„12–18 lipca. Doktryna i Przymierza 77–80: ‘Bowiem was poprowadzę’”, Przyjdź i naśladuj mnie — dla Szkoły Niedzielnej. Doktryna i Przymierza, 2021 (2020)
„12–18 lipca. Doktryna i Przymierza 77–80”, Przyjdź i naśladuj mnie — dla Szkoły Niedzielnej, 2021
12–18 lipca
Doktryna i Przymierza 77–80
„Bowiem was poprowadzę”
Pamiętaj, że zajęcia wymienione w niniejszym zarysie lekcji są jedynie sugestiami. Gdy z modlitwą przestudiujesz rozdziały Doktryna i Przymierza 77–80, Duch podpowie ci, w jaki sposób masz nauczać swoich uczniów.
Zapisz swoje odczucia
Zachęć do wymiany myśli
Niektórzy uczniowie chętniej opowiedzą o swoich przemyśleniach, jeśli poprosisz ich o to z wyprzedzeniem. Skontaktuj się z nimi wcześniej i zapytaj, czy mogą się przygotować, by przedstawić coś, co zainteresowało ich w rozdziałach Doktryna i Przymierza 77–80.
Nauczaj doktryny
Bóg objawia swoje tajemnice tym, którzy chcą je poznać.
-
Uczniowie mogą opowiedzieć o spostrzeżeniach na temat symboli z Objawienia Jana podczas studiowania w tym tygodniu rozdziału 77. Rozmowa o odpowiedziach otrzymanych przez Józefa Smitha może prowadzić do dyskusji na temat tego, jak uczniowie dążą do zrozumienia, gdy studiują pisma święte. Czego uczymy się z rodzaju pytań, jakie zadawał Józef? Uczniowie mogą opowiedzieć o tym, jak ich pytania związane z ewangelią pogłębiły ich zrozumienie.
Doktryna i Przymierza 78:17–19
Pan nas poprowadzi.
-
Aby rozpocząć dyskusję na temat fragmentu Doktryna i Przymierza 78:17–19 możesz pokazać zdjęcia kilkorga twoich uczniów z czasów, gdy byli dziećmi (z wyprzedzeniem poproś ich o przyniesienie tych zdjęć). Niech uczniowie zgadną, kogo przedstawia każde zdjęcie. Uczniowie, którzy przynieśli zdjęcia, mogą opowiedzieć, jak się zmienili od czasu wykonania tych zdjęć. Następnie przeczytajcie fragment Doktryna i Przymierza 78:17–19 i zastanówcie się nad następującymi pytaniami: W jaki sposób jesteśmy dla Pana niczym małe dzieci? Jak możemy stać się niczym dzieci, którymi mamy być, zgodnie z Jego wolą (zob. Ks. Mosjasza 3:19), i w jaki sposób powinniśmy wzrastać? Jakich rad udziela nam Pan w tych wersetach, aby pomóc nam wzrastać?
Aby pogłębić wiedzę uczniów o tym, w jaki sposób Pan może nas poprowadzić (werset 18.), przeczytaj wypowiedź znajdującą się w „Dodatkowych materiałach”.
Powołanie do służby Bogu ma większe znaczenie niż to, gdzie służymy.
-
W twojej klasie mogą być osoby, którym zdarzyło się poczuć początkowo rozczarowanie, gdy otrzymały powołanie w okręgu lub gminie, lub były niezadowolone z miejsca, do którego zostały powołane do służby misjonarskiej. Niech kilka z tych osób opowie o swoich doświadczeniach. W jaki sposób rada Pana zawarta w wersecie Doktryna i Przymierza 80:3 pomaga nam w takich sytuacjach? Co może oznaczać wyrażenie: „to nie ma znaczenia”? Co oznacza: „nie możecie pobłądzić”? Co może mieć największe znaczenie dla Pana w odniesieniu do naszych powołań? Pomocna może być też wypowiedź Starszego Davida A. Bednara dotycząca rozdziału 80. Znajduje się ona w przemówieniu „Powołani do pracy” (Ensign lub Liahona, maj 2017, str. 68).
-
Objawienia z rozdziałów 79. i 80. były pierwotnie skierowane do osób powołanych do głoszenia ewangelii, ale zawarte w nich zasady mogą się odnosić do wszystkich nas, gdy służymy Panu. Aby pomóc uczniom w odszukaniu tych zasad, możesz poprosić ich, aby wyobrazili sobie, że mają przyjaciela, który niedawno przystąpił do Kościoła i właśnie otrzymał pierwsze powołanie. Poproś, aby napisali list do tego przyjaciela, udzielili mu wsparcia i rad oraz dodali otuchy. Niech wykorzystają w tym liście fragmenty z rozdziałów 79. i 80. Następnie poproś kilkoro uczniów, aby przeczytali to, co napisali.
Dodatkowe materiały
Pan będzie prowadził nas poprzez Ducha Świętego.
Prezydent Henry B. Eyring opowiedział o doświadczeniu, gdy modlił się o przewodnictwo w podjęciu bardzo ważnej decyzji i poczuł, że jest prowadzony przez Pana:
„Modliłem się, jednak przez wiele godzin odpowiedź zdawała się nie nadchodzić. Tuż przed świtem ogarnęło mnie pewne uczucie. Bardziej niż kiedykolwiek przedtem, od czasu kiedy byłem dzieckiem, poczułem się właśnie jak dziecko. Moje serce i umysł bardzo ucichły. W tym wewnętrznym uspokojeniu był pokój.
Ku memu zaskoczeniu zacząłem się modlić: ‘Ojcze w Niebie, nieważne, czego ja chcę. Już nie dbam o to, chcę tylko, aby stała się Twoja wola. To wszystko, czego pragnę. Proszę, powiedz mi, co mam robić’.
W tamtej chwili miałem w sobie taki spokój, jakiego nie odczuwałem nigdy wcześniej. I przyszła odpowiedź, a ja byłem pewien, od kogo pochodzi. Było jasne, co mam robić. Nie otrzymałem żadnej obietnicy, co do skutków. Była tylko pewność, że jestem dzieckiem, któremu powiedziano, która ścieżka prowadzi do tego, czego On dla mnie pragnął” („Jak dziecko”, Ensign lub Liahona, maj 2006, str. 16).