«Το μήνυμά μου από τον Κύριο», Λιαχόνα, Ιαν 2024.
Πορτρέτα πίστης
Το μήνυμά μου από τον Κύριο
Έμαθα ότι η διδασκαλία από το Βιβλίο του Μόρμον ήταν ένας καλός τρόπος να βρω τη μαρτυρία μου για αυτό.
Φωτογραφίες υπό Leslie Nilsson
Το 1993, τρεις ημέρες αφότου μετακόμισα στο Πόλοκγουεϊν, στη βόρεια Νότιο Αφρική, κάποιος κτύπησε την πόρτα μου. Όταν την άνοιξα, στέκονταν δύο ιεραπόστολοι της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών.
Μεγάλωσα βαθιά θρησκευόμενος και η οικογένειά μου πάντα με προειδοποιούσε να μένω μακριά από τους ιεραποστόλους. Όμως μου φάνηκαν καλοί και απολάμβανα τη συζήτηση για τη θρησκεία, οπότε τους είπα να έλθουν μέσα.
Ύστερα από μία υπέροχη επίσκεψη, μου είπαν: «Θα μπορούσαμε να σας δώσουμε ένα Βιβλίο του Μόρμον;»
«Μια στιγμή» απήντησα. «Νομίζω ότι έχω ένα».
Όταν τους έδειξα το αντίτυπο που είχα, έμειναν έκπληκτοι. Εξήγησα ότι στην πατρίδα μου, το Κέιπ Τάουν, μερικά χρόνια πριν, οι ιεραπόστολοι μού είχαν δώσει ένα Βιβλίο του Μόρμον σε μια έκθεση. Το είχα κρατήσει και κάθε τόσο το ξεφύλλιζα.
Μετά τη συζήτησή μας, προσκάλεσα ξανά τους ιεραποστόλους. Ωστόσο, είχα μεγαλώσει σε διαφορετική εκκλησία, όπου ο πατριός μου ήταν ιερέας. Η σκέψη ότι έπρεπε να βαπτισθώ ξανά έγινε ένα από τα εμπόδια στη μεταστροφή μου. Παρά ταύτα, άρχισα να παρευρίσκομαι στον μικρό κλάδο της Εκκλησίας. Ύστερα από περίπου ενάμιση χρόνο, ο πρόεδρος κλάδου με κάλεσε στο γραφείο του.
«Θέλουμε να αποκτήσεις μαρτυρία»
«Ντέιβιντ, θέλω να σε προτρέψω να κάνεις κάτι» είπε ο πρόεδρος κλάδου. «Θέλουμε πραγματικά να αποκτήσεις μαρτυρία για το Βιβλίο του Μόρμον. Αισθάνομαι ότι μπορείς να το κάνεις αυτό, αν σε καλέσω να διδάξεις τη Διδαχή του Ευαγγελίου. Διδάσκεις ήδη στο πανεπιστήμιο και δεν φοβάσαι να σταθείς μπροστά σε ανθρώπους».
Σήμερα, οι δάσκαλοι πρέπει να είναι μέλη της Εκκλησίας1. Όμως τότε, ο πρόεδρος κλάδου ένιωσε την έμπνευση να μου ζητήσει να διδάξω. Είμαι ευγνώμων γι’ αυτό.
«Εντάξει» είπα.
Κάθε Σάββατο βράδυ μελετούσα το μάθημα με μεγάλη λεπτομέρεια, ώστε να μπορώ να το καταλάβω, να το μάθω και να συσχετιστώ με τις ιστορίες και τους χαρακτήρες του Βιβλίου του Μόρμον. Για εμένα, η διδασκαλία του βιβλίου ήταν πραγματικά ένας καλός τρόπος για να βρω τη μαρτυρία μου για αυτό.
Μια Κυριακή, αφού δίδασκα για περίπου έναν χρόνο, ο πρόεδρος ιεραποστολής από την Πρετόρια ήλθε για μία συνέλευση και παρευρέθηκε στην τάξη μου του Κατηχητικού.
«Ευχαριστώ, αδελφέ Μπάξτερ» είπε μετά. «Ήταν ένα ωραίο μάθημα. Από πού είστε;»
Όταν του είπα Κέιπ Τάουν, με ρώτησε σε ποιον τομέα είχα παρευρεθεί.
«Δεν παρευρισκόμουν σε κάποιον τομέα».
«Τι εννοείτε;» ρώτησε.
«Είμαι αυτό που θα αποκαλούσατε Εθνικός;» είπα. «Δεν είμαι μέλος της Εκκλησίας».
Έγινε άσπρος στο πρόσωπο και έτρεξε στον πρόεδρο κλάδου.
«Έχεις ένα μη μέλος που διδάσκει τις γραφές;» τον ρώτησε ο πρόεδρος ιεραποστολής.
