Rozdział 3.: Lekcja 3.

Ewangelia Jezusa Chrystusa

Ludzie mogą się zastanawiać

• Kim jest Jezus Chrystus? W jaki sposób może On pomóc mnie i mojej rodzinie?

• Co to znaczy mieć wiarę w Jezusa Chrystusa? W jaki sposób wiara w Niego może wnieść błogosławieństwa do mojego życia?

• Co to znaczy pokutować?

• W jaki sposób mogę czuć Boży pokój i wybaczenie po dokonaniu przeze mnie złych wyborów?

• Jaki jest cel chrztu?

• Co to jest dar Ducha Świętego?

• Co znaczy wytrwać do końca?

Ewangelia Jezusa Chrystusa to sposób, w jaki przychodzimy do Chrystusa. Jest ona tak prosta, że nawet dziecko może ją zrozumieć. Lekcja ta skupia się na ewangelii i doktrynie Chrystusa, w tym na: wierze w Jezusa Chrystusa, pokucie, chrzcie, darze Ducha Świętego i wytrwaniu do końca. Skupia się również na tym, w jaki sposób ewangelia wnosi błogosławieństwa do życia wszystkich dzieci Boga.

Słowo ewangelia oznacza dosłownie „dobra nowina”. Ewangelia Jezusa Chrystusa jest dobrą nowiną, ponieważ zawiera doktrynę — wieczną prawdę — że musimy przyjść do Niego i zostać zbawieni (zob. I Ks. Nefiego 15:14). Ewangelia uczy nas, jak wieść dobre, wartościowe życie. Dobra nowina ewangelii umożliwia nam odpuszczenie naszych grzechów, uświęcenie się i powrót do obecności Boga.

Ewangelia Chrystusa i doktryna Chrystusa — przemyślenia dotyczące nauczania

Ewangelia Jezusa Chrystusa zawiera całą doktrynę i wszystkie zasady, prawa, przykazania, obrzędy i przymierza niezbędne do naszego zbawienia i wywyższenia.

Przesłanie ewangelii głosi, że możemy mieć dostęp do zbawczej, odkupicielskiej mocy Jezusa Chrystusa. Zyskujemy ten dostęp poprzez wykazywanie się wiarą w Niego, pokutę, chrzest, otrzymanie daru Ducha Świętego i wytrwanie do końca (zob. Artykuły wiary 1:4).

To przesłanie znane jest również jako doktryna Chrystusa. Życie według tej doktryny to sposób na przyjście do Chrystusa i dostąpienie zbawienia (zob. I Ks. Nefiego 15:14). Księga Mormona z mocą głosi tę doktrynę (zob. II Ks. Nefiego 31; 32:1–6; III Nefi 11:31–40; 27:13–22). Twoim celem jest pomóc ludziom przyjść do Chrystusa, wspierając ich w przestrzeganiu Jego doktryny.

Zob. Przewodnik po pismach świętych: „Ewangelia”, „Doktryna Chrystusa”; Gospel Topics [Tematy ewangelii]: „Gospel” [Ewangelia].

Propozycje dotyczące nauczania

Niniejszy rozdział zawiera przykładowy zarys lekcji, który ułatwi ci przygotowanie się do nauczania. Zawiera również potencjalne pytania i działania, do których możesz zapraszać.

Przygotowując się do nauczania, w duchu modlitwy rozważ sytuację i potrzeby duchowe każdej osoby. Zdecyduj, co się najbardziej przyda tej osobie. Przygotuj się do wyjaśnienia określeń, których ludzie mogą nie rozumieć. Planuj lekcję w zależności od tego, ile czasu będziesz mieć. Pamiętaj, aby lekcje były krótkie.

Wybierz fragmenty pism świętych, z których będziesz korzystać podczas nauczania. Część „Podstawa doktrynalna” zawiera wiele przydatnych fragmentów pism świętych.

Zastanów się, które pytania zadać podczas nauczania. Zaplanuj, do czego zaprosisz każdą osobę, by zachęcić ją do działania.

Podkreśl obiecane przez Boga błogosławieństwa i złóż świadectwo o tym, czego uczysz.

Czego możesz nauczać ludzi w 15–25 minut

Wybierz do nauczania jedną lub kilka z podanych poniżej zasad. Podstawa doktrynalna każdej zasady znajduje się dalej w tekście.

Boska misja Jezusa Chrystusa

• Bóg posłał Swego Umiłowanego Syna, Jezusa Chrystusa, na ziemię, aby odkupił nas od grzechu i śmierci.

• Dzięki zadość czyniącej ofierze Jezusa możemy zostać oczyszczeni z naszych grzechów i być uświęceni, kiedy odpokutujemy.

• Po Swym Ukrzyżowaniu Jezus zmartwychwstał. Dzięki Jego Zmartwychwstaniu wszyscy po śmierci zmartwychwstaniemy. Oznacza to, że duch i ciało każdej osoby zostaną ponownie zjednoczone, a każdy z nas będzie żył na zawsze w udoskonalonym, zmartwychwstałym ciele.

Wiara w Jezusa Chrystusa

• Wiara jest pierwszą zasadą ewangelii Jezusa Chrystusa.

• Wiara w Jezusa Chrystusa oznacza ufność w to, że jest On Synem Boga, i zaufanie Jemu jako naszemu Zbawcy i Odkupicielowi.

• Wiara w Jezusa Chrystusa jest zasadą działania i mocy.

• Wzmacniamy naszą wiarę poprzez modlitwę, studiowanie pism świętych i przestrzeganie przykazań.

Pokuta

• Wiara w Jezusa Chrystusa prowadzi nas do pokuty. Pokuta to proces zwracania się ku Bogu i odwracania się od grzechu. Kiedy pokutujemy, nasze czyny, pragnienia i myśli zmieniają się na bardziej zgodne z wolą Boga.

