4–10 października

Doktryna i Przymierza 111–114

„Nakażę, aby wszystko było dla waszego dobra”

Czytając rozdziały Doktryna i Przymierza 111–114, miej na względzie prawdy duchowe, które twoi uczniowie zgodnie z wolą Pana powinni zrozumieć. Duch Święty pokieruje cię tak, abyś zwrócił uwagę na zasady, na których powinieneś się skupić.

Zapisz swoje odczucia

Zachęć do wymiany myśli

Możesz narysować na tablicy skrzynię skarbów. Uczniowie mogą wypisać na tablicy wersety z rozdziałów 111–114, w których znaleźli „wiele […] skarbów” (Doktryna i Przymierza 111:2). Poproś kilku uczniów o opowiedzenie klasie, co cennego znaleźli w wybranych wersetach.

Nauczaj doktryny

Doktryna i Przymierza 111

Pan może „[nakazać], aby wszystko było dla [naszego] dobra”.

• Rada, jakiej Pan udzielił w rozdziale Doktryna i Przymierza 111, może nieść pocieszenie osobom, które mają ziemskie bądź duchowe zmartwienia, tak samo, jak Józefowi Smithowi, którego martwiła sprawa Syjonu. Możesz rozpocząć dyskusję na temat tego rozdziału, prosząc uczniów o wypisanie na tablicy tego, czym oni lub osoby z ich otoczenia się martwią. Następnie, mając w pamięci dany problem, mogą przejrzeć rozdział 111. w poszukiwaniu rady i pocieszenia od Pana. Uczniowie mogą opowiedzieć, jak Zbawiciel im pomógł, kiedy wykazali się wiarą w Niego.

• Być może mieli doświadczenia podobne do doświadczeń Józefa, kiedy poczuli, że Pan przyjął ich pomimo popełnianych przez nich „głupstw” (Doktryna i Przymierza 111:1). Które z ich doświadczeń potwierdzają prawdy nauczane w rozdziale Doktryna i Przymierza 111? Dlaczego? Kiedy mieli wrażenie, że Pan „[nakazał], aby wszystko było dla [ich] dobra” (werset 11.)? Czego uczą się z tych doświadczeń o Zbawicielu i sobie samych?

Doktryna i Przymierza 112:3–15, 22

Pan poprowadzi tych, którzy pokornie poszukują Jego woli.

• Przed rozpoczęciem dyskusji o pokorze na podstawie rozdziału 112. możesz podzielić klasę na trzy grupy. Przydziel każdej grupie jedno z następujących pytań do rozważenia podczas czytania wersetów 3–15 i 22.: Czym jest pokora? W jaki sposób możemy stać się bardziej pokorni? Jakie błogosławieństwa są obiecane pokornym? Daj grupom czas na przedstawienie swoich odpowiedzi. Grupy mogą skorzystać z dodatkowych wskazówek zawartych w wypowiedzi Starszego Quentina L. Cooka w „Dodatkowych materiałach” lub w punkcie zatytułowanym „Pokora” w przewodniku Abyście głosili moją ewangelię (str. 120–121). Dlaczego pokora jest kluczowa w wykonywaniu dzieła Pana?

  

  Jeśli będziemy pokorni, Pan poprowadzi nas i odpowie na nasze modlitwy.

Doktryna i Przymierza 112:12–26

Prawdziwie nawróceni poznają Jezusa Chrystusa.

• Fakt, że kilku Apostołów zwróciło się w 1837 roku przeciwko Prorokowi, jest dla nas upomnieniem, że bez względu na pełnione powołanie czy znajomość ewangelii musimy upewnić się, że prawdziwie się nawróciliśmy. Rada, jakiej Pan udzielił Thomasowi B. Marshowi, aby pomóc mu zjednoczyć Kworum Dwunastu Apostołów, może podsunąć twojej klasie pomysły dotyczące tego, czym jest nawrócenie. Niech uczniowie przeczytają fragment Doktryna i Przymierza 112:12–26, myśląc o kimś z rodziny lub przyjacielu — o kimś, kto być może ma problem z wiarą. Jakie prawdy zawarte w tych wersetach by wykorzystali, aby pomóc tej osobie w pełnym nawróceniu się. Daj im czas na zastanowienie się nad tym, co mogą zrobić, aby pogłębić swoje nawrócenie do Pana.

Dodatkowe materiały

Pokora cechą Chrystusową.

Starszy Quentin L. Cook nauczał:

„Niestety, w naszych czasach niemalże we wszystkich warstwach społecznych widzimy paradę zadufania i arogancji, podczas gdy bagatelizowana jest pokora i odpowiedzialność przed Bogiem. Większość społeczeństwa zapomniała o swoich korzeniach i nie rozumie, dlaczego jesteśmy tutaj na ziemi. Prawdziwa pokora, która jest niezbędna, by wypełnić wyznaczony nam przez Pana plan, to rzadkość.

Ważne jest, by rozumieć miarę pokory, prawości, charakteru i inteligencji Chrystusa, której przykłady znajdują się w pismach świętych. Niemądrze jest lekceważyć konieczność ciągłego dążenia do rozwijania tych Chrystusowych cech i przymiotów — a w szczególności pokory — w codziennym życiu […].

23 lipca 1837 roku Prorok Józef Smith spotkał się ze Starszym Thomasem B. Marshem, Prezydentem Kworum Dwunastu. Starszy Marsh był wyraźnie sfrustrowany tym, że Prorok, nie konsultując się z nim, powołał dwóch członków jego kworum na misję do Anglii. Kiedy jednak doszło do spotkania Józefa ze Starszym Marshem, na bok odłożono zranione uczucia i Prorok otrzymał niezwykłe objawienie. Stanowi ono obecnie 112. rozdział Doktryny i Przymierzy. Zawiera wspaniałe, dane z nieba wskazówki co do pokory i pracy misjonarskiej. W wersecie 10. czytamy: ‘Bądź pokorny; a Pan, twój Bóg, powiedzie cię za rękę i da ci odpowiedź na modlitwy twoje’ [Doktryna i Przymierza 112:10; wyróżnienie dodane]” („Wieczna codzienność”, Ensign lub Liahona, listopad 2017, str. 51–52).

Doskonalenie nauczania

Skoncentruj się na ludziach. „Sposób, w jaki traktujesz innych, jest tak samo ważny, jak to, czego ich nauczasz. Czasami, skupiając całą naszą uwagę na lekcji, zapominamy okazać miłość tym, których nauczamy […]. Zastanów się nad tym, co możesz zrobić, aby skupić się na tym, co najważniejsze” (Nauczanie na sposób Zbawiciela, str. 6).