«Οι μεγαλύτεροι θησαυροί μου», Λιαχόνα, Ιαν 2024.
Φωνές των Αγίων των Τελευταίων Ημερών
Οι μεγαλύτεροι θησαυροί μου
Η προσποίηση ότι είμαι Άγιος των Τελευταίων Ημερών οδήγησε στο βάπτισμά μου και σε μια νέα ζωή στο Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού.
Εικονογραφήσεις υπό Ben Simonsen
Η δουλειά μου ως σεφ ήταν η ζωή μου. Ταξίδεψα σε όλο τον κόσμο μαγειρεύοντας σε πολυτελή ξενοδοχεία και κρουαζιερόπλοια. Συμμετείχα σε μία ομάδα σπουδαίων μαγείρων που κέρδισαν πολλούς διεθνείς διαγωνισμούς μαγειρικής.
Κάποτε, έλειπα από το σπίτι για τρία χρόνια. Η μητέρα μου συχνά μου τηλεφωνούσε κλαίγοντας και μου έλεγε να γυρίσω σπίτι.
Μια μέρα στο Μιλάνο της Ιταλίας, όπου είχα αναλάβει να μαγειρεύω σε ένα ξενοδοχείο, συνάντησα τους ιεραπόστολους πλήρους απασχόλησης σε έναν πολυσύχναστο σταθμό του μετρό. Μου είπαν για την Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών και ανέφεραν μερικές αρχές του Ευαγγελίου. Μου άρεσε ιδιαίτερα αυτό που μου έμαθαν για την οικογένεια.
Οι ιεραπόστολοι μου έδωσαν ένα αντίτυπο του Βιβλίου του Μόρμον και μου ζήτησαν να προσευχηθώ γι’ αυτό. Μου έδωσαν επίσης ένα φυλλάδιο με οδηγίες για το πώς να προσεύχομαι.
Επέστρεψα στο ξενοδοχείο μου ευτυχισμένος, πήγα στο δωμάτιό μου, προσευχήθηκα και άρχισα να διαβάζω. Όσο περισσότερο διάβαζα το Βιβλίο του Μόρμον, τόσο περισσότερο επιθυμούσα να διαβάσω. Δυστυχώς, η εργασία με εμπόδισε να δω ξανά τους ιεραποστόλους. Όταν τελείωσε το συμβόλαιο με το ξενοδοχείο, επέστρεψα σπίτι στο Μπάρι, όπου άρχισα να μαγειρεύω για ένα άλλο ξενοδοχείο.
Μια μέρα στο εστιατόριο του ξενοδοχείου, ένας άλλος μάγειρας, για ακατάλληλους λόγους, προσπάθησε να κλείσει ραντεβού με κάποιες από τις σερβιτόρες εκεί. Θύμωσε, επειδή οι σερβιτόρες, Αγίες των Τελευταίων Ημερών, αρνήθηκαν να βγουν μαζί του.
Ενθυμούμενος τους ιεραποστόλους που είχα συναντήσει στο Μιλάνο, είπα στον μάγειρα ότι οι σερβιτόρες είχαν το δικαίωμα να τον απορρίψουν.
«Άρα κι εσύ είσαι μορμόνος;» ρώτησε.
Επειδή μου άρεσαν οι αρχές που με είχαν διδάξει οι ιεραπόστολοι και επειδή αισθανόμουν δικαιολογημένος να υπερασπίζομαι τις σερβιτόρες, απήντησα: «Ναι».
Την επόμενη φορά που ο μάγειρας είδε τις σερβιτόρες, τους είπε ότι ήμουν Άγιος των Τελευταίων Ημερών. Ήταν ενθουσιασμένες. Όταν συγκεντρωθήκαμε για γεύμα, άρχισαν να μου κάνουν ερωτήσεις για την Εκκλησία στο Μιλάνο. Τους είπα για την πόλη και ότι είχα συναντήσει τους ιεραποστόλους εκεί. Όταν έφθασε το γεύμα μας, έπιασα ένα ποτήρι κρασί στο τραπέζι.
