« ថ្ងៃទី ១៣–១៩ ខែ មករា ។ នីហ្វៃទី ១ ៨–១០ ៖ ‹ មកទទួលទានផ្លែឈើនោះ › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ព្រះគម្ពីរមរមន ឆ្នាំ ២០២០ ( ឆ្នាំ ២០២០ )

« ថ្ងៃទី ១៣–១៩ ខែ មករា ។ នីហ្វៃទី ១ ៨–១០ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ឆ្នាំ ២០២០

សុបិនរបស់លីហៃ ដោយ ស្ទីវិន ឡយ នៀល

ថ្ងៃទី ១៣–១៩ ខែ មករា

នីហ្វៃទី ១ ៨–១០

« មកទទួលទានផ្លែឈើនោះ »

ពីមុនអានគំនិតនៅក្នុងគម្រោងមេរៀននេះ សូមអាន នីហ្វៃទី ១ ៨–១០ ហើយគិតអំពីបញ្ហាប្រឈម និងឱកាសដែលសិស្សរបស់អ្នកជួបប្រទះ ។ សូមកត់ត្រាការចាប់អារម្មណ៍របស់អ្នកថា តើគោលការណ៍ណាមួយនៅក្នុងជំពូកទាំងនេះដែលអ្នកគួរផ្ដោតសំខាន់នៅក្នុងថ្នាក់ ។

កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នក

អញ្ជើញឲ្យចែកចាយ

ការនិមិត្តរបស់លីហៃមានការអនុវត្តជាច្រើនសម្រាប់ជំនាន់របស់យើង ។ នៅពេលចាប់ផ្ដើមបង្រៀន អ្នកគួរអញ្ជើញសិស្សឲ្យចែកចាយការយល់ដឹងរបស់ពួកគេ កាលពួកគេបានអានអំពីការនិមិត្តនេះ ។ សូមលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យចែកចាយខគម្ពីរជាក់លាក់ និងអត្ថន័យដែលពួកគេរកឃើញសម្រាប់ជីវិតរបស់ពួកគេ ។

បង្រៀនគោលលទ្ធិ

នីហ្វៃទី ១ ៨:១០–១៦

នៅពេលយើងដកពិសោធន៍នូវសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះ យើងប្រាថ្នាចង់ជួយមនុស្សដទៃឲ្យដកពិសោធន៍វាដែរ ។

ការចែកចាយរឿងដែលយើងស្រឡាញ់ជាមួយនឹងមនុស្សដែលយើងស្រឡាញ់ វាគឺជារឿងធម្មតា ប៉ុន្តែពេលខ្លះយើងឃើញថាមានការពិបាកដើម្បីចែកចាយដំណឹងល្អ ។ ការពិភាក្សាមួយអំពីការនិមិត្តរបស់លីហៃប្រហែលជាជួយសិស្សឲ្យរកឃើញឱកាសចែកចាយដំណឹងល្អ ។ អ្នកអាចឲ្យសិស្សម្នាក់នូវផ្លែឈើមួយចំណិត ហើយសុំឲ្យគាត់ទាក់ទាញសិស្សផ្សេងទៀតបរិភោគផ្លែឈើនេះជាទៀងទាត់ ។ តើមេរៀនដែលប្រើឧបករណ៍នេះស្រដៀងគ្នានឹងបទពិសោធន៍របស់លីហៃនៅក្នុង នីហ្វៃទី ១ ៨:១០–១៦ តាមរបៀបណា ? តើយើងរៀនអ្វីខ្លះមកពីបទពិសោធន៍របស់លីហៃដែលនឹងជួយយើង នៅពេលយើងចែកចាយដំណឹងល្អ ? ជាផ្នែកមួយនៃការពិភាក្សានេះ អ្នកអាចចែកចាយវីដេអូ « Good Things to Share » ( ChurchofJesusChrist.org ) ។
អែលឌើរ ដាវីឌ អេ បែដណា បានបង្រៀនថា « ផ្លែនៅដើមឈើនោះគឺជានិមិត្តសញ្ញាមួយសម្រាប់ពរជ័យនៃដង្វាយធួន » ( « Lehi’s Dream: Holding Fast to the Rod » Ensign ឬ Liahona ខែ តុលា ឆ្នាំ ២០១១ ទំព័រ ៣៤ ) ។ សូមពិចារណាទាក់ទងទៅសិស្សពីរបីនាក់ទុកជាមុន ហើយសុំឲ្យពួកគេសញ្ជឹងគិតអំពី នីហ្វៃទី ១ ៨:១១–១៦ ហើយគិតអំពីសំណួរដូចតទៅនេះ ៖ តើខ្ញុំនឹងពិពណ៌នាអំពីភាពផ្អែមល្ហែមដែលដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបាននាំមកឲ្យជីវិតរបស់ខ្ញុំតាមរបៀបណា ? តើខ្ញុំបានទាក់ទាញចិត្តមនុស្សដទៃឲ្យភ្លក់ភាពផ្អែមល្ហែមរបស់វាតាមរបៀបណា ? ( សូមមើល ខទី ១៥ ) ។ តើមនុស្សដទៃធ្លាប់អញ្ជើញខ្ញុំឲ្យស្វែងរកពរជ័យនៃដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដោយរបៀបណា ? តើខ្ញុំត្រូវបានបំផុសគំនិតឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះនៅពេលខ្ញុំអាន នីហ្វៃទី ១ ៨:១១–១៦ ? សូមអញ្ជើញសិស្សទាំងនេះឲ្យចែកចាយចម្លើយរបស់ពួកគេនៅក្នុងថ្នាក់ ហើយអញ្ជើញសិស្សទាំងអស់ឲ្យផ្ដល់ការយល់ដឹងរបស់ពួកគេអំឡុងការពិភាក្សានេះ ។

