نماد افکار

افکاری که باید در ذهن داشته باشیم

خواندن عهد عتیق

در پی یافتن معنای شخصی باشید.

امسال هنگامی که فرصت خود برای مطالعه عهد عتیق را در نظر می‌گیرید، چه احساسی دارید؟ مشتاق هستید؟ مردد هستید؟ می‌ترسید؟ همه این احساسات قابل درک هستند. عهد عتیق یکی از قدیمی‌ترین مجموعه‌های نوشتاری در جهان است و همین امر می‌تواند آن را هم هیجان‌انگیز و هم ترسناک کند. این نوشته‌ها برگرفته از یک فرهنگ باستانی است که می‌تواند به نظر خارجی و گاهی عجیب یا حتی ناخوشایند به نظر برسد. و با این حال در این نوشته‌ها افرادی را می‌بینیم که تجربه‌هایی دارند که کاملاً آشنا به نظر می‌رسد، و زمینه‌هایی از مژده را شناسایی می‌کنیم که شهادتی از خدایی بودن عیسی مسیح و مژده او است.

آری، افرادی مانند ابراهیم، سارا، حنا و دانیال زندگی‌هایی داشته‌اند که از جهاتی بسیار متفاوت از زندگی ما است. اما آنها همچنین شادی خانوادگی و اختلاف خانوادگی، لحظات ایمان و لحظات تردید و موفقیت‌ها و ناکامی‌ها — را مانند همه ما تجربه کردند. از همه مهمتر، آنها ایمان داشتند، توبه کردند، پیمان‌ها بستند، تجارب روحانی داشتند و هرگز در تلاش‌هایشان برای اطاعت از خدا دست بر نداشتند.

اگر در شگفت هستید که آیا شما و خانواده‌تان در این سال می‌توانید معنای شخصی برای خود در عهد عتیق پیدا کنید، به خاطر داشته باشید که خانوادهٔ لیحای و ثریّا این معنا را برای خود، یافتند. نیفای هنگامی که برادرانش نیاز به تشویق یا اصلاح یا دیدِ فکری داشتند، با آنها داستان‌هایی دربارهٔ موسی و تعالیمی از اشعیا به اشتراک گذاشت. وقتی نیفای گفت، «روانم در نوشته‌های مقدس دلشاد می‌شود» ۲ نیفای ۴: ۱۵، او در مورد نوشته‌های مقدسی صحبت می‌کرد که اکنون بخشی از عهد عتیق است.

منجی را بجویید.

اگر شما در شگفت هستید که آیا شما و خانواده‌تان می‌توانید از طریق مطالعه عهد عتیق به عیسی مسیح نزدیکتر شوید، به خاطر داشته باشید که خودِ منجی ما را به این کار دعوت می‌کند. هنگامی که او به رهبران یهود گفت، «كتاب دربارهٔ من شهادت می‌دهد» (یوحنا ۵: ۳۹)، او در مورد نوشته‌هایی صحبت می‌کرد که ما آنها را عهد عتیق می‌نامیم. برای یافتن منجی در آنچه می‌خوانید، ممکن است لازم باشد با حوصله تأمل کنید و به دنبال هدایت معنوی باشید. گاهی اوقات اشاره به او بسیار مستقیم به نظر می‌رسد، همانطور که در اشعیا آشکاراً بیان شده است «برای ما فرزندی زاییده، پسری به ما داده شده است: … و اسم او … شاهزادهٔ صلح خواهد بود» (اشعیا ۹: ۶). در جاهای دیگر، منجی با ظرافت بیشتری نشان داده شده است، از طریق نمادها و شباهت‌ها — به عنوان مثال، از طریق توصیف قربانی کردن حیوانات (رجوع کنید به لاویان ۱: ۳–۴ یا حکایت یوسف که برادرانش را بخشید و آنها را از قحطی نجات داد.

اگر هنگام مطالعه عهد عتیق جویای ایمان بیشتر به منجی باشید، آن را پیدا خواهید کرد. شاید این هدف مطالعه شما در سال جاری باشد. دعا کنید که روح‌القدس شما را در یافتن و تمرکز بر بخش‌ها، داستانها و پیشگویی‌هایی که شما را به عیسی مسیح نزدیکتر می‌کنند، راهنمایی کند.

نوشته پیامبر باستان

پیامبرِ عهد عتیق، اثر جودیت اِی. مهر

الهی حفاظت‌ شده

انتظار نداشته باشید که عهد عتیق نمایشگر یک تاریخ کامل و دقیق از تاریخچه بشریت باشد. این چیزی نیست که نویسندگان و گردآورندگان اصلی سعی در ایجاد آن داشتند. نگرانی بزرگتر آنها این بود که چیزی دربارهٔ خدا آموزش دهند — دربارهٔ برنامه او برای فرزندانش، دربارهٔ معنای مردم عهد و پیمان او بودن، و دربارهٔ چگونه یافتن رستگاری وقتی که ما بر طبق عهد و پیمان‌هایی که بسته‌ایم زندگی نمی‌کنیم. گاهی اوقات آنها این کار را با بیان وقایع تاریخی آنطور که آنها می‌فهمیدند انجام می‌دادند — از جمله داستانهایی از زندگی پیامبران بزرگ. پیدایش نمونه‌ای از این است، همچنین کتابهایی مانند یوشع، داوران، و اول و دوم پادشاهان. اما سایر نویسندگان عهد عتیق به هیچ وجه هدف تاریخی بودن را نداشتند. در عوض، آنها از طریق کارهای هنری مانند شعر و ادبیات آموزش می‌دادند. مزامیر و امثال نمونه‌هایی هستند که در این گروه قرار می‌گیرند. و سپس سخنان ارزشمند پیامبران، از اشعیا گرفته تا ملاکی، که کلام خدا را به اسرائیل باستان گفتند — و بواسطه معجزه کتاب مقدس، تا امروز با ما صحبت می‌کنند.

