« ថ្ងៃទី ២១–២៧ ខែ តុលា ។ ថែស្សាឡូនីចទី១ និង២ ៖ ‹ កុំឲ្យអ្នករាល់គ្នាឆាប់មានគំនិតរវើរវាយ ឬថប់ព្រួយអ្វី › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ឆ្នាំ ២០១៩ ( ឆ្នាំ ២០១៩ )

« ថ្ងៃទី ២១–២៧ ខែ តុលា ។ ថែស្សាឡូនីចទី១ និង២ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ឆ្នាំ ២០១៩

រូបភាព

ពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាជាស៊ីស្ទើរកំពុងនិយាយនឹងយុវជន

ថ្ងៃទី ២១–២៧ ខែ តុលា ។

ថែស្សាឡូនីចទី១ និង ទី ២

« កុំឲ្យអ្នករាល់គ្នាឆាប់មានគំនិតរវើរវាយ ឬថប់ព្រួយអ្វី »

អាលម៉ាបានបង្រៀនថា « កុំទុកចិត្តលើនរណាម្នាក់ ឲ្យធ្វើជាគ្រូអ្នក ឬជាសង្ឃប្រដៅអ្នកដែរ លើកលែងតែអ្នកនោះជាអ្នកសំណប់នៃព្រះ ដែលដើរតាមផ្លូវរបស់ទ្រង់ ហើយកាន់តាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះ » ( ម៉ូសាយ ២៣:១៤ ) ។ តើបទគម្ពីរនេះណែនាំអ្វីខ្លះអំពីរបៀបដែលអ្នកគួររៀបចំខ្លួនបង្រៀន ?

កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នក

រូបភាព

រូបតំណាងចែកចាយ

អញ្ជើញឲ្យចែកចាយ

សូមទុកពេលឲ្យសិស្សពីរបីនាទីដើម្បីមើលមួយភ្លែតនូវថែស្សាឡូនីចទី១ និង ទី ២ ហើយស្វែងរកខគម្ពីរមួយដែលធ្វើឲ្យពួកគេមានចំណាប់អារម្មណ៍ ។ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យចែកចាយខគម្ពីររបស់ពួកគេជាមួយសិស្សម្នាក់ទៀតនៅក្នុងថ្នាក់រៀន រួចហើយសូមឲ្យដៃគូពីរបីនាក់ចែកចាយអ្វីដែលពួកគេបានរៀនពីគ្នាទៅវិញទៅមក ។

រូបភាព

រូបតំណាងការបង្រៀន

បង្រៀនគោលលទ្ធិ

ថែស្សាឡូនីចទី ១ ១:៥–៨, ២:១–១៣

ពួកអ្នកបង្រៀនដំណឹងល្អប្រកាសដោយភាពស្មោះត្រង់ និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ ។

ប៉ុលបានចាប់ផ្ដើមសំបុត្ររបស់លោកដល់សាសន៍ថែស្សាឡូនីចដោយរំឭកពួកបរិសុទ្ធអំពីរបៀបដែលលោក និងមនុស្សដទៃទៀតបានចែកចាយដំណឹងល្អជាមួយនឹងពួកគេ ។ នេះប្រហែលជាឱកាសល្អ មួយសម្រាប់សិស្សអ្នកដើម្បីវាយតម្លៃអំពីរបៀបដែលពួកគេកំពុងបង្រៀន និងកំពុងរៀនពីគ្នាទៅវិញទៅមក ។ អ្នកអាចអញ្ជើញសិស្សឲ្យអាន ថែស្សាឡូនីចទី ១ ១:៥–៨, ២:១–១៣ ហើយស្គាល់គោលការណ៍ដែលទាក់ទងនឹងការចែកចាយដំណឹងល្អឲ្យមានប្រសិទ្ធភាព ។ បន្ទាប់មកពួកគេអាចសរសេរសំណួរដោយផ្អែកលើខគម្ពីរទាំងនេះដែលនឹងជួយពួកគេវាយតម្លៃការខិតខំរបស់ពួកគេដើម្បីបង្រៀនដំណឹងល្អដល់មនុស្សដទៃ ។ ឧទាហរណ៍ សំណួរមួយអាចជា « តើខ្ញុំគឺជាគំរូអំពីរឿងដែលខ្ញុំដឹងដែរឬទេ ? » ( សូមមើល ថែស្សាឡូនីចទី ១ ១:៧ ) ។ តើការធ្វើតាមគោលការណ៍នៅក្នុងវគ្គនេះអាចជួយយើងឲ្យបម្រើដល់មនុស្សដែលយើងបង្រៀនកាន់តែប្រសើរតាមរបៀបណា ?
ការអាន ថែស្សាឡូនីចទី ១ ១:៥–៨, ២:១–១៣ អាចរំឭកសិស្សអំពីពួកគ្រូបង្រៀនដូចជាព្រះគ្រីស្ទដែលបានជះឥទ្ធិពលវិជ្ជមានដល់ពួកគេ « ដូចជាឪពុកនឹងកូន » ( ថែស្សាឡូនីចទី ១ ២:១១ ) ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យស្រាវជ្រាវវគ្គទាំងនេះដើម្បីស្វែងរកបុគ្គលិកលក្ខណៈមួយនៃអ្នកបម្រើស្មោះត្រង់ម្នាក់ ហើយគិតអំពីគ្រូបង្រៀនម្នាក់ដែលពួកគេស្គាល់ ដែលធ្វើជាគំរូចំពោះបុគ្គលិកលក្ខណៈនោះ ។ អ្នកអាចសុំឲ្យសិស្សសរសេរសំបុត្រមួយ ឬបង្កើតវិញ្ញាបនបត្រសរសើរមួយសម្រាប់គ្រូបង្រៀនដែលពួកគេគិតដល់ ។ សូមលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យដាក់បញ្ចូលសំបុត្រ ឬវិញ្ញាបនបត្រនោះនូវខគម្ពីរមួយមកពីថែស្សាឡូនីចទី ១ និងការពន្យល់មួយអំពីរបៀបដែលគ្រូបង្រៀនរូបនោះបង្ហាញគំរូអំពីខគម្ពីរនោះ ។ ពួកគេអាចនឹងទទួលអារម្មណ៍បំផុសគំនិតដើម្បីឲ្យសំបុត្រ ឬវិញ្ញាបនបត្រនោះដល់បុគ្គលដែលពួកគេសរសេរឲ្យ ។

