« ថ្ងៃទី ៧–១៣ ខែ សីហា ។ រ៉ូម ១–៦ ៖ ‹ ព្រះចេស្តានៃព្រះសម្រាប់នឹងជួយសង្គ្រោះ › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ឆ្នាំ ២០២៣ ( ឆ្នាំ ២០២២ )
« ថ្ងៃទី ៧–១៣ ខែ សីហា ។ រ៉ូម ១–៦ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ឆ្នាំ ២០២៣
ថ្ងៃទី ៧–១៣ ខែ សីហា
រ៉ូម ១–៦
« ព្រះចេស្តានៃព្រះសម្រាប់នឹងជួយសង្គ្រោះ »
សូមអាន រ៉ូម ១–៦ ប្រកបដោយការអធិស្ឋានដោយគិតអំពីសមាជិកក្នុងថ្នាក់របស់បងប្អូន ។ ការណ៍នេះនឹងជួយបងប្អូនឲ្យឆាប់ទទួលអារម្មណ៍បំផុសគំនិតមកពីព្រះវិញ្ញាណ នៅពេលបងប្អូនរៀបចំខ្លួនបង្រៀន ។
អញ្ជើញឲ្យចែកចាយ
សូមទុកពេលឲ្យសមាជិកក្នុងថ្នាក់ពីរបីនាទីដើម្បីស្រាវជ្រាវក្នុង រ៉ូម ១–៦ រកមើលខគម្ពីរមួយ ដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានជួយពួកគេឲ្យយល់បានកាន់តែច្បាស់ ។ បន្ទាប់មក ពួកគេអាចចែកចាយខគម្ពីរដែលពួកគេបានជ្រើសរើស ជាមួយនឹងសមាជិកក្នុងថ្នាក់ម្នាក់ដែលអង្គុយក្បែរពួកគេ ។
បង្រៀនគោលលទ្ធិ
« ខ្ញុំគ្មានសេចក្តីខ្មាសចំពោះដំណឹងល្អនៃព្រះគ្រីស្ទទេ » ។
-
មនុស្សជាច្រើនមានបទពិសោធន៍ ដែលពួកគេត្រូវបានគេសើចចំអកដោយសារជំនឿរបស់ពួកគេ ។ ដើម្បីជួយដល់សមាជិកក្នុងថ្នាក់ នៅពេលពួកគេមានបទពិសោធន៍បែបនោះ បងប្អូនអាចអញ្ជើញពួកគេឲ្យអាន រ៉ូម ១:១៦–១៧ ហើយគិតពីឧទាហរណ៍មកពីគម្ពីរកិច្ចការ ដែលប៉ុលបានបង្ហាញថា លោកគ្មានសេចក្ដីខ្មាសចំពោះដំណឹងល្អទេ ។ ប្រហែលសមាជិកក្នុងថ្នាក់ក៏អាចចែកចាយមូលហេតុនានា ដែលពួកគេមានអារម្មណ៍ថាមិនខ្មាសចំពោះដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទផងដែរ ។ ឬពួកគេអាចចែកចាយបទពិសោធន៍នានា ដែលពួកគេ ឬមនុស្សដទៃទៀតបានបង្ហាញថា ពួកគេពុំបានខ្មាសអៀនចំពោះដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទឡើយ ។
យើងអាចគ្មានភាពខ្មាសអៀនក្នុងការចែកចាយទីបន្ទាល់របស់យើងអំពីដំណឹងល្អបាន ។
