« ថ្ងៃទី ២៤–៣០ ខែកក្កដា ។ កិច្ចការ ១៦–២១ ៖ ‹ ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់ហៅយើងឲ្យទៅផ្សាយដំណឹងល្អ › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ឆ្នាំ ២០២៣ ( ឆ្នាំ ២០២២ )
« ថ្ងៃទី ២៤–៣០ ខែកក្កដា ។ កិច្ចការ ១៦–២១ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ឆ្នាំ ២០២៣
ថ្ងៃទី ២៤–៣០ ខែកក្កដា
កិច្ចការ ១៦–២១
« ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់ហៅយើងឲ្យទៅផ្សាយដំណឹងល្អ »
ពីមុនមើលក្នុងគម្រោងមេរៀននេះ សូមអាន កិច្ចការ ១៦–២១ ដោយគិតពីសមាជិកក្នុងថ្នាក់របស់បងប្អូនប្រកបដោយការអធិស្ឋាន ។ គំនិតខាងក្រោមនេះអានជួយបន្ថែមដល់ការបំផុសគំនិត ដែលបងប្អូនបានទទួលមកពីព្រះវិញ្ញាណ ។
អញ្ជើញឲ្យចែកចាយ
សូមពិចារណាអញ្ជើញសមាជិកក្នុងថ្នាក់ឲ្យចែកចាយវគ្គមួយមកពី កិច្ចការ ១៦–២១ ដែលបានរំឭកពួកគេអំពីបទពិសោធន៍មួយដែលពួកគេបានមានក្នុងការចែកចាយដំណឹងល្អ ។
បង្រៀនគោលលទ្ធិ
ក្នុងនាមជាសមាជិកនៃសាសនាចក្ររបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ យើងថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីទ្រង់ ហើយចែកចាយដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ ។
-
សារលិខិតដ៏ឧត្តុង្គឧត្តមមួយនៅក្នុង កិច្ចការ ១៦–២១ គឺជាសារៈសំខាន់នៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៅក្នុងការចែកចាយដំណឹងល្អ ។ ឧទាហរណ៍ សមាជិកក្នុងថ្នាក់អាចបានអានអំពីរបៀប ដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានជួយប៉ុល និងស៊ីឡាសនៅក្នុង កិច្ចការ ១៦:៦–១៥ ។ ហេតុអ្វីបានជាយើងត្រូវការព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នៅពេលយើងចែកចាយដំណឹងល្អ ? ( សូមមើល នីហ្វៃទី២ ៣៣:១; គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៣៣:៨–១០; ៤២:១៤; ១០០:៥–៨ ) ។ ប្រហែលជាសមាជិកក្នុងថ្នាក់អាចចែកចាយបទពិសោធន៍នានា កាលដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានដឹកនាំការខិតខំរបស់ពួកគេក្នុងការចែកចាយដំណឹងល្អ ។
-
