« ថ្ងៃទី ១៤-២០ខែ មករា ។ លូកា ២, ម៉ាថាយ ២ ៖ ពួកយើងមកថ្វាយបង្គំទ្រង់ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ឆ្នាំ ២០១៩ ( ឆ្នាំ ២០១៩ )

« ថ្ងៃទី ១៤-២០ខែ មករា ។ ម៉ាថាយ ២, លូកា ២ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ឆ្នាំ ២០១៩

ចូរយើងសរសើរថ្វាយទ្រង់, ដោយ ដាណា ម៉ារីអូ វូឌ

ថ្ងៃទី ១៤-២០ ខែ មករា

លូកា ២; ម៉ាថាយ ២

ពួកយើងមកថ្វាយបង្គំទ្រង់

ពីមុនអ្នកអានគំនិតនានានៅក្នុងគម្រោងមេរៀននេះ សូមសិក្សា លូកា ២ និង ម៉ាថាយ ២ ហើយកត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍ខាងវិញ្ញាណរបស់អ្នក ។ ការណ៍នេះនឹងជួយអ្នកឲ្យទទួលវិវរណៈអំពីរបៀបបំពេញសេចក្ដីត្រូវការនៃសិស្សរបស់អ្នកឲ្យបានល្អបំផុត ។

កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នក

អញ្ជើញឲ្យចែកចាយ

តើអ្នកអាចលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យចែកចាយគំនិត និងបទពិសោធន៍នានាដែលពួកគេមាន នៅពេលពួកគេបានសិក្សាបទគម្ពីរទាំងនេះដោយខ្លួនឯង និងជាមួយនឹងក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេតាមរបៀបណា ? ទោះបីជាពួកគេទំនងជាស្គាល់អំពីដំណើររឿងនៃការប្រសូតរបស់ព្រះអង្គ សង្គ្រោះក្ដី ក៏ពួកគេអាចទទួលគំនិតថ្មីខាងវិញ្ញាណជានិច្ចផងដែរ ។ សូមពិចារណាអញ្ជើញសិស្សពីរបី នាក់ឲ្យចែកចាយសារលិខិតមួយដែលពួកគេបានរកឃើញនៅក្នុង លូកា ២ ឬ ម៉ាថាយ ២ ដែលបានធ្វើឲ្យពួកគេមានចំណាប់អារម្មណ៍តាមរបៀបថ្មីមួយ ។

បង្រៀនគោលលទ្ធិ

លូកា ២:១–៣៨, ម៉ាថាយ ២:១–១២

មានសាក្សីជាច្រើនឃើញការប្រសូត្ររបស់ព្រះគ្រីស្ទ

ដំណើរឿងដំបូងគេអំពីពួកអ្នកមកថ្វាយបង្គំនៅក្នុង លូកា ២ និង ម៉ាថាយ ២ អាចជួយសិស្សឲ្យពិចារណាអំពីរបៀបដែលពួកគេបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ពួកគេចំពោះព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ សូមមើលតារាងនៅក្នុង គម្រោងមេរៀនប្រចាំសប្ដាហ៍ នៅក្នុង ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ឡើងវិញ ។ សិស្សមួយចំនួននៅក្នុងថ្នាក់រៀនរបស់អ្នកអាចនឹងមានគំនិតចង់ចែកចាយចេញពីសកម្មភាពនេះ ឬអ្នកអាចធ្វើសកម្មភាពនេះរួមគ្នា ។ ហេតុអ្វីវាជារឿងដ៏សំខាន់ដែលពួកសាក្សីទាំងនេះដែលបានឃើញព្រះគ្រីស្ទមានស្ថានភាពនៃជីវិតផ្សេងៗគ្នា ? តើយើងអាចធ្វើតាមគំរូរបស់ពួកគេដោយរបៀបណា?
ពីមុនពួកសាក្សីទាំងនេះបានមកថ្វាយបង្គំព្រះឱរសដែលជាព្រះគ្រីស្ទ ពួកគេបានតាមស្វែងរកទ្រង់ ។ ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យរៀនចេញ ពីគំរូរបស់ពួកគេ អ្នកអាចសរសេរនៅលើក្ដារខៀននូវចំណងជើងដូចតទៅនេះ ៖ ពួកគង្វាល អាណ ស៊ីម៉ូន និង ពួកហោរា ។ បន្ទាប់មកសូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យស្វែងរក លូកា ២ និង ម៉ាថាយ ២ ហើយសរសេរនៅលើក្ដារខៀននូវអ្វីដែលមនុស្សទាំងនេះបានធ្វើដើម្បីស្វែងរកព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ តើដំណើររឿងទាំងនេះផ្ដល់ជាយោបល់អ្វីខ្លះអំពីវិធីមួយចំនួនដែលយើងអាចស្វែងរកព្រះគ្រីស្ទ ?

