«Αλλάζοντας την προσέγγισή μου για την απόκτηση μαρτυρίας», Λιαχόνα, Ιούλιος 2023.
Νέοι Ενήλικοι
Αλλάζοντας την προσέγγισή μου για την απόκτηση μαρτυρίας
Για πρώτη φορά είχα έναν απλό σπόρο πίστεως που ήταν αληθινός.
Μεγάλωσα στην Εκκλησία – πήγαινα στις δραστηριότητες και συμμετείχα σε οικογενειακή προσευχή και μελέτη των γραφών. Όμως δεν είχα πραγματικά μαρτυρία. Δεν ήξερα αν πίστευα στον Θεό ή στον Υιό Του. Δεν ήξερα ότι το Βιβλίο του Μόρμον είναι αληθινό.
Ήθελα μία μαρτυρία, αλλά ένιωσα απογοητευμένη, αφού προσευχήθηκα πολλές φορές χωρίς να αισθάνομαι ότι είχα λάβει μία απάντηση. Άρχισα να αναρωτιέμαι: «Αν ο Θεός υπάρχει, γιατί δεν μου το δείχνει; Γιατί με αφήνει να κάθομαι εδώ και να αναρωτιέμαι;»
Αναπολώντας, μπορώ να δω ξεκάθαρα γιατί δεν έπαιρνα απάντηση: δεν έκανα πραγματικά προσπάθεια. Διάβαζα τις γραφές μου για πέντε λεπτά μία φορά την εβδομάδα και περίμενα κάποια αποκαλυπτική εμπειρία μόνο και μόνο επειδή την ζητούσα.
Δεν καταλάβαινα ότι η πίστη είναι μία αρχή που βασίζεται στη δράση.
Ένας σπόρος πίστεως
Όποιος με παρατηρούσε από έξω, θα με αποκαλούσε «ενεργό» μέλος στην Εκκλησία, αλλά ακόμα δεν ήξερα αν η Εκκλησία ήταν αληθινή. Όμως ήθελα να ξέρω.
Έτσι απεφάσισα να υπηρετήσω μία ιεραποστολή. Υπέθεσα λανθασμένως ότι ως ιεραπόστολος, θα είχα αυτομάτως περισσότερες πιθανότητες να λάβω απαντήσεις από τον Θεό. Εξακολουθούσα να μην καταβάλλω μεγάλη προσπάθεια για να προσευχηθώ ή να μελετήσω, αλλά σύντομα είχα την ανάθεσή μου.
Στην αρχή της ιεραποστολής μου, πάλευα να αισθανθώ το Πνεύμα, κατά την εκπαίδευση διαδικτυακά κατά τη διάρκεια της πανδημίας, λόγω της ημιτελούς προσπάθειάς μου. Όμως μετά πήγα αυτοπροσώπως στο ιεραποστολικό εκπαιδευτικό κέντρο. Και ο χρόνος μου εκεί υπήρξε η πιο πνευματική εμπειρία της ζωής μου. Ήταν η πρώτη φορά που είχα έναν απλό σπόρο πίστεως που ήταν αληθινός.
Κάνοντας μια αλλαγή
Τελικώς η είσοδος στο πεδίο της ιεραποστολής ήταν δύσκολη. Αισθάνθηκα ότι η μικρή μαρτυρία που είχα αποκτήσει χάθηκε.
Μια μέρα έκλαιγα και τότε μια ανάμνηση ήλθε στο μυαλό μου. Ο μπαμπάς μου συνήθιζε να με ρωτά πώς ήταν η ημέρα μου στο σχολείο και πάντα έλεγα ότι ήταν βαρετή. Και έλεγε: «Λοιπόν, αυτό συμβαίνει, επειδή εσύ την έκανες βαρετή. Αν θέλεις το σχολείο να είναι διασκεδαστικό, κάνε το διασκεδαστικό». Συνειδητοποίησα ότι είτε θα μπορούσα να αξιοποιήσω στο έπακρο τον χρόνο μου στην ιεραποστολή μου μέσω της μάθησης και της ανάπτυξης είτε θα μπορούσα να είμαι δυστυχισμένη.
