« ថ្ងៃទី ២៨ ខែ វិច្ឆិកា–ថ្ងៃទី ៤ ខែ ធ្នូ ។ ណាហ៊ុម; ហាបាគុក; សេផានា ៖ ‹ ដំណើររបស់ទ្រង់មានតាំងពីបុរាណមក › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់ សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ឆ្នាំ ២០២២ ( ឆ្នាំ ២០២១ )

« ថ្ងៃទី ២៨ ខែ វិច្ឆិកា–ថ្ងៃទី ៤ ខែ ធ្នូ ។ ណាហ៊ុម; ហាបាគុក; សេផានា » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ឆ្នាំ ២០២២

« ដំណើររបស់ទ្រង់មានតាំងពីបុរាណមក » ( ហាបាគុក ៣:៦ ) ។ កាលដើមដំបូងមានព្រះបន្ទូល ដោយ អ៊ីវ៉ា ធីម៉ូធី

ថ្ងៃទី ២៨ ខែ វិច្ឆិកា–ថ្ងៃទី ៤ ខែ ធ្នូ

ណាហ៊ុម; ហាបាគុក; សេផានា

« ដំណើររបស់ទ្រង់មានតាំងពីបុរាណមក »

គំរូរបស់បងប្អូនជាអ្នករៀនដំណឹងល្អអាចផ្ដល់ពរជ័យដល់សមាជិកក្នុងថ្នាក់របស់បងប្អូន ។ សូមចែកចាយជាមួយនឹងពួកគេនូវរបៀប ដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធកំពុងតែជួយបងប្អូនឲ្យយល់ពីបទគម្ពីរ ហើយបង្ហាញទំនុកចិត្តរបស់បងប្អូនថា ទ្រង់អាចជួយពួកគេបានដែរ ។

កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់បងប្អូន

អញ្ជើញឲ្យចែកចាយ

ដើម្បីផ្ដល់ឱកាសឲ្យសមាជិកក្នុងថ្នាក់ចែកចាយការយល់ដឹងនានាមកពីការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេ បងប្អូនអាចសរសេរ ណាហ៊ុម ហាបាគុក និង សេផានា ជាចំណងជើងនៅលើក្តារខៀន ។ បន្ទាប់មក សមាជិកក្នុងថ្នាក់អាចសរសេរនៅក្រោមចំណងជើងនោះនូវពាក្យ ឬឃ្លាមួយដែលពួកគេចាប់អារម្មណ៍ ព្រមទាំងជំពូក និងខគម្ពីរដែលពួកគេរកឃើញវាផងដែរ ។ សូមផ្ដល់ពេលវេលាឲ្យពួកគេពន្យល់ពីមូលហេតុដែលពាក្យ ឬឃ្លាទាំងនេះមានអត្ថន័យ និងអ្វីដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានបង្រៀនពួកគេ ។

បង្រៀនគោលលទ្ធិ

ណាហ៊ុម ១

ព្រះអម្ចាស់មានទាំងព្រះចេស្តា មានទាំងសេចក្ដីមេត្តាករុណា ។

គម្រោងមេរៀនសប្ដាហ៍នេះ នៅក្នុងសៀវភៅ ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ណែនាំឲ្យស្រាវជ្រាវក្នុង ណាហ៊ុម ១ រកមើលខគម្ពីរដែលពិពណ៌នាអំពីគុណលក្ខណៈរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ បងប្អូនអាចសួរសមាជិកក្នុងថ្នាក់ថា តើពួកគេបានរៀនអ្វីខ្លះអំពីព្រះអម្ចាស់ចេញពីការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ ។ ឧទាហរណ៍ តើយើងបានរៀនអ្វីខ្លះអំពីទ្រង់ចេញពី ខទី ១–៩ ? បងប្អូនអាចចង្អុលបង្ហាញថា ណាហ៊ុមបានព្យាករពីការជំនុំជម្រះរបស់ព្រះអម្ចាស់ទាស់នឹងក្រុងនីនីវេ ដែលជារដ្ឋធានីនៃស្រុកអាសស៊ើរ ហើយថាសាសាន៍អាសស៊ើរបានកៀបសង្កត់ពួកសាសន៍អ៊ីស្រាអែលអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ ។ ហេតុអ្វីបានជាវាសំខាន់ ដើម្បីឲ្យពួកសាសន៍៍អ៊ីស្រាអែលស្ដាប់ឮសារលិខិតរបស់ណាហ៊ុមអំពីព្រះ ? ហេតុអ្វីបានជាវាសំខាន់ចំពោះយើងនាសព្វថ្ងៃនេះ ?

« ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ល្អ ទ្រង់ជាទីពឹងមាំមួននៅគ្រាលំបាក ក៏ស្គាល់អស់អ្នកដែលយកទ្រង់ជាទីពឹងផ្អែក » ( ណាហ៊ុម ១:៧ ) ។

ហាបាគុក ១:១–៤; ២:១–៤;៣

យើងអាចទុកចិត្តលើព្រះទ័យរបស់ព្រះអម្ចាស់ និងលើពេលវេលារបស់ទ្រង់បាន ។

វាអាចមានអត្ថប្រយោជន៍ដើម្បីឲ្យសមាជិកក្នុងថ្នាក់ដឹងថា ដូចជាពួកយើងភាគច្រើនដែរ ហាបាគុកបានខ្វល់ចិត្តនឹងអ្វីដែលលោកបានឃើញនៅក្នុងពិភពលោកជុំវិញខ្លួនលោក ។ ប្រហែលជាសមាជិកក្នុងថ្នាក់អាចអាន ហាបាគុក ១:១–៤ ហើយសង្ខេបការខ្វល់ខ្វាយរបស់ហាបាគុក ។ ពួកគេក៏អាចប្រៀបធៀបសំណួររបស់លោក ទៅនឹងសំណួរផ្សេងទៀតនៅក្នុងព្រះគម្ពីរបានផងដែរ ដូចជាបទគម្ពីរនៅក្នុង ម៉ាកុស ៤:៣៧–៣៨ និង គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១២១:១–៦ ។ តើមនុស្សសួរសំណួរស្រដៀងនេះអ្វីខ្លះអំពីព្រះនាពេលបច្ចុប្បន្ន ? តើព្រះអម្ចាស់បានប្រទានការប្រឹក្សាអ្វីខ្លះនៅក្នុង ហាបាគុក ២:១–៤ ដែលជួយបងប្អូនឲ្យទុកចិត្តលើព្រះទ័យ និងពេលវេលារបស់ទ្រង់ ? ( សូមមើលផងដែរ ម៉ាកុស ៤:៣៩–៤០; គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១២១:៧–៨ ) ។ សមាជិកក្នុងថ្នាក់អាចរកឃើញការយល់ដឹងដ៏មានអត្ថប្រយោជន៍ផ្សេងទៀតនៅក្នុង « ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ » ។ ពួកគេក៏អាចចែកចាយពីរបៀបដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានជួយពួកគេឲ្យ « រស់នៅដោយសារសេចក្តីជំនឿរបស់ [ ពួកគេ ] » ទោះជាពេលពួកគេមានសំណួរដែលគ្មានចម្លើយក្ដី ។
ដើម្បីចាប់ផ្ដើមការពិភាក្សាអំពី ហាបាគុក ៣ បងប្អូនអាចអញ្ជើញសមាជិកក្នុងថ្នាក់ឲ្យពិនិត្យមើលជំពូកនេះឡើងវិញ ហើយចែកចាយទំនុកសរសើរ និងសេចក្ដីជំនឿដែលពួកគេរកឃើញ ។ ដើម្បីជួយពួកគេឲ្យអនុវត្តពាក្យពេចន៍ទាំងនេះចំពោះខ្លួនគេ បងប្អូនអាចអញ្ជើញឲ្យសមាជិកក្នុងថ្នាក់ម្នាក់ៗ សរសេរបញ្ជីមួយស្ដីពីពរជ័យទាំងឡាយ ដែលព្រះបានប្រទានដល់ពួកគេ ។ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យពិចារណានូវអ្វីដែលនឹងកើតឡើង ប្រសិនបើពួកគេបានបាត់បង់ពរជ័យខាងសាច់ឈាមរបស់ពួកគេមួយចំនួន ។ សូមអានរួមគ្នាក្នុង ហាបាគុក ៣:១៧–១៩ ហើយពិភាក្សាពីមូលហេតុដែលវាអាចពិបាកដើម្បី « អររីករាយដោយសារព្រះយេហូវ៉ា » ( ខទី ១៨ ) អំឡុងពេលមានទុក្ខលំបាកដូចជាអ្វីដែលបានរៀបរាប់នៅក្នុង ខទី ១៧ ។ តើយើងអាចអភិវឌ្ឍសេចក្ដីជំនឿដូចជាហាបាគុកយ៉ាងដូចម្ដេច ?