ពួកគង្វាលបានក្លាយជាសាក្សីដំបូងគេអំពីការប្រសូតរបស់ព្រះអង្គ សង្គ្រោះ ។
តើមេរៀនអនុវត្តមួយនឹងបំផុសគំនិតដល់សិស្សរបស់អ្នកឲ្យទុកពេលវេលានៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេថ្វាយព្រះអង្គ សង្គ្រោះដែរឬទេ ? សូមពិចារណាគំនិតដូចតទៅនេះ ៖ សូមយកក្រឡកែវមួយមកថ្នាក់រៀន ហើយបន្ទាប់ពីមើល លូកា ២:៧ ឡើងវិញជាមួយគ្នា សូមឲ្យសិស្សបំពេញក្រឡកែវនោះជាមួយនឹងវត្ថុផ្សេងៗដែលតំណាងឲ្យវិធីដែលយើងចំណាយពេលវេលារបស់យើង ។ នៅពេលក្រឡកែវនោះពេញ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យព្យាយាមដាក់រូបភាពរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះចូលទៅក្នុងនោះ ។ តើរឿងប្រៀបធៀបនេះផ្ដល់យោបល់អ្វីខ្លះអំពីការទុកពេលវេលាថ្វាយព្រះគ្រីស្ទនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង ? តើយើងអាចធ្វើរឿងខុសប្លែកអ្វីខ្លះដើម្បីទុកពេលវេលាថ្វាយទ្រង់ ? សេចក្ដីថ្លែងការណ៍របស់ប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន នៅក្នុង « ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ » អាចជួយឆ្លើយសំណួរនេះបាន ។

ម៉ាថាយ ២:១៣-២៣ ។

ឪពុកម្ដាយអាចទទួលបានវិវរណៈដើម្បីការពារដល់ក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេ ។

មានមេរៀនមួយមកពីការភៀសខ្លួនទៅស្រុកអេស៊ីព្ទរបស់យ៉ូសែប និងម៉ារាគឺថា ព្រះអម្ចាស់អាចប្រទានវិវរណៈដើម្បីជួយឪពុកម្ដាយការពារក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេឲ្យរួចផុតពីគ្រោះថ្នាក់បាន ។ ដើម្បីបំផុសគំនិតឲ្យមានការពិភាក្សានៅត្រង់ចំណុចនេះ សូមពិចារណាអញ្ជើញសិស្សឲ្យសរសេរនៅលើក្ដារខៀននូវគ្រោះថ្នាក់មួយចំនួនដែលក្រុមគ្រួសារកំពុងជួបប្រទះសព្វថ្ងៃ ។ តើយើងរៀនអ្វីខ្លះចេញពី ម៉ាថាយ ២:១៣–២៣ អំពីរបៀបការពារក្រុមគ្រួសាររបស់យើង និងខ្លួនយើងឲ្យរួចផុតពីគ្រោះថ្នាក់នានា ? តើវិវរណៈផ្ទាល់ខ្លួនធ្លាប់ជួយយើងការពារក្រុមគ្រួសាររបស់យើង និងមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ឲ្យរួចផុតពីគ្រោះថ្នាក់តាមរបៀបណា ? តើពួកព្យាការី និងពួកសាវកបានផ្ដល់ពាក្យទូន្មានអ្វីខ្លះដើម្បីជួយយើងការពារក្រុមគ្រួសាររបស់យើង ?
ជាផ្នែកមួយនៃការពិភាក្សានេះ អ្នកអាចអញ្ជើញសិស្សឲ្យច្រៀងរួមគ្នានូវបទ « ផ្ទះជាស្ថានសួគ៌លើផែនដី » ទំនុកតម្កើង ល.រ. ១៨៥ ឬចម្រៀងមួយផ្សេងទៀតអំពីក្រុមគ្រួសារ ។ តើចម្រៀងនេះបង្រៀនអ្វីខ្លះអំពីអ្វីដែលឪពុកម្ដាយអាចធ្វើដើម្បីរស់នៅដោយសក្ដិសមនឹងវិវរណៈដើម្បីដឹកនាំក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេ ?