ការនិមិត្តរបស់លីហៃអំពីដើមជីវិត — មីណើរវ៉ា ខេ ធីឆើរ ( ១៨៨៨–១៩៧៦ ) វង្សនៃលោកិយ ឆ្នាំ ១៩៣៥ ប្រេងនៅលើផ្ទាំងគូរគំនូរ ៣៦ x ៤៨ អ៊ីញ ។ សារមន្ទីរសិល្បៈរបស់សាកលវិទ្យាល័យព្រិកហាំ យ៉ង់

នីហ្វៃទី ១ ៨:១៩–៣៨

បន្ទូលរបស់ព្រះដឹកនាំយើងទៅរកព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហើយជួយយើងឲ្យទទួលអារម្មណ៍នូវសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ ។

វិធីមួយដើម្បីចាប់ផ្ដើមការពិភាក្សាអំពីការនិមិត្តរបស់លីហៃគឺអញ្ជើញសិស្សពីរបីនាក់ឲ្យគូររូបតំណាងឲ្យការនិមិត្តនោះនៅលើក្ដារខៀន ដោយប្រើ នីហ្វៃទី ១ ៨:១៩–៣៨ ជាការដឹកនាំ ។ ឬអ្នកអាចបង្ហាញរូបភាពនៃការនិមិត្តរបស់លីហៃមកពី គម្រោងមេរៀនសប្ដាហ៍នេះ នៅក្នុង ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ។ បន្ទាប់មក អ្នកអាចអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ៗឲ្យស្វែងរកខគម្ពីរដែលផ្ដល់ការបកប្រែមួយអំពីនិមិត្តសញ្ញាមួយនៅក្នុងគំនូរ ឬរូបភាពនោះ—ការបកប្រែទាំងនេះអាចរកបាននៅក្នុង នីហ្វៃទី ១ ១១:៤–២៥, ៣៥–៣៦; ១២:១៦–១៨ និង ១៥:២១–៣៣, ៣៦ ។ នៅពេលសិស្សចែកចាយអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យពិភាក្សាអ្វីដែលនិមិត្តសញ្ញាទាំងនេះបង្រៀនយើង ។ ឧទាហរណ៍ តើអគារដ៏ធំ ហើយទូលាយមួយបង្រៀនយើងអ្វីខ្លះអំពីអំនួត ? តើដំបងដែកបង្រៀនយើងអ្វីខ្លះអំពីបន្ទូលរបស់ព្រះ ? ពួកគេក៏អាចនិយាយអំពីរបៀបដែលការនិមិត្តរបស់លីហៃបានជួយពួកគេឲ្យមករកព្រះគ្រីស្ទផងដែរ ។ តើយើងធ្លាប់ឃើញខ្លួនឯងនៅក្នុងការនិមិត្តនោះតាមរបៀបណា ?
សារលិខិតដ៏សំខាន់មួយនៅក្នុងការនិមិត្តរបស់លីហៃគឺជាសារៈសំខាន់នៃបន្ទូលរបស់ព្រះ ដោយបានតំណាងដោយដំបងដែក ។ ដើម្បីជួយគូសបញ្ជាក់សារលិខិតនោះ អ្នកអាចបំបែកសិស្សជាបួនក្រុម ហើយចាត់ក្រុមនីមួយៗឲ្យរៀនអំពីមនុស្សបួនក្រុមដែលលីហៃបានឃើញ ដូចដែលបានពិពណ៌នានៅក្នុង « ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ » និងនៅក្នុង នីហ្វៃទី ១ ៨:២១–២៣, ២៤–២៨, ៣០, និង ៣១–៣៣ ។ បន្ទាប់មក សូមឲ្យសិស្សចែកចាយជាមួយនឹងគ្នាអំពីអ្វីដែលពួកគេបានរៀន ។ អ្នកក៏អាចទុកពេលឲ្យសិស្សពីរបីនាទីដើម្បីពិចារណាអ្វីដែលពួកគេទទួលបានការបំផុសគំនិតឲ្យធ្វើដើម្បីប្រាកដថា ពួកគេកំពុង « កាន់ដំបងដែកយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួនជានិច្ច » ( នីហ្វៃទី ១ ៨:៣០ ) ។