«Λοιπόν, το έκανε άσχημα;»
«Όχι».
«Ήταν εμψυχωτικός;»
«Ναι».
«Δίδαξε την αληθινή διδαχή;»
«Ναι».
Μου επέτρεψαν να συνεχίσω να διδάσκω. Λίγους μήνες αργότερα, πήγα να επισκεφθώ την οικογένειά μου στο Κέιπ Τάουν για τις διακοπές των Χριστουγέννων. Ενώ ήμουν εκεί, η μητέρα μου μού είπε ότι επρόκειτο να φύγει από την εκκλησία της, αφού απεβίωσε ο πατριός μου. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, ο Κύριος με βοήθησε να αισθανθώ ελεύθερος από κάθε αίσθημα ενοχής που είχα λόγω της αφοσίωσης στη μητέρα μου και στην εκκλησία στην οποία μεγάλωσα.
Όταν επέστρεψα σπίτι, κάλεσα τον πρόεδρο κλάδου.
«Θα ήθελα να βαπτιστώ αύριο» του είπα.
«Ντέιβιντ, είσαι βέβαιος;»
«Εννοείται» είπα. «Έλαβα ένα μήνυμα από τον Κύριο».
«Έχω κάτι να σου δώσω»
Όταν είπα στον βιολογικό μου πατέρα ότι είχα γίνει μέλος της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών, δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί ήταν τόσο ήρεμος.
«Επιτρέψτε μου να σου πω ένα μέρος της ιστορίας μου» είπε.
Ο πατέρας μου, ο οποίος δεν μου είχε μιλήσει ποτέ για θρησκεία, μου είπε ότι ως νέος άνδρας, είχε παρευρεθεί στον τομέα Κουμώρα της Εκκλησίας στο Κέιπ Τάουν. Είχε παίξει στην ομάδα μπάσκετ τομέως. Είχε κάνει αρκετούς στενούς φίλους που ήταν Άγιοι των Τελευταίων Ημερών. Ένας από τους καλύτερους φίλους του ήταν ένας ιεραπόστολος ο οποίος, μετά την ιεραποστολή του, σκοτώθηκε στο Βιετνάμ.
Αν ο μπαμπάς μου δεν είχε χάσει εκείνον τον φίλο, νομίζω ότι θα είχε προσχωρήσει στην Εκκλησία. Η ζωή του θα ήταν μια εντελώς διαφορετική ιστορία. Χρόνια αργότερα, εξακολουθούσε να έχει μεγάλο σεβασμό για τους Αγίους των Τελευταίων Ημερών. Δεν ασκούσε καμία θρησκεία ο ίδιος, αλλά υποστήριζε απολύτως την απόφασή μου να προσχωρήσω στην Εκκλησία.
Λίγους μήνες αφότου απεβίωσε ο πατριός μου, είπα στη μητέρα μου για τη βάπτισή μου. Αυτό δεν πήγε και τόσο καλά. Παρά ταύτα, όταν πήγα στην Ολλανδία για να επισκεφθώ μέλη της ολλανδικής οικογένειας από την πλευρά της μητέρας μου, τους ανέφερα τη μεταστροφή μου. Τότε έμαθα για μία άλλη οικογενειακή σύνδεση με την Εκκλησία.
Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής μου, ο θείος μου με πλησίασε. «Έχω κάτι να σου δώσω» είπε. Κατόπιν μου έδωσε μία πρώτη έκδοση του Βιβλίου του Μόρμον στα Ολλανδικά, που εξεδόθη το 1890.
«Ανήκε στην οικογένειά μας πριν από πολύ καιρό» είπε. «Θέλω να το έχεις εσύ».
Αυτές οι δύο οικογενειακές συνδέσεις με την Εκκλησία ήταν πολύ παρηγορητικές για μένα. Σήμερα, εκτιμώ πολύ αυτό το Βιβλίο του Μόρμον στα Ολλανδικά. Μου θυμίζει εκείνους τους πρώτους ιεραποστόλους που με επισκέφθηκαν. Μου θυμίζει πόσο σημαντική ήταν η διδασκαλία του Βιβλίου του Μόρμον για τη μεταστροφή μου. Μου θυμίζει τον σεβασμό του εκλιπόντος πατέρα μου για την Εκκλησία και ότι κάποιοι από τους προγόνους μου είχαν αποδεχθεί το αποκατεστημένο Ευαγγέλιο.
Μου θυμίζει επίσης ότι το Βιβλίο του Μόρμον έχει πράγματι τη δύναμη να πείσει «τους Ιουδαίους και τους Εθνικούς ότι ο ΙΗΣΟΥΣ είναι ο ΧΡΙΣΤΟΣ, ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΘΕΟΣ, που φανερώνεται σε όλα τα έθνη»2.