• Gdy szczerze pokutujemy, Bóg nam wybacza. Wybaczenie jest możliwe, bo Jezus Chrystus zadośćuczynił za nasze grzechy.

• Kiedy pokutujemy, odczuwamy spokój wynikający z usunięcia naszej winy i smutku.

• Pokuta jest procesem trwającym całe życie. Bóg wita nas z powrotem za każdym razem, gdy pokutujemy. Nigdy z nas nie rezygnuje.

Chrzest — nasze pierwsze przymierze z Bogiem

• Poprzez chrzest rozpoczynamy związek z Bogiem oparty na przymierzu.

• Chrzest składa się z dwóch części: chrztu wodą i chrztu Duchem. Kiedy jesteśmy ochrzczeni i konfirmowani, jesteśmy oczyszczeni z naszych grzechów, co stanowi nowy początek w naszym życiu.

• Jesteśmy chrzczeni przez zanurzenie, bo taki przykład dał nam Jezus.

• Dzieci nie są chrzczone, dopóki nie osiągną wieku ośmiu lat. Dzieci, które umierają przed osiągnięciem tego wieku, są odkupione dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa.

• Co tydzień przyjmujemy sakrament na pamiątkę ofiary Jezusa i dla odnowienia naszych przymierzy z Bogiem.

Dar Ducha Świętego

• Duch Święty jest trzecim członkiem Boskiej Trójcy.

• Po chrzcie otrzymujemy dar Ducha Świętego w trakcie obrzędu zwanego konfirmacją.

• Gdy otrzymujemy dar Ducha Świętego, możemy cieszyć się Jego towarzystwem przez całe życie, o ile jesteśmy wierni Bogu.

• Duch Święty uświęca nas, prowadzi, pociesza i ułatwia nam poznanie prawdy.

Wytrwanie do końca

• Wytrwanie oznacza wykazywanie się wiarą w Chrystusa każdego dnia. Stale dotrzymujemy naszych przymierzy z Bogiem, pokutujemy, szukamy towarzystwa Ducha Świętego i przyjmujemy sakrament.

• Kiedy z wiarą staramy się podążać za Jezusem Chrystusem, Bóg obiecuje nam życie wieczne.

Ewangelia Jezusa Chrystusa stanowi błogosławieństwo dla wszystkich dzieci Boga

• Życie ewangelią pogłębia naszą radość, inspiruje nasze działanie i wzbogaca nasze związki z ludźmi.

• Szczęście może być najpewniej osiągnięte — zarówno indywidualnie, jak i z rodziną — kiedy żyjemy zgodnie z naukami Jezusa Chrystusa.

• Dzięki ewangelii Jezusa Chrystusa rodziny są błogosławione w tym życiu i mogą być zjednoczone na wieczność i żyć w obecności Boga.

Pytania, które możesz zadawać ludziom

Poniższe pytania to przykłady tego, o co możesz pytać ludzi. Pytania te mogą wywołać wartościową rozmowę i pozwolą ci zrozumieć potrzeby i punkt widzenia danej osoby.

• Co wiesz o Jezusie Chrystusie?

• Co dla ciebie znaczy mieć wiarę w Jezusa Chrystusa?

• Jakich zmian chcesz dokonać w swoim życiu?

• Jak rozumiesz pokutę?

• Jak rozumiesz chrzest? Co możesz zrobić, aby przygotowywać się do chrztu?

• W jaki sposób Duch Święty może pomóc ci w drodze powrotnej do obecności Boga?

• Z jakim wyzwaniem zmagasz się ty lub twoja rodzina? Czy możemy opowiedzieć ci o tym, na jakie sposoby ewangelia Jezusa Chrystusa może okazać się pomocna?

Do czego możesz zapraszać

• Czy poprosisz Boga w modlitwie, aby pomógł ci przekonać się, że to, czego nauczamy, jest prawdą? (Zob. „Wskazówki dotyczące nauczania. Modlitwa” w ostatniej części lekcji 1.).

• Czy przyjdziesz do kościoła w najbliższą niedzielę, aby dowiedzieć się więcej o tym, czego nauczamy?

• Czy przeczytasz Księgę Mormona i pomodlisz się, aby dowiedzieć, czy jest ona słowem Bożym? (Możesz zaproponować konkretne rozdziały lub wersety).

• Czy weźmiesz przykład z Jezusa Chrystusa i przyjmiesz chrzest? (Zob. „Zaproszenie do przyjęcia chrztu i konfirmacji” bezpośrednio przed lekcją 1.).

• Czy możemy umówić się na następne spotkanie?

Podstawa doktrynalna

Ten rozdział opisuje doktrynę i zawiera fragmenty pism świętych do przestudiowania przez ciebie, abyś wzbogacił swoją wiedzę i pogłębił świadectwo o ewangelii oraz aby łatwiej ci było nauczać.

Boska misja Jezusa Chrystusa

Ojciec Niebieski posłał na ziemię Swego Umiłowanego Syna, Jezusa Chrystusa, abyśmy wszyscy mogli doświadczyć radości w tym świecie i życia wiecznego w świecie, który nastanie. „I to jest ewangelia, dobra nowina […], że [Jezus Chrystus] przyszedł na świat […], aby poniósł grzechy świata i uświęcił świat, i oczyścił go z całej nieprawości; aby przez Niego mogli zostać zbawieni wszyscy” (Doktryna i Przymierza 76:40–42).

Jako śmiertelnicy wszyscy grzeszymy i wszyscy umieramy. Grzech i śmierć uniemożliwiłyby nam życie wieczne z Bogiem, gdybyśmy nie mieli Odkupiciela (zob. II Ks. Nefiego 9). Przed stworzeniem świata Ojciec Niebieski wybrał Jezusa Chrystusa, by nas odkupił. W akcie największej miłości Jezus przyszedł na ziemię i wypełnił tę boską misję. Umożliwił nam odkupienie z naszych grzechów i sprawił, że wszyscy zmartwychwstaniemy po śmierci.

