Rozdział 23. Ammon — wielki sługa Czterej synowie Mosjasza opuścili Zarahemlę, aby nauczać Lamanitów ewangelii. Każdy z nich poszedł do innego miasta. Alma 17:12–13 Ammon udał się do ziemi ismaelskiej. Kiedy wszedł do miasta, Lamanici związali go i zaprowadzili do swojego króla, Lamoniego. Alma 17:20–21 Ammon powiedział królowi Lamoniemu, że chciałby zamieszkać z Lamanitami. Lamoni się ucieszył i kazał swoim ludziom rozwiązać Ammona. Alma 17:22–24 Ammon powiedział, że zostanie jednym ze sług króla. Król wyznaczył go do pilnowania stad. Alma 17:25 Pewnego dnia, kiedy Ammon i inni słudzy prowadzili stada do źródła wody, Lamanici będący bandytami rozgonili zwierzęta i starali się je ukraść. Alma 17:26–27, 18:7 Słudzy, którzy byli z Ammonem, przestraszyli się. Król Lamoni zabił innych służących, którym nie udało się uchronić zwierząt przed złodziejami. Alma 17:28 Ammon wiedział, że to była jego szansa na skorzystanie z mocy Pana, aby zdobyć przychylność Lamanitów. Wtedy słuchaliby jego nauk. Alma 17:29 Ammon powiedział sługom, że jeśli zgromadzą rozgonione zwierzęta, to król ich nie zabije. Alma 17:31 Ammon i inni słudzy szybko odnaleźli zwierzęta i zaprowadzili je do wodopoju. Alma 17:32 Lamaniccy złodzieje powrócili. Ammon powiedział innym sługom, aby pilnowali stad, kiedy on będzie walczył ze złodziejami. Alma 17:33 Lamaniccy złodzieje nie bali się Ammona. Myśleli, że są w stanie z łatwością go zabić. Alma 17:35 Moc Boga była z Ammonem. Rzucając kamieniami, zabił kilku złodziei, co rozzłościło pozostałych. Alma 17:35–36 Chcieli zabić Ammona maczugami, ale za każdym razem, kiedy jeden ze złodziei podnosił broń, aby uderzyć Ammona, ten odcinał mu rękę. Złodzieje przestraszyli się i uciekli. Alma 17:36–38 Słudzy wzięli odcięte ramiona do króla Lamoniego i powiedzieli mu, czego dokonał Ammon. Alma 17:39; 18:1 Król był zadziwiony wielką mocą Ammona. Chciał się spotkać z Ammonem, ale bał się, bo myślał, że jest on Wielkim Duchem. Alma 18:2–4, 11 Kiedy Ammon przyszedł do króla, król Lamoni nie wiedział, co powiedzieć. Przez godzinę się nie odzywał. Alma 18:14 Duch Święty pomógł Ammonowi poznać myśli króla. Ammon wyjaśnił, że nie jest Wielkim Duchem. Jest człowiekiem. Alma 18:16–19 Król zaoferował Ammonowi wszystko, czego zapragnie, jeśli powie mu, jakiej mocy użył, aby pokonać złodziei i poznać myśli króla. Alma 18:20–21 Ammon powiedział, że jedyną rzeczą, jakiej pragnie, jest wiara króla Lamoniego w jego słowa. Król powiedział, że uwierzy we wszystko, co Ammon mu powie. Alma 18:22–23 Ammon zapytał króla Lamoniego, czy wierzy w Boga. Król powiedział, że wierzy w Wielkiego Ducha. Alma 18:24–27 Ammon powiedział, że Wielki Duch jest Bogiem i że stworzył On wszystko w niebie i na ziemi i zna myśli ludzi. Alma 18:28–32 Ammon powiedział, że ludzie zostali stworzeni na podobieństwo Boga. Powiedział także, że Bóg powołał go do głoszenia ewangelii Lamoniemu i jego ludowi. Alma 18:34–35 Ammon uczył króla Lamoniego o Stworzeniu, Adamie i Jezusie Chrystusie, wykorzystując pisma święte. Alma 18:36, 39 Król Lamoni uwierzył Ammonowi i modlił się o wybaczenie swoich grzechów. Potem upadł na ziemię i wydawało się, że umarł. Alma 18:40–42 Słudzy zanieśli króla do jego żony i położyli go na łóżku. Po dwóch dniach słudzy pomyśleli, że król nie żyje i chcieli go pochować. Alma 18:43; 19:1 Królowa nie wierzyła, że jej mąż umarł. Słyszała, że Ammon ma wielką moc, więc poprosiła go o pomoc. Alma 19:2–5 Ammon wiedział, że Lamoni był pod wpływem mocy Boga. Powiedział królowej, że Lamoni obudzi się następnego dnia. Alma 19:6–8 Królowa czuwała przy łożu Lamoniego przez całą noc. Następnego dnia Lamoni wstał i powiedział, że widział Jezusa Chrystusa. Król i królowa zostali przepełnieni Duchem Świętym. Alma 19:11–13 Lamoni nauczał swój lud o Bogu i Jezusie Chrystusie. Ci, którzy uwierzyli, pokutowali za swoje grzechy i przyjmowali chrzest. Alma 19:31, 35