mężczyzna czołgający się po plaży; w tle wieloryb w oceanie

Jonasz na wybrzeżu Niniwy — Daniel A. Lewis

21–27 listopada

Ks. Jonasza; Ks. Micheasza

„Nie chowasz na wieki gniewu”

Trwałe nawrócenie wymaga czegoś więcej niż inspirującej lekcji w Szkole Niedzielnej odbywającej się co dwa tygodnie. Zachęć uczniów, aby szukali osobistych duchowych doświadczeń w swoim życiu.

Zapisz swoje odczucia

ikona wymiany myśli

Zachęć do wymiany myśli

Możesz zapisać na tablicy takie zdania, jak: Prawda, o której mi przypomniano…, Nowa rzecz, jakiej się nauczyłem… czy Coś, co mam ochotę zgłębić bardziej…. Daj im czas na zastanowienie się nad tym, co przeczytali podczas studiowania Ks. Jonasza i Ks. Micheasza, i co mogą odnieść do zdań zapisanych na tablicy.

ikona nauczania

Nauczaj doktryny

Ks. Jonasza 1–4; Ks. Micheasza 7:18–19

Pan jest miłosierny dla tych, którzy zwracają się ku Niemu.

Przypomnienie uczniom o Bożym miłosierdziu może pomóc im poczuć Jego miłość i zainspirować ich do pokuty. Możesz poprosić uczniów o przeczytanie wersetów Ks. Micheasza 7:18–19 i wypisanie na tablicy kilku wydarzeń z rozdziałów Ks. Jonasza 1–4, które pokazują, że Pan ma upodobanie w miłosierdziu. O jakich innych przykładach Bożego miłosierdzia możemy opowiedzieć na podstawie pism świętych lub z własnego życia?

Doświadczenie miłosierdzia Pana może zainspirować nas, byśmy także byli miłosierni. Oto pomysł na to, jak możesz zainspirować swoich uczniów, by dowiedzieli się czegoś o miłosierdziu z Księgi Jonasza. Możesz zapisać na tablicy następujące pytanie: Czego miłosierdzie Pana opisane w rozdziałach Ks. Jonasza 1–4 może mnie nauczyć o byciu bardziej miłosiernym? Każdy z uczniów może wybrać rozdział, w którym poszuka odpowiedzi. Daj im czas, aby zastanowili się nad sytuacjami, w których mogą zastąpić krytyczne postawy miłosiernymi — zarówno wobec siebie, jak i wobec innych.

dwójka ludzi rozmawia przy rzece

Możemy dzielić się ewangelią z dziećmi Boga.

Ks. Jonasza 1; 3–4

Wszystkie Boże dzieci muszą poznać ewangelię.

• Jednym ze sposobów, aby czerpać nauki z historii Jonasza, jest porównanie jej z relacjami misjonarzy spisanymi w Księdze Mormona. Możesz narysować na tablicy dwie kolumny z nagłówkami Jonasz oraz Alma i synowie Mosjasza. Poproś uczniów o przedstawienie kontrastu między podejściem Jonasza do nauczania ludu Niniwy (zob. Ks. Jonasza 1; 3–4) a podejściem synów Mosjasza do nauczania Lamanitów (zob. Ks. Mosjasza 28:1–5; Ks. Almy 17:23–25). Czego to ćwiczenie uczy nas o głoszeniu ewangelii wszystkim dzieciom Boga?

• Wielu z nas, podobnie jak Jonasz, może się wahać przed zachęcaniem innych do zwracania się ku Panu. Z jakich przyczyn Jonasz chciał uciec przed swoim powołaniem osoby, która miała ostrzec lud Niniwy? Dlaczego czasami wahamy się, by głosić ewangelię? Uczniowie mogą opowiedzieć o sposobach, w jakie Pan pomógł im te wahania przezwyciężyć. Rada Prezydenta Henry’ego B. Eyringa w „Dodatkowych materiałach” może przybliżyć uczniom zasady, które mogą wspomóc nasze starania, by dzielić się ewangelią.

Ks. Micheasza 6:6–8

„Czego Pan żąda od ciebie?”

• W Ks. Micheasza 6:6–7 wspomniano o pewnych elementach starożytnych żydowskich rytuałów. Jednak dla Boga pewne rzeczy są ważniejsze od zewnętrznych rytuałów. Poproś uczniów, żeby odszukali te rzeczy w wersecie 8. Uczniowie mogą zidentyfikować w nim kluczowe sformułowania i omówić, co oznacza każde z nich. Następnie mogą wybrać te, które spodobają im się najbardziej, odnaleźć powiązane z nimi fragmenty z pism świętych w Przewodniku po pismach świętych lub hymny w śpiewniku i opowiedzieć o tym, czego się dowiedzieli. Dlaczego te zasady są ważne dla Pana?

ikona dodatkowych materiałów

Dodatkowe materiały

Miłość, przykład i świadectwo.

Po omówieniu ostrzeżenia Jonasza dla ludu Niniwy Prezydent Henry B. Eyring podzielił się wspomnieniem tego, jak matka udzieliła mu ostrzeżenia:

„W dalszym ciągu pamiętam, że gdy byłem małym chłopcem, pewnego sobotniego popołudnia poprosiłem ją o pozwolenie na zrobienie pewnej rzeczy, która wydawała mi się rozsądna, a ona wiedziała, że jest niebezpieczna. Odpowiedziała mi łagodnym tonem. Do dziś nie mogę wyjść z podziwu nad mocą, którą miała, jak mniemam, od Pana, by zawrócić mnie z tej drogi zaledwie kilkoma słowami. Jak pamiętam, powiedziała: ‘Och, myślę, że mógłbyś to zrobić. Ale wybór należy do ciebie’. Jedyną formą ostrzeżenia był nacisk, który położyła na słowa mógłbyś i wybór. Ale to mi wystarczyło.

Jej umiejętność ostrzeżenia mnie tak niewielką liczbą słów wzięła się z trzech rzeczy, które wiedziałem na jej temat. Po pierwsze, wiedziałem, że mnie kocha. Po drugie, wiedziałem, że już zrobiła to, co chciała, żebym zrobił i został przez to pobłogosławiony. Po trzecie, przekazała mi swoje pewne świadectwo, że wybór, którego miałem dokonać, był tak ważny, że Pan powie mi, co robić, jeśli Go o to spytam. Miłość, przykład i świadectwo: te rzeczy okazały się tamtego dnia kluczowe” („A Voice of Warning”, Ensign, listopad 1998, str. 32).

Doskonalenie nauczania

Przygotuj się. Pełne mocy nauczanie ewangelii zaczyna się od naszych własnych przygotowań. Zanim zaczniesz przygotowywać się do lekcji, skup się na napełnieniu swojego serca Duchem Świętym poprzez pełne zaangażowania studiowanie i modlitwę. (Zob. Nauczanie na sposób Zbawiciela, str. 12).