ភាពជាសិស្សដ៏ពិតគឺស្ដែងឲ្យឃើញនៅក្នុងការតាំងចិត្តរបស់យើង ពុំមែនគ្រាន់តែក្នុងទង្វើរបស់យើងប៉ុណ្ណោះទេ ។
-
តើយើងវាយតម្លៃភាពជាសិស្សរបស់យើងផ្ទាល់ខ្លួនតាមរបៀបណា ? ពាក្យទូន្មានរបស់ប៉ុលទៅកាន់ពួករ៉ូម អាចជួយយើងឲ្យចងចាំដើម្បីផ្ដោតកាន់តែខ្លាំង « នៅក្នុងចិត្ត [ និង ] ខាងព្រលឹងវិញ្ញាណ » ( រ៉ូម ២:២៩ ) ជាជាងលើសកម្មភាពខាងក្រៅ ។ ដើម្បីជួយសមាជិកក្នុងថ្នាក់របស់បងប្អូនឲ្យយល់អំពីពាក្យទូន្មានរបស់ប៉ុល នោះបងប្អូនអាចសរសេរពាក្យមកពី រ៉ូម ២:២៨–២៩ ដាក់នៅលើក្ដារខៀនបាន ។ សូមប្ដូរពាក្យ សាសន៍យូដា ទៅជា ពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ហើយពាក្យ ការកាត់ស្បែក ទៅជា សេចក្តីសញ្ញា វិញ ។ តើការផ្លាស់ប្ដូរនេះបន្ថែមអ្វីខ្លះ ដល់ការយល់ដឹងរបស់យើងអំពីការបង្រៀនរបស់ប៉ុល ? បងប្អូនក៏អាចពិភាក្សាឧទាហរណ៍នៃកិច្ចការ ដែលយើងធ្វើក្នុងនាមជាសមាជិកសាសនាចក្រដែលមានន័យ និងមានអានុភាពកាន់តែខ្លាំងឡើង នៅពេលវាធ្វើឡើង « នៅក្នុងចិត្តខាងព្រលឹងវិញ្ញាណ » ផងដែរ ( រ៉ូម ២:២៩ ) ។
« កន្លែងណាដែលមានបាបចម្រើនជាបរិបូរឡើង នោះព្រះគុណក៏ចម្រើនជាបរិបូរលើសទៅទៀត » ។
-
តើបងប្អូនអាចជួយសមាជិកក្នុងថ្នាក់ឲ្យយល់ពីការបង្រៀនរបស់ប៉ុលអំពីសេចក្ដីជំនឿ ការប្រព្រឹត្ត និងព្រះគុណដោយរបៀបណា ? សូមពិចារណាចែកចាយនូវសាច់រឿងពីរដូចតទៅនេះ ដើម្បីជួយពួកគេឲ្យយល់ថា យើងមិនគួរមើលឃើញការប្រព្រឹត្តល្អរបស់យើងជាវិធីមួយ ដើម្បីបង្ហាញពីភាពស័ក្ដិសមរបស់យើងឡើយ ឬក៏មិនគួរមើលព្រះគុណរបស់ព្រះគ្រីស្ទថាជាហេតុផលមួយដើម្បីដោះសាចំពោះកំហុស និងអំពើបាបរបស់យើងដែរ ។ សមាជិកក្នុងថ្នាក់អាចស្រាវជ្រាវរកសេចក្ដីពិតនៅក្នុង រ៉ូម ៣:២០–៣១; ៥:១–២; ៦:១–២, ២១–២៣ ដែលអាចជួយគ្លូរីយ៉ា និងចាស្ទីន បាន ។ តើមានសេចក្ដីពិតផ្សេងទៀតណាខ្លះនៅក្នុង « ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ » ដែលអាចជួយសមាជិកក្នុងថ្នាក់ឲ្យយល់អំពីសារៈសំខាន់នៃការប្រព្រឹត្តសុចរិតផង និងការទុកចិត្តលើព្រះគុណនៃព្រះគ្រីស្ទផង ?
