“ວັນທີ 7–13 ເດືອນທັນວາ. ໂມໂຣໄນ 7–9: ‘ຂໍໃຫ້ພຣະຄຣິດຈົ່ງຍົກລູກຂຶ້ນ,’” ຈົ່ງຕາມເຮົາມາ—ສຳລັບບຸກຄົນ ແລະ ຄອບຄົວ: ພຣະຄຳພີມໍມອນ 2020 (2020)

“ວັນທີ 7–13 ເດືອນທັນວາ. ໂມໂຣໄນ 7–9,” ຈົ່ງຕາມເຮົາມາ—ສຳລັບບຸກຄົນ ແລະ ຄອບຄົວ: 2020

ຮູບພາບ

ໂມໂຣໄນກຳລັງຂຽນໃສ່ແຜ່ນຈາລຶກຄຳ

ມິເນີວາ ເຄ ໄທເກີດ (1888–1976), Moroni: The Last Nephite [ໂມໂຣໄນ: ຊາວນີໄຟຄົນສຸດທ້າຍ], 1949–1951, ສີນ້ຳມັນ ເທິງແຜ່ນໄມ້ອັດ, 34¾ x 47 ນິ້ວ. ຫໍພິພິດທະພັນສິລະປະຂອງມະຫາວິທະຍາໄລບຣິກຳ ຢັງ, 1969

ວັນທີ 7–13 ເດືອນທັນວາ

ໂມໂຣໄນ 7–9

“ຂໍໃຫ້ພຣະຄຣິດຈົ່ງຍົກລູກຂຶ້ນ”

ຂະນະທີ່ທ່ານສຶກສາ ໂມໂຣໄນ 7–9, ໃຫ້ຮັບຟັງການກະຕຸ້ນຂອງພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ, ແລະ ບັນທຶກຂ່າວສານທີ່ພຣະອົງມອບໃຫ້ທ່ານ. ພຣະອົງສາມາດສິດສອນທ່ານ ທັງສິ່ງທີ່ທ່ານຕ້ອງຮູ້ຈັກ ແລະ ສິ່ງທີ່ທ່ານຕ້ອງເຮັດ.

ບັນທຶກຄວາມປະທັບໃຈຂອງທ່ານ

ກ່ອນໂມໂຣໄນສະຫລຸບບັນທຶກ ທີ່ເຮົາຮູ້ຈັກກັນວ່າເປັນພຣະຄຳພີມໍມອນ ດ້ວຍຖ້ອຍຄຳຂອງເພິ່ນເອງ, ເພິ່ນໄດ້ແບ່ງປັນຂ່າວສານຈາກມໍມອນ ບິດາຂອງເພິ່ນ: ຊຶ່ງກ່າວຕໍ່ “ຜູ້ທີ່ຮັກສັນຕິສຸກຂອງພຣະຄຣິດ” (ໂມໂຣໄນ 7:3) ແລະ ຈົດໝາຍສອງສະບັບທີ່ມໍມອນໄດ້ຂຽນເຖິງໂມໂຣໄນ. ບາງທີໂມໂຣໄນໄດ້ສະຫລຸບຂ່າວສານເຫລົ່ານີ້ຢູ່ໃນພຣະຄຳພີມໍມອນ ເພາະເພິ່ນໄດ້ເຫັນລ່ວງໜ້າເຖິງສິ່ງທີ່ຄ້າຍຄືກັນລະຫວ່າງຄວາມຫຍຸ້ງຍາກໃນວັນເວລາຂອງເພິ່ນ ແລະ ຂອງເຮົາ. ຕອນຂຽນຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານີ້, ຜູ້ຄົນຂອງຊາວນີໄຟກຳລັງຕົກໄປສູ່ການປະຖິ້ມຄວາມເຊື່ອຢ່າງວ່ອງໄວ. ພວກເຂົາຫລາຍຄົນໄດ້ “ສູນເສຍຄວາມຮັກຂອງພວກເຂົາທີ່ມີຕໍ່ກັນ” ແລະ ເບີກບານໃນ “ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງນອກຈາກສິ່ງທີ່ດີ” (ໂມໂຣໄນ 9:5, 19). ແຕ່ມໍມອນຍັງມີຄວາມຫວັງ—ສິດສອນເຮົາວ່າ ຄວາມຫວັງບໍ່ໄດ້ໝາຍເຖິງ ການບໍ່ສົນໃຈ ຫລື ບໍ່ຮູ້ຫຍັງກ່ຽວກັບບັນຫາຂອງໂລກ; ມັນໝາຍເຖິງການມີສັດທາໃນພຣະບິດາເທິງສະຫວັນ ແລະ ພຣະເຢຊູຄຣິດ, ຊຶ່ງອຳນາດຂອງພຣະອົງຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າ ແລະ ທົນທານກວ່າບັນຫາເຫລົ່ານັ້ນ. ມັນໝາຍເຖິງ “[ການ] ຍຶດຖືທຸກສິ່ງທີ່ດີໄວ້” (ໂມໂຣໄນ 7:19). ມັນໝາຍເຖິງການປ່ອຍໃຫ້ການຊົດໃຊ້ຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ “ແລະ ຄວາມຫວັງໃນລັດສະໝີພາບຂອງພຣະອົງ ແລະ ຊີວິດນິລັນດອນມີຢູ່ໃນຈິດໃຈ [ຂອງທ່ານ]” (ໂມໂຣໄນ 9:25). ແລະ ຈົນເຖິງວັນທີ່ສະຫງ່າລາສີຂອງການສະເດັດມາຄັ້ງທີສອງຂອງພຣະຄຣິດ, ມັນໝາຍເຖິງການບໍ່ລົດລະ “ວຽກງານທີ່ [ເຮົາ] ຈະເຮັດ … [ເພື່ອ] ເອົາຊະນະສັດຕູຂອງຄວາມຊອບທຳທັງມວນ” (ໂມໂຣໄນ 9:6).

