Ew. Łukasza 11:1–13

„Panie, naucz nas modlić się”

Po usłyszeniu, jak Jezus się modli, „ktoś z jego uczniów rzekł do niego: Panie, naucz nas modlić się” (Ew. Łukasza 11:1). Jezus odpowiedział, przekazując wnikliwe nauki odnośnie do tego, co może pomóc nam wzmocnić naszą relację z Ojcem Niebieskim poprzez modlitwę. Ta lekcja może pomóc ci nadać twoim modlitwom większe znaczenie.

Przygotowanie uczniów: Poproś uczniów, by zastanowili się nad tym, co zrobili, by ich modlitwy nabrały większego znaczenia.

Przykładowe ćwiczenia

Pan naucza o modlitwie

Możesz narysować na tablicy poziomą linię. Po jednej stronie zapisz słowa Modlitwa jest czymś łatwym, a po drugiej Modlitwa jest czymś trudnym. Poproś uczniów, by podeszli do tablicy i zapisali przy linii podziału słowo lub sformułowanie, które opisuje, dlaczego modlitwa może być uznawana za coś łatwego lub coś trudnego. Zwróć uwagę na odpowiedzi uczniów. Uwzględnij podczas lekcji czas, by odpowiedzieć na ich pytania lub obawy.

Zastanów się nad odpowiedziami na poniższe dwa pytania:

• Dlaczego modlitwa jest czymś łatwym?

• Dlaczego modlitwa jest czymś trudnym?

Modlitwa może być czymś łatwym i prostym, ale też czymś głębokim i rozwijającym. Gdy będziesz poznawać więcej nauk Zbawiciela dotyczących modlitwy, staraj się uzyskać objawienie co do sposobu, w jaki możesz nadać swoim modlitwom większe znaczenie.Przeczytaj Ew. Łukasza 11:1 i wyszukaj prośbę, z którą zwrócił się do Zbawiciela jeden z Jego uczniów.

Odpowiedź Jezusa znamy dziś jako Modlitwę Pańską. Jezus wygłosił tę modlitwę również podczas Kazania na górze (zob. Ew. Mateusza 6:9–13). Niektórzy odnieśli wrażenie, że tę modlitwę należy zapamiętać i powtarzać. Jednak, jak nauczał Prezydent Russell M. Nelson, „Modlitwa Pańska jest wzorem do naśladowania, a nie fragmentem do nauczenia na pamięć i ciągłego powtarzania” („Lekcje z Modlitwy Pańskiej”, Ensign lub Liahona, maj 2009 , str. 46). Po tym, jak Jezus wygłosił Modlitwę Pańską jako przykład tego, jak się modlić, udzielił On innych natchnionych nauk dotyczących modlenia się.

Dowiedz się więcej o modlitwie

Aby odkryć prawdy, które mogą ci się przydać, przeczytaj poniższe pytania, wybierz jedno, dotyczące kwestii, o których chciałbyś się dowiedzieć więcej, a następnie przeczytaj towarzyszące mu fragmenty pism świętych.

• Czego możemy się nauczyć z przykładu modlitwy danego przez Zbawiciela? ( Ew. Łukasza 11:2–4 ; Ew. Mateusza 6:9–13)

• Co Zbawiciel obiecał w kwestii modlitwy? ( Ew. Łukasza 11:9–13 ; zob. także Tłumaczenie Józefa Smitha, Ew, Łukasza 11:14)

• Przed czym przestrzegał nas Zbawiciel odnośnie do modlitwy? ( Ew. Mateusza 6:7–8)

Możesz poprosić uczniów o udzielenie odpowiedzi na poniższe pytania w dziennikach do studiowania lub o omówienie ich na forum klasy.

• Jakiej prawdy dowiedziałeś się na temat modlitwy z tych wersetów?

• Jakie doświadczenia miałeś w związku z tą prawdą?

• Czego uczysz się z tych wersetów o twoim Ojcu Niebieskim?

Poproś, aby kilkoro ochotników podzieliło się swoimi odpowiedziami. Możesz zapisać na tablicy prawdy, które wymienią uczniowie.

Zastanów się, które z poniższych trzech ćwiczeń mogłoby najlepiej zaspokoić potrzeby uczniów. Możesz zadać jedno ćwiczenie całej grupie; możesz też wyeksponować te ćwiczenia, aby dać uczniom wybór, które ćwiczenie chcą wykonać.

