« ថ្ងៃទី ៧-១៣ខែ មករា ។ ម៉ាថាយ ១, លូកា ១ ‹ សូមឲ្យបានសម្រេចដូចពាក្យលោកចុះ › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ឆ្នាំ ២០១៩ ( ឆ្នាំ ២០១៩ )

« ថ្ងៃទី ៧-១៣ ខែ មករា ម៉ាថាយ ១, លូកា ១ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ឆ្នាំ ២០១៩

ថ្ងៃទី ៧-១៣ខែ មករា

ម៉ាថាយ ១; លូកា ១

« សូមឲ្យបានសម្រេចដូចពាក្យលោកចុះ »

ពីមុនអ្នកអានសម្ភារសិក្សាបន្ថែមទៀតណាមួយ សូមអាន ហើយពិចារណា ម៉ាថាយ ១ និង លូកា ១ ហើយកត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍ខាងវិញ្ញាណរបស់អ្នក ។ ចូរឲ្យព្រះវិញ្ញាណដឹកនាំការរៀបចំខ្លួនរបស់អ្នក ។ បន្ទាប់មកសូមរុករកគំនិតនៅក្នុងគម្រោងមេរៀននេះ និងនៅក្នុង ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ។

កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នក

អញ្ជើញឲ្យចែកចាយ

សូមទុកពេលឲ្យសិស្សពីរបីនាទីដើម្បីមើលឡើងវិញនូវ ម៉ាថាយ ១ ឬ លូកា ១ ហើយអញ្ជើញពួកគេឲ្យចែកចាយខគម្ពីរដែលពួកគេចូលចិត្ត ហើយពន្យល់ថាតើសេចក្ដីពិតខាងគោលលទ្ធិអ្វីខ្លះដែលពួកគេបានរៀន ។ អ្នកអាចនឹងឃើញថាមានប្រយោជន៍ដើម្បីរំឭកដោយសង្ខេបឡើងវិញអំពីព្រឹត្តិការណ៍នានានៅក្នុងជំពូកទាំងនេះជាមុនសិន ដើម្បីផ្ដល់ជាបរិបទមួយចំនួនដល់ខគម្ពីរដែលបានចែកចាយ ។

បង្រៀនគោលលទ្ធិ

ម៉ាថាយ ១:១៨-២៥, លូកា ១:៥-៨០

ព្រះវរបិតាសួគ៌ធ្វើការតាមរយៈកូនចៅស្មោះត្រង់របស់ទ្រង់ដើម្បីសម្រេចបានព្រះរាជបំណងរបស់ទ្រង់ ។

សិស្សទំនងជាមានបទពិសោធន៍កាន់តែមានន័យ កាលកំពុងសិក្សាព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីនៅឆ្នាំនេះ ប្រសិនបើពួកគេរៀនមេរៀនចេញពីបទពិសោធន៍របស់មនុស្សដែលពួកគេបានអាន ។ ដើម្បីជួយពួកគេធ្វើកិច្ចការនេះបាន អ្នកអាចសរសេរឈ្មោះមនុស្សនៅក្នុង ម៉ាថាយ ១ និង លូកា ១ នៅលើក្ដារខៀន ជាមួយនឹងសេចក្ដីយោងបទគម្ពីរអំពីបុគ្គលទាំងនេះ ដូចតទៅ ៖
- ម៉ារា( លូកា ១:២៦-៥៦ )
- យ៉ូសែប ( ម៉ាថាយ ១:១៨–២៥ )
- អេលីសាបិត ( លូកា ១:៥–៧, ២៤–២៥, ៤០–៤៥, ៥៧–៦០ )
- សាការី( លូកា ១:៥-២៣, ៥៩-៦៤ )
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យជ្រើសយកមនុស្សម្នាក់ដែលពួកគេចង់រៀនបន្ថែមទៀត សូមអានខគម្ពីរដែលបានសរសេរ ហើយចែកចាយជាមួយនឹងមនុស្សម្នាក់នៅក្នុងថ្នាក់នូវអ្វីដែលពួកគេរៀនចេញពីបទពិសោធន៍របស់បុគ្គលនោះ ។ តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីធ្វើតាមគំរូដ៏ស្មោះត្រង់របស់បុគ្គលរូបនោះ ?