ថែស្សាឡូនីចទី ១ ៣:៩–១៣, ៤:១–១២

នៅពេលយើងធ្វើតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ យើងអាចមានភាពបរិសុទ្ធ ។

ប៉ុលបានបង្រៀន ពួកបរិសុទ្ធថែស្សាឡូនីចថា « ព្រះមិនបានហៅយើងរាល់គ្នា មកក្នុងសេចក្តីស្មោកគ្រោកទេ គឺមកក្នុងសេចក្តីបរិសុទ្ធវិញ » ( ថែស្សាឡូនីចទី ១ ៤:៧ ) ។ ដើម្បីចាប់ផ្ដើមការពិភាក្សាមួយអំពីភាពបរិសុទ្ធ សិស្សរបស់អ្នក ឬបុគ្គលម្នាក់អាចច្រៀងបទ « ឲ្យខ្ញុំកាន់តែវិសុទ្ធ » ( ទំនុកតម្កើង ល.រ. ៧១ ) ។ សូមឲ្យសិស្សពិភាក្សាអំពីបុគ្គលិកលក្ខណៈនៃភាពបរិសុទ្ធដែលបានលើកឡើងនៅក្នុងទំនុកតម្កើងនេះដែលពួកគេចាប់អារម្មណ៍ ។ សូមសរសេរនៅលើក្ដារខៀនថា ឲ្យខ្ញុំកាន់តែវិសុទ្ធ ឲ្យ … ហើយអញ្ជើញសិស្សឲ្យរកមើលពាក្យ ឬឃ្លានៅក្នុង ថែស្សាឡូនីចទី ១ ៣:៩–១៣, ៤:១–១២ ដើម្បីបំពេញប្រយោគនេះ ។ តើយើងអាចអភិវឌ្ឍបុគ្គលិកលក្ខណៈទាំងនេះតាមរបៀបណា ?
សម្រាប់មនុស្សខ្លះ ការអញ្ជើញឲ្យបរិសុទ្ធអាចទំនងជារឿងគួរឲ្យភ័យខ្លាចណាស់ ។ វាអាចមានប្រយោជន៍ ប្រសិនបើសិស្សយល់ថា ការអភិវឌ្ឍភាព បរិសុទ្ធគឺជាការដំណើរការជាបន្តបន្ទាប់មួយដែលតម្រូវឲ្យយើងធ្វើ « កាន់តែខ្លាំងឡើង » ពីមួយគ្រាទៅមួយគ្រា ( ថែស្សាឡូនីចទី ១ ៤:១០ ) ។ ដើម្បីឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីដំណើរការនេះ អ្នកអាចអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យនិយាយអំពីទេពកោសល្យ ឬជោគជ័យមួយដែលតម្រូវឲ្យការខិតខំជាបន្តបន្ទាប់ពីមួយគ្រាទៅមួយគ្រា ដូចជាការធ្វើភួយសំឡី ឬការលេងឧបករណ៍តន្ត្រីមួយ ។ តើការណ៍នេះស្រដៀងគ្នានឹងដំណើរការនៃការមានភាពបរិសុទ្ធតាមរបៀបណា ? សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យរំឭក ថែស្សាឡូនីចទី ១ ៣:៩–១៣, ៤:១–១២ ឡើងវិញ ហើយចែកចាយការយល់ដឹងអំពីការខិតខំដែលតម្រូវឲ្យមានដើម្បីមានភាពបរិសុទ្ធតាមរបៀបដែលប៉ុលរៀបរាប់ ។ តើអ្វីខ្លះដែលបានជួយយើងឲ្យរីកចម្រើនឆ្ពោះទៅរកភាពបរិសុទ្ធ ?