នីហ្វៃទី ១ ១០:១៧–១៩

ព្រះនឹងបើកសម្ដែងសេចក្ដីពិតដល់យើង ប្រសិនបើយើងស្វែងរកវាដោយឧស្សាហ៍ព្យាយាម ។

អ័ព្ទនៃសេចក្ដីងងឹតដែលធ្វើឲ្យផ្លូវរបស់យើងស្រអាប់ និងសំឡេងសើចចំអកមកពីអគារដ៏ធំ ហើយទូលាយអាចធ្វើឲ្យយើងមានការពិបាកដើម្បីស្វែងរកសេចក្ដីពិត ។ ការអានរួមគ្នាអំពីគំរូរបស់នីហ្វៃក្នុងនាមជាអ្នកស្វែងរកសេចក្ដីពិតម្នាក់អាចជួយបាន ។ អ្នកប្រហែលជាចាប់ផ្ដើមការពិភាក្សានេះដោយសុំឲ្យសិស្សរកមើលសារលិខិតភាន់ច្រឡំមួយចំនួនដែលពិភពលោកនេះកំពុងបញ្ជូនមក ។ ឧទាហរណ៍ តើគំនិតលោកិយអ្វីខ្លះដែលពួកព្យាការី និងពួកសាវកបានព្រមានយើងនៅក្នុងសន្និសីទទូទៅថ្មីបំផុត ? សូមពិចារណាធ្វើបញ្ជីមួយនៅលើក្ដារខៀនអំពីជំហានដែលនីហ្វៃបានធ្វើ ដើម្បីទទួលបានសាក្សីរបស់លោកផ្ទាល់អំពីសេចក្ដីពិតនៃការនិមិត្តរបស់ឪពុកលោក ( សូមមើល នីហ្វៃទី ១ ១០:១៧–១៩, ១១:១ ) ។ តើយើងអាចធ្វើតាមគំរូរបស់លោក កាលយើងស្វែងរកសេចក្ដីពិតដោយរបៀបណា ?

លើកទឹកចិត្តឲ្យមានការរៀនសូត្រនៅឯគេហដ្ឋាន

ដើម្បីបំផុសគំនិតសិស្សឲ្យអាន នីហ្វៃទី ១ ១១–១៥ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យស្វែងរកអត្ថន័យនៃរូបភាពដូចតទៅនេះទាក់ទងនឹងសុបិនរបស់លីហៃ ៖ ព្រះឱរសយេស៊ូវ ឈើឆ្កាង មាតានៃសេចក្ដីគួរខ្ពើមឆ្អើមទាំងឡាយ ហ្វូងមនុស្សប្រមូលផ្ដុំគ្នាធ្វើចម្បាំង និងសៀវភៅ ។

ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ

វីដេអូព្រះគម្ពីរមរមន ។

សូមគិតពីការបង្ហាញវីដេអូដែលបង្ហាញពីព្រឹត្តិការណ៍មកពីខគម្ពីរទាំងនេះ ( សូមមើលបណ្តុំវីដេអូព្រះគម្ពីរមរមនលើគេហទំព័រ ChurchofJesusChrist.org ឬកម្មវិធី Gospel Library ) ។

មនុស្សបួនក្រុមនៅក្នុងសុបិនរបស់លីហៃ ។

ក្រុមទី ១ ។« នៅក្នុង នីហ្វៃទី ១ ៨:២១–២៣ យើងរៀនអំពីក្រុមមនុស្សទីមួយដែលបានប្រជ្រៀតគ្នាទៅមុខ ហើយបានចាប់ផ្តើមនៅលើផ្លូវដែលនាំទៅដើមជីវិត ។ ថ្វីបើដូច្នោះក៏ដោយ នៅពេលក្រុមនោះបានជួបប្រទះនឹងអ័ព្ទនៃសេចក្តីងងឹតដែលតំណាងឲ្យ ‹ ការល្បួងរបស់អារក្ស › ( នីហ្វៃទី ១ ១២:១៧ ) នោះពួកគេបានធ្លាក់វង្វេងផ្លូវខ្ចាត់ខ្ចាយបាត់ទៅអស់ ។ សូមកំណត់ចំណាំថា គ្មានការលើកឡើងអំពីដំបងដែកនៅក្នុងខទាំងនេះឡើយ ។ អស់អ្នកដែលមិនយកចិត្តទុកដាក់ ឬគោរពតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះតិចតួចពុំអាចទទួលបាននូវតី្រវិស័យដ៏ទេវភាពដែលចង្អុលផ្លូវទៅរកព្រះអង្គសង្គ្រោះបានឡើយ » ។