ការប្រាប់ ដោយចន ស្កត
ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យគិតកាន់តែស៊ីជម្រៅអំពីបុគ្គលិកលក្ខណៈ និងតួនាទីរបស់ម៉ារានៅក្នុងផែនការរបស់ព្រះវរបិតា អ្នកអាចបង្ហាញវីដេអូ « An Angel Foretells Christ’s Birth to Mary » និង « Mary and Elisabeth Rejoice Together » (LDS.org) ឬ អានរួមគ្នាក្នុង លូកា ១:២៦–៣៨, ៤៦–៥៦ ដោយរកមើលរឿងដែលម៉ារាបាននិយាយដែលបើកសម្ដែងអ្វីមួយអំពីបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់នាង ។ តើយើងរៀនអ្វីផ្សេងទៀតអំពីម៉ារា ? តើនាងអាចបង្រៀនយើងអ្វីខ្លះអំពីការទទួលយកព្រះឆន្ទៈរបស់ព្រះសម្រាប់យើង ?

លូកា ១:៥-២៥

ពរជ័យរបស់ព្រះកើតមានតាមពេលវេលារបស់ទ្រង់ផ្ទាល់ ។

ប្រហែលជាសិស្សនៅក្នុងថ្នាក់របស់អ្នកដែលកំពុងរស់នៅយ៉ាងសុចរិត ប៉ុន្តែពុំបានទទួលពរជ័យដែលសង្ឃឹមចង់បាន ដូចជា អេលីសាបិត និង សាការីដែរ ។ តើអ្នកជួយពួកគេរៀនពីគំរូរបស់អេលីសាបិត និងសាការីយ៉ាងដូចម្ដេច ? អ្នកអាចចាប់ផ្ដើមដោយសូមឲ្យសិស្សសរសេរអំពីពរជ័យដែលពួកគេសង្ឃឹមចង់បាន ។ បន្ទាប់មក ពួកគេអាចមើល លូកា ១:៥–២៥ ដោយស្វែងរកមេរៀនដែលពួកគេអាចរៀនពីអេលីសាបិត និងសាការីអំពីការរង់ចាំព្រះអម្ចាស់ ។ ពួកគេក៏អាចអាន ហើយពិចារណានូវពាក្យដកស្រង់នៅក្នុង « ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ » ផងដែរ ។ សូមលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យសរសេរអ្វីដែលពួកគេរៀននៅក្បែរនឹងពរជ័យដែលសង្ឃឹមចង់បាន ហើយចែកចាយគំនិតរបស់ពួកគេ ប្រសិនបើសមរម្យ ។
តើគំរូផ្សេងទៀតអ្វីខ្លះនៃការរង់ចាំតាមកាលវេលារបស់ព្រះអម្ចាស់ដែលសិស្សអាចចែកចាយចេញពីជីវិតរបស់ពួកគេផ្ទាល់ ឬចេញពីដំណើររឿងនៅក្នុងបទគម្ពីរ ? តើយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះមកពីគំរូទាំងនេះ ?

លូកា ១:២៦-៣៨

« ការអ្វីដែលព្រះទ្រង់ធ្វើពុំបាន នោះគ្មានសោះឡើយ » ។

នៅពេលខ្លះ សិស្សអាចមានការងឿងឆ្ងល់—ដូចជាម៉ារាដែរ—ថាតើផែនការរបស់ព្រះសម្រាប់ពួកគេ ឬការសន្យាចំពោះពួកគេអាចត្រូវបានបំពេញតាមរបៀបណា ។ ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យយល់ថា តាមរយៈព្រះចេស្ដារបស់ព្រះ គ្រប់ការណ៍ទាំងអស់កើតឡើងបាន អ្នកអាចបង្ហាញរូបភាព ការប្រកាស ៖ ទេវតាកាព្រីយ៉ែលបង្ហាញព្រះកាយដល់ម៉ារា (សៀវភៅរូបភាពដំណឹងល្អ លេខ ២៨ ) ហើយសូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យអាន លូកា ១:២៦–៣៨រួមគ្នា ។ តើយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះអំពីការយកឈ្នះលើអ្វីដែលទំនងពុំអាចទៅរួចដោយការសិក្សាពាក្យសម្ដី និងសកម្មភាពរបស់ម៉ារា ? សូមឲ្យសិស្សចែកចាយបទពិសោធន៍ដែលព្រះបានជួយពួកគេសម្រេចបាននូវរឿងមួយដែលពួកគេបានគិតថាវាពុំអាចទៅរួចនោះ ។ សម្រាប់គំរូសម័យទំនើបអំពីពួកបរិសុទ្ធដែលមានជំនួយពីព្រះបានសម្រេចនូវកិច្ចការដែលទំនងជាពុំអាចធ្វើបាន សូមមើលវីដេអូ « Sealed Together: The Manaus Temple Caravan » (LDS.org) ។
ជីវប្រវត្តិរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្ហាញអំពីសេចក្ដីពិតដែលកាព្រីយ៉ែលបានប្រកាសថា « ការអ្វីដែលព្រះទ្រង់ធ្វើពុំបាន នោះគ្មានសោះឡើយ » ( លូកា ១:៣៧ ) ។ ដើម្បីឆ្លុះបញ្ចាំងពីគោលការណ៍នេះ អ្នកអាចសូមឲ្យសមាជិកថ្នាក់គិតអំពីគ្រាដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានសម្រេចរឿងដែលទំនងជាពុំអាចទៅរួច ពេលកំពុងធ្វើនូវព្រះឆន្ទៈរបស់ព្រះវរបិតាទ្រង់ ( ឧទាហរណ៍ សូមមើល យ៉ូហាន ៩:១–៧ ) ។ ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យមើលឃើញរបៀបដែលគោលការណ៍នេះដំណើរការនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ អ្នកអាចអញ្ជើញពួកគេឲ្យពិចារណាសំណួរដូចតទៅនេះ ៖ តើវាធ្វើឲ្យមានភាពខុសគ្នាអ្វីខ្លះនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ដើម្បីដឹងថា ការអ្វីដែលព្រះទ្រង់ធ្វើពុំបាន នោះគ្មានសោះឡើយ ? តើវាផ្លាស់ប្ដូរវិធីដែលអ្នកបម្រើនៅក្នុងសាសនាចក្រតាមរបៀបណា ? វិធីដែលអ្នកប្រាស្រ័យទាក់ទងនឹងគ្រួសាររបស់អ្នកតាមរបៀបណា ? វាក៏អាចជួយផងដែរ ដោយប្រៀបធៀប លូកា ១:៣៧ ជាមួយនឹងបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុង ម៉ាកុស ១៤:៣៦ ។

