολούθησαν, φωνάζοντας: «Eλέησέ μας, γιε τού Δαβίδ». Κατόπιν τους μίλησε, ρωτώντας: «Πιστεύετε ότι μπορώ να το κάνω αυτό;» Και εκείνοι απήντησαν: «Ναι, Κύριε».

Η απόδειξη της πεποιθήσεώς τους ότι ο Κύριος θα μπορούσε να τους βοηθήσει ήταν στην επιμονή τους να Τον ακολουθούν και στην άμεσο και ανοικτή ομολογία εκείνης της πεποιθήσεώς τους, όταν ερωτήθηκαν. Ο Σωτήρας άγγιξε τα μάτια τους, λέγοντας: «Σύμφωνα με την πίστη σας ας γίνει σε σας». Το αποτέλεσμα ήταν άμεσο: «ανοίχτηκαν τα μάτια τους» (Κατά Ματθαίον 9:27-31).

Ο Πρεσβύτερος ΜακΚόνκι παρατήρησε: «Συχνά ανοίγοντας τα μάτια των τυφλών, ο Ιησούς, όπως εδώ, συνεδύασε την ομιλία του με μια σωματική πράξη. Σε αυτήν και σε άλλες περιστάσεις άγγιξε τα μάτια που ήταν χωρίς όραση».

Γιατί το έκανε αυτό ο Σωτήρας; «Καμία από αυτές τις ασυνήθεις… πράξεις δεν είναι ουσιώδεις για την άσκηση της θεραπευτικής δυνάμεως» εξήγησε ο Πρεσβύτερος ΜακΚόνκι. Όμως γνωρίζουμε ότι η πίστη προηγείται των θαυμάτων και έτσι «ο προφανής σκοπός του Διδασκάλου ήταν να ενισχύσει την πίστη του τυφλού ή του κωφού»⁵.

4. Θαύματα μερικές φορές έρχονται γραμμή επάνω στη γραμμή

Στη Bηθσαϊδά, ο λαός έφερε έναν τυφλό στον Ιησού. Αφού οδήγησε τον άνδρα έξω από την πόλη, ο Ιησούς «έφτυσε στα μάτια του, έβαλε επάνω του τα χέρια». Η όραση του άνδρα είχε αποκατασταθεί μόνο εν μέρει σε αυτό το σημείο, και έτσι ο Σωτήρας «έβαλε πάλι τα χέρια επάνω στα μάτια του», πραγματοποιώντας πλήρη αποκατάσταση. (Βλ. Κατά Μάρκον 8:22-26.)

Ο Πρεσβύτερος ΜακΚόνκι τόνισε αλήθειες που μπορούμε να μάθουμε από αυτό το γεγονός:

«Φαίνεται ότι οι διαδοχικές περιπτώσεις σωματικής επαφής με τον Ιησού είχαν ως αποτέλεσμα να προσθέσουν ελπίδα, διαβεβαίωση και πίστη στον τυφλό.

»…Οι άνθρωποι θα πρέπει να επιζητούν τη θεραπευτική χάρη του Κυρίου με όλη τη δύναμη και την πίστη τους, αν και κάτι τέτοιο είναι αρκετό μόνον για μερική θεραπεία… Μπορούν κατόπιν να αποκτήσουν την επιπρόσθετη διαβεβαίωση και πίστη να γίνουν υγιείς και καλά στο παραμικρό. Οι άνθρωποι επίσης θεραπεύονται συχνά από τις πνευματικές τους ασθένειες βαθμιαία, βήμα προς βήμα καθώς εναρμονίζουν τη ζωή τους με τα σχέδια και τους σκοπούς της Θεότητος»⁶.

Πραγματοποιώντας αυτό το θαύμα σε δύο ξεχωριστά βήματα, ο Κύριος βοήθησε τον τυφλό να προετοιμασθεί για να λάβει την πλήρη ευλογία. Μπορούμε επίσης να δούμε αυτό το πρότυπο στη δική μας αναζήτηση για θαύματα – κάτι που πρέπει να κάνουμε ή να μην κάνουμε, μέχρι να είμαστε έτοιμοι για μία ανωτέρα παρέμβαση;

Πίστη να μην θεραπευθούμε

Μολονότι μπορούμε να δούμε τη σημασία της πίστεως να πραγματοποιεί θαύματα, είναι σημαντικό να παρατηρήσουμε ότι ενίοτε ακόμη και οι πιο πιστοί Άγιοι δεν θα έχουν απάντηση στις επιθυμίες και τις ικεσίες τους.

Ο Πρεσβύτερος Ντέιβιντ Α. Μπέντναρ της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων μας δίδαξε:

«Η χρηστότητα και η πίστη ασφαλώς έχουν καθοριστικό ρόλο στη μετακίνηση των βουνών – αν η μετακίνηση των βουνών επιτυγχάνει τους σκοπούς του Θεού και είναι σύμφωνα με το θέλημά Του. Η χρηστότητα και η πίστη ασφαλώς έχουν καθοριστικό ρόλο στη θεραπεία των αρρώστων, των κωφών και των χωλών – αν μία τέτοια ίαση επιτυγχάνει τους σκοπούς του Θεού και είναι σύμφωνη με το θέλημά Του. Έτσι, ακόμα κι αν έχουμε ισχυρά πίστη, πολλά βουνά δεν θα μετακινηθούν. Και δεν θα θεραπευθούν όλοι οι άρρωστοι και οι ανάπηροι. Αν περιοριζόταν κάθε αντίθεση, αν εξαλείφονταν όλες οι ασθένειες, τότε οι πρωταρχικοί σκοποί του σχεδίου του Πατέρα θα ματαιώνονταν.

»Πολλά από τα μαθήματα που πρέπει να μάθουμε στη θνητότητα μπορούν να ληφθούν μόνο μέσω των πραγμάτων που βιώνουμε και μερικές φορές υφιστάμεθα. Και ο Θεός αναμένει από εμάς και μας εμπιστεύεται να αντιμετωπίσουμε την προσωρινή θνητή αντιξοότητα με τη βοήθειά Του, ώστε να μάθουμε αυτά που πρέπει να μάθουμε και τελικώς να γίνουμε αυτό που πρόκειται να γίνουμε στην αιωνιότητα»⁷.

Θέλω να προσθέσω τη μαρτυρία μου στις μαρτυρίες των προφητών, αρχαίων και σύγχρονων. Θαύματα συμβαίνουν ακόμη ανάμεσά μας. Ο Σωτήρας Ιησούς Χριστός είναι η πηγή κάθε δυνάμεως, φωτός και αρωγής. Καταθέτω μαρτυρία ότι μέσω της πίστεώς μας σε Εκείνον, μπορούμε να θεραπευθούμε και, σε περίπτωση που δεν θεραπευθούμε, μπορεί ακόμη να βρούμε ειρήνη μέσω του Άρχοντα Ειρήνης, του Φωτός του Κόσμου και του Θεραπευτή των Θεραπευτών.