សេផានា ៣:១៤–២០

ព្រះអម្ចាស់នឹងអរព្រះទ័យជាមួយប្រជាជនរបស់ទ្រង់នៅក្រុងស៊ីយ៉ូន ។

ដើម្បីជួយសមាជិកក្នុងថ្នាក់ឲ្យរកឃើញសេចក្ដីសង្ឃឹមសម្រាប់ពេលអនាគតនៅក្នុង សេផានា ៣:១៤–២០ បងប្អូនអាចសរសេរនៅលើក្ដារខៀន « ចូរអរសប្បាយ ហើយរីករាយឲ្យអស់អំពីចិត្តទៅ » ដោយសារ… ។ បន្ទាប់មក សមាជិកក្នុងថ្នាក់អាចស្រាវជ្រាវក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ រកមើលពរជ័យដែលបានសន្យាសម្រាប់ពេលអនាគត ដែលអាចជួយពួកគេឲ្យអររីករាយនៅថ្ងៃនេះបាន ។ តើសេចក្ដីសន្យាទាំងនេះជួយយើងនៅក្នុងគ្រាលំបាកបានយ៉ាងដូចម្តេច ?

ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ

សេចក្ដីជំនឿមានន័យថា ការទុកចិត្តលើព្រះប្រាជ្ញាញាណ សេចក្ដីមេត្តាករុណា និងពេលវេលារបស់ព្រះ ។

អែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន បានមានប្រសាសន៍ថា

« តើយើងត្រូវរង់ចាំការធូរស្បើយពីទុក្ខលំបាកដែលមានមកលើយើងដល់ពេលណា ? ចុះចំណែកឯការស៊ូទ្រាំនឹងការសាកល្បងផ្ទាល់ខ្លួន ខណៈយើងរង់ចាំ ហើយរង់ចាំទៀត ហើយជំនួយហាក់ដូចជាមកដល់យឺតណាស់នោះ ? ហេតុអ្វីពន្យារពេល នៅពេលដែលបន្ទុកហាក់ដូចជាធ្ងន់ជាងអ្វីដែលយើងអាចរែកពន់បានទៀតនោះ ? …

« … នឹងមានពេលវេលាទាំងឡាយនៅក្នុងជីវិតយើង ជាពេលដែលការប្រឹងប្រែងខាងវិញ្ញាណដ៏អស់ពីសមត្ថភាព និងការអធិស្ឋានអង្វរដ៏ស្មោះសរបំផុតហើយ នៅតែពុំបានជ័យជម្នះ តាមដែលយើងចង់បានយ៉ាងខ្លាំងនោះទេ មិនថាវាទាក់ទងនឹងបញ្ហាដ៏ធំជាសកល ឬបញ្ហាផ្ទាល់ខ្លួនតូចៗឡើយ ។ ដូច្នេះ ខណៈដែលយើងធ្វើកិច្ចការ និងរង់ចាំជាមួយគ្នាដើម្បីបានចម្លើយចំពោះការអធិស្ឋានមួយចំនួនរបស់យើង នោះខ្ញុំសូមផ្ដល់ដល់បងប្អូននូវការសន្យារបស់ខ្ញុំក្នុងនាមជាសាវកថា ទ្រង់ឮការអធិស្ឋានទាំងនោះ ហើយវានឹងត្រូវបានឆ្លើយតប ទោះយ៉ាងណាប្រហែលជាមិនតាមពេលវេលា ឬតាមរបៀបដែលយើងចង់បាននោះទេ ។ ប៉ុន្តែវា តែងតែ ត្រូវបានឆ្លើយតបតាមពេលវេលា និងតាមរបៀបដែលព្រះបិតា ឬព្រះមាតាដែលញាណដឹងសព្វគ្រប់ និងមានព្រះទ័យអាណិតអាសូរអស់កល្បជានិច្ច គួរតែឆ្លើយតប ។ …

« … សេចក្ដីជំនឿមានន័យថា ការទុកចិត្តលើព្រះនៅក្នុងគ្រាល្អ និងគ្រាអាក្រក់ សូម្បីតែបើវាមានទាំងការរងទុក្ខខ្លះរហូតទាល់តែយើងឃើញព្រះហស្ដរបស់ទ្រង់បើកសម្ដែងមកឲ្យឃើញក្ដី » ( « Waiting on the Lord » Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០២០ ទំព័រ ១១៥–១៦ ) ។

ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង

សួរសំណួរបើក ។ នៅពេលសួរសមាជិកក្នុងថ្នាក់អំពីបទពិសោធន៍របស់ពួកគេជាមួយនឹងបទគម្ពីរ « សូមឲ្យពួកគេដឹងថា អ្នកពុំរកមើលចម្លើយជាក់លាក់មួយទេ ប៉ុន្តែថាអ្នកមានចំណាប់អារម្មណ៍ដោយស្មោះទៅលើអ្វីដែលពួកគេកំពុងរៀន » ( ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ទំព័រ ២៩ ) ។ សម្រាប់ជាឧទាហរណ៍ខ្លះៗអំពីសំណួរបើក សូមមើល ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ទំព័រ ៣១–៣២ ។