Έτσι προσευχήθηκα με περισσότερη ειλικρίνεια από ποτέ λέγοντας στον Επουράνιο Πατέρα ότι θα προσπαθούσα και θα άλλαζα τη στάση μου. Ύστερα από αυτό, παρακινήθηκα να καταβάλω νέα προσπάθεια. Άρχισα να μελετώ πραγματικά, να προσεύχομαι και να συλλογίζομαι και με την πάροδο του χρόνου αυτή η αναλαμπή της μαρτυρίας επανήλθε – και συνέχισε να μεγαλώνει. Ήμουν λιγότερο απογοητευμένη και άρχισα να βρίσκω χαρά στο Ευαγγέλιο.
Αυτό που δίνουμε είναι αυτό που λαμβάνουμε
Όταν είστε απογοητευμένοι και νιώθετε ότι η πίστη σας δεν μεγαλώνει, ίσως αναρωτηθείτε αν ο Θεός είναι εκεί και αν ενδιαφέρεται. Όμως έχω μάθει ότι Είναι πάντοτε μαζί μας και θα μας βοηθήσει να ενδυναμώσουμε την πίστη και τη μαρτυρία μας, αν αναλάβουμε την ευθύνη και καταβάλουμε προσπάθεια (βλ. Μορόνι 10:4).
Ο Πρεσβύτερος Ρόμπερτ Ν. Χέιλς (1932-2017) της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων είπε: «Μολονότι δεν φαίνεται να υπάρχει ακριβής μέθοδος με την οποία καθένας μας λαμβάνει μαρτυρία, φαίνεται ότι υπάρχει ένα διακριτό πρότυπο»1. Αυτό το πρότυπο περιλαμβάνει την ειλικρινή επιθυμία να γνωρίσουμε την αλήθεια, να προσευχόμαστε, να είμαστε πρόθυμοι να υπηρετήσουμε εκεί όπου έχουμε κληθεί, να προσπαθούμε να είμαστε υπάκουοι, να μελετούμε τις γραφές και να τις εφαρμόζουμε στη ζωή μας και να έχουμε μια στάση ταπεινοφροσύνης.
Δεν επρόκειτο ποτέ να ενδυναμώσω την πίστη μου χωρίς να αλλάξω στάση, να ακολουθήσω αυτό το πρότυπο και να είναι όλη η καρδιά μου συνδεδεμένη με τον Επουράνιο Πατέρα και τον Ιησού Χριστό. Όταν έκανα αυτές τις αλλαγές, άρχισα να λαμβάνω απαντήσεις και να πιστεύω αλήθειες.
Η αδελφή Ρεβέκκα Λ. Κρέιβεν, Δεύτερη Σύμβουλος στη Γενική Προεδρία Νέων Γυναικών, είπε προσφάτως: «Το να είσαι μαθητής του Ιησού Χριστού περιλαμβάνει περισσότερα από το να ελπίζεις ή να πιστεύεις… Απαιτείται να κάνουμε κάτι»2. Έχω μάθει αφ’ εαυτού μου ότι αυτό είναι αληθινό: αυτό που βάζω στο Ευαγγέλιο είναι αυτό που αποκτώ.
Για τον απλό παρατηρητή, το επίπεδο της δραστηριότητός μου στην Εκκλησία πιθανόν να φαίνεται το ίδιο όπως πάντα. Αλλά έχω αλλάξει τη δέσμευσή μου στο Ευαγγέλιο μέσα στην καρδιά μου. Και αυτό έχει κάνει όλη τη διαφορά.
Η συγγραφέας ζει στην Ουάσινγκτον των Η.Π.Α.