« ថ្ងៃទី ១៨–២៤ ខែ កុម្ភៈ ។ ម៉ាថាយ ៥ លូកា ៦ ៖ ‹ អ្នកមានពរហើយ › »ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ឆ្នាំ ២០១៩( ឆ្នាំ ២០១៩ )
« ថ្ងៃទី ១៨–២៤ ខែ កុម្ភៈ ។ ម៉ាថាយ ៥ លូកា ៦ »ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ឆ្នាំ ២០១៩
ទេសនកថានៅលើភ្នំ ដោយ ចច កូកូ
ថ្ងៃទី ១៨–២៤ ខែ កុម្ភៈ
ម៉ាថាយ ៥; លូកា ៦
« អ្នកមានពរហើយ »
សូមយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះចំណាប់អារម្មណ៍ដែលអ្នកទទួលពេលអ្នកអាន ម៉ាថាយ ៥ និង លូកា ៦ ហើយកត់ត្រាវានៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ត្រាការសិក្សា ។ គម្រោងនេះ អាចជួយអ្នកស្គាល់គោលការណ៍សំខាន់បំផុត និងទាក់ទងគ្នាមួយចំនួននៅក្នុងជំពូកទាំងនេះ ។
កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់បងប្អូន
មកដល់ចំនុចនេះនៅក្នុងការបម្រើរបស់ទ្រង់ វាបង្ហាញច្បាស់ថាការបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូវ នឹងពុំដូចជាអ្វីដែលមនុស្សក្នុងជំនាន់របស់ទ្រង់ធ្លាប់ស្ដាប់ឮនោះទេ ។ ជនក្រីក្រនឹងទទួលនគរព្រះ ? ជនរាបសារនឹងទទួលគ្រងផែនដី ? មានពរហើយអស់អ្នក ដែលត្រូវគេបៀតបៀន ? ពួកអាចារ្យ និងពួកផារិស៊ី ពុំបានបង្រៀនរឿងដូច្នោះនោះទេ ។ ហើយទាល់តែអស់អ្នកដែលយល់ពីក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះពិត ទើបទទួលអារម្មណ៍ដឹងថាគោលលទ្ធិទាំងនេះគឺជាការពិត ។ « ភ្នែកឲ្យធួននឹងភ្នែក » ហើយ « ស្អប់មារសត្រូវរបស់អ្នក » គឺជាក្រឹត្យវិន័យតូចជាង ( ម៉ាថាយ ៥:៣៨, ៤៣ ) ត្រូវបានប្រទានដល់មនុស្សដែលពុំចង់រស់នៅតាមក្រឹត្យវិន័យខ្ពស់ជាង ។ ប៉ុន្ដែព្រះយេស៊ូវបានមកដើម្បីបំពេញក្រឹត្យវិន័យដែលទាបជាងនោះ ហើយបង្រៀនពីក្រឹត្យវិន័យដែលខ្ពស់ជាង ( សូមមើលនីហ្វៃទី ៣ ១៥:២–១០) រៀបចំឡើងដើម្បីជួយយើងឲ្យ « បានគ្រប់លក្ខណ៍ដូចព្រះវរបិតានៃ [ យើង ] ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ទ្រង់គ្រប់លក្ខណ៍ដែរ » ( ម៉ាថាយ ៥:៤៨ ) ។
គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួន
សុភមង្គលយូរអង្វែង កើតមកពីការរស់នៅតាមរបៀបដែលព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀន ។
មនុស្សគ្រប់រូបចង់បានក្ដីរីករាយ ប៉ុន្តែមនុស្សគ្រប់រូបពុំស្វែងរកសុភមង្គលនៅកន្លែងដូចគ្នានោះទេ ។ មនុស្សខ្លះស្វែងរកវានៅក្នុងអំណាច និងតំណែងខាងលោកិយ ឯអ្នកដទៃទៀតនៅក្នុងទ្រព្យសម្បត្តិ ឬនៅក្នុងការស្កប់ស្កល់នូវការស្រេកឃ្លានខាងរូបកាយ ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានយាងមកបង្រៀនអំពីរបៀបដើម្បីទទួលបានសុភមង្គលយូរអង្វែង ដើម្បីបង្រៀនអត្ថន័យពិតដើម្បីទទួលបានពរជ័យ ។ តើអ្នករៀនបានអ្វីខ្លះអំពីការទទួលបានសុភមង្គលយូរអង្វែងមកពីម៉ាថាយ ៥:១–១២និងលូកា ៦:២០–២៦? តើរឿងនេះខុសគ្នាពីការមើលឃើញរបស់លោកិយអំពីសុភមង្គលយ៉ាងដូចម្ដេច ?
