« ថ្ងៃទី ១៥–២១ ខែ កក្កដា ។ កិច្ចការ ១០–១៥ ៖ ‹ ព្រះបន្ទូលក៏ដុះដាលចម្រើនកាន់តែច្រើនឡើង › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ឆ្នាំ ២០១៩ ( ឆ្នាំ ២០១៩ )
« ថ្ងៃទី ១៥–២១ ខែ កក្កដា ។ កិច្ចការ ៥–១០ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ឆ្នាំ ២០១៩
ថ្ងៃទី ១៥–២១ ខែ កក្កដា
កិច្ចការ ១០–១៥
« ឯព្រះបន្ទូលក៏ដុះដាលចម្រើនកាន់តែច្រើនឡើង »
សូមអាន កិច្ចការ ១០–១៥ ដោយយកចិត្តទុកដាក់ ហើយសូមទុកពេលឲ្យព្រះវិញ្ញាណបំផុសគំនិត និងអារម្មណ៍បងប្អូន ។ តើមានអ្វី ខ្លះដែលបងប្អូនត្រូវរៀននៅក្នុងជំពូកទាំងនេះ ?
កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់បងប្អូន
អំឡុងការបម្រើក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់របស់ទ្រង់ ការបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាញឹកញាប់ផ្ចាញ់ដល់ទំនៀមទម្លាប់ និងជំនឿដែលមនុស្សកាន់តាមជាយូរមកនោះ ហើយរឿងនេះពុំបានបញ្ឈប់ បន្ទាប់ពីទ្រង់យាងឡើងទៅស្ថានសួគ៌វិញនោះទេ—ដោយសារទ្រង់បានបន្ដដឹកនាំសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់តាមរយៈវិវរណៈ ។ ឧទាហរណ៍ អំឡុងជីវិតរបស់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់បានផ្សាយដំណឹងល្អទៅតែពួកសាសន៍យូដាប៉ុណ្ណោះ ។ ប៉ុន្តែមិនយូរប៉ុន្មានបន្ទាប់ពីព្រះអង្គសង្គ្រោះបានសុគតទៅ នោះពេត្រុសបានក្លាយជាព្យាការីក្នុងសាសនាចក្រ ហើយព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានបើកសម្ដែងដល់ពេត្រុសថា វាដល់ពេលដើម្បីផ្សាយដំណឹងល្អទៅកាន់សាសន៍ដែលពុំមែនជាពួកយូដាហើយ ។ គំនិតអំពីការចែកចាយដំណឹងល្អជាមួយសាសន៍ដទៃហាក់ដូចជាពុំមានការភ្ញាក់ផ្អើលទេសព្វថ្ងៃនេះ ដូច្នេះតើមានមេរៀនអ្វីនៅក្នុងដំណើររឿងនេះសម្រាប់ពួកយើង ? ប្រហែលជាមានមេរៀនមួយដែលផ្លាស់ប្ដូរនៅក្នុងគោលនយោបាយ និងការអនុវត្ត—ទាំងនៅក្នុងសាសនាចក្រពីបុរាណ និងសម័យទំនើប—កើតមកតាមវិវរណៈមកពីព្រះអម្ចាស់ទៅកាន់ពួកអ្នកដឹកនាំដ៏ជម្រើសរបស់ទ្រង់ ( អេម៉ុស ៣:៧, គ. និង ស. ១:៣៨ ) ។ ការបន្ដមានវិវរណៈគឺជាលក្ខណៈសំខាន់មួយនៃសាសនាចក្រដ៏ពិត និងសកម្មរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ដូចជាពេត្រុសដែរ យើងត្រូវតែមានឆន្ទៈទទួលយកការបន្ដមានវិវរណៈ ហើយរស់នៅ « តាមគ្រប់ទាំងព្រះបន្ទូលនៃព្រះ » ( លូកា ៤:៤ ) រួមទាំង « ការណ៍ទាំងអស់ ដែលទ្រង់បានបើកសម្ដែងមក និង ការណ៍ទាំងអស់ ដែលទ្រង់បើកសម្ដែងនៅពេលឥឡូវនេះ » និង « ការណ៍ដ៏ធំ និងសំខាន់ៗជាច្រើន » ដែលទ្រង់មិនទាន់បានបើកសម្ដែង « ដែលទាក់ទងទៅនឹងនគរនៃព្រះ » ( មាត្រានៃសេចក្ដីជំនឿ ១:៩ ) ។
គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួន
« ព្រះមិនរើសមុខអ្នកណាទេ » ។
អស់ជាច្រើនជំនាន់មកហើយ ពួកសាសន៍យូដាបានជឿថា ពួកគេជា « ពូជរបស់អ័ប្រាហាំ » ឬជាកូនចៅរបស់អ័ប្រាហាំពិត ដែលមានន័យថា ជាមនុស្សម្នាក់ត្រូវបានទទួលយក ( ជ្រើសរើស ) ដោយព្រះ ( សូមមើលលូកា ៣:៨ ) ។ អ្នកផ្សេងទៀតត្រូវបានចាត់ទុកថា ជាពួកសាសន៍ដទៃ « មិនស្អាត » ដែលព្រះពុំទទួលយក ។ នៅក្នុង កិច្ចការ ១០ តើព្រះអម្ចាស់បានបង្រៀនពេត្រុសអ្វីខ្លះអំពីមនុស្សដែល « គាប់ដល់ព្រះហឬទ័យទ្រង់ » ? ( កិច្ចការ ១០:៣៥ ) ។ តើមានភស្ដុតាងអ្វីខ្លះដែលបងប្អូនរកឃើញមាននៅក្នុងជំពូកនេះ ដែលកូនេលាសកំពុងរស់នៅក្នុងជីវិតសុចរិត ដែលត្រូវបានព្រះអម្ចាស់ទទួលយក ? ហេតុអ្វីក៏វាសំខាន់ដើម្បីដឹងថា « ព្រះមិនរើសមុខអ្នកណាទេ » ( ខទី ៣៤ ) មានន័យថាមនុស្សទាំងអស់អាចទទួលពរជ័យនៃដំណឹងល្អ បើពួកគេរស់នៅតាមដំណឹងល្អនោះ ? ( សូមមើល នីហ្វៃទី ១ ១៧:៣៥ ) ។
ដូចជាពួកសាសន៍យូដាដែលបានមើលងាយដល់អស់អ្នកដែលពុំមែនជាពូជអ័ប្រាហាំដែរ តើបងប្អូនធ្លាប់ដឹងថាខ្លួនបងប្អូនបានធ្វើការស្មានដោយពុំមានសន្ដានចិត្តល្អ ឬការស្មានដែលមិនដឹងជាមុនអំពីនរណាម្នាក់ដែលខុសពីបងប្អូនឬទេ ? តើបងប្អូនអាចយកឈ្នះលើទំនោរនេះបានយ៉ាងដូចម្ដេច ? វាអាចនឹងគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ដើម្បីសាកល្បងសកម្មភាពសាមញ្ញមួយនៅពីរបីថ្ងៃខាងមុខទៀត ៖ នៅពេលណាដែលបងប្អូនប្រាស្រ័យទាក់ទងនឹងនរណាម្នាក់ សូមព្យាយាមគិតមកខ្លួនបងប្អូនថា « បុគ្គលនេះគឺជាកូនរបស់ព្រះ » ។ នៅពេលបងប្អូនធ្វើដូចនេះ តើបងប្អូនកត់សម្គាល់ឃើញទៅលើរបៀបដែលបងប្អូនគិត និងប្រាស្រ័យទាក់ទងនឹងអ្នកដទៃមានការផ្លាស់ប្ដូរយ៉ាងណាខ្លះ ?
សូមមើលផងដែរ ឌី ថត គ្រីស្តូហ្វឺសិន« Abide in My Love » Ensign ឬ Liahona ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៦ ទំព័រ ៤៨–៥១, សាំយូអែលទី ១ ១៦:៧ « Peter’s Revelation to Take the Gospel to the Gentiles » ( វីដេអូ LDS.org ) ។
ព្រះវរបិតាសួគ៌បង្រៀនខ្ញុំមួយបន្ទាត់ម្ដងៗតាមរយៈវិវរណៈ ។
នៅពេលពេត្រុសបានឃើញការនិមិត្តដែលបានពិពណ៌នានៅក្នុង កិច្ចការ ១០ គាត់មានការលំបាកពីដំបូងដើម្បីយល់អំពីវា ហើយ « នៅងោងក្នុងខ្លួនពីន័យការជាក់ស្ដែង » ( ខទី ១៧ ) ។ ប៉ុន្ដែព្រះអម្ចាស់បានប្រទានការយល់ដឹងកាន់តែច្រើនដល់ពេត្រុស នៅពេលពេត្រុសព្យាយាមយល់ពីវា ។ នៅពេលបងប្អូនអាន កិច្ចការ ១០, ១១ និង ១៥ សូមកត់ចំណាំអំពីរបៀបដែលការយល់ដឹងរបស់ពេត្រុសអំពីការនិមិត្តរបស់គាត់បានយល់កាន់តែជ្រៅជ្រះនៅពេលយូរៗទៅ ។ តើបងប្អូនបានស្វែងរក និងទទួលបានការយល់ដឹងកាន់តែខ្លាំងមកពីព្រះនៅពេលបងប្អូនមានសំណួរយ៉ាងដូចម្ដេច ?
