« ការបំពាក់បំប៉នស្តីពីការបង្កើតសេចក្តីណែនាំអំពីល្បឿនបង្រៀន » ការបំពាក់បំប៉នកម្មវិធីសិក្សាថ្នាក់សិក្ខាសាលា ( ឆ្នាំ ២០២២ )
« ការបំពាក់បំប៉នស្តីពីការបង្កើតសេចក្តីណែនាំអំពីល្បឿនបង្រៀន » ការបំពាក់បំប៉នកម្មវិធីសិក្សាថ្នាក់សិក្ខាសាលា
ការបំពាក់បំប៉នស្តីពីការបង្កើតសេចក្តីណែនាំអំពីល្បឿនបង្រៀន
សេចក្តីផ្ដើម
នៅក្នុងថ្នាក់សិក្ខាសាលាយើងធ្វើតាមកាលវិភាគ ចូរមកតាមខ្ញុំ ។ ការណ៍នេះដាក់ថ្នាក់សិក្ខាសាលានៅក្នុងតួនាទីមួយគាំទ្រដល់ អ្វីដែលសិស្សកំពុងរៀននៅផ្ទះ ។ ទោះបីជាវិធីសាស្ត្រនេះបានសម្រួលដល់អ្វីដែលសិស្សថ្នាក់សិក្ខាសាលាកំពុងសិក្សាក្តី វាតម្រូវឲ្យមានការកែសម្រួលមួយចំនួន នៅក្នុងរបៀបដែលតំបន់នានានៅក្នុងមូលដ្ឋាន និងកម្មវិធីនានាដែលនឹងអាចប្រើប្រាស់កម្មវិធីសិក្សាថ្នាក់សិក្ខាសាលានេះបាន ។ នៅក្នុងករណីជាច្រើន ដោយសារភាពស្មុគស្មាញនៃការកែតម្រូវទាំងនេះ វាអាចជាការល្អបំផុតដើម្បីមានអ្នកគ្រប់គ្រង អ្នកសម្របសម្រួលក្នុងតំបន់ ឬអ្នកគ្រប់គ្រងកម្មវិធី បង្កើតសេចក្តីណែនាំអំពីល្បឿនបង្រៀន ដូច្នេះគ្រូបង្រៀនមិនចាំបាច់មានវាទេ ។ ការបង្កើតសេចក្តីណែនាំទាំងនេះសម្រាប់គ្រូបង្រៀននឹងជួយសន្សំពេលវេលារបស់ពួកគាត់ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គ្រូបង្រៀនមួយចំនួននៅតែត្រូវធ្វើការកែសម្រួល សេចក្តីណែនាំអំពីល្បឿនបង្រៀនដែលអ្នកផ្តល់ឲ្យដល់ពួកគាត់នោះ ។
សេចក្តីណែនាំសម្រាប់ការបង្កើតសេចក្តីណែនាំអំពីល្បឿនបង្រៀនថ្នាក់សិក្ខាសាលា
ដាក់អាទិភាពចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ
នៅពេលបង្កើតសេចក្តីណែនាំអំពីល្បឿនបង្រៀន អ្នកត្រូវយកចិត្តទុកដាក់លើ ពេលណាដែលអ្នកនឹងគ្រោងបង្រៀនមេរៀនចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ ។ សេចក្តីណែនាំខាងក្រោមនេះមានសារៈសំខាន់ ក្នុងការគ្រោងធ្វើសកម្មភាពនៃការរៀនសូត្រចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ ៖
-
កំណត់ពេលវេលាដើម្បីបង្រៀនការទទួលបានចំណេះដឹងខាងវិញ្ញាណ ផ្នែក ១, ២ និង ៣ ។ មេរៀនទាំងនេះណែនាំសិស្សឲ្យស្គាល់គោលការណ៍នៃការទទួលបានចំណេះដឹងខាងវិញ្ញាណ ។ ជាការល្អបំផុតដែលមេរៀនទាំងនេះត្រូវបានបង្រៀននៅដើមឆ្នាំសិក្សានៃសាលារៀន ពីមុនបង្រៀនមេរៀនវគ្គបទគម្ពីរចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ ។
-
