ลูกา 7:36–50

“เพราะนางรักมาก”

พระเยซูเสวยพระกระยาหารค่ำในบ้านของคนฟาริสีชื่อซีโมน สตรีที่ซีโมนเห็นว่าเป็น “คนบาป” เข้ามา “[ล้างพระบาท พระผู้ช่วยให้รอดด้วย] น้ำตา” ใช้ผมเช็ดและ “จูบพระบาทของพระองค์แล้วเอาน้ำมันชโลม” (ลูกา 7:37–39) เพื่อตอบความคิดของซีโมน พระผู้ช่วยให้รอดทรงแบ่งปันอุปมาเกี่ยวกับการให้อภัยและความรัก บทเรียนนี้มีเจตนาจะช่วยให้ท่านใช้ศรัทธาในพระเยซูคริสต์และกลับใจจากบาป

การไตร่ตรองเชื้อเชิญให้นักเรียนไตร่ตรองสิ่งที่กำลังเรียนรู้ การไตร่ตรองหมายถึงการคิดทบทวนอย่างลึกซึ้งและเสริมด้วยการสวดอ้อนวอน เมื่อนักเรียนฝึกไตร่ตรอง บ่อยครั้งพระวิญญาณจะทรงเปิดเผยความจริงต่อพวกเขาและสอนให้พวกเขารู้ว่าจะเป็นเหมือนพระเยซูคริสต์มากขึ้นได้อย่างไร

การเตรียมของนักเรียน: เชื้อเชิญให้นักเรียนอ่าน ลูกา 7:36–50 และเตรียมมาแบ่งปันคำตอบของคำถามต่อไปนี้ใน จงตามเรามา—สำหรับบุคคลและครอบครัว: พันธสัญญาใหม่ 2023: “ไตร่ตรองว่าท่านเหมือนหญิงที่บรรยายไว้ใน ลูกา 7:36–50 อย่างไร ท่านเคยประสบความอ่อนโยนและพระเมตตาที่พระผู้ช่วยให้รอดทรงแสดงต่อหญิงนั้นเมื่อใด? ท่านเรียนรู้อะไรจากแบบอย่างศรัทธา ความรัก และความนอบน้อมถ่อมตนของเธอ?” (“27 กุมภาพันธ์–5 มีนาคม มัทธิว 8; มาระโก 2–4; ลูกา 7: ‘ความเชื่อของเธอทำให้เธอรอด’”)

กิจกรรมการเรียนรู้ที่อาจทำได้

ทิศทางที่เรากำลังไป

แสดงภาพประกอบต่อไปนี้และคำถามประกอบภาพ

• ท่านสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับคนในแผนภาพนี้?

• ระยะห่างจากพระผู้ช่วยให้รอดและทิศทางที่พวกเขาหันไปบอกอะไรได้บ้างเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของพวกเขากับพระองค์?

คิดสักครู่ว่าท่านจะวางตัวท่านเองไว้ตรงไหนบนแผนภาพนี้และจะหันหน้าไปทางไหนเอ็ลเดอร์แลร์รีย์ อาร์. ลอว์เร็นซ์ อธิบายไว้เมื่อครั้งเป็นสมาชิกแห่งสาวกเจ็ดสิบดังนี้:

พระบิดาบนสวรรค์ทรงทราบศักยภาพแห่งสวรรค์ของเรา พระองค์ทรงชื่นชมยินดีทุกครั้งที่เราก้าวไปข้างหน้า สำหรับพระองค์ ทิศทางของเราสำคัญกว่าความเร็วของเราเสมอ

(แลร์รีย์ อาร์. ลอว์เร็นซ์, “ข้าพเจ้ายังขาดอะไรอีกบ้าง?,” เลียโฮนา, พ.ย. 2015, 35)

• ท่านคิดว่าเหตุใดทิศทางทางวิญญาณที่เราหันไปจึงสำคัญกว่าความเร็วของเรา?