Jezus wiódł bezgrzeszne życie. Pod koniec Swej doczesnej posługi wziął na siebie nasze grzechy poprzez cierpienie w Getsemane i ukrzyżowanie (zob. I Ks. Nefiego 11:33). Cierpienie Jezusa było tak wielkie, że „[drżał] z bólu i [krwawił] ze wszystkich porów” (Doktryna i Przymierza 19:18). Po Swoim Ukrzyżowaniu Jezus zmartwychwstał — odniósł zwycięstwo nad śmiercią. Te wszystkie wydarzenia razem nazywamy Zadośćuczynieniem Jezusa Chrystusa.

Nasze grzechy czynią nas duchowo nieczystymi, a „nic nieczystego nie może przebywać z Bogiem” (I Ks. Nefiego 10:21). Ponadto prawo sprawiedliwości domaga się poniesienia konsekwencji naszych grzechów.

Zadość czyniąca ofiara Jezusa umożliwia nam — kiedy pokutujemy — oczyszczenie z grzechu i uświęcenie. Zapewnia również sposób na zaspokojenie wymagań sprawiedliwości (zob. Ks. Almy 42:15, 23–24). Zbawiciel powiedział: „Cierpiałem je za wszystkich, aby nie musieli cierpieć, jeżeli odpokutują; ale jeżeli nie odpokutują, cierpieć muszą, jako ja sam cierpiałem” (Doktryna i Przymierza 19:16–17). Gdyby nie było Jezusa Chrystusa, grzech położyłby kres wszelkiej nadziei na przyszłe życie z Ojcem Niebieskim.

Ofiarując siebie za nas, Jezus nie pozbawił nas naszej osobistej odpowiedzialności. Musimy mieć wiarę w Niego, pokutować i starać się przestrzegać przykazań. Kiedy pokutujemy, Jezus w naszym imieniu domaga się u Ojca Swego prawa do miłosierdzia (zob. Ks. Moroniego 7:27–28). Dzięki temu wstawiennictwu Zbawiciela Ojciec Niebieski wybacza nam, uwalniając nas od ciężaru i winy naszych grzechów (zob. Ks. Mosjasza 15:7–9). Jesteśmy oczyszczeni duchowo i ostatecznie możemy być przyjęci do Bożej obecności.

Boską misją Jezusa było również zbawienie nas od śmierci. Dzięki Zmartwychwstaniu Jezusa wszyscy zmartwychwstaniemy po śmierci. Oznacza to, że duch i ciało każdej osoby zostaną ponownie zjednoczone, a każdy z nas będzie żył na zawsze w udoskonalonym, zmartwychwstałym ciele. Gdyby nie było Jezusa Chrystusa, śmierć położyłaby kres wszelkiej nadziei na przyszłe życie z Ojcem Niebieskim.

Studiowanie pism świętych

Bóg posłał Swego Syna

• Ks. Almy 11:40

• Ew. Jana 3:16–17

Zbawienie poprzez Jezusa Chrystusa

• II Ks. Nefiego 2:6–8; 9:21–24

• Ks. Almy 34:8–9, 14–16

• Ks. Moroniego 7:27–28

• Doktryna i Przymierza 45:3–5

• I List do Koryntian 15:20–22

Dowiedz się więcej o tej zasadzie

• „Żyjący Chrystus”

• Przewodnik po pismach świętych: „Jezus Chrystus”

• Gospel Topics [Tematy ewangelii]: „Jesus Christ” [Jezus Chrystus]

Wiara w Jezusa Chrystusa

Pierwszą zasadą ewangelii jest wiara w Pana Jezusa Chrystusa. Wiara jest podstawą wszystkich pozostałych zasad ewangelii.

Wiara w Jezusa Chrystusa oznacza przeświadczenie, że jest On Jednorodzonym Synem Boga. Oznacza zaufanie Mu jako naszemu Zbawicielowi i Odkupicielowi — że stanowi On jedyną ścieżkę powrotu do obecności Boga (zob. Dzieje Apostolskie 4:10–12; Ks. Mosjasza 3:17; 4:6–8). Jesteśmy zachęcani do okazywania „[niewzruszonej wiary] w Niego, ufając w pełni zasługom Tego, który ma moc zbawienia” (II Ks. Nefiego 31:19).

Wiara w Jezusa Chrystusa oznacza przekonanie, że cierpiał On za nasze grzechy w Swej zadość czyniącej ofierze. Dzięki Jego ofierze możemy zostać oczyszczeni i odkupieni, kiedy pokutujemy. To oczyszczenie pozwala nam odnaleźć spokój i nadzieję w tym życiu. Dzięki temu oczyszczeniu możemy też zaznać pełni radości po śmierci.

Wiara w Jezusa Chrystusa oznacza ufność, że dzięki Niemu wszyscy zmartwychwstaniemy po śmierci. Ta wiara może być naszym źródłem wsparcia i pocieszenia, gdy utracimy kogoś bliskiego. Smutek śmierci może być rozproszony obietnicą Zmartwychwstania.

Wiara w Jezusa Chrystusa oznacza wiarę i ufność, że wziął On na siebie nasze udręki i ułomności (zob. Ks. Izajasza 53:3–5). Dzięki Swemu doświadczeniu Jezus wie, jak miłosiernie wspierać nas w życiowych wyzwaniach (zob. Ks. Almy 7:11–12; Doktryna i Przymierza 122:8). Kiedy wykazujemy się wiarą, On pomaga nam dążyć naprzód pośród trudności.

Poprzez naszą wiarę w Niego Jezus może uzdrowić nas fizycznie i duchowo. On zawsze jest gotowy, aby nam pomóc, jeśli pamiętamy o Jego prośbie: „Zwracajcie się do mnie w każdej myśli, nie wątpcie, nie trwóżcie się” (Doktryna i Przymierza 6:36).