ម៉ាថាយ ១:១៨-២៥, លូកា ១:២៦-៥៥

ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាព្រះរាជបុត្រារបស់ព្រះ ។

គោលបំណងចម្បងមួយរបស់ម៉ាថាយ លូកា និងអ្នកនិពន្ធផ្សេងទៀតអំពីដំណឹងល្អគឺថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាព្រះរាជបុត្រារបស់ព្រះ ។ តើអ្នកជួយសិស្សឲ្យស្គាល់គោលបំណងនេះនៅក្នុងជំពូកដំបូងបង្អស់ដែលពួកគេនឹងរៀននៅក្នុងគម្ពីរសញ្ញាថ្មីតាមរបៀបណា ? នេះគឺជាគំនិតមួយ ៖ សូមបែងចែកសិស្សជាក្រុមតូចៗ ឬជាគូ ហើយឲ្យក្រុមនីមួយៗនូវខគម្ពីរមកពី ម៉ាថាយ ១ ឬ លូកា ១ ។ សូមឲ្យពួកគេរកមើលព្រឹត្តិការណ៍ ឬពាក្យសម្ដីដែលពង្រឹងសេចក្ដីជំនឿរបស់ពួកគេនៅក្នុងបេសកកម្មជាព្រះរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទក្នុងនាមជាព្រះរាជបុត្រារបស់ព្រះ ហើយចែកចាយនឹងសិស្សផ្សេងទៀតនូវអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។ វគ្គមួយចំនួនដែលអ្នកអាចនឹងផ្ដល់ជាយោបល់រួមមាន ម៉ាថាយ ១:១៨–២៥ និង លូកា ១:២៦–៣៨, ៣៩–៤៥, ៤៦–៥៥ ។ សូមផ្ដល់ជាយោបល់ដល់សិស្សថា នៅពេលពួកគេសិក្សាព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីនៅឆ្នាំនេះ ពួកគេអាចរក្សាជាបញ្ជីនៃវគ្គដែលថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាព្រះរាជបុត្រារបស់ព្រះ ។ អ្នកក៏អាចរក្សាបញ្ជីនេះជាមួយគ្នាផងដែរ ។

លើកទឹកចិត្តឲ្យមានការរៀនសូត្រនៅឯគេហដ្ឋាន

ដើម្បីលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យអាន ម៉ាថាយ ២ និង លូកា ២ សម្រាប់មេរៀននៅសប្ដាហ៍ក្រោយ អ្នកអាចផ្ដល់យោបល់ថា ប្រសិនបើពួកគេអានដំណើររឿងអំពីការប្រសូតរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះប្រកបដោយការអធិស្ឋាន ពួកគេនឹងទទួលបានគំនិតថ្មី ទោះជាពួកគេអានវាច្រើនដងពីមុនហើយក្ដី ។

ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ

ម៉ាថាយ ១, លូកា ១

ការរង់ចាំព្រះអម្ចាស់ ។

អែលឌើរ នែល អេ ម៉ាក់ស្វែល បានបង្រៀនថា « សេចក្ដីជំនឿ … រួមបញ្ចូលទាំងការទុកចិត្តលើកាលវេលារបស់ព្រះផងដែរ ដោយសារទ្រង់បានមានបន្ទូលថា ‹ គ្រប់ទាំងអស់ត្រូវតែកើតឡើង តាមពេលរបស់វា › ។ ( គ. និង ស. ៦៤:៣២ ) » ។ ( « Lest Ye Be Wearied and Faint in Your Minds » Ensign ខែឧសភា ឆ្នាំ១៩៩១ ទំព័រ ៩០ ) ។

ប្រធាន ឌៀថើរ អេស្វ អុជដូហ្វបានបង្រៀនថា

« យើងម្នាក់ៗត្រូវបានហៅឲ្យរង់ចាំតាមរបៀបរបស់យើងផ្ទាល់ ។ យើងរង់ចាំចម្លើយចំពោះការអធិស្ឋាន ។ យើងរង់ចាំចំពោះរឿងដែលពេលខ្លះវាទំនងជាត្រឹមត្រូវ ហើយល្អខ្លាំងណាស់ចំពោះយើងរហូតយើងពុំអាចស្រមៃឃើញថា ហេតុអ្វីព្រះវរបិតាសួគ៌បានពន្យារនូវការឆ្លើយតបនឹងចម្លើយនោះ ។