Ewentualnie możesz utworzyć w sali lekcyjnej stacje do nauki, przy których uczniowie będą wykonywać podane ćwiczenia. Poproś uczniów, by studiowali przy każdej stacji indywidualnie lub w małych grupach, a następnie opowiedzieli grupie zajęciowej o tym, czego się dowiedzą.

Pogłębianie wiedzy

Ćwiczenie A: Czego możemy się nauczyć z przykładu modlitwy Zbawiciela? ( Ew. Łukasza 11:2–4)

Przeczytaj poniższe sformułowania, którymi posłużył się Zbawiciel w modlitwie, a następnie wybierz dwa, nad którymi chciałbyś się zastanowić.

• „Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię twoje” ( Ew. Łukasza 11:2).

• „Przyjdź Królestwo twoje” ( Ew. Łukasza 11:2).

• „Bądź wola twoja, jak w niebie, tak i na ziemi” ( Ew. Łukasza 11:3).

• „Chleba naszego powszedniego daj nam na każdy dzień” ( Ew. Łukasza 11:3).

• „I odpuść nam grzechy nasze, albowiem i my odpuszczamy każdemu winowajcy swemu” ( Ew. Łukasza 11:4).

• „I nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego” (Tłumaczenie Józefa Smitha, Ew. Mateusza 6:14 [zob. także Ew. Łukasza 11:4]).

Mając na uwadze wybrane dwa sformułowania, zastanów się nad odpowiedziami na poniższe pytania:

• Jak podsumowałbyś znaczenie tych sformułowań?

• Kiedy zdarzyło ci się modlić o coś podobnego do tego, o co modlił się Zbawiciel? Jak to na ciebie wpłynęło?

• Jak sądzisz, dlaczego naśladowanie wzorca modlitwy, jaki pokazał nam Zbawiciel, może być przydatne?

Jeśli wybrałeś to ćwiczenie, zapisz w swoim dzienniku do studiowania jeden sposób, w jaki chciałbyś naśladować przykład Zbawiciela w swoich modlitwach.

Ćwiczenie B: Co Zbawiciel obiecał odnośnie do modlitwy? ( Ew. Łukasza 11:9–13)

Jak zapisano w Ew. Łukasza 11:9 , Pan obiecał: „Proście, a będzie wam dane, szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam”.

Zanim zadasz poniższe pytania, możesz poprosić trzech uczniów o pokazanie, jak wygląda proszenie, poszukiwanie i kołatanie.

• W jaki sposób proszenie, poszukiwanie i kołatanie są do siebie podobne? Czym się różnią od siebie?

• W jaki sposób te słowa pomagają ci zrozumieć, jak nadać swoim modlitwom większe znaczenie?

Jezus porównał pragnienie śmiertelnego ojca, by obdarowywać swoje dzieci, do pragnienia Ojca Niebieskiego, by obdarowywać nas. Zgodnie z Tłumaczeniem Józefa Smitha Jezus nauczał, że skoro niedoskonały, śmiertelny ojciec „[umie] dobre dary dawać dzieciom swoim, o ileż bardziej Ojciec niebieski da Ducha Świętego tym, którzy go proszą” ( Ew. Łukasza 11:13). Ważne jest, aby pamiętać, że Ojciec Niebieski odpowiada na modlitwy w Swoim czasie i na Swój własny sposób.

• Jak sądzisz, jakie dary Ojciec Niebieski chce dawać tym, którzy ich szukają i o nie proszą? Jak sądzisz, co On chce dać tobie?

Jeśli wybrałeś to ćwiczenie, napisz w swoim dzienniku do studiowania o sytuacji, w której czułeś, że otrzymałeś odpowiedź na swoje modlitwy, lub opisz to, co zamierzasz zrobić, by zabiegać o odpowiedzi na swoją modlitwę.

Napisz też o tym, jak może wzrastać znaczenie twoich modlitw, gdy wiesz, że Bóg na nie odpowiada.

Ćwiczenie C: Przed czym przestrzegał nas Zbawiciel odnośnie do modlitwy? ( Ew. Mateusza 6:7–8)

Podczas Kazania na górze Jezus nauczał, że nie powinniśmy być „wielomówni” ( Ew. Mateusza 6:7). W tym kontekście wielomówny oznacza „gadatliwy” — skłonny do pozbawionych znaczenia powtórzeń. Wielomówne modlenie się oznacza powtarzanie w kółko tej samej modlitwy lub słów bez namysłu. Jeśli jesteśmy w naszych prośbach szczerzy, to nasze modlitwy, choćby i powtarzalne, nie będą miały cech wielomówności.

