Rola proroków

Poszukiwanie odpowiedzi na nasze pytania może zbliżyć nas do Jezusa Chrystusa, jeśli będziemy stosować się do właściwych zasad. Ważne jest zrozumienie, w jaki sposób otrzymywać objawienia podczas poszukiwania odpowiedzi. Zobacz temat „Zdaj sobie sprawę z tego, że objawienie to proces”, aby poznać więcej porad dotyczących odpowiadania na pytania.

Zarys

Od starodawnych czasów Bóg powoływał proroków, aby świadczyli o Jezusie Chrystusie i głosili Jego słowo. Bóg przygotowuje, powołuje i prowadzi proroków, aby wypełniali Jego wieczne cele. Pisma święte zawierają nauki wielu proroków, takich jak Mojżesz, Izajasz, Eliasz czy Nefi. Każdy z nich przemawiał do ludzi w swoim języku, w swoich czasach i w miejscu, gdzie żył, udzielając natchnionych wskazówek i stosownych ostrzeżeń.

W naszych czasach Bóg nadal powołuje proroków. Prorok Józef Smith otrzymał upoważnienie od Boga, aby zarządzać przymierzami ewangelii i obrzędami kapłańskimi oraz przywrócić Kościół Jezusa Chrystusa. Otrzymał również objawienie wyjaśniające ważne prawdy o Bogu i Jego planie dla Jego dzieci. Jego następcy na stanowisku Prezydenta Kościoła mają to samo upoważnienie do otrzymywania objawienia i poszerzania wiedzy o ewangelii oraz prowadzenia Kościoła. Zasada ciągłego objawienia jest główną cechą przywróconej ewangelii.

Święci w dniach ostatnich popierają Prezydenta Kościoła oraz jego doradców w Pierwszym Prezydium i członków Kworum Dwunastu Apostołów jako proroków, widzących i objawicieli. Nauki Kościoła są głoszone zjednoczonym głosem tych żyjących proroków. Doktryna jest ogłaszana i interpretowana przez Prezydenta Kościoła i popierana przez Pierwsze Prezydium i Kworum Dwunastu Apostołów, które działają jednomyślnie, według wzoru podanego w Doktrynie i Przymierzach 107:27–31.

Pan powołuje śmiertelników, aby byli Jego prorokami. Oni, podobnie jak wszystkie dzieci Boga, doświadczają prób doczesności, ale Pan działa poprzez nich, aby wypełnić Swoje dzieło. Nakazał Kościołowi, aby baczył na ich rady „z całą cierpliwością i wiarą”. Jeśli to uczynimy, On obiecuje, że „rozproszy moce ciemności przed [nami] i sprawi, że zadrży niebo dla [naszego] dobra”.

Powiązane przewodniki do studiowania ewangelii:

„Prorocy”
„Klucze kapłańskie”

Odkrywanie twoich pytań

Dlaczego ważne jest, abym słuchał proroków?

Jezus Chrystus przywrócił Swój Kościół w dniach ostatnich, aby móc dokonać Swego zdumiewającego dzieła: pragnie nauczać błogosławieństw przymierza, ułatwić uzyskanie przebaczenia grzechów i zaoferować pomoc w próbach wszystkim dzieciom Boga; zjednoczyć podzielony świat wokół Swoich nauk i przykładu oraz połączyć wszystkie pokolenia rodziny ludzkiej poprzez obrzędy zbawienia i wywyższenia.

Pan powołuje proroków i daje im upoważnienie, aby kierowali tą pracą. Daje im objawienie, aby wiedzieli, na co położyć nacisk i jak dzieło Boga ma postępować naprzód. Mimo że prorocy wywodzą się z różnych środowisk, mają różne talenty i punkt widzenia, pokornie poszukują i przyjmują wolę Pana dla Jego Kościoła.

Dążenie do zrozumienia i potwierdzenia boskiego powołania proroków poprzez wierne stosowanie ich nauk jest elementem bycia uczniem. Podążanie za prorokami może wymagać „cierpliwości i wiary”, ponieważ nie zawsze możemy rozumieć boski cel objawień i nauk objawianych prorokowi. Choć możemy mieć pytania, Pan prosi nas, abyśmy postępowali zgodnie ze wskazówkami Jego sług i mieli wiarę w Jego doskonałą wiedzę oraz w moc Jego Zadośćuczynienia.

Kiedy baczymy na słowa proroków, zapraszamy Ducha Świętego do naszego życia. Dołączamy do światowej społeczności uczniów Jezusa Chrystusa oddanych budowaniu królestwa Boga na ziemi. Kiedy podążamy za proroczymi radami, uzyskujemy dostęp do błogosławieństw boskiej mocy i wiecznego pokoju obiecanych ludziom, którzy zawierają przymierza ewangelii i ich dotrzymują.

W jaki sposób mogę zdobyć świadectwo o tym, że Pan prowadzi Swój Kościół poprzez proroków?