ຮູບພາບ

ຮູບເຄື່ອງໝາຍການສຶກສາສ່ວນຕົວ

ແນວຄິດສຳລັບການສຶກສາພຣະຄຳພີເປັນສ່ວນຕົວ

ໂມໂຣໄນ 7:12–20

ຄວາມສະຫວ່າງຂອງພຣະຄຣິດຊ່ວຍເຮົາຕັດສິນລະຫວ່າງຄວາມດີ ແລະ ຄວາມຊົ່ວ.

ໂລກໃນທຸກວັນນີ້ເຕັມໄປດ້ວຍຂ່າວສານທີ່ມີອິດທິພົນ; ເຮົາຈະຮູ້ໄດ້ແນວໃດວ່າ ອັນໃດຖືກຕ້ອງ ແລະ ອັນໃດບໍ່ຖືກຕ້ອງ? ຖ້ອຍຄຳຂອງມໍມອນ ຢູ່ໃນ ໂມໂຣໄນ 7 ໄດ້ມອບຫລັກທຳຫລາຍຢ່າງໃຫ້ເຮົາ ທີ່ເຮົາສາມາດໃຊ້ເພື່ອຫລີກລ້ຽງຈາກ “[ການ] ຕັດສິນຜິດ” (ໂມໂຣໄນ 7:18). ຂະນະທີ່ທ່ານສຶກສາ ໂມໂຣໄນ 7:12–20, ໃຫ້ຊອກຫາຄວາມຈິງທີ່ສາມາດຊ່ວຍທ່ານໃຫ້ຮູ້ຈັກສິ່ງທີ່ຈະພາທ່ານໃຫ້ເຂົ້າໃກ້ຊິດພຣະເຈົ້າຫລາຍກວ່າເກົ່າ ແລະ ສິ່ງທີ່ກີດກັນ. ທ່ານສາມາດໃຊ້ຄວາມຈິງເຫລົ່ານີ້ເພື່ອຊ່ວຍທ່ານໃຫ້ປະເມີນຂ່າວສານທີ່ທ່ານປະເຊີນ ແລະ ປະສົບການທີ່ທ່ານມີ ໃນອາທິດນີ້ ແລະ ພິຈາລະນາວ່າ ຂ່າວສານເຫລົ່ານັ້ນເຊື້ອເຊີນ ແລະ ຊັກນຳທ່ານໃຫ້ເຮັດສິ່ງດີຫລືບໍ່ (ເບິ່ງ ໂມໂຣໄນ 7:13).

ເບິ່ງ “Judging Others,” Gospel Topics, topics.ChurchofJesusChrist.org; Bible Dictionary, “Light of Christ ນຳອີກ.”

