« ថ្ងៃទី ១៣–១៩ ខែ កញ្ញា ។ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១០២–១០៥ ៖ ‹ បន្ទាប់ពីមានការវេទនាដ៏ច្រើន នោះទើបបានព្រះពរ › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ២០២១ ( ឆ្នាំ ២០២០ )

« ថ្ងៃទី ១៣–១៩ ខែ កញ្ញា ។ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១០២–១០៥ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ឆ្នាំ ២០២១

ស៊ី ស៊ី អេ គ្រីស្ទានសិន ( ១៨៣១–១៩១២ ) ជំរំស៊ីយ៉ូន ប្រហែលឆ្នាំ ១៨៧៨ គំនូរនៅលើក្រណាត់ទេឯក 78 ¼ × 114 inches ។ សារមន្ទីរសិល្បៈ សាកលវិទ្យាល័យ ព្រិកហាំ យ៉ង់ អំណោយពីចៅរបស់ ស៊ី ស៊ី អេ គ្រីស្ទានសិន ឆ្នាំ ១៩៧០

ថ្ងៃទី ១៣–១៩ ខែ កញ្ញា

គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១០២–១០៥

« បន្ទាប់ពីមានការវេទនាដ៏ច្រើន នោះទើបបានព្រះពរ »

នៅពេលអ្នករៀបចំខ្លួនបង្រៀន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១០២–១០៥ សូមស្ដាប់តាមការបំផុសគំនិតមកពីព្រះវិញ្ញាណ ។ ទ្រង់អាចដឹកនាំអ្នកទៅរកគោលការណ៍ ដែលមិនបានលើកឡើងនៅក្នុងគម្រោងមេរៀននេះ ដែលនឹងផ្ដល់ពរជ័យដល់មនុស្សដែលអ្នកបង្រៀន ។

កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នក

អញ្ជើញឲ្យចែកចាយ

សិស្សក្នុងថ្នាក់អាចសរសេរខគម្ពីរមួយ ឬពីរចេញពីក្នុង គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ១០២–១០៥ ដែលពួកគេឃើញថាមានអត្ថន័យចំពោះពួកគេផ្ទាល់ ។ រួចហើយពួកគេអាចប្ដូរខគម្ពីរជាមួយសិស្សក្នុងថ្នាក់ម្នាក់ទៀត ហើយពិភាក្សាជាមួយគ្នានូវអ្វីដែលពួកគេរៀនចេញពីខគម្ពីរទាំងនេះ ។

បង្រៀនគោលលទ្ធិ

គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១០៣; ១០៥

ការសាកល្បងរបស់យើងបង្រៀនមេរៀនដ៏មានតម្លៃជាច្រើនដល់យើង ហើយផ្ដល់ជាបទពិសោធន៍ដល់យើង ។

នៅពេលសិស្សក្នុងថ្នាក់បានសិក្សា កណ្ឌទី ១០៣ និង ១០៥ នៅសប្ដាហ៍នេះ ពួកគេអាចរកឃើញគោលការណ៍នានា ដែលអាចជួយយើងអំឡុងពេលមានការសាកល្បង ឬការផ្ទុយ សូមឲ្យពួកគេចែកចាយអ្វីដែលពួកគេបានរកឃើញ ។ ឬ អ្នកអាចអញ្ជើញពួកគេឲ្យរកមើលគោលការណ៍បែបនោះនៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១០៣:៥–៧, ១២, ៣៦; ១០៥:៥–៦, ៩–១២, ១៨–១៩ ( សូមមើលផងដែរ « ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ » ) ។ តើគោលការណ៍ទាំងនេះផ្ដល់យោបល់អ្វីខ្លះអំពីរបៀបដែលយើងអាចឆ្លើយតប នៅពេលយើងប្រឈមនឹងទុក្ខលំបាក ឬការខកចិត្ត ? សិស្សក្នុងថ្នាក់អាចស្ម័គ្រចិត្តចែកចាយបទពិសោធន៍ទាំងឡាយ ដែលវាកើតមានពរជ័យ « បន្ទាប់ពីមានការវេទនាដ៏ច្រើន » ( គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១០៣:១២ ) ។
ប្រសិនបើអ្នកមានអារម្មណ៍ថា សាវតាប្រវត្តិសាស្ដ្រ ឬដំណើររឿងផ្ទាល់ខ្លួនមួយចំនួនអំពីជំរំស៊ីយ៉ូនមានប្រយោជន៍ អ្នកអាចអញ្ជើញនរណាម្នាក់ឲ្យរំឭកដល់ធនធានមួយដូចខាងក្រោមនេះដល់សិស្សក្នុងថ្នាក់ ហើយចែកចាយដោយសង្ខេបពីអ្វីដែលពួកគេបានរៀន ៖ ពួកបរិសុទ្ធ ១:១៩៤–២០៦; « The Acceptable Offering of Zion’s Camp » ( Revelations in Context ទំព័រ ២១៣–១៨ ); ឬ « សំឡេងនៃការស្ដារឡើងវិញ ៖ ជំរំស៊ីយ៉ូន » ( នៅក្នុងគម្រោងមេរៀននៅសប្ដាហ៍នេះក្នុង សៀវភៅ ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ) ។ ប្រសិនបើយើងអាចធ្វើដំណើរត្រឡប់ទៅកាន់ពេលមុន ហើយជជែកជាមួយអ្នកជំរំស៊ីយ៉ូន តើយើងអាចនិយាយអ្វីដើម្បីលើកទឹកចិត្តពួកគេ ? តើពួកគេអាចនិយាយអ្វីដើម្បីលើកទឹកចិត្តយើង ?

