« ថ្ងៃទី ១៥–២១ ខែ មិថុនា ។ អាលម៉ា ១៣–១៦ ៖ ‹ ចូលទៅក្នុងសេចក្ដីសម្រាកនៃព្រះអម្ចាស់ › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ព្រះគម្ពីរមរមន ឆ្នាំ ២០២០ ( ឆ្នាំ ២០២០ )

« ថ្ងៃទី ១៥–២១ ខែ មិថុនា ។ អាលម៉ា ១៣–១៦ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ឆ្នាំ ២០២០

រូបភាពរបស់អាលម៉ា និង អាមូលេក ត្រូវបានរំដោះចេញពីគុក ដោយ អាន់ដ្រូ បូស្លី

ថ្ងៃទី ១៥–២១ ខែ មិថុនា

អាលម៉ា ១៣–១៦

« ចូលទៅក្នុងសេចក្ដីសម្រាកនៃព្រះអម្ចាស់ »

ការបំផុសគំនិតដែលបងប្អូនទទួលបាននៅពេលបងប្អូនពិចារណាបទព្រះគម្ពីរ គឺមានតម្លៃណាស់ ។ បងប្អូនអាចបង្ហាញថាបងប្អូនឲ្យតម្លៃវាដោយការកត់ត្រា និងការធ្វើតាមការបំផុសគំនិតនោះ ។

កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់បងប្អូន

ជីវិតនៅក្នុងអាំម៉ូណៃហា គឺល្អសម្រាប់ទាំងអាមូលេក និង ស៊ីអេរ៉ុម តាមរបៀបជាច្រើន ។ អាមូលេកគឺជា « មនុស្សម្នាក់ដ៏ពុំខ្វះមនុស្សរាប់អាន » ដែលមាន « សាច់ញាតិ និងមិត្តជាច្រើន » ហើយ « មានទ្រព្យសម្បត្តិច្រើន » ( អាលម៉ា ១០:៤ ) ។ ស៊ីអែសរ៉ុម « គឺជាមនុស្សម្នាក់ដែលជំនាញការបំផុត » នៅក្នុងចំណោមពួកមេធាវី ហើយស្វែងរក « កម្រៃដល់ខ្លួន » ( អាលម៉ា ១០:៣១ ) ។ បន្ទាប់មក អាលម៉ាបានមកដល់អាំម៉ូណៃហាដោយមានការអញ្ជើញមកពីព្រះឲ្យប្រែចិត្ត ហើយ « ចូលទៅក្នុងសេចក្ដីសម្រាកនៃព្រះអម្ចាស់ » ( អាលម៉ា ១៣:១៦ ) ។ សម្រាប់អាមូលេក ស៊ីអែសរ៉ុម និងអ្នកដទៃទៀត ការទទួលយកការអញ្ជើញនេះបានតម្រូវឲ្យមានការលះបង់ ហើយព្រមទាំងនាំឲ្យមានសេចក្ដីទុក្ខវេទនាដែលស្ទើរតែពុំអាចរែកបានទៀត ។

ប៉ុន្តែរឿងនេះពុំបានបញ្ចប់ត្រឹមនោះទេ ។ នៅក្នុង អាលម៉ា ១៣–១៦ យើងបានដឹងអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះអ្នកដែលជឿ « ដល់ព្រះចេស្ដានៃព្រះគ្រីស្ទក្នុងការសង្គ្រោះ » ( អាលម៉ា ១៥:៦ ) ។ ពេលខ្លះមានការរំដោះឲ្យរួច ពេលខ្លះមានការព្យាបាល —ពេលខ្លះរឿងពុំមានភាពល្អប្រសើរឡើងសោះនៅក្នុងជីវិតនេះ ។ ប៉ុន្តែ « ព្រះអម្ចាស់តែងតែទទួលយក [ រាស្ត្ររបស់ទ្រង់ ] ឡើងទៅឯទ្រង់ក្នុងសិរីល្អ » ( អាលម៉ា ១៤:១១ ) ។ ព្រះអម្ចាស់តែងតែប្រទាន « អំណាចឲ្យគេ ស្របតាមសេចក្ដីជំនឿ [ របស់យើង ] ដែល [ គឺ ] ជាសេចក្ដីជំនឿជឿដល់ព្រះគ្រីស្ទ » ( អាលម៉ា ១៤:២៨ ) ។ ហើយ « សេចក្ដីជំនឿជឿដល់ព្រះអម្ចាស់ » នោះហើយដែលប្រទាន « ឲ្យមានសេចក្ដីសង្ឃឹមមួយថា [ យើង ] នឹងទទួលជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច » ( អាលម៉ា ១៣:២៩ ) ។ នៅពេលបងប្អូនអានជំពូកទាំងនេះ បងប្អូនអាចទទួលការលួងលោមចិត្តមកពីការសន្យាទាំងនេះ ហើយបងប្អូនអាចយល់បានកាន់តែល្អប្រសើរអំពីអ្វីដែលអាលម៉ាចង់មានន័យ នៅពេលគាត់និយាយអំពី « សេចក្ដីសម្រាកនៃព្រះអម្ចាស់ » ។

គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួន

អាលម៉ា ១៣:១–១៩

ពិធីបរិសុទ្ធនៃបព្វជិតភាពជួយខ្ញុំទទួលបានការប្រោសលោះតាមរយៈព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

បងប្អូនអាចនឹកគិតថា នៅក្នុង អាលម៉ា ១២ អាលម៉ាបានបង្រៀនអំពីផែនការរបស់ព្រះអំពីការប្រោសលោះ ( សូមមើល អាលម៉ា ១២:២៤–២៧ ) ។ នៅក្នុងជំពូក ១៣ គាត់បាននិយាយអំពីពួកសង្ឃដែលព្រះបានតែងតាំង « ដើម្បីបង្រៀនការណ៍ទាំងនេះទៅកាន់ប្រជាជន » ( អាលម៉ា ១៣:១ ) ។ ពាក្យសម្ដីរបស់អាលម៉ាបើកបង្ហាញពីសេចក្ដីពិតដ៏មានអានុភាពអំពីបព្វជិតភាព ។ ប្រហែលជាបងប្អូនអាចព្យាយមប្រាប់អំពីសេចក្ដីពិតយ៉ាងហោចណាស់ឲ្យបានមួយ នៅក្នុងមួយខគម្ពីរនៅក្នុង អាលម៉ា ១៣:១–៩ ។ នេះគឺជាគំនិតមួយចំនួនដើម្បីជួយបងប្អូនចាប់ផ្ដើម ៖

ខទី ១ ៖បព្វជិតភាពក៏ត្រូវបានហៅ « តាមរបៀបនៃព្រះរាជបុត្រា [ ព្រះ ] » ( សូមមើលផងដែរ គ. និង ស. ១០៧:១–៤ ) ។

ខទី ២ ៖ព្រះបានតែងតាំងពួកសង្ឃឲ្យជួយប្រជាជនមើលទៅព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់សម្រាប់ការប្រោសលោះ ។

ខទី ៣ ៖អ្នកកាន់បព្វជិតភាព ត្រូវបានរៀបចំសម្រាប់ការទទួលខុសត្រូវរបស់ពួកគេ « ចាប់តាំងពីកំណើតលោកិយមក » ។

តើបងប្អូនរកឃើញអ្វីផ្សេងទៀត ? តើបងប្អូនមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាអំពីបព្វជិតភាព នៅពេលបងប្អូនពិចារណាអំពីសេចក្ដីពិតទាំងនេះ ? តើពិធីបរិសុទ្ធបព្វជិតភាពបានជួយបងប្អូនមើលទៅព្រះគ្រីស្ទសម្រាប់ការប្រោសលោះយ៉ាងដូចម្ដេច ?

វាគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ដើម្បីកត់ចំណាំថា មនុស្សជាច្រើននៅអាំម៉ូណៃហា គឺជាអ្នកដើរតាមនីហូរ ( សូមមើល អាលម៉ា ១៤:១៨, ១៥:៥ ) ។ តើពួកសង្ឃក្រោមបង្គាប់របស់នីហូរ ( សូមមើល អាលម៉ា ១:៣–៦ ) ខុសពីពួកសង្ឃដែលបានតែងតាំងតាម « របៀបនៃព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ » ( គ. និង ស ១០៧:៣ ), ដែលអាលម៉ាបានពិពណ៌នាយ៉ាងដូចម្ដេច ? ( សូមមើល អាលម៉ា ១៣:១–១៩ ) ។

សូមមើល ឌែល ជី រេនឡាន់ « The Priesthood and the Savior’s Atoning Power » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៧ ទំព័រ ៦៤–៦៧ ។

យុវជននៅឯតុសាក្រាម៉ង់ — ពិធីបរិសុទ្ធនៃបព្វជិតភាព ជួយយើងមើលទៅព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទសម្រាប់ការប្រោសលោះ ។

អាលម៉ា ១៣:៣

តើពួកអ្នកកាន់បព្វជិតភាពគឺជាមនុស្សតែមួយក្រុមគត់ « ដែលត្រូវបានហៅ ហើយរៀបចំទុកចាប់តាំងពីកំណើតលោកិយមក » ឬ ?