Zasada działania i mocy

Wiara w Jezusa Chrystusa prowadzi do działania. Okazujemy naszą wiarę, codziennie przestrzegając przykazań i czyniąc dobro. Pokutujemy za nasze grzechy. Jesteśmy lojalni wobec Jezusa. Staramy się stawać bardziej podobni do Niego.

Kiedy wykazujemy się wiarą, możemy doświadczyć mocy Jezusa w naszym codziennym życiu. On zwiększy efekt naszych własnych wysiłków. On pomoże nam wzrastać i opierać się pokusom.

Wzmacnianie naszej wiary

Prorok Alma nauczał, że budowanie wiary może zacząć się od prostego „pragnienia wiary” (Ks. Almy 32:27). Następnie, aby nasza wiara w Jezusa Chrystusa wzrastała, musimy pielęgnować ją, poznając Jego słowa, stosując Jego nauki i przestrzegając Jego przykazań. Alma nauczał, że kiedy cierpliwie i pilnie pielęgnujemy słowo Boże w naszych sercach, „zakorzeni się [ono] […] [i stanie się jak] drzewo wyrastające ku żywotowi wiecznemu”, wzmacniając tym samym naszą wiarę (Ks. Almy 32:41, zob. wersety 26–43).

Studiowanie pism świętych

Wiara, moc i zbawienie

• I Ks. Nefiego 7:12

• II Ks. Nefiego 9:23; 25:23

• Ks. Moroniego 7:33–34; 10:7

Doktryna wiary

• Ks. Almy 32

• List do Efezjan 2:8

Przykłady wiary

• Ks. Etera 12

• List do Hebrajczyków 11

Uczynki i posłuszeństwo

• I Ks. Nefiego 3:7

• Doktryna i Przymierza 130:20–21

• List Jakuba 2:17–26

Wiara, która skłania do pokuty

• Ks. Almy 34

Dowiedz się więcej o tej zasadzie

• Przewodnik po pismach świętych: „Jezus Chrystus”, „Zadośćuczynić, Zadośćuczynienie”, „Wiara”

• Bible Dictionary [Słownik Biblijny]: „Faith” [Wiara]

• Gospel Topics [Tematy ewangelii]: „Jesus Christ” [Jezus Chrystus], „Atonement of Jesus Christ” [Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa], „Faith in Jesus Christ” [Wiara w Jezusa Chrystusa]

Pokuta

Co to jest pokuta?

Pokuta jest drugą zasadą ewangelii. Wiara w Jezusa Chrystusa i nasza miłość do Niego prowadzą nas do pokuty (zob. Ks. Helamana 14:13). Pokuta to proces zwracania się ku Bogu i odwracania się od grzechu. Kiedy pokutujemy, nasze czyny, pragnienia i myśli zmieniają się na bardziej zgodne z wolą Boga. Przebaczenie grzechu jest możliwe dzięki Jezusowi Chrystusowi i Jego zadość czyniącej ofierze.

Pokuta to coś więcej niż wykazywanie się silną wolą, by zmienić zachowanie czy przezwyciężyć słabość. Pokuta to szczere zwrócenie się do Chrystusa, który daje nam moc doświadczania „wielkiej przemiany” w naszych sercach (Ks. Almy 5:12–14). Kiedy doświadczamy tej przemiany serca, odradzamy się duchowo (zob. Ks. Mosjasza 27:24–26).

Poprzez pokutę kształtujemy nowe spojrzenie na Boga, siebie i świat. Na nowo odczuwamy Bożą miłość do nas jako Jego dzieci, a także miłość Zbawiciela. Możliwość pokuty jest jednym z najwspanialszych błogosławieństw, jakie Bóg nam ofiarował poprzez Swego Syna.

Proces pokuty

Kiedy pokutujemy, zauważamy nasze grzechy i czujemy szczere wyrzuty sumienia. Wyznajemy nasze grzechy Bogu i prosimy Go o przebaczenie. Bardzo poważne grzechy wyznajemy też upoważnionym przywódcom Kościoła, którzy mogą nas wspierać w pokucie. Robimy wszystko, co w naszej mocy, aby zrekompensować skutki naszych win, co oznacza próbę naprawienia problemów spowodowanych przez nasze czyny. O szczerej pokucie najlepiej świadczą prawe uczynki na przestrzeni czasu.

Pokuta jest codziennym procesem w naszym życiu. „Wszyscy zgrzeszyli i brak im chwały Bożej” (List do Rzymian 3:23). Powinniśmy stale pokutować, pamiętając, że „wszystko możemy w tym, który nas wzmacnia, w Chrystusie” (List do Filipian 4:13). Pan powiedział: „Ile razy moi ludzie będą pokutowali, będę im przebaczał ich wykroczenia przeciwko mnie” (Ks. Mosjasza 26:30).

Błogosławieństwa wynikające z pokuty

Pokuta jest pozytywną zasadą, która przynosi radość i pokój. Prowadzi nas „do mocy Odkupiciela, do zbawienia [naszych] dusz” (Ks. Helamana 5:11).

Kiedy pokutujemy, możemy być uzdrowieni z poczucia winy i smutku. Czujemy wpływ Ducha w większej obfitości. Pragnienie podążania za Bogiem staje się w nas coraz silniejsze

„Zbyt wielu ludzi traktuje pokutę jako karę — coś, czego należy unikać […]. Jednakże to uczucie bycia karanym pochodzi od Szatana. Próbuje on odwieść nas od spojrzenia ku Jezusowi Chrystusowi, który stoi z otwartymi ramionami, mając nadzieję i pragnąc nas uzdrowić, oczyścić, wzmocnić, sprawić, że staniemy się bez skazy, i uświęcić” (Russell M. Nelson, „Możemy lepiej postępować i być lepsi”, Liahona, maj 2019, str. 67).

