Goed om in gedachten te houden

Profeten en profetie

In de traditionele christelijke structuur van het Oude Testament wordt het laatste gedeelte (Jesaja tot en met Maleachi) ‘de profeten’ genoemd.¹ Dat gedeelte beslaat ongeveer één vierde van het Oude Testament. Het bevat het woord van Gods bevoegde dienstknechten, die met de Heer spraken en daarna uit zijn naam spraken. Zij predikten zijn boodschap van ongeveer 900 tot 500 v.C.²

Profeten en profetie spelen een grote rol in het Oude Testament. De aartsvaders Abraham, Izak en Jakob kregen visioenen en spraken met hemelse boodschappers. Mozes sprak van aangezicht tot aangezicht met God, en verkondigde zijn wil aan de kinderen van Israël. In 1 en 2 Koningen kunnen we lezen over de gedenkwaardige werken en boodschappen van de profeten Elia en Elisa. In het Oude Testament wordt ook gesproken over profetessen als Mirjam (zie Exodus 15:20) en Debora (zie Richteren 4), en over andere vrouwen die met de geest van profetie waren gezegend, zoals Rebekka (zie Genesis 25:21–23) en Hanna (1 Samuel 1:20–2:10). En hoewel de psalmen strikt genomen niet door profeten zijn geschreven, staan ze bol van de geest van profetie, in het bijzonder de psalmen die naar de komst van de Messias uitkijken.

Voor heiligen der laatste dagen is dit allemaal niets nieuws. Het herstelde evangelie van Jezus Christus leert ons immers dat profeten niet alleen interessante verschijningen in het verleden waren, maar dat ze een onmisbaar onderdeel van Gods plan zijn. Sommige mensen denken misschien dat profeten alleen in het Oude Testament voorkomen, maar voor ons zijn ze iets wat we met het Oude Testament gemeen hebben.

Toch is een hoofdstuk uit Jesaja of Ezechiël lezen anders dan een conferentietoespraak van de huidige president van de kerk lezen. Het kan moeilijk zijn om te beseffen dat profeten vanouds iets tegen ons te zeggen hadden. De wereld waarin we tegenwoordig leven, verschilt tenslotte enorm van de wereld waarin zij predikten en profeteerden. En we hebben nu een levende profeet. Waarom zouden we dan de moeite doen (en het kost inderdaad moeite) om de woorden van profeten uit de oudheid te lezen?

Ze hebben ons wel degelijk iets te zeggen

Wij zijn niet de belangrijkste doelgroep van de profeten uit het Oude Testament. Die profeten hadden acute problemen waar ze zich op dat moment en op die plek mee bezighielden, net zoals onze hedendaagse profeten zich bezighouden met de huidige problemen.

Maar profeten kunnen ook verder kijken. In de eerste plaats onderwijzen ze in eeuwige waarheden die op elk tijdperk van toepassing zijn. En bovendien zijn ze gezegend met openbaring, waardoor ze het hele plaatje kunnen zien, het breder perspectief van Gods werk. Zo was Jesaja in staat om niet alleen zijn tijdgenoten voor hun zonden te waarschuwen, hij schreef ook over de bevrijding die de Israëlieten 200 jaar later zouden meemaken, en sprak tegelijk over de verlossing waar alle volken Gods naar streven. Bovendien schreef hij profetieën die nu nog steeds niet helemaal in vervulling zijn gegaan, zoals de belofte van ‘een nieuwe aarde’ (Jesaja 65:17), die ‘vol [zal] zijn van de kennis van de Heere’ (Jesaja 11:9), waar de verloren stammen van Israël zullen zijn vergaderd en waar de ‘volken’ niet meer zullen leren ‘oorlog voeren’ (Jesaja 2:4). Een deel van de vreugde en inspiratie die we uit de woorden van oudtestamentische profeten als Jesaja kunnen halen, is het besef dat wij een rol spelen in de heerlijke dag die zij zich voorstelden.³

Het is dus nuttig om de context te kennen van de oude profetieën die u leest. Maar u zou uzelf er ook in moeten herkennen, of ze ‘op uzelf toepassen’, zoals Nephi zei (zie 1 Nephi 19:23–24). Soms houdt het in dat we Babylon zien als een symbool van wereldsgezindheid en hoogmoed, en niet alleen als een oude stad. Het kan inhouden dat we Israël zien als Gods volk in elk tijdperk, en Zion zien als het doel dat Gods volk in de laatste dagen nastreeft, en niet alleen maar een ander woord voor Jeruzalem.