តើបទពិសោធន៍របស់ប៉ុលអាចជួយសមាជិកក្នុងថ្នាក់របស់បងប្អូនឲ្យមានភាពក្លាហាន នៅពេលពួកគេត្រូវបានបំផុសគំនិតឲ្យចែកចាយទីបន្ទាល់របស់ពួកគេតាមរបៀបណា ? សូមពិចារណាឲ្យសមាជិកម្នាក់ៗនៅក្នុងថ្នាក់ សិក្សាដំណើររឿងដូចតទៅនេះមួយសាឡើងវិញ ៖ កិច្ចការ ១៦:១៦–៣៤; ១៧:១៦–៣៤; ១៨:១–១១ ។ សូមឲ្យពួកគេចែកចាយភស្ដុតាង ដែលពួកគេរកឃើញភាពក្លាហាន និងភាពមោះមុតរបស់ប៉ុល ។ តើប៉ុលបានបង្រៀន ( ហើយយល់ ) អំពីសេចក្ដីពិតអ្វីខ្លះ ដែលវាធ្វើឲ្យលោកជឿជាក់លើសារលិខិតរបស់លោក ? ហេតុអ្វីពេលខ្លះយើងស្ទាក់ស្ទើរមិនចង់ចែកចាយដំណឹងល្អ ហើយតើព្រះអង្គសង្គ្រោះជួយយើងដោយរបៀបណា ? សូមលើកទឹកចិត្តសមាជិកក្នុងថ្នាក់ឲ្យគិតអំពីរបៀបមួយ ដែលពួកគេអាចធ្វើតាមគំរូរបស់ប៉ុលបាន ហើយចែកចាយទីបន្ទាល់របស់ពួកគេអំពីព្រះគ្រីស្ទឲ្យបានកាន់តែញឹកញាប់ ( វីដេអូ « I’ll Go Where You Want Me to Go » [ នៅលើគេហទំព័រ ChurchofJesusChrist.org ] អាចជួយបាន ) ។
យើងរាល់គ្នាជាពូជព្រះ ។
-
នៅលើភ្នំអើរីយ៉ូស ប៉ុលបានបង្រៀនអំពីព្រះវរបិតាសួគ៌ទៅកាន់ប្រជាជនមួយក្រុម ដែលបានដឹងតិចតួចអំពីលក្ខណៈពិតប្រាកដរបស់ព្រះ ។ ដើម្បីស្វែងយល់ពីការបង្រៀនទាំងនេះ សមាជិកក្នុងថ្នាក់អាចអាន កិច្ចការ ១៧:២៤–៣១ ហើយសរសេរនៅលើក្ដារខៀននូវសេចក្ដីពិត ដែលពួកគេរកឃើញអំពីព្រះវរបិតាសួគ៌ ទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយនឹងទ្រង់ និងទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយគ្នាទៅវិញទៅមក ។ បន្ទាប់មក ពួកគេអាចចែកចាយបទពិសោធន៍នានា ដែលពួកគេធ្លាប់ដឹងពីសេចក្ដីពិតអំពីសេចក្ដីថ្លែងការណ៍របស់ប៉ុលថា ព្រះ « មិនគង់ឆ្ងាយពីយើងនីមួយៗ » ឡើយ ( ខទី ២៧ ) ។
-
នៅពេលបងប្អូនពិនិត្យមើលខគម្ពីរទាំងនេះរួមគ្នា សូមពិចារណាធ្វើការពិភាក្សាអំពីសេចក្ដីពិត ដែលបានបង្រៀននៅក្នុង ខទី ២៩ ៖ « យើងរាល់គ្នាជាពូជព្រះ » ។ បងប្អូនអាចសរសេរនៅលើក្តារខៀនថា ដោយសារយើងគឺជាបុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះ … និង ប្រសិនបើយើងមិនដឹងថា យើងគឺជាបុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះទេ … សូមអញ្ជើញសមាជិកក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ដល់យោបល់ពីរបៀបដើម្បីបំពេញប្រយោគទាំងនេះ ។ ឧទាហរណ៍ តើការពិតដែលថា យើងគឺជាបុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះបង្រៀនយើងអ្វីខ្លះអំពីខ្លួនយើង និងអំពីវិធីដែលយើងគួរប្រព្រឹត្តចំពោះគ្នា ? តើជីវិតរបស់យើងនឹងមានភាពខុសគ្នាយ៉ាងណា ប្រសិនបើយើងពុំបានស្គាល់ទំនាក់ទំនងពិតរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះទេនោះ ? តើសេចក្ដីថ្លែងការណ៍របស់ប្រធាន ដាល្លិន អេក អូក នៅក្នុង « ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ » បានជួយបន្ថែមអ្វីខ្លះដល់ការពិភាក្សានេះ ?