Studiowanie pism świętych

Pokuta

• Ks. Almy 34:8–17; 36:6–21

• Doktryna i Przymierza 18:10–13; 58:42–43; 61:2

• II List do Koryntian 7:9–10

Odkupienie i przebaczenie

• Ks. Helamana 5:10–11

Miłosierdzie dla tych, którzy pokutują

• Ks. Almy 12:32–34; 42:13, 21–24

Dowiedz się więcej o tej zasadzie

• Przewodnik po pismach świętych: „Pokutować, pokuta”, „Zadośćuczynić, Zadośćuczynienie”

• Bible Dictionary [Słownik biblijny]: „Repentance” [Pokuta]

• Wybrane zagadnienia z Podręcznika ogólnego, 32.1

• Gospel Topics [Tematy ewangelii]: „Repentance” [Pokuta], „Atonement of Jesus Christ” [Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa]

Chrzest — nasze pierwsze przymierze z Bogiem

Wiara w Jezusa Chrystusa i pokuta stanowią przygotowanie do obrzędów chrztu i konfirmacji. Chrzest jest pierwszym zbawczym obrzędem ewangelii Jezusa Chrystusa. Kiedy przyjmujemy ten radosny obrzęd nadziei, zawieramy nasze pierwsze przymierze z Bogiem.

Obrzęd to święty akt — ceremonia — dokonany dzięki upoważnieniu kapłańskiemu. Niektóre obrzędy, takie jak chrzest, są niezbędne dla naszego zbawienia.

Poprzez obrzędy zawieramy przymierza z Bogiem. Przymierza są świętymi obietnicami pomiędzy nami a Bogiem. Bóg obiecuje, że pobłogosławi nam, jeśli będziemy dotrzymywać złożonych Mu obietnic. Powinniśmy czuć się silnie zobowiązani do dotrzymywania obietnic złożonych Bogu.

Bóg zapewnił obrzędy i przymierza, abyśmy mogli przyjść do Niego i otrzymać życie wieczne. Kiedy otrzymujemy obrzędy kapłańskie i dotrzymujemy związanych z nimi przymierzy, możemy doświadczyć „mocy boskości” w naszym życiu (Doktryna i Przymierza 84:20).

Przymierze chrztu

Zbawiciel nauczał, że chrzest jest konieczny, abyśmy weszli do królestwa niebieskiego (zob. Ew. Jana 3:5). Konieczne jest również, abyśmy stali się członkami Kościoła Jezusa Chrystusa. Nasz Zbawiciel dał przykład, przyjmując chrzest (zob. Ew. Mateusza 3:13–17).

Kiedy jesteśmy ochrzczeni i dotrzymujemy zawartego przymierza, Bóg obiecuje wybaczyć nasze grzechy (zob. Dzieje Apostolskie 22:16; III Nefi 12:1–2). To wspaniałe błogosławieństwo jest możliwe dzięki zadość czyniącej ofierze Jezusa Chrystusa, który „miłuje nas i który wyzwolił nas z grzechów naszych przez krew swoją” (Objawienie Jana 1:5). Bóg obiecuje nam także, że pobłogosławi nas towarzystwem Ducha Świętego, abyśmy byli uświęceni, prowadzeni i pocieszeni.

W przymierzu chrztu składamy świadectwo, że pragniemy wziąć na siebie imię Jezusa Chrystusa. Obiecujemy, że będziemy zawsze o Nim pamiętać i przestrzegać Jego przykazań. Obiecujemy, że będziemy „płakać z tymi, którzy płaczą […], pocieszać tych, którzy potrzebują pocieszenia, i stać jako świadkowie Boga o każdej porze i we wszystkim, i gdziekolwiek się [znajdujemy]” (Ks. Mosjasza 18:9; zob. wersety 8–10, 13.). Dajemy wyraz naszej determinacji, by służyć Jezusowi Chrystusowi do końca życia (zob. Doktryna i Przymierza 20:37; Ks. Mosjasza 2:17).

Nasze zobowiązania związane z chrztem niosą ze sobą wielką odpowiedzialność. Są również inspirujące i radosne. Tworzą one wyjątkową relację pomiędzy nami a Ojcem Niebieskim, w której On nieustannie okazuje Swoją miłość.

Chrzest przez zanurzenie

Jezus nauczał, że musimy zostać ochrzczeni przez zanurzenie dla odpuszczenia naszych grzechów (zob. Doktryna i Przymierza 20:72–74). Chrzest przez zanurzenie symbolizuje śmierć, pochówek i Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa (zob. List do Rzymian 6:3–6).

Symbolika chrztu przez zanurzenie ma dla nas również znaczenie osobiste. Symbolizuje śmierć i pogrzeb naszego starego życia oraz nasze duchowe odrodzenie. Podczas chrztu rozpoczynamy proces ponownych narodzin i stawania się duchowymi synami i córkami Chrystusa (zob. Ks. Mosjasza 5:7–8; List do Rzymian 8:14–17).

Dzieci

Dzieci nie są chrzczone, dopóki nie osiągną wieku odpowiedzialności, czyli wieku ośmiu lat (zob. Doktryna i Przymierza 68:27). Dzieci, które umierają przed osiągnięciem tego wieku, są odkupione poprzez Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa (zob. Ks. Moroniego 8:4–24; Doktryna i Przymierza 137:10). Zanim dzieci zostaną ochrzczone, powinny być nauczane ewangelii, aby były przygotowane na ten ważny krok w ich życiu — krok zawarcia przymierza z Bogiem.

Sakrament

Nasz Ojciec Niebieski pragnie, abyśmy byli wierni przymierzom, które z Nim zawieramy. Aby nam w tym pomóc, przykazał nam, abyśmy się często spotykali w celu przyjęcia sakramentu. Sakrament to obrzęd kapłański, który Jezus przedstawił Apostołom tuż przed Swoim Zadośćuczynieniem.