លូកា ២:៤០-៥២

ទោះជានៅក្នុងយុវវ័យ ព្រះយេស៊ូវបានផ្ដោតទៅលើការធ្វើតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះវរបិតាទ្រង់ ។

ដំណើររឿងរបស់ព្រះយេស៊ូវកំពុងបង្រៀននៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធកាលទ្រង់មានព្រះជន្ម ១២ ព្រះវស្សាអាចមានអនុភាពជាពិសេសចំពោះយុវវ័យដែលងឿងឆ្ងល់អំពីការចូលរួមចំណែកដែលពួកគេអាចធ្វើដល់កិច្ចការរបស់ព្រះ ។ អ្នកអាចបំបែកសិស្សជាគូដើម្បីអាន លូកា ២:៤០–៥២ រួមគ្នា ( សូមមើលគំនិតចេញពីការបកប្រែរបស់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ដែលមាននៅក្នុង លូកា ២:៤៦, លេខយោង គ ) ។ ដៃគូនីមួយៗអាចចំណាយពេលពីរបីនាទីដើម្បីចែកចាយនឹងគ្នានូវអ្វីដែលបំផុសគំនិតពួកគេអំពីដំណើររឿងនេះ ។ តើយើងមានឱកាសអ្វីខ្លះដើម្បីចែកចាយអ្វីដែលយើងដឹងអំពីដំណឹងល្អ ? តើយើងអាចចែកចាយបទពិសោធន៍អ្វីខ្លះ ?
ប្រសិនបើអ្នកកំពុងបង្រៀនពួកមជ្ឈិមវ័យ ដំណើររឿងនេះអាចជាឱកាសមួយដើម្បីពិភាក្សាអំពីរបៀបជួយយុវវ័យឲ្យសម្រេចបាននូវសក្ដានុពលរបស់ពួកគេ ។ សិស្សម្នាក់អាចសង្ខេបដំណើររឿងនៅក្នុង លូកា ២:៤០–៥២ ហើយសិស្សផ្សេងទៀតអាចពិភាក្សាថាតើព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនេះជះឥទ្ធិពលដល់វិធីដែលពួកគេមើលឃើញយុវវ័យក្នុងសាសនាចក្រតាមរបៀបណា ។ តើយើងអាចផ្ដល់ឱកាសអ្វីខ្លះដល់យុវវ័យដើម្បីចូលរួមនៅក្នុងការធ្វើ « កិច្ចការរបស់ព្រះវរបិតា » ដូចដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើ ? ( លូកា ២:៤៩ ) ។ តើយើងធ្លាប់មានការភ្ញាក់ផ្អើលដោយគំនិតខាងវិញ្ញាណដែលយុវវ័យ ឬកុមារបានចែកចាយនៅពេលណា ? ពាក្យពេចន៍ទាំងនេះដកស្រង់មកពីប្រធាន ហិនរី ប៊ី អាវរិង អាចដាក់បន្ថែមទៅនឹងការពិភាក្សានេះ ៖ « កាលអ្នកកាន់បព្វជិតភាពម្នាក់និយាយ … ខ្ញុំតែងរំពឹងទុកថា ខ្ញុំនឹងស្ដាប់ឮបន្ទូលរបស់ព្រះ ។ ខ្ញុំកម្រមានការខកចិត្តណាស់ ហើយជារឿយៗបានភ្ញាក់ផ្អើល » ( « That He May Become Strong Also » Ensign ឬ Liahona ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១៦ ទំព័រ ៧៧ ) ។
តើ លូកា ២:៤០–៥២ បង្រៀនយើងអ្វីខ្លះអំពីចរិតលក្ខណៈរបស់ព្រះយេស៊ូវកាលនៅជាយុវវ័យ ? គន្លងសម្រាប់ការរីកចម្រើនផ្ទាល់ខ្លួនដែលបានផ្ដល់យោបល់នៅក្នុង លូកា ២:៥២ អាចបំផុសគំនិតឲ្យមានការពិភាក្សាមួយអំពីអ្វីដែលយើងកំពុងធ្វើដើម្បីប្រែក្លាយកាន់តែដូចជាព្រះគ្រីស្ទ ។ អ្នកអាចនឹងផ្ដល់យោបល់ឲ្យសមាជិកថ្នាក់ពិចារណាអំពីរបៀបដែលពួកគេកំពុងតែរីកចម្រើននៅក្នុងប្រាជ្ញា ( ខាងបញ្ញា ) រូបរាង ( ខាងសាច់ឈាម) គាប់ព្រះទ័យព្រះ ( ខាងវិញ្ញាណ ) និងគាប់ចិត្តមនុស្សដទៃ ( ខាងសង្គម ) ។ ពួកគេថែមទាំងអាចដាក់គោលដៅនៅក្នុងចំណុចទាំងនេះមួយ ឬច្រើន ។