«Γιατί πίνεις κρασί;» ρώτησε μία από τις σερβιτόρες.
«Υπάρχει κάποιο πρόβλημα;» είπα.
«Είσαι ακόμη ενεργός;» ρώτησε μία άλλη.
«Υπό ποίαν έννοια;» είπα.
«Πώς ντύθηκες την ημέρα που βαπτίστηκες;» ρώτησαν.
«Δεν θυμάμαι» τους είπα. «Ήμουν μόνο ενός μηνός».
Θύμωσαν υπερβολικά, επειδή νόμιζαν ότι τις κορόιδευα. Τις διαβεβαίωσα ότι δεν τις κορόιδευα. Παραδέχθηκα ότι δεν ήμουν μέλος της Εκκλησίας, αλλά τους είπα ότι μου άρεσε το Βιβλίο του Μόρμον και οι αρχές του Ευαγγελίου που είχα μάθει. Κατόπιν ρώτησα πώς θα μπορούσα να μάθω περισσότερα για την εκκλησία τους.
Οι σερβιτόρες σύντομα με σύστησαν στους ιεραποστόλους. Μετά βίας μπορούσαν να το πιστέψουν, όταν τελείωσα τις συζητήσεις και βαπτίσθηκα.
Οικογενειακή φωτογραφία κατόπιν αδείας του συγγραφέως
Με τη βάπτισή μου, η ζωή μου άλλαξε. Έμαθα ότι δεν μπορείς να είσαι με το ένα πόδι στον κόσμο και με το άλλο στο Ευαγγέλιο. Έμαθα ότι η εργασία δεν είναι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή. Έμαθα ότι ο Κύριος και η οικογένειά μου έρχονται πρώτα. Τελικά, κατάλαβα τη θλίψη που αισθάνθηκε η μητέρα μου κατά την απουσία μου και της ζήτησα να με συγχωρήσει.
Σταμάτησα να ταξιδεύω στον κόσμο, παντρεύτηκα στον Ναό της Βέρνης στην Ελβετία, έκανα οικογένεια και έπιασα δουλειά ως μάγειρας σε ένα τοπικό νοσοκομείο, όπου χρησιμοποίησα τα τάλαντά μου για να βοηθήσω ασθενείς να αναρρώσουν. Τώρα είμαι υπεύθυνος για το ανθρώπινο δυναμικό στο νοσοκομείο. Η εργασία σε τοπικό επίπεδο μου δίνει χρόνο να αφιερώσω στην οικογένειά μου και στις κλήσεις μου στην Εκκλησία.
Από την ημέρα που πήγα στον ναό και έλαβα την προικοδότησή μου δύο χρόνια μετά τη βάπτισή μου, αγάπησα την ιερότητα του ναού και το έργο εκεί. Όταν ο πατέρας μου πέθανε τέσσερα χρόνια αργότερα, ήμουν συντετριμμένος. Ήταν ο ήρωάς μου. Χάρη στο Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού, ξέρω ότι ακόμη ζει.
Όταν εισήλθα στην επουράνια αίθουσα, αφού έκανα το έργο εξ υποκαταστάσεως του πατέρα μου, ένιωσα την αγκάλη του. Εκείνη τη στιγμή, ήξερα ότι ο πατέρας μου είχε αποδεχθεί το Ευαγγέλιο και την αγάπη που έχει ο Κύριος για τα τέκνα Του.
Εμείς οι Άγιοι των Τελευταίων Ημερών έχουμε την ευλογία να γνωρίζουμε το αληθινό ευαγγέλιο. Είμαι ευγνώμων για τον τρόπο που άλλαξε τη ζωή μου. Το Ευαγγέλιο είναι εκεί όπου βρήκα την αληθινή ευτυχία. Το Ευαγγέλιο και η οικογένειά μου είναι οι μεγαλύτεροι θησαυροί μου.