ក្រុមទី ២ ។« នៅក្នុង នីហ្វៃទី ១ ៨:២៤–២៨ យើងបានអានពីក្រុមទីពីរដែលបាននៅលើផ្លូវត្រង់ និង ចង្អៀតដែលដឹកនាំទៅដើមជីវិត ។ ក្រុមនេះ ‹ បានប្រជ្រៀតពុះពារអ័ព្ទនៃសេចក្តីងងឹតទៅមុខដោយដើរសួរតាមដំបងដែករហូតដល់ពួកគេទៅដល់ហើយទទួលទានផ្លែឈើនោះ › ( ខទី ២៤ ) ។ ទោះយ៉ាងនោះក៏ដោយ នៅពេលពួកមនុស្សដែលស្លៀកពាក់ល្អប្រសើរពីអាគារដ៏ធំ និង ទូលាយបានចំអកឡកឡឺយដល់មនុស្សក្រុមទីពីរនេះ ‹ ពួកគេមានការខ្មាស់អៀន › និង ‹ បានធ្លាក់តាមផ្លូវហាមឃាត់ទាំងឡាយ ហើយបានវង្វេងបាត់អស់ទៅ › ( ខទី ២៨ ) ។ … សូម្បីតែដោយសេចក្តីជំនឿ ការតាំងចិត្ត និង ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ នៅទីបំផុតក្រុមនេះបានត្រូវវង្វេង—លើកលែងតែពួកគេត្រូវតែ អាន យ៉ាងទៀងទាត់ ឬ បានសិក្សា ឬ បានស្រាវជ្រាវព្រះគម្ពីរទាំងឡាយតែប៉ុណ្ណោះ » ។

ក្រុមទី ៣ ។« នៅក្នុង ខទី ៣០ យើងបានអានអំពីក្រុមទីបីដែលបានប្រជ្រៀតទៅមុខ ‹ ដោយកាន់ដំបងដែកយ៉ាងខ្ជាប់ជានិច្ចរហូតដល់ពួកគេបានមកដល់ ហើយដួលចុះ ហើយបរិភោគផ្លែឈើនោះទៅ › ។ ឃ្លាគន្លឹះនៅក្នុងខនេះគឺ កាន់យ៉ាងខ្ជាប់ជានិច្ចទៅនឹងដំបងដែក ។ ក្រុមទីបីក៏បានប្រជ្រៀតទៅមុខដោយសេចក្តីស្មោះត្រង់ និង ជំនឿស៊ប់ ថ្វីបើដូច្នោះក្តី នោះគ្មានការបង្ហាញថា ពួកគេបានខ្ចាត់ខ្ចាយបានធ្លាក់តាមផ្លូវហាមឃាត់ ឬ វង្វេងផ្លូវនោះទេ ។ ប្រហែលជាមនុស្សក្រុមទីបីនេះបានអាន ដោយទៀងទាត់ និង បានសិក្សា ហើយបានស្រាវជ្រាវបទគម្ពីរ ។ … នេះជាក្រុមដែលអ្នក និងខ្ញុំគួរខ្នះខ្នែងចូលរួម » ។

ក្រុមទី ៤ ។« ក្រុមទីបួនពុំស្វែងរកដើមឈើឡើយ ដោយសម្រេចចិត្តយកអគារដ៏ធំ និងទូលាយធ្វើជាទីដៅចុងក្រោយរបស់គេទៅវិញ ( សូមមើល នីហ្វៃទី ១ ៨:៣១–៣៣ ) » ។

( ដេវីឌ អេ បែដណា « Lehi’s Dream: Holding Fast to the Rod » Ensign ឬ Liahona ខែ តុលា ឆ្នាំ ២០១១ ទំព័រ ៣៤–៣៦ ) ។

ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង

សូមបង្ហាញទំនុកចិត្តតាមរយៈការរំពឹងទុកដ៏ខ្ពស់ ។ សិស្សមួយចំនួនពុំមានទំនុកចិត្តទៅលើសមត្ថភាពរបស់ខ្លួនដើម្បីរៀនដំណឹងល្អផ្ទាល់ខ្លួននោះទេ ។ សូមសន្យាដល់សិស្សថា នៅពេលពួកគេខិតខំរៀនដោយខ្លួនឯង នោះព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងបង្រៀនពួកគេ ។ អ្នកអាចផ្ដល់យោបល់អំពីវិធីដើម្បីជួយពួកគេឲ្យចាប់ផ្ដើម ។ ( សូមមើល ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ទំព័រ ២៩–៣០ ) ។