آیا همه این پیامبران، شاعران و گردآورندگان می‌دانستند که تا هزاران سال بعد مردمِ سراسر جهان سخنان آنها را خواهند خواند؟ شاید ما هرگز ندانیم. اما ما در شگفت هستیم که این دقیقاً همان اتفاقی است که افتاده است. ملت‌ها برخاستند و سقوط کردند، شهرها فتح شدند، پادشاهان زندگی کردند و مردند؛ اما عهد عتیق نسبت به همه آنها عمر بیشتری داشت، از نسلی به نسل دیگر، از رونویسی به رونویسی دیگر، از ترجمه‌ای به ترجمه‌ای دیگر. البته بعضی چیزها از بین رفته یا اصلاح شده‌اند، اما به هر حال به طرز معجزه آسایی بسیاری از آن حفظ شده است.^۱

اینها فقط چند نکته‌ای است که باید امسال در حین خواندن عهد عتیق در ذهن داشته باشید. شاید خدا این نوشته‌های باستانی را حفظ کرده است زیرا او شما را می‌شناسد و از کشمکش‌های شما آگاه است. شاید او با این سخنان پیامی روحانی برای شما تدارک کرده باشد، چیزی که شما را به او نزدیکتر کرده و ایمان شما را به برنامه‌اش و پسر محبوبش بنا کند. شاید او شما را به یک گذرگاه یا بینشی هدایت کند که به کسی که می‌شناسید برکت دهد — پیامی که می‌توانید با یک دوست، یکی از اعضای خانواده یا یک قدیس دیگر به اشتراک بگذارید. احتمالات بسیاری وجود دارد. آیا فکر کردن به این هیجان‌انگیز نیست؟

کتاب‌ها در عهد عتیق

در اکثر نسخه‌های مسیحی عهد عتیق، کتاب‌ها بطور متفاوتی نسبت به اولین نحوه تنظیم آنها به صورت یک مجموعه، تنظیم شده‌اند. بنابراین در حالی که کتاب مقدسِ عبری کتابها را به سه قسمت دسته بندی کرده است — قانون، پیامبران و نوشته‌ها — بیشتر کتابهای مقدس مسیحیان کتابها را به چهار دسته تقسیم می‌کنند: قانون (پیدایش – تثنیه)، تاریخ (یوشع – استر)، کتب اشعار (ایوب – غزل غزلهای سلیمان)، و پیامبران (اشعیا – ملاکی).

چرا این دسته بندی‌ها مهم هستند؟ برای اینکه دانستن اینکه چه نوع از کتابی را مطالعه می‌کنید می‌تواند به شما کمک کند چگونه مطالعه‌اش کنید.

در اینجا چیزی پیدا می‌کنید که باید هنگام شروع به خواندن «قانون» یا پنج کتاب اول عهد عتیق در ذهن داشته باشید. این کتابهایی، که به موسی نسبت داده شده‌اند، احتمالاً به مرور زمان از دست رونویسان و تدوین کنندگان بی‌شماری رد شده‌اند. هنوز هم، كتاب‌های موسی كلام الهام گرفته از خدا هستند، حتی اگر — مانند هر كاری كه از طریق انسانها منتقل می‌شود — در معرض نقص‌های انسانی باشند. (رجوع کنید به موسی ۱: ۴۱; ارکان دین ۱: ۸). سخنان مورونی، اشاره دارد به کتاب مقدس مورمون که او در تدوین آن کمک کرد، در اینجا مفید است: «و اینک اگر خطاهایی است آنها اشتباهات آدمیان هستند؛ از این رو، امور خدا را محکوم نکنید» (صفحه عنوان کتاب مورمون). به عبارت دیگر، یک کتاب نوشته مقدس برای اینکه کلام خدا باشد، نیازی به عاری از خطای انسانی بودن ندارد.

یادداشت

1. رئیس اِم. راسل بالارد گفت این تصادفی یا بر حسب اتفاق نیست که ما امروز کتاب مقدس را داریم. افراد نیکوکار توسط روح‌القدس ترغیب شدند تا هم چیزهای مقدسی را که می‌دیدند و هم کلمات الهامی را که می‌شنیدند و بیان می‌کردند را ثبت کنند. مردمان فداکار دیگری ترغیب شدند تا این نوشته‌های ثبت شده را محافظت و نگهداری کنند (‌معجزه‌‌ی کتاب مقدس، Liahona،مه ۲۰۰۷، ۸۰).