ថែស្សាឡូនីចទី ១ ៤:១១–១២, ថែស្សាឡូនីចទី ២ ៣:៧–១៣

យើងគួរតែធ្វើការដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ដល់ខ្លួនឯង និងមនុស្សដែលខ្វះខាត ។

សំណួរដូចតទៅនេះអាចបំផុសគំនិតនូវការពិភាក្សាមួយអំពីការប្រឹក្សារបស់ប៉ុលស្ដីពីការងារ ៖ តើផលវិបាកនៃភាពខ្ជិលច្រអូសមានអ្វីខ្លះ ? តើអ្នកគិតថាប៉ុលចង់មានន័យដូចម្ដេចចំពោះពាក្យ « ស្រគត់ស្រគំ » និង « ការស្រគត់ស្រគំ » ? ( ថែស្សាឡូនីចទី ១ ៤:១១, ថែស្សាឡូនីចទី ២ ៣:១២ ) ។ អ្នកគួរសរសេរសំណួរទាំងនេះនៅលើក្ដារខៀនដើម្បីឲ្យសិស្សពិចារណា នៅពេលពួកគេអាន ថែស្សាឡូនីចទី ១ ៤:១១–១២ និង ថែស្សាឡូនីចទី ២ ៣:៧–១៣ ។ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យពិភាក្សាសំណួរទាំងនេះជាគូ ជាក្រុមតូចៗ ឬជាថ្នាក់ទាំងមូល ។ តើបទគម្ពីរផ្សេងទៀតអ្វីទៅដែលជួយយើងឲ្យយល់អំពីសារៈសំខាន់នៃការងារ និងគ្រោះថ្នាក់នៃការខ្ជិលច្រអូស ? ( សូមមើលយោបល់នានានៅក្នុង « ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ » ) ។

ថែស្សាឡូនីចទី ២ ២

ការក្បត់សាសនាមួយគឺកើតពីមុនការយាងមកលើកទីពីររបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