កិច្ចការ ១០, ១១ និង ១៥ ប្រាប់ពីឧទាហរណ៍ជាច្រើនដែលព្រះអម្ចាស់បានដឹកនាំពួកអ្នកបម្រើរបស់ទ្រង់តាមរយៈវិវរណៈ ។ វាអាចនឹងជាជំនួយដើម្បីកត់ត្រាអំពីអ្វីដែលបងប្អូនបានរកឃើញទាក់ទងនឹងវិវរណៈ នៅពេលបងប្អូនអានជំពូកទាំងនេះ ។ តើព្រះវិញ្ញាណថ្លែងមកកាន់បងប្អូនតាមរបៀបណា ?
សូមមើលផងដែរ « វិវរណៈ » ប្រធានបទដំណឹងល្អ នៅគេហទំព័រ topics.lds.org រ៉ូណល អេ រ៉ាសបាន « ទុកឲ្យព្រះវិញ្ញាណដឹកនាំ » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៧ ទំព័រ ៩៣–៩៦ « The Jerusalem Conference » ( វីដេអូ LDS.org ) ។
ខ្ញុំគឺជាគ្រិស្ដសាសនិកម្នាក់ ពីព្រោះខ្ញុំជឿ ហើយធ្វើតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
តើបុគ្គលរូបនេះសំខាន់យ៉ាងណាដែលត្រូវបានហៅថាជាគ្រិស្ដសាសនិក ? ( សូមមើល កិច្ចការ ១១:២៦ ) ។ តើវាមានន័យយ៉ាងណាចំពោះបងប្អូនដើម្បីត្រូវបានគេស្គាល់ថាជាគ្រិស្ដសាសនិក ឬលើកដាក់ព្រះនាមរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមកលើខ្លួនបងប្អូននោះ ? (សូមមើល គ. និង ស. ២០:៧៧ ) ។ សូមពិចារណាអំពីសារៈសំខាន់នៃឈ្មោះទាំងឡាយ ។ ឧទាហរណ៍ តើត្រកូលរបស់បងប្អូនមានន័យយ៉ាងណាចំពោះបងប្អូន ? ហេតុអ្វីឈ្មោះរបស់សាសនាចក្រសព្វថ្ងៃនេះសំខាន់ ? ( សូមមើល គ. និង ស. ១១៥:៤ ) ។
សូមមើលផងដែរ ម៉ូសាយ ៥:៧–១៥; អាលម៉ា ៤៦:១៣–១៥; នីហ្វៃទី ៣ ២៧:៣–៨ អិម រ័សុល បាឡឺដ « The Importance of a Name » Ensign ឬ លីអាហូណា ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១១ ទំព័រ ៧៩–៨២ ។
គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរជាគ្រួសារ និងរាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារ
នៅពេលបងប្អូនអានគម្ពីរជាមួយនឹងគ្រួសាររបស់បងប្អូន នោះព្រះវិញ្ញាណអាចជួយបងប្អូនឲ្យស្គាល់ថាគោលការណ៍អ្វីដែលត្រូវគូសបញ្ជាក់ និងពិភាក្សាដើម្បីបំពេញតាមតម្រូវការរបស់គ្រួសារបងប្អូន ។ នេះគឺជាការផ្ដល់យោបល់មួយចំនួន ៖
តើយើងធ្លាប់មានបទពិសោធន៍ខាងវិញ្ញាណ ហើយក្រោយមកសង្ស័យនឹងអ្វីដែលយើងទទួលអារម្មណ៍ ឬបានរៀនឬទេ ? តើយើងមានដំបូន្មានអ្វីខ្លះ ដែលអាចផ្ដល់ទៅឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក ដែលអាចនឹងជួយយើងឲ្យយកឈ្នះលើការសង្ស័យរបស់យើង ? ( សូមមើល រ៉ូណល អេ រ៉ាសបាន « ក្រែងភ្លេច » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៦ ទំព័រ ១១៣–១១៥ ) ។