• W jaki sposób unikanie wielomówności w naszych modlitwach może pomóc nam zbliżyć się do Pana?

• Co możesz zrobić, aby unikać w modlitwie wielomówności?

Pomyśl o przykładach własnych modlitw, które były szczere i przemyślane.

• W jaki sposób takie modlitwy na ciebie wpływają?

Jeśli wybrałeś to ćwiczenie, zapisz w dzienniku do studiowania jeden sposób, w jaki chciałbyś naśladować przykład Zbawiciela w kwestii unikania w swoich modlitwach „wielomówności”.

Poproś, aby ochotnicy podzielili się tym, czego dziś się nauczyli lub co chcą robić, by nadać swoim modlitwom większe znaczenie. Możesz złożyć świadectwo o tym, jak ważna jest znacząca modlitwa dla zbudowania silnej relacji z Ojcem Niebieskim.

Komentarz i tło historyczne

Jakie znasz przykłady pełnej znaczenia modlitwy?

W filmie „How God Talks to Us Today” [Jak Bóg przemawia do nas dziś] (1:46) kobieta opisuje, w jaki sposób Pan odpowiada na jej modlitwy.

W filmie „Principles of Peace: Prayer” [Zasady pokoju: modlitwa] (2:49) cyfrowy rzeźbiarz pracujący w branży zabawkarskiej opowiada o swoich przeżyciach związanych z modleniem się za swoją córkę, która przyszła na świat z problemami zdrowotnymi.

Co, jeśli mam wrażenie, jakby moje modlitwy nie były wysłuchiwane?

Starszy J. Devn Cornish z Kworum Siedemdziesiątych nauczał:

Czasami wydaje nam się, że nie otrzymujemy odpowiedzi na nasze szczere i żarliwe modlitwy. Pamiętanie, że Pan odpowiada w Swoim własnym czasie i na Swój własny sposób, tak by nas jak najlepiej pobłogosławić, wymaga wiary. Po chwili refleksji często zdajemy sobie sprawę z tego, że sami już bardzo dobrze wiemy, co powinniśmy uczynić.

Proszę, nie zniechęcajcie się, jeśli od razu nie zobaczycie rezultatów. Podobnie jak w przypadku nauki obcego języka, wymaga to znacznej ilości ćwiczeń i wysiłku. Proszę, bądźcie jednak świadomi tego, że jesteście w stanie nauczyć się języka Ducha, a kiedy już to uczynicie, da wam to wielką wiarę i moc w prawości.

(J. Devn Cornish, „Przywilej modlitwy”, Ensign lub Liahona, listopad 2011, str. 103)

Co, jeśli nie czuję się godny, by się modlić?

Starszy J. Devn Cornish z Kworum Siedemdziesiątych nauczał:

Istnieje ryzyko, że dana osoba może nie czuć się wystarczająco dobrze, by się modlić. Koncepcja ta pochodzi od złego ducha, który poucza nas, byśmy się nie modlili (zob. II Ks. Nefiego 32:8). Uważanie siebie samego za zbyt grzesznego, by się modlić, jest tak samo tragiczne jak to, kiedy bardzo chora osoba uważa, że jest zbyt chora, by udać się do lekarza!

(J. Devn Cornish, „Przywilej modlitwy”, Ensign lub Liahona, listopad 2011, str. 103)

Dodatkowe ćwiczenia

Czego jeszcze można się nauczyć z Modlitwy Pańskiej?

Modlitwa Pańska dostarcza nam wielu spostrzeżeń dotyczących pełnych znaczenia modlitw. Oba z podanych niżej przemówień zawierają nauki dotyczące konkretnych części Modlitwy Pańskiej. Możesz posłużyć się dowolnymi częściami tych przemówień zamiast części lekcji zatytułowanej „Dowiedz się więcej o modlitwie”.

Russell M. Nelson, „Lekcje z Modlitwy Pańskiej”, Ensign lub Liahona, maj 2009, str. 46–49;

J. Devn Cornish, „Przywilej modlitwy”, Ensign lub Liahona, listopad 2011, str. 101–103