លើកទឹកចិត្តឲ្យមានការរៀនសូត្រនៅឯគេហដ្ឋាន

ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យរៀបចំខ្លួនពិភាក្សា យ៉ូហាន ១ នៅសប្ដាហ៍ក្រោយ សូមឲ្យពួកគេធ្វើការកត់ចំណាំនៅគ្រប់កន្លែងក្នុងជំពូកនោះ កាលមានមនុស្សម្នាក់ថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ

លូកា ២, ម៉ាថាយ ២

រូបមន្តសម្រាប់ការស្វែងរកព្រះគ្រីស្ទ ។

ប្រធានថូម៉ាស អេស ម៉នសុន បានបង្រៀន ៖

« រូបមន្តសម្រាប់ការស្វែងរកព្រះយេស៊ូវគឺគ្មានការប្រែប្រួលឡើយតាំងពីដើមនិងជារៀងរហូតតទៅ—វាគឺជាការអធិស្ឋានដ៏ស្មោះចេញពីដួងចិត្តមួយដ៏រាបសា ហើយបរិសុទ្ធ ។ …

« ពីមុនយើងអាចផ្ដើមធ្វើការស្វែងរកព្រះយេស៊ូវប្រកបដោយភាពជោគជ័យដោយខ្លួនឯង យើងត្រូវតែរៀបចំពេលវេលានៅក្នុងជីវិតរបស់យើង ហើយទុកពេលវេលានៅក្នុងដួងចិត្តរបស់យើងថ្វាយទ្រង់ជាមុនសិន ។ នៅក្នុងគ្រាដ៏មមាញឹកទាំងនេះ មានមនុស្សជាច្រើនដែលមានពេលលេងវាយកូនហ្គោល មានពេលដើរផ្សារ មានពេលធ្វើការ មានពេលលេងសប្បាយ—ប៉ុន្តែគ្មានពេលថ្វាយព្រះគ្រីស្ទឡើយ ។

« គេហដ្ឋានដ៏គួរឲ្យស្រឡាញ់មាននៅគ្រប់ទិសទី ហើយមានបន្ទប់បរិភោគអាហារ បន្ទប់ដេក បន្ទប់លេង បន្ទប់ដេរ បន្ទប់ទូរទស្សន៍ ប៉ុន្តែគ្មានបន្ទប់ថ្វាយព្រះគ្រីស្ទឡើយ ។