Bóg chce, aby Jego dzieci słuchały Jego proroków i ufały im. Kiedy szczerze szukamy potwierdzenia, możemy zdobyć osobiste świadectwo, że prowadzi On Swój Kościół w dzisiejszych czasach.

Możemy wprowadzać w życie rady proroka Almy. „[Wykażcie] się wiarą nawet w małym stopniu”, upominał Zoramitów, „zaiste, nawet jeśli macie w sobie zaledwie pragnienie wiary, niech to pragnienie działa w was, aż do czasu, gdy uwierzycie na tyle, że przyjmiecie tę porcję moich słów” (Ks. Almy 32:27).

Alma mówił dalej: „Teraz porównajmy słowo do nasiona. Jeśli znajdziecie miejsce, aby nasiono mogło być zasadzone w waszym sercu, oto, jeśli będzie to prawdziwe nasiono, to znaczy dobre nasiono, i jeśli nie wypchniecie go swą niewiarą […] oto zacznie ono wzbierać w waszej piersi i […] zaczniecie sobie mówić: Musi to być dobre nasiono, inaczej mówiąc, słowo to jest dobre, gdyż zaczyna powiększać moją duszę; zaiste, zaczyna oświecać me zrozumienie, zaiste, staje się ono wyborne”.

Jak nauczał Alma, możemy wypróbować słowa proroków. Na przykład, jeśli to możliwe, możemy postąpić zgodnie z radą proroka i regularnie spotykać się na oddawanie czci w domu Pana. Gdy to czynimy, możemy wypatrywać błogosławieństw, które obiecał prorok. Rozpoznawanie tych błogosławieństw wzmacnia naszą wiarę w słowa żyjących proroków.

Pielęgnowanie nasiona naszą wiarą jest procesem trwającym całe życie, ale już dziś możemy zacząć zdobywać duchowe zapewnienie żyjących proroków i baczyć na ich rady z cierpliwością i wiarą.

Czy przywódcy Kościoła są nieomylni?

Jedynie Jezus Chrystus wiódł doskonałe życie. Przywódcy Kościoła starają się prowadzić prawe życie i przyprowadzać ludzi do Jezusa Chrystusa słowem i czynem, ale podlegają ludzkim słabościom. Przywódcy Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich nie są nieomylni.

Nie powinniśmy jednak tracić z oczu ich kluczowej roli. Pan powołuje członków Pierwszego Prezydium i Kworum Dwunastu Apostołów, aby byli „szczególnymi świadkami imienia Chrystusa” i działali w naszych czasach jako prorocy, widzący i objawiciele. Oni, podobnie jak pradawni prorocy, obcują z Bogiem i objawiają Jego wolę. Mają boskie upoważnienie, aby prowadzić Kościół poprzez objawienie, udzielać obrzędów ewangelii i kierować dziełem Pana na ziemi. Nie oznacza to, że wiedzą wszystko. Pracują zgodnie ze światłem, które dał im Pan, dążą do uzyskania dalszej wiedzy poprzez ciągłe objawienie i polegają na wzmacniającej mocy, jaką otrzymują dzięki Jezusowi Chrystusowi i Jego Zadośćuczynieniu.

Pan zawsze działał poprzez śmiertelnych proroków pomimo ich słabości. Podobnie jak Jonasz, który uciekł przed swoim powołaniem do Niniwy, jak Piotr, który odciął ucho żołnierzowi czy jak Józef Smith, który przekazał strony tłumaczenia Księgi Mormona Martinowi Harrisowi, prorocy mogą czasami popełniać błędy. W takich przypadkach Pan upomina Swoje sługi, a kiedy odpokutują, błogosławi ich, aby wypełnili dzieło, do którego ich powołał.

Ważne jest, aby pamiętać, w jaki sposób ustanawiana jest doktryna Kościoła. Doktryna jest ogłaszana i interpretowana przez Prezydenta Kościoła i popierana przez Pierwsze Prezydium i Kworum Dwunastu Apostołów, które działają jednomyślnie, według wzoru podanego w Doktrynie i Przymierzach 107:27–31. „Ten wymóg jednomyślności zapewnia kontrolę nad stronniczością i osobistymi dziwactwami. Zapewnia, że Bóg rządzi przez Ducha, a nie człowiek przez większość czy kompromis”. Nauki konkretnego przywódcy Kościoła mogą reprezentować „osobistą, choć dobrze przemyślaną opinię, która nie ma być oficjalna czy wiążąca dla całego Kościoła”.

Poprzez Ducha Świętego każdy z nas może otrzymać osobiste zapewnienie, że prorocy są powoływani przez Boga i że poprzez nich On kieruje Swoim dziełem.

Co to znaczy, że prorok nigdy nie sprowadzi Kościoła na złą drogę?