พระเจ้าทรงรู้สึกปีติอย่างยิ่งเมื่อเราพยายามกลับใจ (ดู ลูกา 15:7 ; หลักคำสอนและพันธสัญญา 18:13) ด้านหนึ่งที่จะพูดถึงการกลับใจคือการหันหลังให้บาปและหันหน้าเข้าหาพระผู้เป็นเจ้า (ดูคู่มือพระคัมภีร์, “ กลับใจ (การ),” scriptures.ChurchofJesusChrist.org) ขณะศึกษา ให้เอาใจใส่การกระตุ้นเตือนของพระวิญญาณที่จะช่วยให้ท่านหันหลังให้บาปและหันหน้าเข้าหาพระผู้ช่วยให้รอดได้

พระเยซูเสวยพระกระยาหารในบ้านของซีโมนคนฟาริสี

เชื้อเชิญให้นักเรียนคิดคำตอบของคำถามที่ขอให้พวกเขาไตร่ตรองอันเป็นส่วนหนึ่งของกิจกรรมการเตรียมของนักเรียน

ลูกา 7 ประกอบด้วยเรื่องราวของพระเยซูเสวยพระกระยาหารในบ้านของคนฟาริสีชื่อซีโมน ขณะพระเยซูประทับอยู่กับซีโมน หญิงคนหนึ่งมาหาพระองค์ หญิงคนนี้เป็นคนบาป (ดู ลูกา 7:37, 39)

อ่าน ลูกา 7:36–39 โดยมองหาสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อหญิงคนนี้เข้าไปหาพระเยซูระหว่างเสวย

• ท่านสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับซีโมน? เกี่ยวกับหญิงคนนี้?

พระเยซูทรงทราบความคิดของซีโมนและทรงเล่าอุปมา อ่าน ลูกา 7:40–43 โดยมองหาสิ่งที่พระผู้ช่วยให้รอดทรงสอนซีโมนผ่านอุปมานี้ อาจเป็นประโยชน์ถ้ารู้ว่าหนึ่งเดนาริอันเป็นจำนวนเงินที่จ้างคนงานให้ทำงานหนึ่งวัน (ดู ข้อ 41, เชิงอรรถ ก)

• อุปมานี้อาจจะช่วยให้ซีโมนเข้าใจอะไรในเรื่องที่ว่าตัวเขาต้องให้อภัย?

ในช่วงสมัยของพระผู้ช่วยให้รอด เป็นธรรมเนียมที่เจ้าบ้านจะให้เกียรติแขกผู้มีเกียรติโดยแสดงน้ำใจ เช่น ทักทายด้วยการจูบ ให้น้ำล้างเท้า และเจิมน้ำมันที่ศีรษะพวกเขา (ดูเจมส์ อี. ทัลเมจ, Jesus the Christ[1916], 261) ตามที่บันทึกไว้ใน ลูกา 7:44–46 พระผู้ช่วยให้รอดทรงชี้ให้เห็นว่าซีโมนไม่ได้แสดงความเอื้อเฟื้อเหล่านี้ต่อพระเยซู ในขณะที่หญิงดังกล่าวพยายามอย่างหนักเพื่อแสดงความรักและความสำนึกคุณต่อพระองค์

• ท่านคิดว่าหญิงคนนี้เข้าใจอะไรเกี่ยวกับพระเยซูที่ซีโมนอาจไม่เข้าใจ?

• ท่านเห็นหลักฐานอะไรยืนยันว่าหญิงคนนี้กลับใจแล้ว หรือหันหลังให้บาปและหันเข้าหาพระผู้ช่วยให้รอด?

อ่าน ลูกา 7:47–50 โดยดูว่าเหตุใดพระเจ้าทรงให้อภัยบาปของเธอ

• ท่านมีความคิดอะไรหรือความรู้สึกอย่างไรเกี่ยวกับพระผู้ช่วยให้รอดเมื่อศึกษาเรื่องนี้?

• ท่านเรียนรู้ความจริงอะไรบ้างจากเรื่องนี้?

นักเรียนอาจระบุความจริงหลายอย่างจากเรื่องนี้ รวมถึงความจริงต่อไปนี้: เมื่อเราได้รับการอภัยบาป ความรักที่เรามีต่อพระผู้ช่วยให้รอดจะลึกซึ้งขึ้นเมื่อเราใช้ศรัทธาในพระเยซูคริสต์และกลับใจจากบาป เราจะได้รับการให้อภัยจากพระองค์

เอ็ลเดอร์เดล จี. เรนลันด์แห่งโควรัมอัครสาวกสิบสองแบ่งปันคำสอนเกี่ยวกับเรื่องที่บันทึกไว้ใน ลูกา 7 ดูวีดิทัศน์ “That I Might Draw All Men unto Me” (13:39) ตั้งแต่รหัสเวลา 4:22 ถึง 5:03 หรืออ่านข้อความต่อไปนี้

//media.ldscdn.org/webvtt/general-conference/april-2016-general-conference/2016-04-1070-dale-g-renlund-eng.vtt