ໂມໂຣໄນ 7:20–48

ຜ່ານທາງສັດທາໃນພຣະຄຣິດ, ເຮົາສາມາດ “ຍຶດຖືທຸກສິ່ງທີ່ດີໄວ້.”

ຫລັງຈາກການສິດສອນກ່ຽວກັບວິທີທີ່ຈຳແນກລະຫວ່າງຄວາມດີ ແລະ ຄວາມຊົ່ວ, ມໍມອນໄດ້ຖາມຄຳຖາມທີ່ເບິ່ງຄືວ່າກ່ຽວຂ້ອງກັບທຸກວັນນີ້ ທີ່ວ່າ: “ຈະເປັນໄປໄດ້ແນວໃດທີ່ທ່ານຈະຍຶດຖືທຸກສິ່ງໄວ້ໄດ້?”—ໂດຍສະເພາະເມື່ອການລໍ້ລວງຂອງຜູ້ປໍລະປັກເປັນໜ້າຢົ້ວຢວນໃຈ (ໂມໂຣໄນ 7:20). ຄຳຕອບຂອງມໍມອນມີຢູ່ໃນ ສ່ວນທີ່ເຫລືອຢູ່ຂອງບົດທີ 7. ຂະນະທີ່ທ່ານອ່ານ ຂໍ້ທີ 20–48, ໃຫ້ຊອກຫາຄວາມຈິງທີ່ຊ່ວຍທ່ານໃຫ້ຮັບຮູ້ “ທຸກສິ່ງທີ່ດີ” ທີ່ທ່ານມີ ເປັນເພາະພຣະເຢຊູຄຣິດ. ການມີສັດທາໃນພຣະອົງຊ່ວຍທ່ານໃຫ້ສະແຫວງຫາທຸກສິ່ງທີ່ດີແນວໃດ? ທ່ານຈະສາມາດ “ຍຶດຖື” ສິ່ງທີ່ດີຫລາຍກວ່າເກົ່າໄດ້ແນວໃດ?

ເບິ່ງ ຫລັກແຫ່ງຄວາມເຊື່ອ 1:13 ນຳອີກ.

ໂມໂຣໄນ 7:44–48

“ຄວາມໃຈບຸນຄືຄວາມຮັກອັນບໍລິສຸດຂອງພຣະຄຣິດ.”

ປະທານດາລິນ ເອັຈ ໂອກສ໌ ໄດ້ສັງເກດວ່າ: “ເຫດຜົນທີ່ຄວາມໃຈບຸນບໍ່ເຄີຍລົ້ມເຫລວ ແລະ ເຫດຜົນທີ່ຄວາມໃຈບຸນຍິ່ງໃຫຍ່ຫລາຍກວ່າເກົ່າ ແມ່ນແຕ່ຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າການກະທຳຄວາມດີທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດ … ຄືຄວາມໃຈບຸນນັ້ນ, ‘ຄວາມຮັກອັນບໍລິສຸດຂອງພຣະຄຣິດ’ (ໂມໂຣໄນ 7:47), ບໍ່ແມ່ນ ການກະທຳ ແຕ່ແມ່ນ ສະພາບ ຫລື ການເປັນຄົນໃຈບຸນ. … ຄວາມໃຈບຸນຄືສິ່ງທີ່ບຸກຄົນກາຍເປັນ” (“The Challenge to Become,” Ensign, Nov. 2000, 34). ຂະນະທີ່ທ່ານອ່ານ ໂມໂຣໄນ 7:44–48, ໃຫ້ພິຈາລະນາຄຳບັນຍາຍຂອງມໍມອນເຖິງຄວາມໃຈບຸນ, ແລະ ໃຫ້ຮັບຟັງຄວາມປະທັບໃຈຈາກພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ; ພຣະອົງສາມາດຊ່ວຍທ່ານໃຫ້ພົບເຫັນວິທີທາງທີ່ທ່ານສາມາດປັບປຸງ. ເປັນຫຍັງເຮົາຈຶ່ງຕ້ອງການມີສັດທາ ແລະ ມີຄວາມຫວັງ ກ່ອນຈະໄດ້ຮັບຂອງປະທານແຫ່ງຄວາມໃຈບຸນໄດ້?

ໂມໂຣໄນ 9:9

ຄວາມໃຈບຸນ ແລະ ຄຸນນະທຳຂອງເຮົາສາມາດຖືກເອົາໄປຈາກເຮົາບໍ?