ការបង្រៀនរបស់អាលម៉ានៅក្នុង អាលម៉ា ១៣:៣ សំដៅទៅលើអ្នកកាន់បព្វជិតភាពជាពិសេស ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គោលការណ៍ដែលគាត់បានបង្រៀន—ថា បុគ្គលម្នាក់ៗបានទទួលការចាត់តាំង និងការរៀបចំដើម្បីបំពេញវា « ចាប់តាំងពីកំណើតលោកិយ » — អនុវត្តចំពោះយើងទាំងអស់គ្នា ។ ប្រធាន ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល បានបង្រៀន ថា ៖ « មុនពេលយើងមកទីនេះស្ត្រីដែលប្រកបដោយជំនឿត្រូវបានផ្តល់នូវកិច្ចការដ៏ជាក់លាក់ទាំងឡាយ ខណៈដែលមនុស្សប្រុសដែលមានជំនឿត្រូវបានតែងតាំងជាមុនចំពោះការងារបព្វជិតភាពដ៏ជាក់លាក់ទាំងឡាយ ។ ខណៈដែលយើងឥឡូវពុំចងចាំជាក់លាក់ រឿងនេះក៏ពុំបានផ្លាស់ប្ដូរភាពពិតដ៏រុងរឿងអំពីអ្វីដែលយើងធ្លាប់យល់ស្របនោះដែរ » ( Teachings of Presidents of the Church: Spencer W. Kimball [ ឆ្នាំ ២០០៦ ], ២១៥–១៦ សូមមើលផងដែរ គ. និង ស. ១៣៨:៥៥–៥៦ ) ។

អាលម៉ា ១៤

ពេលខ្លះព្រះទុកឲ្យមនុស្សសុចរិតជួបទុក្ខលំបាក ។

អាលម៉ា ១៤ ប្រាប់អំពីប្រជាជនសុចរិតដែលបានជួបទុក្ខលំបាក ហើយស្លាប់ ដោយសារតែជំនឿរបស់ពួកគេ ។ បងប្អូនអាចងឿងឆ្ងល់ ដូចជាមនុស្សជាច្រើនងឿងឆ្ងល់ថា ហេតុអ្វីក៏រឿងអាក្រក់ៗកើតឡើងចំពោះមនុស្សដែលកំពុងព្យាយាមរស់នៅដោយសុចរិតដូច្នេះ ។ បងប្អូនអាចនឹងរកមិនឃើញចម្លើយទាំងអស់ចំពោះសំណួរពិបាកនៅក្នុង អាលម៉ា ១៤ នោះទេ ប៉ុន្តែមានអ្វីៗជាច្រើនដើម្បីរៀនមកពីរបៀបដែលអាលម៉ា និងអាមូលេក បានឆ្លើយតបចំពោះស្ថានភាពដែលពួកគេជួបប្រទះ ។ តើពាក្យសម្ដី និងសកម្មភាពរបស់ពួកគេបង្រៀនបងប្អូនអំពីមូលហេតុអ្វីខ្លះដែលព្រះអម្ចាស់ ពេលខ្លះ ទុកឲ្យមនុស្សសុចរិតត្រូវជួបទុក្ខលំបាកដូច្នេះ ? តើបងប្អូនបានរៀនអ្វីខ្លះមកពីពួកគេអំពីការជួបនឹងការបៀតបៀន ?

សូមមើលផងដែរ ម៉ាថាយ ៥:៤៣–៤៤; ម៉ាកុស ១៤:៥៥–៦៥; រ៉ូម ៨:៣៥–៣៩; ពេត្រុស ១ ៤:១២–១៤; គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ១២២:៥–៩ ។

អាលម៉ា ១៥:១៦, ១៨

ភាពជាសិស្សតម្រូវឲ្យមានការលះបង់ ។

វាអាចនឹងគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ដើម្បីធ្វើបញ្ជីមួយអំពីរឿងទាំងឡាយដែលអាមូលេកបានបោះបង់ចោលដើម្បីឱបក្រសោបយកដំណឹងល្អ ( សូមមើល អាលម៉ា ១០:៤–៥; ១៥:១៦ ) ហើយប្រៀបធៀបវាទៅនឹងបញ្ជីនៃអ្វីដែលគាត់បានទទួល ( សូមមើល អាលម៉ា ១៥:១៨; ១៦:១៣–១៥; ៣៤:៨ ) ។ តើបងប្អូនមានឆន្ទៈដើម្បីលះបង់អ្វីខ្លះដើម្បីក្លាយជាសិស្សកាន់តែស្មោះត្រង់នោះ ?

គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរជាគ្រួសារ និងរាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារ

នៅពេលបងប្អូនអានគម្ពីរជាមួយនឹងគ្រួសាររបស់បងប្អូន នោះព្រះវិញ្ញាណអាចជួយបងប្អូនឲ្យស្គាល់ថាគោលការណ៍អ្វីដែលត្រូវគូសបញ្ជាក់ និងពិភាក្សាដើម្បីបំពេញតាមតម្រូវការរបស់គ្រួសារបងប្អូន ។ ទាំងនេះគឺជាគំនិតយោបល់មួយចំនួន ។

អាលម៉ា ១៣

គ្រួសាររបស់បងប្អូនអាចនឹងទទួលប្រយោជន៍មកពីការកត់ចំណាំគ្រប់ពេលដែលពាក្យ « សម្រាក » មាននៅក្នុង អាលម៉ា ១៣ ។ តើពាក្យ និងគំនិតដទៃទៀតអ្វីខ្លះកើតមានជាមួយនឹងពាក្យនោះ ? តើរឿងនេះជួយយើងឲ្យយល់អំពី « សេចក្ដីសម្រាកនៃព្រះអម្ចាស់ » អាចមានន័យជាយ៉ាងណា ? តើវាខុសគ្នាពីការសម្រាកខាងរូបកាយយ៉ាងដូចម្ដេច ?

អាលម៉ា ១៣:១០–១២

ដើម្បីជួយគ្រួសាររបស់បងប្អូនមើលឃើញអ្វីដែលខគម្ពីរទាំងនេះបង្រៀន ប្រហែលជាបងប្អូនអាចលាងសម្អាតអ្វីមួយជាមួយគ្នា— ដូចជាបោកគក់សម្លៀកបំពាក់ពណ៌ស ។ តើយើងមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា នៅពេលយើងកខ្វក់ ? តើយើងមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា នៅពេលយើងត្រូវបានស្អាតម្ដងទៀត ? តើអារម្មណ៍ទាំងនេះស្រដៀងគ្នាទៅនឹងអ្វីដែលយើងទទួលអារម្មណ៍ នៅពេលយើងមានអំពើបាប បន្ទាប់មកប្រែចិត្ត ហើយក្លាយជាបានស្អាតស្អំតាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះយ៉ាងដូចម្ដេច ?

អាលម៉ា ១៥:១–១២

តើយើងរៀនអ្វីខ្លះមកពីបទពិសោធន៍របស់ស៊ីអែសរ៉ុម អំពីអំណាចរបស់ព្រះអម្ចាស់ដើម្បីពង្រឹង ហើយព្យាបាលយើង សូម្បីតែនៅពេលយើងធ្វើកំហុសឆ្គង ? តើបព្វជិតភាពអាចដើរតួអ្វីខ្លះនៅក្នុងការណ៍ដែលយើងទទួលបានកម្លាំង និងការព្យាបាលរបស់ទ្រង់ ?

អាលម៉ា ១៦:១–១០

បន្ទាប់ពីការអានខគម្ពីរទាំងនេះ បងប្អូនអាចអាន អាលម៉ា ៩:៤ ។ តើយើងរៀនអ្វីខ្លះតាមរយៈការប្រៀបធៀបអារម្មណ៍របស់សូរាំអំពីពាក្យសម្ដីរបស់ព្យាការីជាមួយនឹងអារម្មណ៍របស់ប្រជាជននៅ អាំម៉ូណៃហា ? តើយើងកំពុងធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីនៅស្មោះត្រង់ចំពោះពាក្យសម្ដីរបស់ព្យាការីនៅរស់របស់យើង ?

សម្រាប់គំនិតបន្ថែមសម្រាប់ការបង្រៀនដល់កុមារ សូមមើល គម្រោងមេរៀនសប្ដាហ៍នេះ នៅក្នុងសៀវភៅ ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់ថ្នាក់បឋមសិក្សា ។

ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង

ប្រុងប្រៀបជានិច្ច ឱកាសនៃការបង្រៀនកន្លងផុតទៅលឿនណាស់ ដូច្នេះត្រូវចេះឆ្លៀតឱកាសចាប់យកវានៅពេលដែលមានឱកាស ។ សោនដកម្មមួយនៅក្នុងពិភពលោក ឧទាហរណ៍ អាចជាឱកាសមួយដើម្បីចែកចាយដំណឹងល្អមកពី អាលម៉ា ១៤ អំពីមូលហេតុដែលព្រះអម្ចាស់ ពេលខ្លះអនុញ្ញាតឲ្យមនុស្សស្លូតត្រង់ត្រូវរងទុក្ខ ។ ( សូមមើល ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ទំព័រ ១៦ ) ។

អាលម៉ា និង អាមូលេក នៅក្នុងគុក ដោយ ហ្គែរី អិល ខាប