« ថ្ងៃទី ២១–២៧ ខែ សីហា ។ កូរិនថូស ទី១ ១–៧ ៖ ‹ ត្រូវឲ្យបានរួបរួមគ្នា › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ឆ្នាំ ២០២៣ ( ឆ្នាំ ២០២២ )

« ថ្ងៃទី ២១–២៧ ខែ សីហា ។ កូរិនថូស ទី១ ១–៧ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ឆ្នាំ ២០២៣

កូរិនថូស ក្រិកប៉ែកខាងត្បូង មជ្ឈមណ្ឌលវេទិកាប្រជុំ និងស៊ីវិល គំនូរដោយ បាឡាក បាឡុក/www.ArchaeologyIllustrated.com

ថ្ងៃទី ២១–២៧ ខែ សីហា

កូរិនថូស ទី១ ១–៧

« ត្រូវឲ្យបានរួបរួមគ្នា »

អែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន បានបង្រៀនថា មនុស្សភាគច្រើន « មក [ ព្រះវិហារ ] ដើម្បីស្វែងរកបទពិសោធន៍ខាងវិញ្ញាណមួយ » ( « A Teacher Come from God » Ensign ខែ ឧសភា ឆ្នាំ១៩៩៨ ទំព័រ ២៦ ) ។ នៅពេលបងប្អូនអាន កូរិនថូស ទី១ ១–៧ សូមពិចារណាប្រកបដោយការអធិស្ឋាននូវអ្វីដែលបងប្អូនអាចធ្វើបាន ដើម្បីជួយបង្កើតបទពិសោធន៍ខាងវិញ្ញាណនៅក្នុងថ្នាក់រៀនរបស់បងប្អូន ។

អញ្ជើញឲ្យចែកចាយ

សូមពិចារណាអញ្ជើញសមាជិកក្នុងថ្នាក់ឲ្យសរសេរអំពីរបៀប ដែលពួកគេបានធ្វើតាមអ្វីដែលពួកគេកំពុងតែរៀនមកពីព្រះគម្ពីរ ។ សូមឲ្យសមាជិកក្នុងថ្នាក់ពីរបីនាក់ចែកចាយអ្វីដែលពួកគេបានសរសេរ ។

បង្រៀនគោលលទ្ធិ

កូរិនថូស ទី១ ១:១០–១៧; ៣

សមាជិកសាសនាចក្ររបស់ព្រះគ្រីស្ទខិតខំមានសាមគ្គីភាព ។

ការពិភាក្សាអំពីជំពូកពីរបីដំបូងនៃ កូរិនថូស ទី១ អាចជាឱកាសមួយដើម្បីបង្កើតសាមគ្គីភាពដ៏អស្ចារ្យនៅក្នុងចំណោមសមាជិកវួដ ។ បងប្អូនអាចចាប់ផ្ដើមដោយសូមឲ្យសមាជិកក្នុងថ្នាក់និយាយអំពីក្លិប ក្រុម ឬអង្គការផ្សេងទៀតមួយ ដែលពួកគេបានចូលរួម ដែលមានសាមគ្គីភាពយ៉ាងរឹងមាំ ។ ហេតុអ្វីក្រុមនេះមានសាមគ្គីភាពខ្លាំងម៉្លេះ ? បន្ទាប់មក បងប្អូនអាចស្វែងយល់ពីការបង្រៀនមួយចំនួនរបស់ប៉ុលស្ដីពីសាមគ្គីភាពនៅក្នុង កូរិនថូស ទី១ ១:១០–១៣; ៣:១–១១ ។ តើខគម្ពីរទាំងនេះ ព្រមជាមួយនឹងបទពិសោធន៍របស់យើង បង្រៀនអ្វីខ្លះអំពីអ្វីដែលជួយបង្កើតឲ្យមានសាមគ្គីភាព និងអ្វីដែលគំរាមកំហែងដល់សាមគ្គីភាព ? តើយើងត្រូវលះបង់អ្វីខ្លះ ដើម្បីទទួលបានសាមគ្គីភាព ? តើពរជ័យអ្វីខ្លះកើតមានចំពោះជនដែលមានសាមគ្គីភាព ? សូមមើលផងដែរការប្រៀបធៀបរបស់ស៊ីស្ទើរ ហ្សារ៉ុន អូប៊ែង នៅក្នុង « ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ » ។
នៅក្នុង កូរិនថូស ទី១ ៣:៩–១៧ ប៉ុលប្រើរូបភាពផ្ទះមួយដើម្បីលើកទឹកចិត្តឲ្យមានសាមគ្គីភាព ។ តើការប្រៀបធៀបនេះអាចជួយសមាជិកក្នុងថ្នាក់របស់បងប្អូនឲ្យយល់ពីសាមគ្គីភាពកាន់តែច្បាស់តាមរបៀបណា ? ឧទាហរណ៍ បន្ទាប់ពីអានខគម្ពីរទាំងនេះរួមគ្នាមក បងប្អូនអាចឲ្យដុំឈើមួយដល់សមាជិកក្នុងថ្នាក់ម្នាក់ៗ ហើយឲ្យពួកគេសង់អ្វីមួយរួមគ្នា ។ តើយើងគឺជា « ផ្ទះដែលព្រះទ្រង់ធ្វើ » តាមរបៀបណា ? ( កូរិនថូស ទី១ ៣:៩ ) ។ តើព្រះទ្រង់សង់យើងម្នាក់ៗតាមរបៀបណា ? តើយើងកំពុងសង់អ្វីរួមគ្នាក្នុងនាមជាពួកបរិសុទ្ធ ? តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះ ក្នុងនាមជាវួដដែលមានសាមគ្គីភាព ហើយដែលយើងមិនអាចធ្វើបានតែម្នាក់ឯងនោះ ?