We kunnen de Schriften op onszelf toepassen omdat we begrijpen dat een profetie op verschillende manieren kan worden vervuld.⁴ Een goed voorbeeld van zo’n profetie staat in Jesaja 40:3: ‘Een stem van iemand roept in de woestijn: Bereid de weg van de Heere.’ Voor de Joden die in Babylon in ballingschap leefden, betekende deze uitspraak wellicht dat de Heer hen uit gevangenschap zou bevrijden en terug naar Jeruzalem zou brengen. Voor Mattheüs, Markus en Lukas werd deze profetie vervuld door Johannes de Doper, die de weg baande voor de aardse bediening van de Heiland.⁵ En Joseph Smith kwam in een openbaring te weten dat deze profetie in de laatste dagen nog steeds in vervulling gaat, als voorbereiding op de bediening van Christus tijdens het duizendjarig rijk.⁶ We ontdekken steeds nieuwe manieren waarop de profeten vanouds werkelijk tot ons spraken. Ze onderwezen in talloze waardevolle, eeuwige waarheden die net zo relevant zijn voor ons als voor de oude Israëlieten.

Volheid der tijden, Greg K. Olsen

Zij getuigden van Jezus Christus

Belangrijker nog dan onszelf in de profetieën van het Oude Testament zien, is Jezus Christus erin zien. Als u naar Hem zoekt, zult u Hem vinden, zelfs al wordt zijn naam niet expliciet vermeld. Houd in gedachten dat de God van het Oude Testament de Heer Jehova, Jezus Christus is. Telkens wanneer de profeten beschrijven wat de Heer doet of wat Hij zal doen, hebben ze het over de Heiland.

Er wordt ook weleens gesproken over een Gezalfde (zie Jesaja 61:1), een Verlosser (zie Hosea 13:14), en een toekomstige koning uit de geslachtslijn van David (zie Jesaja 9:6–7; Zacharia 9:9). Die profetieën gaan allemaal over Jezus Christus. U zult vaak algemene verwijzingen naar bevrijding, vergeving, verlossing en herstelling tegenkomen. Als u de Heiland in uw gedachten en uw hart houdt, wordt het duidelijk dat die profetieën over de Zoon van God gaan. De beste manier om profetie te begrijpen, is immers door ‘de geest van de profetie’, die volgens Johannes ‘het getuigenis van Jezus is’ (Openbaring 19:10).

Noten

1. Jesaja, Jeremia, Ezechiël en Daniël worden doorgaans ‘de grote profeten’ genoemd, vanwege de lengte van hun boeken. De andere profeten (Hosea, Joël, Amos, Obadja, Jona, Micha, Nahum, Habakuk, Zefanja, Haggaï, Zacharia en Maleachi) worden ‘de kleine profeten’ genoemd omdat hun boeken veel korter zijn. Het boek Klaagliederen hoort bij de Geschriften, niet bij de Profeten.

2. We weten niet hoe de profetische boeken zijn samengesteld. Sommige profeten hebben hun geschriften en profetieën zelf verzameld. Andere boeken zijn na de dood van de profeet in kwestie opgetekend en samengevat.

3. ‘Bedenk even hoe spannend en indringend dit allemaal is: elke profeet vanaf Adam heeft onze tijd gezien. En iedere profeet heeft gesproken over onze tijd, wanneer Israël zou worden vergaderd en de wereld op de wederkomst van de Heiland zou worden voorbereid. Zie je het voor je? Van alle mensen die ooit op deze aarde hebben geleefd, zijn wij degenen die een rol in deze laatste, grote vergadering mogen spelen. [Is dat niet] geweldig?’ (Russell M. Nelson, ‘Hoop van Israël’ [wereldwijde devotional voor jongeren, 3 juni 2018], bijlage bij de New Era en Ensign, 8, ChurchofJesusChrist.org.) Zie ook Ronald A. Rasband, ‘De vervulling van profetie’, Liahona, mei 2020, 75–78.

4. De Heiland zei over Jesaja: ‘En alle dingen die hij heeft gezegd, zijn gebeurd en zullen gebeuren, ja, volgens de woorden die hij heeft gesproken’ (3 Nephi 23:3; cursivering toegevoegd).

5. Zie Mattheüs 3:1–3; Markus 1:2–4; Lukas 3:2–6.

6. Zie Leer en Verbonden 33:10; 65:3; 88:66.