ការយល់ដឹងអំពីការក្បត់សាសនាដ៏ធំអាចពង្រឹងទីបន្ទាល់សិស្សរបស់អ្នកអំពីការស្ដារឡើងវិញនៃដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ គម្រោងមេរៀននាសប្ដាហ៍នេះ នៅក្នុង ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គល និងក្រុមគ្រួសារ មានដាក់បញ្ចូលនូវធនធានមួយចំនួនអំពីការក្បត់សាសនា ។ អ្នកអាចអញ្ជើញសិស្សពីរបីនាក់ឲ្យមកថ្នាក់រៀនដោយត្រៀមខ្លួនចែកចាយការយល់ដឹងមកពីការសិក្សាធនធានទាំងនេះ ឬអ្នកអាចសិក្សា ហើយពិភាក្សាវារួមគ្នាជាមួយនឹងសិស្ស ។ ក៏មានវីដេអូមួយចំនួនអំពីការក្បត់សាសនានៅក្នុង « ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ » ផងដែរ ដែលវាអាចបន្ថែមដល់ការពិភាក្សារបស់អ្នក ។
វាអាចនឹងមានប្រយោជន៍ដើម្បីពិភាក្សាអំពីពាក្យប្រៀបធៀបមួយចំនួនដែលពួកព្យាការីបានប្រើដើម្បីពិពណ៌នាអំពីការក្បត់សាសនា ដូចជាសេចក្ដីក្បត់សាសនាមួយ ( សូមមើល ថែស្សាឡូនីចទី ២ ២:៣ ), អំណត់មួយ ( សូមមើល អេម៉ុស ៨:១១–១២ ), ឆ្កែព្រៃដ៏សាហាវ ដែលមិនចេះប្រណីចូលមកក្នុងហ្វូង ( សូមមើល កិច្ចការ ២០:២៨–៣០ ) និងត្រចៀករមាស់ ( សូមមើល ថែស្សាឡូនីចទី ២ ៤:៣–៤ ) ។ សូមពិចារណាបំបែកសិស្សជាគូ ហើយសុំឲ្យពួកគេអានបទគម្ពីរទាំងនេះមួយ ឬច្រើន( ឬបទគម្ពីរផ្សេងទៀតដែលអ្នកជ្រើសរើស ) ហើយពិពណ៌នាអំពីអ្វីដែលខគម្ពីរទាំងនោះបង្រៀនអំពីការក្បត់សាសនាដ៏ធំ ។ តើពួកព្យាការីបានបង្រៀនអ្វីខ្លះអំពីការក្បត់សាសនា និងឥទ្ធិពលដែលវានឹងមាន ?
ដើម្បីជួយសិស្សរៀនបន្ថែមទៀតអំពីការក្បត់សាសនាដ៏ធំ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យនឹកស្រមៃថា ពួកគេមានមិត្តម្នាក់ដែលមិនយល់អំពីសេចក្ដីត្រូវការសម្រាប់ការស្ដារឡើងវិញនៃដំណឹងល្អ ។ សូមបង្កើតតារាងមួយដែលមានជួរឈរពីរនៅលើក្ដារខៀន ហើយសរសេរចំណងជើងក្នុងជួរឈរនីមួយៗថា បុព្វហេតុនៃការក្បត់សាសនា និង ឥទ្ធិពលនៃការក្បត់សាសនា ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យស្រាវជ្រាវក្នុងវគ្គដែលមានចំណងជើងថា « ការក្បតសាសនាដ៏ធំ » នៅក្នុង ប្រកាសដំណឹងល្អរបស់យើង ( ទំព័រ ៣៥–៣៦ ) ជាគូ ឬជាក្រុមតូចៗ ដោយរកមើលបុព្វហេតុ និងឥទ្ធិពលនៃការក្បត់សាសនាដើម្បីសរសេរនៅលើក្ដារខៀន ។ តើការយល់ដឹងអ្វីខ្លះមកពីតារាងនេះដែលពួកគេអាចបម្រើដើម្បីជួយមិត្តរបស់ពួកគេឲ្យយល់អំពីសេចក្ដីត្រូវការនៃការស្ដារឡើងវិញ ?
តើសិស្សរបស់អ្នកនឹងទទួលបានប្រយោជន៍មកពីការពិភាក្សាអំពីរបៀបរក្សាខ្លួនពួកគេឲ្យឆ្ងាយពី « សេចក្ដីក្បត់សាសនា » ដែរឬទេ ? អ្នកអាចនឹងអញ្ជើញពួកគេឲ្យស្រាវជ្រាវនៅក្នុងថែស្សាឡូនីចទី ២ ២ ហើយរកមើលការណែនាំដែលពួកគេអាចផ្ដល់ដល់មិត្តម្នាក់ដែលនឹងជួយគាត់ឲ្យជៀសវាងពីការក្បត់សាសនាផ្ទាល់ខ្លួន ។

រូបភាព

រូបតំណាងការរៀនសូត្រ

លើកទឹកចិត្តឲ្យមានការរៀនសូត្រនៅឯគេហដ្ឋាន

ដើម្បីបំផុសគំនិតសិស្សឲ្យអាន ធីម៉ូថេ១ និង ទី ២, ទីតុសនិង ភីលេម៉ូន នៅសប្ដាហ៍នេះ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យនឹកស្រមៃថា ពួកគេទទួលបានសំបុត្រមួយមកពីសាវកមួយរូបទាក់ទងនឹងការណែនាំអំពីរបៀបបំពេញការហៅរបស់ពួកគេនៅក្នុងសាសនាចក្រ ។ សូមណែនាំឲ្យពួកគេគិតអំពីការហៅរបស់ពួកគេ នៅពេលពួកគេអានសំបុត្រផ្ទាល់ខ្លួនទាំងនេះមកពីប៉ុលទៅកាន់ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រកាលពីបុរាណ ។

រូបភាព

រូបតំណាងធនធាននានា

ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ

ថែស្សាឡូនីចទី១ និង ទី ២

បទគម្ពីរអំពីការងារ និងភាពខ្ជិលច្រអូស

វីដេអូអំពីការក្បត់សាសនានៅលើLDS.org ។

ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង

សូមប្រើវិធីសាស្ត្រផ្សេងៗគ្នា ។ វាងាយនឹងមានភាពស្រណុកចិត្តជាមួយនឹងរបៀបបង្រៀនជាក់លាក់មួយ ប៉ុន្តែវិធីសាស្ត្របង្រៀនខុសគ្នាជួយដល់សិស្សផ្សេងៗគ្នា ។ សូមរកមើលវិធីសម្រាប់ការបង្រៀនផ្សេងៗគ្នា ដូចជាការប្រើវីដេអូ រូបភាព ឬតន្ត្រី ឬការផ្ដល់ឱកាសឲ្យសិស្សបង្រៀន( សូមមើល ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្រ្គោះ ទំព័រ ២២ ) ។