« តើយើងមានអារម្មណ៍ខ្មាសអៀនដែរទេ ពេលយើងរំឭកអំពីព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ផ្ទាល់ថា ‹ កញ្ជ្រោងមានរូងវា ហើយសត្វហើរលើអាកាសក៏មានសំបុកដែរ តែកូនមនុស្សគ្មានកន្លែងណានឹងកើយក្បាលទេ › ។ ( ម៉ាថាយ ៨:២០ ) ។ ឬតើយើងមានភាពអាម៉ាស់ដែរទេ ពេលយើងចងចាំថា ‹ ហើយនាង ប្រសូតបានបុត្រាជាចំបងមករួចរុំនឹងសំពត់ ផ្តេកក្នុងស្នូកពីព្រោះ ក្នុងផ្ទះសំណាក់គ្មានកន្លែងណានៅទេ › ។ ( លូកា ២:៧ ) ។ គ្មានបន្ទប់ ។ គ្មានបន្ទប់ ។ គ្មានបន្ទប់ ។ ពុំធ្លាប់មានពីមុនមក ។

« នៅពេលយើងផ្ដើមធ្វើការស្វែងរកព្រះយេស៊ូវដោយផ្ទាល់ ដោយមានជំនួយ និងបានដឹកនាំដោយគោលការណ៍នៃការអធិស្ឋាន វាគឺជារឿងដ៏សំខាន់ថា យើងមានគោលគំនិតច្បាស់លាស់មួយអំពីទ្រង់ដែលយើងស្វែងរក ។ ពួកគង្វាលកាលពីបុរាណបានស្វែងរកព្រះឱរសយេស៊ូវ ។ ប៉ុន្តែយើងត្រូវស្វែងរកព្រះយេស៊ូវដែលជាព្រះគ្រីស្ទ ជាបងប្រុសបង្អស់របស់យើង ជាអង្គបង្រួបបង្រួមរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះវរបិតា ជាព្រះដ៏ប្រោសលោះរបស់យើង ជាអង្គនាំឲ្យមានសេចក្ដីសង្គ្រោះដល់យើង ទ្រង់បាននៅជាមួយនឹងព្រះវរបិតាតាំងពីដំបូង ទ្រង់ដែលបានលើកដាក់មកលើអង្គទ្រង់នូវអំពើបាបនៃពិភពលោក ហើយបានសុគតដោយស្ម័គ្រព្រះទ័យដើម្បីយើងអាចរស់ជារៀងរហូត ។ នេះគឺជាព្រះយេស៊ូវដែលយើងស្វែងរក » ( « The Search for Jesus » Ensign ខែធ្នូ ឆ្នាំ១៩៩០ ទំព័រ ៤–៥ ) ។

រូបគំនូរអំពីការប្រសូតរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ។

សូមពិចារណាអំពីរបៀបដែលរូបគំនូរអាចនឹងពង្រីកការពិភាក្សារបស់អ្នកអំពីការប្រសូតរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ។ ( ឧទាហរណ៍ សូមមើល សៀវភៅរូបភាពដំណឹងល្អ ឬ history.lds.org/exhibit/birth-of-christ) ។

ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង

រូមបញ្ចូលទាំងពួកអ្នករៀនដែលពុំបានសិក្សាព្រះគម្ពីរនៅគេហដ្ឋានផងដែរ ។ ទោះជាសិស្សមួយចំនួនប្រហែលជាពុំអាចអាន លូកា ២ និង ម៉ាថាយ ២ ពីមុនថ្នាក់ចាប់ផ្ដើមក្ដី ក៏ពួកគេនៅតែអាចចែកចាយគំនិតដ៏មានអត្ថន័យបានដែរ នៅពេលអ្នកសិក្សារួមគ្នានៅក្នុងថ្នាក់ ។ សូមប្រាកដថា សិស្សទាំងអស់មានឱកាសចូលរួមចំណែកនៅក្នុងការពិភាក្សា ។