តើសំណួរ ឬចំណាប់អារម្មណ៍អ្វីខ្លះកើតមានចំពោះអ្នក នៅពេលអ្នក អានខគម្ពីរនីមួយៗ ? តើខគម្ពីរនីមួយៗបង្រៀនអ្នកអំពីការធ្វើជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទយ៉ាងណាខ្លះ ? តើអ្នកទទួលអារម្មណ៍បំផុសគំនិតឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីអភិវឌ្ឍគុណសម្បត្តិដូចដែលបានពិពណ៌នានៅ ក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ?
សូមមើលផងដែរ យ៉ូហាន ១៣:១៧; នីហ្វៃទី ៣ ១២:៣–១២; « ទេសនកថា នៅ លើ ភ្នំ ៖ ក្រឹត្យវិន័យមាស » ( វីដេអូ, LDS.org ) ។
ហេតុអ្វីក៏ព្រះអង្គសង្គ្រោះប្រៀបធៀបពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ទៅនឹងអំបិល ?
អំបិលត្រូវបានប្រើប្រាស់ដើម្បីរក្សាទុកអ្វីមួយឲ្យបានយូរ ផ្ដល់រសជាតិ និងបន្សុទ្ធជាយូរលង់មកហើយ ។ អំបិលក៏មានអត្ថន័យខាងសាសនាផងដែរចំពោះពួកសាសន៍អ៊ីស្រាអែល ។ វាមានជាប់ ទាក់ទងជាមួយនឹងការអនុវត្តនូវយញ្ញបូជាសត្វពីបុរាណ នៅក្រោមច្បាប់ម៉ូសេ ( សូមមើលលេវីវិន័យ ២:១៣,ជនគណនា ១៨:១៩) ។ នៅពេលអំបិលបាត់បង់ជាតិប្រៃរបស់វា វាក្លាយជាគ្មានប្រសិទ្ធភាព ឬ « គ្មានប្រយោជន៍ » ( ម៉ាថាយ ៥:១៣ ) ។ រឿងនេះកើតឡើងនៅពេលវាត្រូវបានច្របល់ជាមួយ ឬមានលាយបំពុលនឹងធាតុផ្សេងៗទៀត ។ ក្នុងនាមជាពួកសិស្សរបស់ព្រះគ្រីស្ទ យើងរក្សា « ជាតិប្រៃ » របស់យើងតាមរយៈការចៀសវាងពីការបំពុលមកពីលោកិយ ។ រឿងនេះអនុញ្ញាតឲ្យយើងបំពេញការរក្សាទុក និងការបន្សុទ្ធរបស់យើងក្នុងនាមជាអំបិលនៃផែនដី—ឧទាហរណ៍ តាមរយៈការចែកចាយដំណឹងល្អ និងការធ្វើជាឥទ្ធិពលនៃសេចក្ដីល្អនៅ ក្នុង ពិភពលោក ( សូមមើលគ និង ស ១០៣:៩–១០) ។
« អ្នករាល់គ្នាជាអំបិលនៃផែនដី » (ម៉ាថាយ ៥:១៣) ។
ក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ជំនួសឲ្យក្រឹត្យវិន័យរបស់លោកម៉ូសេ ។
ពួកសិស្ស អាចនឹងផ្ញាក់ផ្អើលពេលស្ដាប់ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា សេចក្តីសុចរិតរបស់ពួកគេចាំបាច់ត្រូវមានច្រើនជាងពួកអាចារ្យ និងពួកផារិស៊ី ( សូមមើលម៉ាថាយ ៥:២០) ដែលបានអួតខ្លួនឯងអំពីរបៀបដែលពួកគេរក្សាក្រឹត្យវិន័យរបស់លោកម៉ូសេបានល្អ ។ ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនក្រឹត្យវិន័យដែលខ្ពស់ជាង ថាមិនគ្រាន់តែលើកកម្ពស់ដល់សកម្មភាពយើងប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែទាំងគំនិត និងអារម្មណ៍ដែលបំផុសគំនិតពួកគេផងដែរ ។ ក្រឹត្យវិន័យដែលខ្ពស់ជាងនេះ តម្រូវច្រើនមកពី ៖ ដួងចិត្ត ព្រលឹង និងគំនិត ( សូមមើលម៉ាថាយ ២២:៣៧) ។
