Rozdział 10.
Jakub i Szerem
Zanim Nefi umarł, przekazał płyty, na których prowadził zapisy, swojemu młodszemu bratu, Jakubowi. Jakub był prawym człowiekiem.
Nefi powiedział Jakubowi, aby zapisywał rzeczy, które pomogą ludziom wierzyć w Jezusa Chrystusa.
Nefi nadał Jakubowi moc, aby był kapłanem w Kościele i nauczał Nefitów słowa Boga.
Po śmierci Nefiego duża część Nefitów stała się niegodziwa. Jakub nauczał ludzi i mówił im, że muszą pokutować za wszystkie złe rzeczy, które robią.
Niegodziwy człowiek o imieniu Szerem nauczał Nefitów, żeby nie wierzyli w Jezusa Chrystusa.
Szerem powiedział ludziom, że nie będzie Chrystusa. Wielu ludzi mu uwierzyło.
Jakub nauczał ludzi wiary w Chrystusa. Szerem chciał dyskutować z Jakubem i przekonywać go, że nie będzie Chrystusa.
Wiara w Jezusa Chrystusa, którą miał Jakub, była niewzruszona. Widział on anioły i słyszał głos Pana. Wiedział, że Jezus przyjdzie.
Duch Święty wspierał Jakuba, kiedy składał on swoje świadectwo o Jezusie Chrystusie Szeremowi.
Szerem chciał zobaczyć jakiś znak. Chciał, aby Jakub udowodnił mu, że istnieje Bóg. Chciał zobaczyć cud.
Jakub nie chciał prosić Boga o znak. Powiedział, że Szerem już wie, że to, czego naucza Jakub, jest prawdą.
Jakub powiedział, że jeśli Bóg porazi Szerema, to będzie znak mocy Boga.
Szerem natychmiast upadł. Przez wiele dni nie mógł się podnieść.
Szerem był słaby i wiedział, że niedługo umrze. Zwołał ludzi.
Wyznał im, że kłamał. Powiedział, że powinni wierzyć w Jezusa Chrystusa.
Gdy Szerem skończył przemawiać, umarł. Ludzie poczuli moc Boga i upadli na ziemię.
Ludzie zaczęli pokutować i czytać pisma święte. Żyli w pokoju i miłości. Jakub był szczęśliwy. Wiedział, że Bóg odpowiedział na jego modlitwy.