ยิ่งเราใกล้ชิดพระเยซูคริสต์ในความคิดและเจตนาของใจเรามากเท่าใด เราจะยิ่งซาบซึ้งในความทุกขเวทนาที่ไร้ความผิดของพระองค์ เราจะยิ่งสำนึกในพระคุณและการให้อภัย และเราจะยิ่งต้องการกลับใจและเป็นเหมือนพระองค์ ระยะห่างระหว่างเรากับพระบิดาบนสวรรค์และพระเยซูคริสต์สำคัญ แต่ทิศทางที่เรามุ่งหน้าไปสำคัญยิ่งกว่า พระผู้เป็นเจ้าพอพระทัยคนบาปที่กลับใจผู้พยายามเข้าใกล้พระองค์มากกว่าคนที่อ้างว่าตนชอบธรรม และชอบจับผิดเหมือนพวกฟาริสีและพวกธรรมาจารย์ในสมัยโบราณผู้ไม่รู้ตัวว่าตนเองต้องกลับใจอย่างยิ่ง

(ดู เดล จี. เรนลันด์, “เพื่อเราจะดึงมนุษย์ทั้งปวงมาหาเรา,” เลียโฮนา, พ.ค. 2016, 40)

• คำพูดหรือวลีใดในข้อความนี้เพิ่มความเข้าใจของท่านในสิ่งที่ท่านเพิ่งศึกษาใน ลูกา 7?

• ประสบการณ์ใดเคยช่วยให้ท่านรู้สึกรักและซาบซึ้งมากขึ้นต่อพระผู้ช่วยให้รอดและพระเมตตาที่ทรงมอบให้?

เพื่อยกตัวอย่างยุคปัจจุบันของคนที่เคยมีประสบการณ์กับพระผู้ช่วยให้รอดคล้ายกับหญิงใน ลูกา 7 ท่านอาจดู “His Grace—Am I Beyond Saving?” (6:25) ที่ ChurchofJesusChrist.org ท่านจะต้องดูวีดิทัศน์ล่วงหน้า เพื่อตัดสินใจว่าเนื้อหาและหัวข้อที่สนทนาในวีดิทัศน์นี้จะเหมาะกับนักเรียนหรือไม่

วางแผน

ให้เวลานักเรียนตอบคำถามต่อไปนี้ในสมุดบันทึกการศึกษาของพวกเขา

จำไว้ว่าการกลับใจไม่ใช่เหตุการณ์หรือมีไว้สำหรับบาปร้ายแรงเท่านั้น การกลับใจเป็นกระบวนการและเราจะกลับใจทุกครั้งที่พยายามเข้าใกล้พระเจ้ามากขึ้นและหันหลังให้ความชั่วร้าย

ดูภาพพระผู้ช่วยให้รอดและแผนภาพรูปคนอีกครั้ง นึกถึงความสัมพันธ์ของท่านกับพระเยซูคริสต์และทิศทางที่ท่านกำลังไป วางแผนทำให้ความรักที่มีต่อพระผู้ช่วยให้รอดลึกซึ้งยิ่งขึ้นโดยกลับใจทุกวัน ทำแบบฝึกหัดต่อไปนี้ลงในแผ่นกระดาษเพื่อท่านจะเก็บไว้กับตัวท่านเองได้ ท่านอาจมีโอกาสติดตามประสบการณ์นี้ในบทเรียนครั้งต่อไป

บทเรียน “ประเมินการเรียนรู้ของท่าน” ที่ต่อจากบทเรียนเกี่ยวกับ มัทธิว 8–13; มาระโก 2–5; และลูกา 7, 9, 11 จะพูดถึงแผนนี้และเชิญชวนให้นักเรียนใคร่ครวญความก้าวหน้าของตน

• สิ่งหนึ่งที่ท่านต้องหยุดทำเพื่อมาใกล้พระผู้ช่วยให้รอดมากขึ้นคืออะไร? ท่านจะหยุดอย่างไร?

• สิ่งหนึ่งที่ท่านต้องเริ่มทำเพื่อมาใกล้พระผู้ช่วยให้รอดมากขึ้นคืออะไร? ท่านจะเริ่มอย่างไร?

บทวิจารณ์และข้อมูลภูมิหลัง

ในเรื่องนี้ฉันคล้ายใครมากที่สุด: ซีโมนหรือหญิงคนนั้น?

ประธานดีเทอร์ เอฟ. อุคท์ดอร์ฟ กล่าวเมื่อครั้งอยู่ในฝ่ายประธานสูงสุดว่า:

ในสองคนนี้เราเหมือนคนไหนมากที่สุด?