Przyjmowanie sakramentu jest głównym celem cotygodniowego spotkania sakramentalnego. Chleb i woda zostają pobłogosławione i przekazane kongregacji. Chleb symbolizuje ofiarę z ciała Zbawiciela za nas. Woda symbolizuje Jego krew, którą za nas przelał.

Przyjmujemy te symbole na pamiątkę ofiary Zbawiciela i po to, aby odnowić nasze przymierza z Bogiem. Na nowo otrzymujemy obietnicę, że Duch będzie z nami.

Przed chrztem

Zanim osoby, które nauczasz, zostaną ochrzczone, powinny rozwinąć wiarę w Chrystusa, odpokutować i dokonać wystarczających zmian w swoim życiu, aby kwalifikować się do chrztu, jak wskazano w Doktrynie i Przymierzach 20:37. Powinny również zobowiązać się do przestrzegania przykazań i życia według ewangelii Jezusa Chrystusa. Jeśli wyznaczyłeś termin chrztu, ale osoba potrzebuje dodatkowego przygotowania, przełóż chrzest na później, aż będzie gotowa. Zobacz rozdział 12.

Przed chrztem każda osoba powinna:

• Odbyć wszystkie lekcje misjonarskie.

• Poznać prezydenta kworum starszych, prezydent Stowarzyszenia Pomocy i biskupa.

• Uczestniczyć w kilku spotkaniach sakramentalnych.

Upoważnienie do chrzczenia

Ludzie, którzy zostali ochrzczeni w innym kościele, mogą zastanawiać się, dlaczego muszą przyjąć chrzest ponownie. Chrzest i konfirmacja muszą być dokonane przez posiadaczy kapłaństwa, którzy zostali ustanowieni do dokonywania tych obrzędów (zob. Artykuły wiary 1:5; Dzieje Apostolskie 19:1–6; List do Hebrajczyków 5:4).

Studiowanie pism świętych

Przykład Chrystusa

• II Ks. Nefiego 31:4–18

• Ew. Mateusza 3:13–17

Przymierze chrztu

• II Ks. Nefiego 31:13

• Ks. Mosjasza 18:8–10, 13

• Ks. Almy 7:15–16

• Doktryna i Przymierza 20:37

Kwalifikowanie się do chrztu

• II Ks. Nefiego 9:23

• Ks. Mosjasza 18:8–10

• Ks. Almy 7:14–15

• III Nefi 11:23

• Ks. Moroniego 6:1–3

• Doktryna i Przymierza 20:37

• Dzieje Apostolskie 2:37–39

Obiecane błogosławieństwa chrztu

• Ks. Mosjasza 4:11–12

• Ks. Moroniego 8:25–26

Upoważnienie jest konieczne

• Doktryna i Przymierza 22

• Ew. Mateusza 28:19–20

• List do Hebrajczyków 5:4

Jezus ustanowił sakrament

• III Nefi 18:1–18

• Ew. Łukasza 22:15–20

Modlitwy sakramentalne

• Ks. Moroniego 4 i 5

• Doktryna i Przymierza 20:75–79

Przyjmowanie sakramentu

• Doktryna i Przymierza 27:2

• I List do Koryntian 11:23–29

Dowiedz się więcej o tej zasadzie

• Przewodnik po pismach świętych: „Chrzest, chrzcić”, „Sakrament”

• Gospel Topics [Tematy ewangelii]: „Baptism” [Chrzest], „Sacrament” [Sakrament]

Dar Ducha Świętego

Przyjęcie daru Ducha Świętego

Chrzest składa się z dwóch części. Jezus nauczał, że musimy „[narodzić] się z wody i z Ducha”, aby wejść do królestwa Bożego (Ew. Jana 3:5, wyróżnienie dodane). Józef Smith głosił: „Chrzest wodą jest zaledwie połową chrztu i jest niczym bez drugiej połowy, jaką jest chrzest Duchem Świętym” (Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith [Nauki Prezydentów Kościoła. Józef Smith] [2007], str. 95).

Aby chrzest wodą był pełny, musi nastąpić po nim chrzest Duchem. Kiedy przyjmujemy oba te chrzty, jesteśmy oczyszczeni z naszych grzechów i odradzamy się duchowo. Zaczynamy wtedy nowe życie duchowe jako uczniowie Chrystusa.

Otrzymujemy chrzest Ducha w trakcie obrzędu zwanego konfirmacją. Obrzęd ten jest dokonywany przez jednego lub kilku posiadaczy kapłaństwa, którzy nakładają ręce na naszą głowę. Najpierw konfirmują nas na członka Kościoła, a następnie nadają nam dar Ducha Świętego. Jest to ten sam obrzęd, o którym mowa w Nowym Testamencie i Księdze Mormona (zob. Dzieje Apostolskie 8:14–17; III Nefi 18:36–37).

Duch Święty jest trzecim członkiem Boskiej Trójcy. Działa w jedności z Ojcem Niebieskim i Jezusem Chrystusem. Kiedy otrzymujemy dar Ducha Świętego, możemy mieć Jego towarzystwo przez całe życie, jeśli jesteśmy wierni Bogu.

W jaki sposób Duch Święty nas błogosławi

Dar Ducha Świętego jest jednym z najwspanialszych darów Ojca Niebieskiego. Duch Święty oczyszcza nas i uświęca, sprawiając, że jesteśmy świętsi, doskonalsi i bardziej podobni do Boga (zob. III Nefi 27:20). Duch Święty pomaga nam się zmieniać i wzrastać duchowo, kiedy staramy się postępować zgodnie z naukami Boga.

Duch Święty pomaga nam uczyć się prawdy i rozpoznawać ją (zob. Ks. Moroniego 10:5). Potwierdza On również prawdę w naszym sercu i umyśle. Ponadto Duch Święty pomaga nam nauczać prawdy (zob. Doktryna i Przymierza 42:14). Kiedy uczymy się i nauczamy prawdy mocą Ducha Świętego, On niesie ją do naszych serc (zob. II Ks. Nefiego 33:1).

