1840 թվականի օգոստոսին Ջոզեֆ Սմիթն առաջին անգամ ուսուցանեց մահացածների համար մկրտության վարդապետությունը: Եկեղեցու անդամները ուրախացան իրենց մահացած հարազատների համար փրկության արարողություններ ապահովելու հնարավորությամբ: Ջոզեֆ Սմիթը նամակներ գրեց Սրբերին՝ ուսուցանելու նրանց մահացածների համար մկրտության արարողության վերաբերյալ: Այս դասը կօգնի ուսանողներին զգալ իրենց հանդեպ Երկնային Հոր սերը, որը դրսևորվում է տաճարային արարողությունների միջոցով:
Հնարավոր ուսումնական վարժություններ
Սցենար
Միսիոներների հետ քննարկման ժամանակ Աննան իմացավ Փրկչի օրինակին հետևելու և մկրտվելու անհրաժեշտության մասին (տես Մատթեոս 3.13–17, Հովհաննես 3.5, 2 Նեփի 31.4–11): Նա անկեղծորեն ցանկանում էր մկրտվել, բայց նաև մտահոգված էր իր մահացած քրոջ համար։ Աննան հարցրեց միսիոներներին. «Ի՞նչ կարող եմ անել իմ քրոջ համար որը մահացել է նախքան մկրտվելը»:
Երբ դուք ուսումնասիրում եք Փրկչի վարդապետության տարրերը, ի՞նչ զգացումներ եք ունենում, որոնցով կցանկանայիք կիսվել:
Երկնային Հոր ծրագիրը
Տերը աստիճանաբար հայտնեց Ջոզեֆ Սմիթին մահացածների համար մկրտության վարդապետությունը: 1840 թվականի օգոստոսին Ջոզեֆ Սմիթը քարոզեց Սեյմուր Բրանսոնի հուղարկավորության ժամանակ։ Քարոզի ժամանակ նա նայում էր Ջեյն Նեյմանին՝ մի այրի կնոջ, որի որդին մահացել էր նախքան մկրտվելը։ Ջոզեֆը նշեց Ա Կորնթացիս 15.29 հատվածը և ուսուցանեց, որ Աստծո ծրագիրը հնարավորություն է տալիս կենդանի մարդուն մկրտվել մահացած մարդու համար՝ հանդես գալով որպես փոխարինող անձ։ Հետագայում Ջեյնը մկրտվեց իր որդու՝ Սայրուսի համար։ Դա առաջին մկրտությունն էր մահացածի համար, որը կատարվեց այս տնտեսությունում (տես Սրբեր. Հիսուս Քրիստոսի Եկեղեցու պատմությունը վերջին օրերում, հատոր 1, Ճշմարտության դրոշը, 1815–1846 [2018], 421–22)։
Ավելի ուշ Տերը հայտնեց, որ մահացածների համար մկրտությունները պետք է կատարվեն տաճարում (տես Վարդապետություն և Ուխտեր 124․29–32): 1841 թվականի նոյեմբերին Սրբերը սկսեցին մկրտվել իրենց նախնիների համար՝ Նավուի անավարտ տաճարում: 1842 թվականի սեպտեմբերին Ջոզեֆ Սմիթը Սրբերին հրահանգեց արձանագրություններ կատարել այդ արարողությունների և այլ կարևոր մանրամասների մասին: Այդ հրահանգներն այժմ Վարդապետություն և Ուխտեր 127 և 128 բաժիններն են (տես Սրբեր, 1․476–77): Ջոզեֆ Սմիթը բացատրել է, որ արձանագրող անձը պետք է լինի արարողության վկան, որպեսզի կատարի ճշգրիտ գրառումներ, որոնք պետք է արձանագրվեն եկեղեցու ընդհանուր գրքում: Նա նաև ուսուցանեց, որ այլ մարդիկ ևս պետք է լինեն արարողության վկաներ (տես Վարդապետություն և Ուխտեր 128.2–4)։ Այնուհետև նա բացատրեց, թե ինչու է անհրաժեշտ, որ այս կարգը շատ որոշակի լինի:
Կարդացեք Վարդապետություն և Ուխտեր 128․5 հատվածը՝ փնտրելով, թե ինչ եք սովորում Երկնային Հոր ծրագրում մահացածների համար մկրտությունների մասին:
Ի՞նչ է ուսուցանում ձեզ այս հատվածը Երկնային Հոր և Նրա ծրագրի մասին:
Ի՞նչ է ձեզ ուսուցանում այս ճշմարտությունը Երկնային Հոր հատկանիշների, բնույթի կամ նպատակի մասին:
Ինչպե՞ս կարող է այս ճշմարտությունը ազդել ձեզ և ձեր ընտանիքի վրա:
Տասներկու Առաքյալների Քվորումից երեց Դ. Թոդ Քրիստոֆերսոնը վկայել է Հիսուս Քրիստոսի և մահացածների փրկագնման մասին։
Մեր հանձնառությունը տարածվում է այնքան հեռու և այնքան խորը, որքան Աստծո սերն է, որն ընդգրկում է Նրա զավակներին բոլոր ժամանակներում և վայրերում: Հանուն մահացածների մեր ջանքերը պերճախոս վկայություն են տալիս, որ Հիսուս Քրիստոսը ողջ մարդկության աստվածային Քավիչն է: Նրա շնորհն ու խոստումները հասանելի են նույնիսկ նրանց, ովքեր իրենց կյանքում չեն գտել Նրան։ Նրա շնորհիվ, իսկապես, բանտարկյալները կազատվեն։ (Դ. Թոդ Քրիստոֆերսոն, «The Redemption of the Dead and the Testimony of Jesus», Ensign, նոյեմբեր, 2000, 11)
Արձանագրված երկրի վրա և երկնքում
Մկրտվելուց հետո Աննան այցելեց տաճար և մկրտվեց իր մահացած քրոջ համար: Նրան հետաքրքրում է, թե ինչպես ինքը կարող է իմանալ, որ արարողությունը վավերացվել է երկնքում:
Ո՞ր բառերով կամ արտահայտություններով կկիսվեիք Աննայի հետ:
Ձեր կարծիքով, արարողությունների արձանագրումն ինչո՞ւ է կարևոր Երկնային Հոր ծրագրում:
Այս հատվածների ըմբռնումն ինչպե՞ս կարող է ազդել ձեր տաճարային փորձառության վրա:
«Թող ձեր սրտերը ցնծան և մեծապես ուրախանան»
Իր նամակում Ջոզեֆ Սմիթը բանաստեղծորեն է արտահայտել իր տեսակետը մահացածների փրկագնման փառավոր վարդապետության մասին: Կարդացեք Վարդապետություն և Ուխտեր 128․22–23 հատվածները՝ փնտրելով Երկնային Հոր ծրագրի վերաբերյալ արտահայտված զգացմունքները:
Այս հատվածներից ո՞ր բառերը կամ արտահայտություններն են արտահայտում ձեր զգացմունքները Իր զավակների փրկության համար Երկնային Հոր ծրագրի վերաբերյալ:
Ե՞րբ եք ունեցել այս զգացմունքներից որևէ մեկը՝ տաճարային և ընտանեկան պատմության աշխատանքին մասնակցելիս:
Ձեր կարծիքով, ի՞նչ է նշանակում «բանտարկյալները կազատվեն» (հատված 22)։ Ինչո՞ւ դա կարող է մեծ ուրախության պատճառ լինել։