ການບັນຍາຍຂອງມໍມອນກ່ຽວກັບບາບທີ່ຮ້າຍແຮງຂອງຊາວນີໄຟ ໄດ້ເຮັດໃຫ້ບາງຄົນເຂົ້າໃຈຜິດວ່າ ຜູ້ຮັບເຄາະຂອງການຂົ່ມຂືນ ຫລື ການຂົ່ມເຫັງ ໄດ້ຝ່າຝືນກົດພົມມະຈັນ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ແອວເດີ ຣິເຈີດ ຈີ ສະກາດ ໄດ້ອະທິບາຍຢ່າງແຈ່ມແຈ້ງວ່າ ມັນບໍ່ໄດ້ເປັນແນວນັ້ນ. ເພິ່ນສິດສອນວ່າ, “ຂ້າພະເຈົ້າເປັນພະຍານຢ່າງໜັກແໜ້ນວ່າ ເມື່ອຄົນອື່ນກະທຳຄວາມຮຸນແຮງ, ບິດເບືອນ, ຫລື ຖືກຂົ່ມຂືນໂດຍຄົນໃນຄອບຄົວ ທີ່ເຮັດໃຫ້ທ່ານເຈັບປວດຢ່າງໜັກ, ທີ່ຝືນໃຈທ່ານ, ທ່ານບໍ່ເປັນຜູ້ຮັບຜິດຊອບໃນເລື່ອງນີ້ ແລະ ທ່ານກໍບໍ່ຕ້ອງຮູ້ສຶກຜິດ” (“Healing the Tragic Scars of Abuse,” Ensign, May 1992, 32).

ໂມໂຣໄນ 9:25–26

ເຮົາສາມາດມີຄວາມຫວັງໃນພຣະຄຣິດ ບໍ່ວ່າສະຖານະການຂອງເຮົາຈະເປັນແນວໃດກໍຕາມ.

ຫລັງຈາກໄດ້ບັນຍາຍເຖິງຄວາມຊົ່ວຮ້າຍທີ່ເພິ່ນໄດ້ເຫັນແລ້ວ, ມໍມອນໄດ້ບອກລູກຊາຍຂອງເພິ່ນບໍ່ໃຫ້ໂສກເສົ້າ. ແມ່ນຫຍັງທີ່ປະທັບໃຈທ່ານຫລາຍກ່ຽວກັບຂ່າວສານຂອງມໍມອນເລື່ອງຄວາມຫວັງ? ພຣະຄຣິດຈະ “ຍົກ [ທ່ານ] ຂຶ້ນ” ໝາຍຄວາມວ່າແນວໃດ? ຄຸນລັກສະນະຂອງພຣະຄຣິດ ແລະ ຫລັກທຳພຣະກິດຕິຄຸນຂອງພຣະອົງຢ່າງໃດແດ່ທີ່ “ມີຢູ່ໃນຈິດໃຈຂອງ [ທ່ານ]” ແລະ ໃຫ້ຄວາມຫວັງແກ່ທ່ານ? (ໂມໂຣໄນ 9:25).

ເບິ່ງ Dieter F. Uchtdorf, “The Hope of God’s Light,” Ensign ຫລື Liahona, May 2013, 70, 75–77 ນຳອີກ.

ຮູບພາບ

ຮູບເຄື່ອງໝາຍການສຶກສາເປັນຄອບຄົວ

ແນວຄິດສຳລັບການສຶກສາພຣະຄຳພີເປັນຄອບຄົວ ແລະ ການສັງສັນໃນຕອນແລງ

ຂະນະທີ່ທ່ານອ່ານພຣະຄຳພີກັບຄອບຄົວຂອງທ່ານ, ພຣະວິນຍານສາມາດຊ່ວຍທ່ານໃຫ້ຮູ້ຈັກວ່າ ຫລັກທຳຂໍ້ໃດທີ່ຄວນເນັ້ນ ແລະ ຄວນສົນທະນາ ເພື່ອສະໜອງຄວາມຕ້ອງການຂອງຄອບຄົວຂອງທ່ານ. ຕໍ່ໄປນີ້ແມ່ນແນວຄິດບາງຢ່າງ.