Prezydent Wilford Woodruff powiedział: „Pan nigdy nie zezwoli, abym ja, czy ktokolwiek inny na stanowisku Prezydenta tego Kościoła, sprowadził was na manowce”. Prorocy i apostołowie wielokrotnie potwierdzali tę naukę przez pokolenia. Doktryna jest ogłaszana i interpretowana przez Prezydenta Kościoła i popierana przez Pierwsze Prezydium i Kworum Dwunastu Apostołów, które działają jednomyślnie, według wzoru podanego w Doktrynie i Przymierzach 107:27–31.

Święci w dniach ostatnich wierzą, że pełnia przywróconej ewangelii i upoważnienie kapłaństwa już nigdy nie zostaną zabrane z ziemi. Oznacza to, że Bóg zawsze będzie prowadził proroków, aby Kościół wypełniał swoją misję przygotowania Jego dzieci na błogosławieństwa życia wiecznego. Będzie nadal objawiał Swoją wolę prorokom wiersz po wierszu, zwiększając nasze zrozumienie i eliminując błędy w ramach postępującego Przywrócenia ewangelii.

Dlaczego pewne rzeczy w Kościele zmieniają się z biegiem czasu?

W Doktrynie i Przymierzach 1:30 Pan oświadcza, że Kościół jest „[jedynym prawdziwym i żywym Kościołem] na powierzchni całej ziemi”. Jednak wszystkie żywe stworzenia rozwijają się i zmieniają. Praktyki Kościoła różnią się dzisiaj od tych sprzed zaledwie kilku lat. Jest to zasadnicza cecha Kościoła, który został zbudowany na zasadzie nieustającego objawienia. Święci w dniach ostatnich wierzą, że Bóg „objawi jeszcze wiele wielkich i doniosłych rzeczy”.

Ciągłe objawienia mogą poszerzyć lub udoskonalić nasze zrozumienie, skłonić nas do zmiany niektórych naszych tradycji i pomóc nam zbliżyć się do ideału Syjonu. Kościół na całym świecie dostosowuje się tak, aby jego zasady mogły odpowiadać potrzebom w danym czasie i miejscu. W końcu potrzeby świętych na kresach Ameryki w XIX wieku znacznie różniły się od potrzeb milionów członków Kościoła rozproszonych dziś po całym świecie.

Większość zmian, jakich doświadczamy w Kościele, dotyczy praktycznego wdrażania zasad ewangelii, takich jak sposób oddawania czci Bogu w dniu sabatu lub wzajemna posługa w naszych okręgach i gminach. Czasami objawienie prowadzi do bardziej znaczących zmian w naukach i praktykach Kościoła. Przykładem mogą być oficjalne deklaracje znajdujące się w Doktrynie i Przymierzach, które doprowadziły do zakończenia praktyki wielożeństwa i rozszerzyły kapłaństwo i błogosławieństwa świątynne na wszystkich bez względu na rasę.

Czy nauki żyjących proroków są ważniejsze niż nauki z pism świętych czy dawnych przywódców Kościoła?

Żyjący prorocy, pisma święte i przywódcy Kościoła z przeszłości są ważni. Podstawowym celem tych trzech źródeł prawdy jest składanie świadectwa o zbawczej misji Jezusa Chrystusa. Powinniśmy starać się zrozumieć ważną rolę, jaką każde źródło odgrywa, oraz to, w jaki sposób są one ze sobą powiązane.

Pisma święte są źródłem ważnych prawd objawianych na przestrzeni tysięcy lat i w wielu kulturach. Zawsze ukazują naszym oczom najważniejsze prawdy ewangelii. Świadczą o Chrystusie i dają Duchowi szansę, aby do nas przemówił. Nauki dawnych proroków Przywrócenia dostarczają podobnego duchowego źródła. Powinniśmy starać się zrozumieć pisma święte i nauki dawnych proroków w kontekście, w jakim zostały one dane, i z wdzięcznością przyjąć objawione prawdy, którymi się z nami dzielą.

Żyjący prorocy dzierżą klucze kapłaństwa niezbędne do prowadzenia Kościoła i udzielania obrzędów ewangelii w dzisiejszych czasach. Dodają swoje świadectwo o Chrystusie do świadectw wypowiadanych przez proroków z przeszłości. Pomagają nam dostrzec, w jaki sposób prawdy ewangelii odnoszą się do naszej obecnej sytuacji. Otrzymują nowe objawienie dla Kościoła, dostosowujące poprzednie wskazówki do obecnej sytuacji zgodnie z nakazem Pana. Czasami ich nauki wypierają nauki dawnych proroków. Najczęściej ich słowa wzmacniają nauki z pism świętych i słowa dawnych proroków.

Dowiedz się więcej

Russell M. Nelson, „Objawienie dla Kościoła, objawienie dla nas”, Liahona, maj 2018, str. 93–96
Neil L. Andersen, „Prorok Boga”, Liahona, maj 2018, str. 24–27