នៅពេលអ្នកអានម៉ាថាយ ៥:២១–៤៨និងលូកា ៦:២៧–៣៥សូមពិចារណាធ្វើការគូសចំណាំទាំងតម្រូវការខាងឥរិយាបទក្នុងក្រឹត្យវិន័យម៉ូសេ ( អ្នករាល់គ្នាបានឮ …» ) និងអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនដើម្បីលើកកម្ពស់ដល់ពួកគេ ។
ឧទាហរណ៍ តើព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនអ្វីខ្លះនៅក្នុងម៉ាថាយ ៥:២៧–២៨អំពីការទទួលខុសត្រូវរបស់យើងចំពោះគំនិតរបស់យើង ? តើអ្នកអាចទទួលបានការគ្រប់គ្រងកាន់តែច្រើនទៅលើគំនិត ដែលកើតមានក្នុងគំនិត និងដួងចិត្តរបស់អ្នកយ៉ាងដូចម្ដេច ? (សូមមើល គ. និង ស. ១២១:៤៥ ) ។
សូមមើលផងដែរ « ទេសនកថានៅលើភ្នំ ៖ ក្រឹត្យវិន័យដែលខ្ពស់ជាង » ( វីដេអូ, LDS.org ) ។
តើព្រះវរបិតាសួគ៌ពិតជាមានព្រះទ័យរំពឹងឲ្យខ្ញុំបានល្អឥតខ្ចោះឬ ?
ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន បានបង្រៀនថា ៖
« ពាក្យល្អឥតខ្ចោះត្រូវបានបកប្រែមកពីភាសាក្រេក teleios ដែលមានន័យថា ‹ ពេញលេញ › ។… ទម្រង់ដើមនៃកិរិយាស័ព្ទគឺteleiosដែលមានន័យថា ‹ ដើម្បីឈោងទៅដល់ចុងបំផុត ដើម្បីអភិវឌ្ឍបានពេញលេញ ដើម្បីឥតខ្ចោះ ឬបញ្ចប់ › ។ សូមកត់ចំណាំថា ពាក្យនោះពុំបានប្រាប់ថា ‹ មានសេរីភាពពីកំហុសឆ្គង › នោះទេ វាប្រាប់ថា ‹ ការសម្រេចតាមគោលបំណងមួយដោយយូរអង្វែង › ។ …
« … ព្រះអម្ចាស់បានបង្រៀនថា ‹ អ្នករាល់គ្នាពុំអាចនៅ ក្នុងវត្តមាននៃព្រះបានឡើយនៅ ពេលនេះ … ហេតុដូច្នេះហើយចូរស៊ូនៅ ក្នុងសេចក្ដីអត់ធន់ចុះ រហូតដល់អ្នករាល់គ្នាបានល្អឥតខ្ចោះ › [គ និងស ៦៧:១៣] ។
« យើងពុំ ចាំបាច់ស្រងាកចិត្តទេ បើកិច្ចខិតខំដ៏ខ្លាំងបំផុតរបស់យើងទៅកាន់ភាពល្អឥតខ្ចោះ ក្នុងពេលនេះមើលទៅហាក់ដូចជាពិបាកក្រៃលែង ឬគ្មានទីបញ្ចប់នោះ ។ ភាពឥតខ្ចោះគឺនៅរង់ចាំការសម្រេច ។ វាអាចបានមកពេញលេញ មានតែបន្ទាប់ពីដំណើររស់ឡើងវិញ និង តាមរយៈព្រះអម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ ។ វាកំពុងរង់ចាំពួកអ្នកទាំងអស់ណាដែលស្រឡាញ់ទ្រង់ និង រក្សាបទបញ្ញត្តិរបស់ទ្រង់ » (« Perfection Pending »Ensignខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ១៩៩៥ ទំព័រ ៨៦,៨៨ ) ។
សូមមើលផងដែរ ភីលីព ៣:១៣–១៥; ពេត្រុសទី ២ ១:៣–១១; វិវរណៈ ៣:២១–២២; នីហ្វៃទី ៣ ២៧:២៧; មរ៉ូណៃ ១០:៣២–៣៣; គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៧៦:៦៩ ។
គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរជាគ្រួសារ និងរាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារ
នៅពេលគ្រួសាររបស់អ្នកអានព្រះគម្ពីរជាមួយគ្នា នោះព្រះវិញ្ញាណអាចជួយអ្នកស្គាល់ថាគោលការណ៍អ្វីដែលត្រូវគូសបញ្ជាក់ និងពិភាក្សាដើម្បីបំពេញតាមតម្រូវការរបស់គ្រួសារអ្នក ។ នេះ គឺជាការផ្ដល់យោបល់មួយចំនួន ៖
តើគោលការណ៍មួយណាបានបង្រៀននៅក្នុងម៉ាថាយ ៥:១–៩ដែលអាចជួយគេហដ្ឋានរបស់អ្នកកាន់តែជាកន្លែងដ៏រីករាយ ? អ្នកអាចផ្ដោតទៅលើរឿងមួយ ឬពីរ នៅពេលអ្នកសិក្សាអំពីទេសនកថានៅលើភ្នំ នៅពីរបីសប្ដាហ៍ខាងមុខ ។ ឧទាហរណ៍ តើការបង្រៀនអ្វីខ្លះដែលសមាជិកគ្រួសារអ្នករកឃើញថាអាចជួយពួកគេឲ្យក្លាយជាអ្នកផ្សះផ្សារគេ ? ( សូមមើល ម៉ាថាយ ៥:២១–២៥, ៣៨–៤៤) ។ តើអ្នកដាក់គោលដៅអ្វីខ្លះ ? តើអ្នកតាមដានយ៉ាងដូចម្ដេច ?
ដើម្បីជួយគ្រួសារអ្នកយល់អំពីអត្ថន័យដើម្បីធ្វើជា « ពន្លឺ នៃ លោកិយ » នោះអ្នកអាចរកឃើញប្រភពនៃពន្លឺមួយចំនួននៅក្នុងគេដ្ឋានរបស់អ្នក គេហដ្ឋានអ្នកជិតខាងអ្នក និងនៅ ក្នុង ពិភពលោក ។ វាអាចនឹងជាជំនួយដើម្បីបង្ហាញពីអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅ ពេលអ្នកបាំងពន្លឺ ។ តើព្រះយេស៊ូវចង់មានន័យយ៉ាងណា នៅពេលទ្រង់បានមានបន្ទូលថា « អ្នករាល់គ្នាជាពន្លឺនៃលោកិយ » ? (ម៉ាថាយ ៥:១៤) ។ តើនរណាដែលយើងមើលឃើញថាជាពន្លឺសម្រាប់គ្រួសាររបស់យើង ? តើយើងអាចធ្វើជាពន្លឺមួយដល់អ្នកដទៃយ៉ាងដូចម្ដេច ? ( សូមមើល គ. និង ស. ១០៣:៩–១០) ។
ហេតុអ្វីព្រះអម្ចាស់សព្វព្រះទ័យឲ្យយើងអធិស្ឋានសម្រាប់អស់អ្នកដែលមានចិត្តមិនល្អចំពោះយើង ? តើយើងអាចរស់នៅ តាមគោលការណ៍នេះនៅក្នុងគ្រួសាររបស់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សម្រាប់គំនិតបន្ថែមដើម្បីបង្រៀនកុមារ សូមមើល គម្រោងមេរៀនសប្ដាហ៍នេះ នៅក្នុង ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់ថ្នាក់អង្គការបឋមសិក្សា ។
ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង
ចូរចេះសង្កេត ។ នៅពេលអ្នកយកចិត្តទុកដាក់ទៅលើអ្វីដែលកំពុងកើតឡើងនៅក្នុងជីវិតកូនៗរបស់អ្នក នោះអ្នកនឹងរកឃើញឱកាសដ៏ល្អដើម្បីបង្រៀន ។ មតិ និងសំណួររបស់កូនៗអ្នក នៅក្នុងថ្ងៃនានា ក៏អាចដឹកនាំទៅរកគ្រាដើម្បីបង្រៀនផងដែរ ។ ( សូមមើល ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ទំព័រ ១៦) ។
« អ្នករាល់គ្នាជាពន្លឺនៃលោកិយ » ( ម៉ាថាយ ៥:១៤ ) ។