ໂມໂຣໄນ 7:5–11

ອີງຕາມ ໂມໂຣໄນ 7:5–11, ເປັນຫຍັງມັນຈຶ່ງສຳຄັນທີ່ຈະເຮັດສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງ ດ້ວຍເຫດຜົນທີ່ຖືກຕ້ອງ? ເຮົາຈະຮູ້ຈັກໄດ້ແນວໃດວ່າ ເຮົາອະທິຖານ ແລະ ເຊື່ອຟັງພຣະບັນຍັດຂອງພຣະເຈົ້າ ດ້ວຍ “ເຈດຕະນາອັນແທ້ຈິງ”? (ຂໍ້ທີ 6).

ໂມໂຣໄນ 7:12–19

ຄຳແນະນຳຂອງມໍມອນຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເລືອກສິ່ງທີ່ດີແນວໃດ ກ່ຽວກັບວິທີທີ່ເຮົາໃຊ້ເວລາຂອງເຮົາ ແລະ ໃຊ້ກັບໃຜ? ທ່ານສາມາດເຊື້ອເຊີນສະມາຊິກໃນຄອບຄົວໃຫ້ຊອກຫາສິ່ງຂອງຢູ່ໃນເຮືອນ ແລະ “ຍຶດຖື” (ໂມໂຣໄນ 7:19), ຫລື ສະສົມສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຊັກຊວນເຂົາເຈົ້າໃຫ້ “ເຮັດຄວາມດີ, ແລະ ຮັກພຣະເຈົ້າ, ແລະ ໃຫ້ຮັບໃຊ້ພຣະອົງ” (ໂມໂຣໄນ 7:13). ຍ້ອງຍໍເຂົາເຈົ້າສຳລັບສິ່ງທີ່ດີ ທີ່ເຂົາເຈົ້າຊອກເຫັນ.

ໂມໂຣໄນ 7:29

ຫລັງຈາກການອ່ານຂໍ້ນີ້, ສະມາຊິກໃນຄອບຄົວສາມາດເວົ້າລົມກັນກ່ຽວກັບການມະຫັດສະຈັນທີ່ເຂົາເຈົ້າໄດ້ເຫັນ ຫລື ໃນວິທີອື່ນທີ່ເຂົາເຈົ້າໄດ້ເຫັນພຣະຫັດຂອງພຣະເຈົ້າຢູ່ໃນຊີວິດຂອງເຂົາເຈົ້າ.

ໂມໂຣໄນ 8:5–26

ຊາວນີໄຟຜູ້ໄດ້ໃຫ້ບັບຕິສະມາແກ່ເດັກນ້ອຍໄດ້ເຂົ້າໃຈຜິດຫຍັງແດ່ກ່ຽວກັບການຊົດໃຊ້ຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ? ເຮົາຮຽນຮູ້ຫຍັງແດ່ກ່ຽວກັບການຊົດໃຊ້ຈາກການສິດສອນຂອງມໍມອນ?

ໂມໂຣໄນ 8:16–17

ການມີ “ຄວາມຮັກທີ່ສົມບູນ” ໝາຍຄວາມວ່າແນວໃດ? ມັນຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເອົາຊະນະຄວາມຢ້ານກົວແນວໃດ? ມັນຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ສິດສອນຄວາມຈິງດ້ວຍຄວາມກ້າຫານແນວໃດ? ເຮົາຈະພັດທະນາມັນໄດ້ແນວໃດ?

ສຳລັບແນວຄິດເພີ່ມເຕີມກ່ຽວກັບການສິດສອນເດັກນ້ອຍ, ໃຫ້ເບິ່ງ ໂຄງຮ່າງຂອງອາທິດນີ້ ຢູ່ໃນ ຈົ່ງຕາມເຮົາມາ—ສຳລັບຊັ້ນປະຖົມໄວ.

ການປັບປຸງການສິດສອນຂອງເຮົາ

ໃຊ້ເພງເພື່ອເຊື້ອເຊີນພຣະວິນຍານ ແລະ ສິດສອນຄຳສອນ. “Music has boundless powers for moving [us] toward greater spirituality” (“First Presidency Preface,” Hymns, x). ເພງກ່ຽວກັບຄວາມຮັກ, ດັ່ງເຊັ່ນ “ຮັກທີ່ບ້ານ” (ເພງສວດ ແລະ ເພງຂອງເດັກນ້ອຍ, 48), ສາມາດຊ່ວຍໃຫ້ຄອບຄົວສົນທະນາກັນກ່ຽວກັບຄວາມໃຈບຸນ ຢູ່ໃນ ໂມໂຣໄນ 7:44–48.