នៅពេលពេត្រុសត្រូវបានចាប់ដាក់គុក នោះសមាជិកនៃសាសនាចក្របានជួបជុំគ្នា ហើយបានអធិស្ឋានសម្រាប់គាត់ ។ តើមាននរណាម្នាក់នៅក្នុងគ្រួសារបងប្អូនទទួលអារម្មណ៍បំផុសគំនិតឲ្យអធិស្ឋាន សម្រាប់ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រ ឬមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ឬទេ ? តើការអធិស្ឋាន « ដោយឥតឈប់ឈរ »មានន័យយ៉ាងដូចម្ដេច ? ( កិច្ចការ ១២:៥ ) ។
ពេត្រុសបានរួចពីគុក ដោយ អេ អិល ណូកេស
នៅពេលបងប្អូនអានជំពូកនេះជាមួយគ្នា សមាជិកគ្រួសារមួយចំនួនអាចនឹងកត់ត្រាពរជ័យដែលកើតមានចំពោះពួកសិស្ស និងសាសនាចក្រ ខណៈដែលសមាជិកគ្រួសារដទៃទៀតអាចកត់ត្រាពីការផ្ទុយ ឬការសាកល្បងដែលពួកសិស្សបានជួប ។ ហេតុអ្វីព្រះអនុញ្ញាតឲ្យរឿងលំបាកៗកើតឡើងចំពោះមនុស្សសុចរិត ?
ខគម្ពីរទាំងនេះពិពណ៌នាអំពីការមិនចុះសម្រុងនៅក្នុងសាសនាចក្រស្ដីអំពីថាតើពួកសាសន៍ដទៃ ( ពួកពុំមែនជាពួកយូដា ) ដែលបានផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿគួរតម្រូវឲ្យកាត់ស្បែកទុកជាទីសម្គាល់នៃសេចក្ដីសញ្ញារបស់ពួកគេដែរឬទេ ។ ការមិនចុះសម្រុងគ្នាត្រូវបានដោះស្រាយបន្ទាប់ពីពួកសាវកបានជួបជុំគ្នាពិចារណាអំពីប្រធានបទនេះ បន្ទាប់មកបានទទួលចម្លើយដ៏បំផុសគំនិតមួយ ។ នេះប្រហែលជាពេលវេលាល្អមួយដើម្បីបង្រៀនគ្រួសារបងប្អូនថា លំនាំដូចគ្នានេះកំពុងអនុវត្តនៅសព្វថ្ងៃនេះ ។ សូមលើកសំណួរអំពីដំណឹងល្អមួយដែលបងប្អូនចង់ស្វែងរកចម្លើយជាមួយគ្នាជាគ្រួសាររួមគ្នា ។ សូមស្វែងរកគំនិតយោបល់នៅក្នុងបទគម្ពីរជាមួយគ្នា និងរកមើលនៅក្នុងការបង្រៀនរបស់ពួកព្យាការី និងពួកសាវកសម័យបច្ចុប្បន្ន ។ ( Topical Guide និង លិបិក្រមប្រធានបទនៅក្នុងទស្សនាវដ្ដីសាសនាចក្រអំពីសន្និសីទអាចជួយបាន ) ។
សម្រាប់គំនិតបន្ថែមដើម្បីបង្រៀនកុមារ សូមមើល គម្រោងមេរៀនសប្ដាហ៍នេះ នៅក្នុង ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់ថ្នាក់អង្គការបឋមសិក្សា ។
ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង
សូមគូររូបភាព ។ រូបភាពទាំងឡាយអាចជួយសមាជិកគ្រួសារឲ្យមើលឃើញការបង្រៀន និងដំណើររឿងខាងបទគម្ពីរ ។ បងប្អូនអាចអានខគម្ពីរមួយចំនួន បន្ទាប់មកទុកពេលឲ្យសមាជិកគ្រួសារគូររូបអ្វីមួយដែលជាប់ទាក់ទងនឹងអ្វីដែលបងប្អូនបានអាន ។ ឧទាហរណ៍ សមាជិកគ្រួសារអាចរីករាយនឹងការគូររូបអំពីការនិមិត្តរបស់ពេត្រុសនៅក្នុង កិច្ចការ ១០ ។
ការនិមិត្តប្រកបដោយអព្ភូតហេតុរបស់មេបញ្ជាការកូនេលាស និងការធ្វើដំណើរទៅជួបពេត្រុស បង្ហាញថា « ព្រះមិនរើសមុខអ្នកណាទេ » ( កិច្ចការ ១០:៣៤ ) ។