Hulpmiddelen
De weduwe in Zarfath
De weduwe in Zarfath, een van de armsten onder de armen, was eigenlijk heel zelfredzaam, ook al werd haar land door honger en droogte geteisterd. Zoals u zich misschien herinnert, had ze bijna geen voedsel meer. Ze was hout aan het sprokkelen voor haar laatste maaltijd. Dat lijkt wel het tegenovergestelde van zelfredzaamheid. Maar haar geestelijke wortels van zelfredzaamheid waren zo diep dat toen een profeet van God om haar laatste voedsel vroeg, ‘zij ging en deed overeenkomstig het woord van Elia’ (1 Koningen 17:15). In de Schriften staat wat er gebeurde toen ze haar laatste meel had gebruikt om de profeet te voeden: ‘Het meel in de pot raakte niet op en in de kruik ontbrak het niet aan olie’ (vers 16), ‘zo at zij, en hij, en haar gezin, vele dagen’ (vers 15). Haar voedsel raakte bijna op, maar dat gebeurde niet — niet omdat ze voldoende geld had, maar omdat ze voldoende geloof had. Als we het evangelie naleven en ons uiterste best doen om in ons eigen onderhoud te voorzien, zal de Heer ons geloof en harde werk belonen.
Terug naar pagina 43.