Kiedy pokornie poszukujemy wskazówek od Ducha Świętego, On nas prowadzi (zob. II Ks. Nefiego 32:5). Obejmuje to także podszepty związane z tym, jak możemy służyć bliźnim.

Duch Święty zapewnia nam duchową siłę, abyśmy mogli przezwyciężać nasze słabości. Pomaga nam opierać się pokusom. Może nas ostrzegać przed duchowym i fizycznym niebezpieczeństwem.

Duch Święty pomoże nam radzić sobie z wyzwaniami życia. Pocieszy nas w czasach prób i smutku, napełniając nas nadzieją (zob. Ks. Moroniego 8:26). Poprzez Ducha Świętego możemy odczuwać miłość Boga do nas.

Przewodnictwo Ducha Świętego

Osoby, które nauczasz, najprawdopodobniej odczuły wpływ Ducha Świętego, kiedy spotykałeś się z nimi oraz gdy studiowały pisma święte i modliły się. Wyjaśnij im, że aby nadal doświadczać tych dobrych uczuć, powinny czytać Księgę Mormona, modlić się, uczestniczyć w spotkaniach sakramentalnych i przestrzegać przykazań.

Wyjaśnij im, że przyjęcie chrztu i konfirmacja oznacza błogosławieństwo ciągłego przewodnictwa Ducha Świętego.

Jeśli to konieczne, ucz ludzi, jak się modlić. Aby uzyskać wskazówki dotyczące nauczania o modlitwie, zobacz „Módl się, aby poznać prawdę przez Ducha Świętego” w lekcji 1. oraz „Módl się często” w lekcji 4.

Studiowanie pism świętych

Natura Ducha Świętego

• Doktryna i Przymierza 8:2–3; 130:22–23

• Ew. Łukasza 24:31–32

• Ew. Jana 3:5–8

• List do Galacjan 5:22–23

Błogosławieństwa i wpływ Ducha Świętego

• II Ks. Nefiego 32:1–5; 33:1–2

• III Nefi 27:13–22 (werset 20.)

• Ks. Mojżesza 6:61

• Ew. Jana 14:26

Znaczenie daru Ducha Świętego

• II Ks. Nefiego 31:11–12, 18, 21

• III Nefi 18:36–37; 19:13; 27:19–20

• Doktryna i Przymierza 19:31; 20:38, 41; 33:15

• Dzieje Apostolskie 19:1–6

Dowiedz się więcej o tej zasadzie

• Przewodnik po pismach świętych: „Duch Święty”, „Dar Ducha Świętego”

• Bible Dictionary [Słownik biblijny]: „Holy Ghost” [Duch Święty]

• Gospel Topics [Tematy ewangelii]: „Holy Ghost” [Duch Święty], „Spiritual Gifts” [Dary duchowe]

Wytrwanie do końca

Kiedy jesteśmy ochrzczeni i konfirmowani, zawieramy przymierze z Bogiem. Obiecujemy między innymi, że będziemy przestrzegać Jego przykazań i służyć Mu przez resztę naszego życia (zob. Ks. Mosjasza 18:8–10, 13; Doktryna i Przymierza 20:37).

Po wejściu na ścieżkę ewangelii poprzez chrzest i konfirmację dokładamy wszelkich starań, by na niej pozostać. Kiedy nawet trochę zejdziemy ze ścieżki, wykazujemy się wiarą w Chrystusa, by pokutować. Błogosławieństwo pokuty pozwala nam powrócić na ścieżkę ewangelii i zachować błogosławieństwa naszych przymierzy z Bogiem. Kiedy szczerze pokutujemy, Bóg zawsze jest gotów wybaczyć nam i powitać nas z powrotem.

Wytrwanie do końca oznacza pozostanie wiernym Bogu do końca życia — w dobrych i złych czasach, gdy nam się powodzi i gdy zmagamy się z przeciwnościami. Z pokorą pozwalamy Chrystusowi kształtować nas i upodabniać nas do Niego. Zwracamy się ku Niemu z wiarą, zaufaniem i nadzieją, niezależnie od tego, co niesie życie.

Wytrwanie do końca nie oznacza po prostu czekania na śmierć. Oznacza skupienie naszego życia, myśli i czynów na Jezusie Chrystusie. Oznacza wykazywanie się wiarą w Chrystusa każdego dnia. Stale pokutujemy, dotrzymujemy naszych przymierzy z Bogiem i zabiegamy o towarzystwo Ducha Świętego.

Wytrwanie do końca oznacza „nieprzerwane [dążenie] naprzód w Chrystusie, mając doskonałą jasność nadziei i miłość do Boga oraz wszystkich ludzi”. Nasz Ojciec Niebieski obiecuje, że jeśli wytrwamy do końca, „[będziemy] mieli życie wieczne” (II Ks. Nefiego 31:20).

Studiowanie pism świętych

Wytrwanie do końca

• II Ks. Nefiego 31:14–20

• III Nefi 27:13–22

• Ew. Mateusza 10:22

Błogosławieństwa dla ludzi, którzy wytrwają

• I Ks. Nefiego 13:37; 22:31

• III Nefi 15:9

• Doktryna i Przymierza 14:7

Dowiedz się więcej o tej zasadzie

• Gospel Topics [Tematy ewangelii]: „Adversity” [Przeciwności]

• Przewodnik po pismach świętych: „Wytrwać”, Przeciwności”

Ewangelia Jezusa Chrystusa stanowi błogosławieństwo dla wszystkich dzieci Boga

Ewangelia Jezusa Chrystusa jest dla wszystkich dzieci Boga. Pisma święte nauczają, że „wszyscy są Bogu jednakowi” niezależnie od naszego pochodzenia czy sytuacji. On „zaprasza wszystkich, aby przyszli do Niego i korzystali z Jego dobroci, i nie odmawia On nikomu spośród tych, którzy przystępują do Niego” (II Ks. Nefiego 26:33).