« ខ្ញុំចងចាំពីពេលខ្ញុំកំពុងរៀបចំទទួលការបំពាក់បំប៉នជាអ្នក បើកយន្តហោះចម្បាំងម្នាក់ ។ យើងបានចំណាយពេលយ៉ាងច្រើន ក្នុងការបំពាក់បំប៉នផ្នែកយោធា ដំបូងក្នុងការហ្វឹកហាត់សមខាងកាយសម្បទា ។ … យើងបានរត់ហើយរត់ទៀត ។

« ខណៈខ្ញុំកំពុងរត់ ខ្ញុំបានចាប់ផ្តើមសង្កេតឃើញអ្វីមួយ ដែល រំខានចិត្តខ្ញុំខ្លាំងណាស់ ។ ជាញឹកញាប់បុរសទាំងឡាយបានរត់ហួសខ្ញុំជាបុរស ដែលជក់បារី ផឹកស្រា និងប្រព្រឹត្តគ្រប់រឿងទាំងឡាយ ដែលផ្ទុយពីដំណឹងល្អ និង ជាពិសេសេផ្ទុយពីច្បាប់ពាក្យសម្ដីនៃប្រាជ្ញាវាងវៃ ។

« ខ្ញុំចងចាំពីការគិតថា ‹ គិតមួយភ្លែតសិន ! តើមិនមែនខ្ញុំត្រូវរត់ទៅដោយឥតនឿយហត់ទេឬអី ? › ប៉ុន្តែខ្ញុំ មាន ការនឿយហត់ ហើយខ្ញុំរត់យឺតជាងមនុស្ស ដែល មិនធ្វើតាមពាក្យសម្ដីនៃប្រាជ្ញាវាងវៃទៅវិញ ។ ខ្ញុំសារភាពថា វារំខានដល់ចិត្តខ្ញុំមែននៅពេលនោះ ។ ខ្ញុំបានសួរខ្លួនឯងថា តើសេចក្តីសន្យានោះគឺជាការពិតឬអត់ ?

« ចម្លើយមិនបានមកភ្លាមនោះទេ ។ ប៉ុន្តែនៅទីបំផុតខ្ញុំបានដឹងថា ជានិច្ចកាល សេចក្តីសន្យានៃព្រះមិនត្រូវ បានបំពេញឆាប់រហ័សដូច ឬ តាមរបៀបដែលយើងរំពឹងទុកនោះទេ សេចក្តីសន្យាទាំងនោះ មកស្របទៅ តាមពេលវេលារបស់ទ្រង់ និង មធ្យោបាយរបស់ទ្រង់ ។ ជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមក ខ្ញុំអាចឃើញភស្តុតាងដ៏ច្បាស់លាស់នៃពរជ័យ ខាងសាច់ឈាមដែលកើតមានដល់អ្នកទាំងឡាយណា ដែលគោរព ច្បាប់ពាក្យសម្ដីនៃប្រាជ្ញាវាងវៃ—ដែលបន្ថែមលើពរជ័យខាងវិញ្ញាណ ដែលមក ភ្លាមៗមកពីការគោរពប្រតិបត្តិដល់ក្រឹត្យវិន័យណាមួយនៃព្រះ »( « Continue in Patience » Ensign ឬ Liahona ខែឧសភា ឆ្នាំ២០១០ ទំព័រ ៥៨ ) ។

ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង

សូមលើកទឹកចិត្តសមាជិកថ្នាក់ឲ្យសិក្សាព្រះគម្ពីរនៅគេហដ្ឋាន ។ វិធីមួយដែលអ្នកអាចលើកទឹកចិត្តឲ្យមានការសិក្សាព្រះគម្ពីរនៅគេហដ្ឋានគឺដើម្បីផ្ដល់ពេលវេលាឲ្យសិស្សចែកចាយការរកឃើញ និងគំនិតនានាមកពីការសិក្សារបស់ពួកគេផ្ទាល់ខ្លួន និងជាគ្រួសារ ។ ( សូមមើល ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ទំព័រ ២៩ ) ។