ជំរំស៊ីយ៉ូនបាននៅតាមមាត់ទន្លេ Little Fishing River ដែលមានរូបដូចត្រង់នេះ ។

គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១០៤:១១–១៨

ពួកយើងម្នាក់ៗគឺជា « នាយតម្រួតការលើព្រះពរទាំងឡាយខាងផែនដី » ។

ដើម្បីជួយសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យធ្វើឲ្យការបង្រៀននៅក្នុងគោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ១០៤:១១–១៨ មានលក្ខណៈផ្ទាល់ខ្លួន អ្នកអាចអញ្ជើញពួកគេឲ្យនរណាម្នាក់ផ្សេងទៀតមើលថែអ្វីមួយដ៏មានតម្លៃ ដែលអ្នកទុកចិត្ត ។ តើពួកគេនឹងនិយាយអ្វីខ្លះទៅកាន់បុគ្គលនោះ ? តើពួកគេនឹងរំពឹងចង់បានអ្វីពីគាត់ ? រួចហើយសិស្សក្នុងថ្នាក់អាចអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១០៤:១១–១៨ ដើម្បីរកមើលអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់បានទុកព្រះទ័យឲ្យយើងមើលថែ និងអ្វីដែលទ្រង់រំពឹងចង់បានពីយើង ។ តើខគម្ពីរទាំងនេះអាចជះឥទ្ធិពលដល់របៀបដែលយើងគិតអំពីពិភពលោកនេះ ពរជ័យរបស់យើង ឬមនុស្សនៅជុំវិញខ្លួនយើងយ៉ាងដូចម្ដេច ?
ដើម្បីជួយសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យយល់កាន់តែច្បាស់អំពី « មាគ៌ា … [ ដែល ] ព្រះអម្ចាស់បានចេញបញ្ញត្តិ ដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ដល់ពួកបរិសុទ្ធរបស់ [ ទ្រង់ ] » ( គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១០៤:១៦ ) សូមពិចារណាចែកចាយវីដេអូ « The Labor of His Hands » ( នៅលើគេហទំព័រ ChurchofJesusChrist.org ) ។ ដោយផ្អែកលើអ្វីដែលយើងបានរៀនមកពីវីដែអូនេះ និង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១០៤:១១–១៨ តើអ្វីជាមាគ៌ារបស់ព្រះអម្ចាស់ក្នុងការផ្គត់ផ្គង់ដល់ពួកបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់ ? អ្នកក៏អាចចែកចាយសេចក្ដីថ្លែងការណ៍នេះមកពីប្រធាន ម៉ារ៉ុន ជី រ៉ូមនី ៖ « ព្រះអម្ចាស់… អាចមើលថែដល់ [ ពួកអ្នកក្រីក្រ ] ដោយគ្មានជំនួយរបស់យើងបាន ប្រសិនបើវាជាគោលបំណងរបស់ទ្រង់ដើម្បីធ្វើដូច្នោះនោះ ។ … ប៉ុន្តែ យើងត្រូវការបទពិសោធន៍នេះ ព្រោះថាមានតែតាមរយៈការសិក្សាពីរបៀបខ្វល់ខ្វាយពីគ្នាទៅវិញទៅមកទេ ទើបយើងអាចអភិវឌ្ឍសេចក្ដីស្រឡាញ់ដូចព្រះគ្រីស្ទក្នុងខ្លួនយើង និងអត្តចរិតដែលចាំបាច់ដើម្បីឲ្យយើងមានភាពសក្ដិសមត្រឡប់ទៅកាន់វត្តមានរបស់ទ្រង់វិញ » ( « Living Welfare Principles » Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៨១ ទំព័រ ៩២ ) ។ សូមទុកពេលពីរបីនាទីឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់កត់ត្រាទុកចំណាប់អារម្មណ៍របស់ពួកគេ អំពីរបៀបដែលពួកគេអាចជួយផ្គត់ផ្គង់ដល់មនុស្សដទៃតាមមាគ៌ារបស់ព្រះអម្ចាស់ ។

ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ

អំណាចបន្សុទ្ធឲ្យបរិសុទ្ធនៃការសាកល្បង ។

អែលឌើរ អួសុន អែហ្វ វិតនី បានសរសេរថា ៖ « គ្មានការឈឺចាប់ដែលយើងរងទុក្ខ គ្មានការសាកល្បងដែលយើងទទួលបទពិសោធន៍ក្លាយជាឥតប្រយោជន៍នោះទេ ។ វាបម្រើដល់ការអប់រំដល់ការអភិវឌ្ឍនៃគុណសម្បត្តិរបស់យើងដូចជា ការអត់ធ្មត់ សេចក្ដីជំនឿ ការរឹងមាំ និងការបន្ទាបខ្លួន ។ អ្វីទាំងអស់ដែលយើងរងទុក្ខ និងអ្វីទាំងអស់ដែលយើងស៊ូទ្រាំ ជាពិសេសនៅពេលយើងស៊ូទ្រាំវាដោយអត់ធ្មត់នោះ វានឹងពង្រឹងដល់អត្តចរិតរបស់យើង បន្សុទ្ធដួងចិត្តយើង ពង្រីកព្រលឹងយើង និង ធ្វើឲ្យយើងចេះស្រឡាញ់ និងសប្បុរសកាន់តែខ្លាំង កាន់តែសក្តិសមនឹងត្រូវបានហៅថាជាកូនចៅនៃព្រះ … ហើយវាគឺតាមរយៈសេចក្ដីសោកសៅ និងការរងទុក្ខ ការលំបាក និង ទុក្ខព្រួយ ដែលយើងទទួលបានការអប់រំដែលយើងមកទីនេះដើម្បីទទួលបាន ហើយដែលនឹងធ្វើឲ្យយើងកាន់តែប្រែក្លាយដូចជាព្រះវរបិតា និង ព្រះមាតាដែលគង់នៅលើស្ថានសួគ៌ » ( នៅក្នុង ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល Faith Precedes the Miracle [ ឆ្នាំ ១៩៧២ ] ទំព័រ ៩៨ ) ។

អែលឌើរ ដាវីឌ អេ បែដណា បានពោលថា « នៅគ្រាមួយក្នុងជីវិតយើងម្នាក់ៗ យើងនឹងត្រូវបានអញ្ជើញឲ្យធ្វើដំណើរ នៅក្នុងកងទ័ពជំរំស៊ីយ៉ូនផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង ។ ពេលវេលានៃការអញ្ជើញនោះនឹងមានលក្ខណៈខុសៗពីគ្នា ហើយឧបសគ្គនានាដែលយើងអាចជួបប្រទះនៅលើដំណើរនោះក៏ផ្សេងៗពីគ្នាដែរ ។ ប៉ុន្តែការឆ្លើយតបជាបន្តបន្ទាប់ និងជាប់លាប់របស់យើងចំពោះការហៅដ៏ប្រាកដប្រជានេះ ទីបំផុតនឹងផ្តល់ចម្លើយចំពោះសំណួរដែលថា ‹ តើនរណានៅខាងព្រះអម្ចាស់ ? › »( « On the Lord’s Side: Lessons from Zion’s Camp » Ensign ខែ កក្កដា ឆ្នាំ ២០១៧ ទំព័រ ៣៥ ) ។

ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង

ធ្វើការរួមគ្នាជាមួយនឹងសមាជិកគ្រួសារ ។ « ដោយសារតែគេហដ្ឋានជាស្នូលគ្រឹះនៅក្នុងការរស់នៅ និងការរៀនដំណឹងល្អ នោះកិច្ចខិតខំរបស់អ្នកដើម្បីពង្រឹងដល់សិស្សនឹងមានប្រសិទ្ធភាពបំផុត នៅពេលអ្នកធ្វើការរួមគ្នាជាមួយនឹង … សាច់ញាតិគ្រួសារ [ របស់គាត់ ] » ( ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះទំព័រ ៨–៩ ) ។