เราเหมือนซีโมนไหม? เรามั่นใจและสบายใจในการทำดีโดยวางใจในความชอบธรรมของเราเองหรือไม่? เราหงุดหงิดนิดหน่อยหรือไม่กับคนที่ไม่ดำเนินชีวิตตามมาตรฐานของเรา? เราเข้าร่วมการประชุมด้วยความเคยชิน โดยไม่ตั้งใจ หาวตลอดชั้นเรียนหลักคำสอนพระกิตติคุณ และบางทีก็ดูโทรศัพท์มือถือระหว่างพิธีศีลระลึกหรือไม่?

หรือเราเหมือนหญิงคนนี้ที่คิดว่าเธอสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างและสิ้นหวังเพราะบาป?

เรา รักมาก หรือไม่?

เราเข้าใจไหมว่าเราเป็นหนี้พระบิดาบนสวรรค์และทูลวิงวอนขอพระคุณของพระผู้เป็นเจ้าสุดจิตวิญญาณของเรา?

เมื่อคุกเข่าสวดอ้อนวอน เราทูลอวดความชอบธรรมของเราซ้ำไปมา หรือสารภาพความผิดของเรา วิงวอนขอพระเมตตาจากพระผู้เป็นเจ้า และหลั่งน้ำตาแห่งความสำนึกคุณต่อแผนอัศจรรย์แห่งการไถ่?

ความรอดไม่สามารถซื้อได้ด้วยเงินตราของการเชื่อฟัง แต่ซื้อด้วยพระโลหิตของพระบุตรของพระผู้เป็นเจ้า [ดู กิจการ 20:28 ]

(ดู ดีเทอร์ เอฟ. อุคท์ดอร์ฟ, “ของประทานแห่งพระคุณ,” เลียโฮนา, พ.ค. 2015, 109)

เหตุใดการกลับใจทุกวันจึงสำคัญ?

ประธานรัสเซลล์ เอ็ม. เนลสันอธิบายว่า:

ไม่มีสิ่งใดเป็นอิสระ มีเกียรติ หรือสำคัญต่อความก้าวหน้าของเรามากไปกว่าการมุ่งเน้นที่การกลับใจทุกวันอย่างสม่ำเสมอ การกลับใจไม่ใช่เหตุการณ์ แต่เป็นกระบวนการ เป็นกุญแจสู่ความสุขและจิตใจที่สงบ เมื่อร่วมกับศรัทธา การกลับใจจะเปิดประตูสู่พลังแห่งการชดใช้ของพระเยซูคริสต์

(รัสเซลล์ เอ็ม. เนลสัน, “เราสามารถทำให้ดีขึ้นและเป็นคนดีขึ้นได้” เลียโฮนา, พ.ค. 2019, 67)

กิจกรรมเสริมการเรียนรู้

ทางเลือกในการเตรียมของนักเรียนและการเริ่มต้นบทเรียน

ก่อนสอนบทเรียน ท่านอาจเชื้อเชิญให้นักเรียนนึกถึงความมีน้ำใจที่สุดที่ใครบางคนเคยมีให้พวกเขา เชื้อเชิญให้พวกเขาคิดว่าพวกเขารู้สึกอย่างไรต่อบุคคลนี้และทำอะไรเพื่อแสดงความสำนึกคุณ พวกเขาอาจขอให้สมาชิกในครอบครัวหรือเพื่อนๆ แบ่งปันประสบการณ์ด้วย นักเรียนอาจแบ่งปันประสบการณ์เหล่านี้ตอนต้นบทเรียนเพื่อช่วยให้พวกเขารู้สึกถึงความสำคัญของความจริงที่ว่า เมื่อเราได้รับการอภัยบาป ความรักที่เรามีต่อพระผู้ช่วยให้รอดจะลึกซึ้งขึ้น

พระคัมภีร์ทำให้นักเรียนเข้าใจลึกซึ้งยิ่งขึ้น

เพื่อช่วยให้นักเรียนเข้าใจความจริงได้ดีขึ้นว่า เมื่อเราได้รับการอภัยบาป ความรักที่เรามีต่อพระผู้ช่วยให้รอดจะลึกซึ้งขึ้น ท่านอาจขอให้พวกเขาศึกษาพระคัมภีร์บางข้อหรือทุกข้อต่อไปนี้: โรม 2:4 ; โรม 5:8 ; 1 ยอห์น 4:19 ; อีนัส 1:1–11 ; และ โมไซยาห์ 27:23–37