Ewangelia jest błogosławieństwem przez całe nasze życie doczesne i przez całą wieczność. Szczęście może być najpewniej osiągnięte — zarówno indywidualnie, jak i z rodziną — kiedy żyjemy zgodnie z naukami Jezusa Chrystusa (zob. Ks. Mosjasza 2:41; „Rodzina. Proklamacja dla świata”, KosciolJezusaChrystusa.org). Życie zgodnie z ewangelią pogłębia naszą radość, inspiruje nasze działanie i wzbogaca nasze związki z ludźmi.

Życie według ewangelii Jezusa Chrystusa może również stanowić ochronę przed podejmowaniem przez nas decyzji, które mogłyby nam zaszkodzić pod względem fizycznym lub duchowym. Pozwala nam odnaleźć siłę i pocieszenie w chwilach prób i smutku. Zapewnia sposób osiągnięcia życia wiecznego pełnego radości.

Jednym ze wspaniałych przesłań przywróconej ewangelii jest to, że wszyscy jesteśmy częścią Bożej rodziny. Jesteśmy Jego ukochanymi synami i córkami. Bez względu na naszą sytuację rodzinną na ziemi, każdy z nas jest członkiem rodziny Boga.

Kolejnym ważnym przesłaniem, jakie mamy, jest to, że rodziny mogą być zjednoczone na wieczność. Rodzina jest ustanowiona przez Boga. Plan szczęścia, przygotowany przez Ojca Niebieskiego, umożliwia trwanie związków rodzinnych również po śmierci. Święte obrzędy i przymierza świątynne umożliwiają rodzinom bycie razem na zawsze.

Dzięki światłu ewangelii rodziny mogą rozwiązywać nieporozumienia i spory oraz pokonywać wyzwania. Rodziny rozdarte przez niezgodę mogą zostać uzdrowione poprzez pokutę, wybaczenie i wiarę w moc Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa.

Ewangelia Jezusa Chrystusa pozwala nam rozwijać silniejsze relacje rodzinne. Dom jest najlepszym miejscem na nauczanie i uczenie się zasad ewangelii. Dom, którego podstawą są zasady ewangelii, będzie miejscem schronienia i bezpieczeństwa. Będzie to miejsce, w którym może przebywać Duch Pana.

Wrażliwość podczas nauczania o rodzinach

Gdy uczysz o rodzinach, bądź wrażliwy na odczucia ludzi, którzy nie są w związku małżeńskim, nie mogą mieć dzieci lub mają napięte relacje z członkami rodziny. Podkreśl, że Bóg kocha ich jako członków Swojej rodziny. Pomóż im dostrzec, w jaki sposób ewangelia jest dla nich źródłem osobistych błogosławieństw, bez względu na ich sytuację rodzinną. Kiedy będą wierni Bogu, On zapewni im sposób dostąpienia błogosławieństwa kochającej rodziny, czy to w tym życiu, czy w życiu przyszłym.

Studiowanie pism świętych

• II Ks. Nefiego 25:26

• III Nefi 18:21

• Doktryna i Przymierza 68:25

• Ks. Mojżesza 2:27–28; 5:1

• Ks. Abrahama 2:11

• List do Efezjan 3:14–15

• I Ks. Mojżeszowa 12:3

Dowiedz się więcej o tej zasadzie

• Przewodnik po pismach świętych: „Ewangelia”

• „Rodzina. Proklamacja dla świata”

• Wybrane zagadnienia z Podręcznika ogólnego, rozdziały 2. i 16.

• Gospel Topics [Tematy ewangelii]: „Gospel” [Ewangelia], „Family” [Rodzina]

Zarys lekcji od krótkiej do nieco dłuższej

Poniższy zarys lekcji jest przykładem tego, czego możesz uczyć, jeśli masz niewiele czasu. Korzystając z tego zarysu lekcji, wybierz jedną lub kilka zasad do nauczania. Podstawa doktrynalna każdej zasady została opisana we wcześniejszej części tej lekcji.

Podczas nauczania, zadawaj pytania i słuchaj. Zapraszaj ludzi do takich działań, które pozwolą im dowiedzieć się, jak zbliżyć się do Boga. Ważne jest zaproszenie osoby do ponownego spotkania z tobą. Długość lekcji będzie zależała od pytań, które zadasz, i od tego, jak uważnie będziesz słuchać.

Czego możesz nauczać ludzi w 3–10 minut

• Bóg posłał na ziemię Swego Umiłowanego Syna, Jezusa Chrystusa, aby odkupił nas od grzechu i śmierci.

• Wiara w Jezusa Chrystusa jest zasadą działania i mocy. Wiara pozwala nam doświadczać wzmacniającej mocy Zbawiciela w naszym życiu.

• Wiara w Jezusa Chrystusa prowadzi nas do pokuty. Pokuta to proces zwracania się ku Bogu i odwracania się od grzechu. Kiedy pokutujemy, nasze czyny, pragnienia i myśli zmieniają się na bardziej zgodne z wolą Boga.

• Kiedy pokutujemy, Bóg nam wybacza. Wybaczenie jest możliwe, ponieważ Jezus Chrystus zadośćuczynił za nasze grzechy.

• Chrzest składa się z dwóch części: chrztu wodą i chrztu Duchem. Kiedy jesteśmy ochrzczeni i konfirmowani, jesteśmy oczyszczeni z naszych grzechów, co stanowi nowy początek w naszym życiu.

• Po chrzcie wodą otrzymujemy dar Ducha Świętego poprzez obrzęd konfirmacji.

• Bóg obiecuje, że jeśli do końca naszego życia będziemy wiernie podążać ścieżką ewangelii, dostąpimy życia wiecznego.