សាច់រឿង ទី១
មិត្តម្នាក់ឈ្មោះ គ្លូរីយ៉ា មានការថប់បារម្ភនៅក្នុងការខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់នាងដើម្បីធ្វើជាសិស្សដ៏ស្មោះត្រង់ម្នាក់ ។ នាងខិតខំធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាង ដែលនាងគិតថានាងគួរធ្វើ ប៉ុន្តែជារឿយៗ នាងបារម្ភថា ការខិតខំរបស់នាងមានការខ្វះខាត ។ នាងងឿងឆ្ងល់ថា « តើខ្ញុំធ្វើល្មមគ្រប់គ្រាន់ដែរឬទេ ? » « តើព្រះអម្ចាស់នឹងទទួលយកខ្ញុំដែរឬទេ ? »
សាច់រឿង ទី២
មិត្តម្នាក់ឈ្មោះ ចាស្ទីន មិនសូវបារម្ភច្រើនអំពីការធ្វើការជ្រើសរើសសុចរិតឡើយ ។ គាត់ជឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ គាត់ចូលរួមការប្រជុំនៅព្រះវិហារ ហើយគាត់គឺជាឪពុកម្នាក់ដែលពេញដោយក្ដីស្រឡាញ់ និងជាអ្នកជិតខាងល្អម្នាក់ ។ ប៉ុន្តែគាត់បានជ្រើសរើសមិនរស់នៅតាមបទដ្ឋាន ដែលនឹងធ្វើឲ្យគាត់មានគុណសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីទទួលបានប័ណ្ណចូលព្រះវិហារបរិសុទ្ធឡើយ ។ នៅពេលគ្រួសារ និងមិត្តភក្ដិព្យាយាមលើកទឹកចិត្តគាត់ឲ្យរៀបចំខ្លួនសម្រាប់ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ នោះគាត់បានតបថា « ខ្ញុំគឺជាមនុស្សល្អហើយ ។ ខ្ញុំមានសេចក្ដីជំនឿលើព្រះគ្រីស្ទ ។ ទ្រង់បានបង់ថ្លៃសម្រាប់អំពើបាបខ្ញុំរួចហើយ ហើយខ្ញុំមិនគិតថា ទ្រង់នឹងមិនឲ្យខ្ញុំចូលទៅនគរសេឡេស្ទាល ដោយសារបញ្ហាបន្តិចបន្តួចបែបនេះនោះទេ » ។
ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ
សេចក្ដីជំនឿ ព្រះគុណ និងការប្រព្រឹត្ត ។
សាច់រឿង ទី១
-
ជេ ដេវណ៍ ខួនីស្ស « Am I Good Enough ? Will I Make It? » Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៦ ទំព័រ ៣២–៣៤
-
ប្រធាន ឌៀថើរ អេហ្វ អុជដូហ្វ បានបង្រៀន ៖ « សេចក្តីសង្គ្រោះពុំអាចទិញបានដោយប្រាក់នៃការគោរពប្រតិបត្តិឡើយ តែអាចទិញបានដោយព្រះលោហិតនៃបុត្រានៃព្រះ ។ … ព្រះគុណគឺជាអំណោយពីព្រះ ហើយបំណងប្រាថ្នារបស់យើងក្នុងការគោរពតាមបញ្ញត្តិនីមួយៗរបស់ព្រះ គឺជាការបង្ហាញដល់ព្រះវរបិតាសួគ៌ថា យើងចង់ទទួលអំណោយទានពិសិដ្ឋនេះ » ( « The Gift of Grace » Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៥ ទំព័រ ១០៩–១០ ) ។
សាច់រឿង ទី២
-
ឌី ថត គ្រីស្តូហ្វឺសិន « Abide in My Love » Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៦ ទំព័រ ៤៨–៥១
-
ប្រធាន អុជដូហ្វ បានបង្រៀន ៖ « បើព្រះគុណគឺជាអំណោយមកពីព្រះ តើហេតុអ្វីបានជាការគោរពដល់ព្រះបញ្ញត្តិនៃព្រះមានសារៈសំខាន់ម្ល៉េះ ? ហេតុអ្វីខ្វល់ខ្វាយពីបទបញ្ញត្តិព្រះ—ឬប្រែចិត្តចំពោះការណ៍ទាំងនោះទៅវិញ ? … ការគោរពប្រតិបត្តិរបស់យើងចំពោះបទបញ្ញត្តិព្រះ ជាលទ្ធផលពិតនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងអំណរគុណគ្មានទីបំផុត ដើម្បីបានសេចក្ដីករុណារបស់ព្រះ ។ ទម្រង់នៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងការដឹងគុណដ៏ស្មោះនេះ នឹងបញ្ចូលកិច្ចការរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះគុណនៃព្រះ » ( « The Gift of Grace » ទំព័រ ១០៩ ) ។
ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង
ការហៅរបស់បងប្អូនត្រូវបានបំផុសគំនិត ។ ក្នុងនាមជាគ្រូបង្រៀនម្នាក់ បងប្អូនត្រូវបានហៅដោយព្រះអម្ចាស់ ដើម្បីផ្ដល់ពរជ័យដល់បុត្រាបុត្រីរបស់ទ្រង់ ។ ព្រះអម្ចាស់សព្វព្រះទ័យចង់ឲ្យបងប្អូនមានជោគជ័យ ដូច្នេះកាលបងប្អូនរស់នៅឲ្យស័ក្ដិសមនឹងជំនួយរបស់ទ្រង់ នោះទ្រង់នឹងប្រទានវិវរណៈដែលបងប្អូនស្វែងរក ។ ( សូមមើល ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ទំព័រ ៥ ) ។