កូរិនថូស ទី១ ១:១៧–៣១; ២; ៣:១៨–២០

ដើម្បីសម្រេចកិច្ចការរបស់ព្រះ យើងចាំបាច់ត្រូវការព្រះប្រាជ្ញាញាណរបស់ព្រះ ។

នេះគឺជាគំនិតមួយ ដើម្បីជួយសមាជិកក្នុងថ្នាក់របស់បងប្អូនឲ្យពឹងផ្អែកលើព្រះ ៖ សូមបំបែកសមាជិកក្នុងថ្នាក់របស់បងប្អូនជាក្រុមៗ ហើយសូមឲ្យពួកគេមើលត្រួសៗក្នុង កូរិនថូស ទី១ ១:១៧–៣១; ២ ឬ ៣:១៨–២០ ដោយស្រាវជ្រាវរកពាក្យដូចជា ប្រាជ្ញា និង ល្ងង់ល្ងើ ។ បន្ទាប់មក ពួកគេអាចចែកចាយនៅក្នុងក្រុមរបស់ពួកគេ នូវអ្វីដែលខគម្ពីរទាំងនេះបង្រៀនអំពីការមានប្រាជ្ញានៅក្នុងកិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ តើរឿងអ្វីខ្លះអំពីដំណឹងល្អដែលអាចទំនងជាសេចក្ដីល្ងង់ល្ងើចំពោះមនុស្សមួយចំនួន ? តើរឿងទាំងនេះបង្ហាញអំពីព្រះប្រាជ្ញាញាណរបស់ព្រះយ៉ាងដូចម្ដេច ? ប្រហែលជាសមាជិកក្នុងថ្នាក់ក៏អាចចែកចាយបទពិសោធន៍នានា ដែលពួកគេបានទុកចិត្តលើព្រះប្រាជ្ញាញាណរបស់ព្រះ ជាជាងលើប្រាជ្ញារបស់ខ្លួនផ្ទាល់ ដើម្បីសម្រេចកិច្ចការរបស់ទ្រង់ផងដែរ ។

កូរិនថូស ទី១ ៦:៩–២០

រូបកាយរបស់យើងគឺពិសិដ្ឋ ។

ដើម្បីចាប់ផ្ដើមការពិភាក្សាមួយអំពីខគម្ពីរទាំងនេះ បងប្អូនអាចសរសេរនៅលើក្ដារខៀននូវសំណួរដូចតទៅនេះ ៖ តើព្រះអម្ចាស់សព្វព្រះទ័យឲ្យយើងមើលទៅរូបកាយរបស់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច ? តើការណ៍នេះខុសប្លែកពីវិធីដែលសាតាំងចង់ឲ្យយើងគិតអំពីរូបកាយរបស់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច ? តើឃ្លាថា រូបកាយរបស់យើងគឺជាព្រះវិហារបរិសុទ្ធនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមានន័យដូចម្ដេច ? សូមអញ្ជើញសមាជិកក្នុងថ្នាក់ឲ្យស្វែងរកចម្លើយចំពោះសំណួរទាំងនេះនៅក្នុង កូរិនថូស ទី១ ៦:៩–២០ ( សូមមើលផងដែរ គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៨៨:១៥; ម៉ូសេ ៦:៨–៩ ) ។
ការពិភាក្សារបស់បងប្អូនអំពីភាពបរិសុទ្ធនៃរូបកាយរបស់យើង អាចរួមមាននូវការសន្ទនាមួយអំពីច្បាប់ព្រហ្មចារីភាព ។ ប្រហែលជាបងប្អូនអាចសួរសមាជិកក្នុងថ្នាក់របស់បងប្អូនថា តើពួកគេរៀនបានអ្វីខ្លះមកពីប៉ុល—ក៏ដូចជាមកពីធនធានផ្សេងទៀតរបស់សាសនាចក្រ—ដែលអាចជួយពួកគេឲ្យពន្យល់ដល់មនុស្សដទៃ អំពីហេតុផលដែលព្រហ្មចារីភាពមានសារៈសំខាន់ ។ ធនធានទាំងនេះមួយចំនួនអាចរួមមានធនធាន ដែលមាននៅក្នុង « ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ » ។

ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ

« ភាពខុសប្លែកពីគ្នាអាចប្រែទៅជាគុណសម្បត្តិ » ។

ស៊ីស្ទើរ ហ្សារ៉ុន អូប៊ែង បានពិពណ៌នាអំពីរបៀបដែលក្រុមអុំទូកបានប្រណាំងគ្នាដោយមានសាមគ្គីភាព ៖

« អ្នកអុំទូកត្រូវតែគ្រប់គ្រងលើភាពឯករាជ្យដ៏ខ្លាំងក្លារបស់ពួកគេ ស្របពេលគ្នាដែល ត្រូវប្រកាន់ខ្ជាប់នូវសមត្ថភាពបុគ្គលរបស់ពួកគេម្នាក់ៗ ។ ការប្រណាំងមិនបានឈ្នះដោយសារអ្នកអុំទាំងនោះជាមនុស្សដូចគ្នាទាំងអស់នោះទេ ។ ក្រុមល្អគឺក្រុមដែលមានភាពលាយឡំគ្នាយ៉ាងច្រើន—មានម្នាក់ដឹកនាំ ម្នាក់កាន់អ្វីមួយត្រៀម ម្នាក់ប្រយុទ្ធ និងម្នាក់ទៀតបង្កើតសន្តិភាព ។ គ្មានអ្នកចែវទូកណាមានតម្លៃជាងអ្នកចែវផ្សេងទៀតទេ ពួកគេទាំងអស់គ្នាជាទ្រព្យចំពោះទូកនោះ ប៉ុន្តែបើពួកគេត្រូវអុំឲ្យបានល្អជាមួយគ្នា នោះម្នាក់ៗត្រូវតែកែតម្រូវឲ្យត្រូវនឹងតម្រូវការ និងសមត្ថភាពរបស់អ្នកផ្សេងទៀត—អ្នកមានដៃខ្លីត្រូវឈោងទៅឲ្យបានឆ្ងាយបន្តិច ហើយអ្នកមានដៃវែងត្រូវទាញចូលបន្តិច ។

« ភាពខុសប្លែកពីគ្នាអាចប្រែទៅជាគុណសម្បត្តិជាជាងគុណវិបត្តិ » ( « By Union of Feeling We Obtain Power with God » Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០២០ ទំព័រ ៥៦; សូមមើល Daniel James Brown The Boys in the Boat: Nine Americans and Their Epic Quest for Gold at the 1936 Berlin Olympics [ ឆ្នាំ ២០១៣ ] ទំព័រ ១៦១, ១៧៩ ) ។

ពរជ័យនៃភាពបរិសុទ្ធខាងផ្លូវភេទ ។

ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន « Personal Purity » Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៩៨ ទំព័រ ៧៦ ។

ដេវីឌ អេ បែដណា « We Believe in Being Chaste » Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៣ ទំព័រ ៤២ ។

« Chastity: What Are the Limits? » « I Choose to Be Pure » ( វីដេអូ ) នៅលើគេហទំព័រ ChurchofJesusChrist.org

ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង

ថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ប៉ុល « មិនបានមកដោយប្រើវោហារ ឬប្រាជ្ញាដ៏ឧត្តម ដើម្បីនឹងប្រាប់សេចក្តីបន្ទាល់ពីព្រះ … ទេ » ( កូរិនថូស ទី១ ២:១ ) ។ ទីបន្ទាល់ដ៏សាមញ្ញរបស់បងប្អូនអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះអាចមានឥទ្ធិពលដ៏អស្ចារ្យមួយ ។