យើងម្នាក់ៗគឺជាបុត្ររបស់ព្រះ ។
ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ
យើងទាំងអស់គ្នាគឺជាបុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះ ។
« ក្រុមគ្រួសារ ៖ ការប្រកាសដល់ពិភពលោក » ចែកចាយសេចក្ដីពិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចអំពីទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះ ៖ « មនុស្សទាំងអស់—ទាំងប្រុសទាំងស្រី—ត្រូវបានបង្កើតឡើងតាមរូបភាពនៃព្រះ ។ មនុស្សម្នាក់ៗសុទ្ធតែជាបុត្រា និងបុត្រីខាងវិញ្ញាណរបស់មាតាបិតាសួគ៌ ដូច្នេះហើយ មនុស្សម្នាក់ៗមានចរិត និងគោលដៅនៃព្រះ » ( នៅលើគេហទំព័រ ChurchofJesusChrist.org ) ។
ប្រធាន ដាល្លិន អេក អូក បានថ្លែងអំពីសារៈសំខាន់នៃការមើលឃើញខ្លួនយើងថាជាបុត្រាបុត្រីខាងវិញ្ញាណរបស់ព្រះ ៖
« ចូរប្រុងប្រយ័ត្នពីរបៀបដែលបងប្អូនសម្គាល់ចរិតខ្លួនឯង ។ ចូរកុំកត់សម្គាល់ចរិត ឬកំណត់ខ្លួនឯងដោយគុណសម្បត្តិបណ្ដោះអាសន្នមួយចំនួនឡើយ ។ គុណសម្បត្តិតែមួយ គត់ ដែលគួរកត់សម្គាល់ចរិតយើងគឺថា យើងគឺជាបុត្រាបុត្រីនៃព្រះ ។ ការពិតនោះគឺលើសពីរាល់បុគ្គលិកលក្ខណៈផ្សេងទៀត រួមមានពូជសាសន៍ ការងារ រូបរាង កិត្តិយស ឬសូម្បីតែការរួបរួមខាងសាសនាដែរ ។
យើងមានសិទ្ធិជ្រើសរើសរបស់យើង ហើយយើងអាចជ្រើសរើសអត្តចរិតណាមួយ ដើម្បីកំណត់អំពីខ្លួនយើង ។ ប៉ុន្តែយើងចាំបាច់ត្រូវដឹងថា នៅពេលយើងជ្រើសរើសដើម្បីកំណត់អំពីខ្លួនឯង ឬដើម្បីបង្ហាញខ្លួនឯងតាមរយៈបុគ្គលិកលក្ខណៈមួយចំនួនដែលជារឿងបណ្ដោះអាសន្ន ឬមិនសំខាន់នៅក្នុងលក្ខខណ្ឌដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច នោះយើងកាត់បន្ថយអ្វីដែលសំខាន់បំផុតចំពោះយើង ហើយយើងសង្កត់ធ្ងន់លើអ្វីដែលមិនសំខាន់ ។ ការណ៍នេះអាចដឹកនាំយើងទៅរកផ្លូវខុស ហើយបង្អាក់ការរីកចម្រើនដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចរបស់យើង » ( « Be Wise » [ ការប្រជុំធម្មនិដ្ឋានសាកលវិទ្យាល័យព្រិកហាំ យ៉ង់–អៃដាហូ ថ្ងៃទី ៧ ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៦ ] នៅលើគេហទំព័រ byui.edu ) ។
ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង
អញ្ជើញយុវវ័យឲ្យធ្វើជាផ្នែកមួយនៃមេរៀនរបស់បងប្អូន ។ ប្រសិនបើបងប្អូនបង្រៀនយុវវ័យ សូមចងចាំថា ជារឿយៗពួកគេអាចយល់អំពីរឿងដែលមនុស្សវ័យស្របាលពួកគេកំពុងឆ្លងកាត់ ។ នៅពេលយុវវ័យម្នាក់ថ្លែងទីបន្ទាល់ ឬបង្រៀនគោលលទ្ធិ នោះយុវវ័យផ្សេងទៀតប្រហែលជាទទួលបានការប៉ះពាល់ដល់ដួងចិត្តតាមវិធីមួយ ដែលបងប្អូនមិនអាចធ្វើបានឡើយ ។ សូមផ្ដល់ឱកាសដល់យុវវ័យឲ្យបង្រៀនគ្នាទៅវិញទៅមក ។ ( សូមមើល ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ទំព័រ ២៨ ) ។