សូមប្រាកដថា មេរៀនវគ្គបទគម្ពីរចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិទាំង ២៤ និងមេរៀនបរិបទដែលទាក់ទងទៅនឹងមេរៀនទាំងនោះ ត្រូវបានដាក់បញ្ចូលទៅក្នុងសេចក្តីណែនាំអំពីល្បឿនបង្រៀន ដើម្បីឲ្យមេរៀនទាំងនោះត្រូវបានបង្រៀន អំឡុងពេលថ្នាក់សិក្ខាសាលាកំពុងដំណើរការ ។ ភាគច្រើនមេរៀនវគ្គបទគម្ពីរចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ នឹងមានជាធម្មតាដើម្បីបង្រៀនអំឡុងវគ្គសិក្សានៃឆ្នាំដែលថ្នាក់សិក្សាសាលាកំពុងដំណើរការ ។ វាជាការល្អបំផុតដើម្បីទុកមេរៀនទាំងនេះបង្រៀនឲ្យកៀកទៅនឹងបណ្តុំបទគម្ពីរតាមកាលវិភាគជាបន្តបន្ទាប់នៅក្នុង ចូរមកតាមខ្ញុំ ដែលនឹងត្រូវបានសិក្សា ។ សូមកំណត់ថា តើមេរៀនវគ្គបទគម្ពីរចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិណាមួយ ដែលសិស្សនឹងខកខានមិនបានរៀន នៅពេលថ្នាក់សិក្ខាសាលាអត់បានបង្រៀន ។ សូមរំកិលមេរៀនទាំងនេះទៅសប្តាហ៍ណាមួយដែលមានការរំឭកចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ ដើម្បីបង្រៀនវាជំនួសការំឭកនោះ ។ ក្រៅពីរំកិលមេរៀននេះ សូមប្រាកដថា រំកិលមេរៀនបរិបទដែលត្រូវគ្នា ដែលវគ្គបទគម្ពីរនោះត្រូវបានណែនាំលើកដំបូង ។ មេរៀនបរិបទមាននៅក្នុងសៀវភៅសិក្សាគ្រូបង្រៀនថ្នាក់សិក្ខាសាលាភ្លាមៗ ពីមុនមេរៀនវគ្គបទគម្ពីរចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិនីមួយៗ ។ ការរំកិលមេរៀនទាំងពីរនេះមានន័យថា ការរំឭកចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ និងមេរៀនមួយផ្សេងទៀតអំឡុងសប្តាហ៍នោះនឹងត្រូវបានជំនួស ។
-
ដាក់កាលវិភាគធ្វើការរំឭកការវាយតម្លៃចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ និងការវាយតម្លៃចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ ។ គ្រូបង្រៀនចាត់ចែងការរំឭកទាំងនេះដែលត្រូវធ្វើនៅចុងឆមាស និងការវាយតម្លៃនៅក្នុងថ្នាក់របស់ពួកគេ ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យវាយតម្លៃថា តើពួកគេរៀនវគ្គបទគម្ពីរដែលត្រូវគ្នានៅក្នុងវគ្គសិក្សានេះបានល្អប៉ុនណាហើយ ។ សេចក្តីណែនាំអំពីល្បឿនបង្រៀនអាចដាក់បញ្ចូល « ចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ ៖ ការរំឭកការវាយតម្លៃទី ១ » បន្ទាប់ពីសិស្សបានរៀនមេរៀនវគ្គបទគម្ពីរចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ ដែលត្រូវគ្នានឹងវគ្គបទគម្ពីរនៅក្នុងការវាយតម្លៃចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ ។ « ចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ ៖ ការវាយតម្លៃទី ១ » អាចត្រូវបានដាក់កាលវិភាគធ្វើវាប្រហែលជាមួយសប្តាហ៍បន្ទាប់ពីការរំឭកនោះ ។ បើពុំដូច្នោះទេ សេចក្តីណែនាំអំពីល្បឿនបង្រៀនអាចត្រូវបានកែសម្រួលដើម្បីដាក់បញ្ចូល « ចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ ៖ ការរំឭកការវាយតម្លៃទី ២ » និង « ចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ ៖ ការវាយតម្លៃទី ២ » បន្ទាប់ពីសិស្សបានសិក្សាមេរៀនវគ្គបទគម្ពីរចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ ដែលត្រូវគ្នានឹងវគ្គបទគម្ពីរនៅក្នុងការវាយតម្លៃចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ ។
-
សូមប្រាកដថា សិស្សមានបទពិសោធន៍ប្រចាំសប្តាហ៍ជាមួយនឹងចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ ។ អំឡុងសប្តាហ៍ទាំងនោះដែលគ្មានមេរៀនការទទួលបានចំណេះដឹងខាងវិញ្ញាណ មេរៀនវគ្គបទគម្ពីរចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ មេរៀនការរំឭកការវាយតម្លៃចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ ឬការវាយតម្លៃចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ នោះសូមដាក់កាលវិភាគធ្វើការរំឭកចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ ។ មានការរំឭកចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិមួយ ដែលបានដាក់បញ្ចូលរួចទៅហើយ នៅក្នុងមេរៀនប្រចាំសប្តាហ៍នៅក្នុងសៀវភៅសិក្សាសម្រាប់គ្រូបង្រៀនថ្នាក់សិក្ខាសាលា នៅពេលដែលគ្មានមេរៀនវគ្គបទគម្ពីរចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ ឬមេរៀនការទទួលបានចំណេះដឹងខាងវិញ្ញាណ ។
ធ្វើតាមកាលវិភាគ ចូរមកតាមខ្ញុំ
ភាគច្រើនសម្រាប់ផ្នែកនានា សូមធ្វើតាមកាលវិភាគ ចូរមកតាមខ្ញុំ នៅពេលបង្កើតសេចក្តីណែនាំអំពីល្បឿនបង្រៀន ។ មានបណ្តុំបទគម្ពីរមួយចំនួនប្រចាំសប្តាហ៍នៅក្នុងកាលវិភាគ ចូរមកតាមខ្ញុំ ដែលមានពេញដោយមាតិកាពិសេសៗដ៏ច្រើន និងរួមមានទាំងវគ្គបទគម្ពីរចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិច្រើនបែបយ៉ាង ។ ដើម្បីធ្វើឲ្យចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិមានតុល្យភាពជាបទពិសោធន៍មួយប្រចាំសប្តាហ៍ ជាពិសេសជាមួយសប្តាហ៍នានាដែលពោរពេញដោយបណ្តុំបទគម្ពីរជាច្រើន នោះអ្នកអាចរៀបចំមេរៀននៅក្នុងសេចក្តីណែនាំអំពីល្បឿនបង្រៀន ដើម្បីសិស្សចាប់ផ្តើមសិក្សាបណ្តុំបទគម្ពីរនៅក្នុងថ្នាក់សិក្ខាសាលានៅក្នុងសប្តាហ៍នោះ ពីមុនសិក្សាដល់វានៅក្នុងកាលវិភាគ ចូរមកតាមខ្ញុំ ឬបន្តសិក្សាវានៅក្នុងសប្តាហ៍បន្តបន្ទាប់នោះ ។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ឱកាសទាំងនេះគួរតែកម្រមានណាស់ ។ ជាធម្មតាសិស្សគួរតែសិក្សាបណ្តុំបទគម្ពីរដែលដូចបណ្តុំបទគម្ពីរនៅក្នុងថ្នាក់សិក្ខាសាលា ដែលពួកគេសិក្សានៅផ្ទះជាមួយនឹង ចូរមកតាមខ្ញុំ ។
សញ្ជឹងគិតអំពីកាលវិភាគសាលារៀនក្នុងមូលដ្ឋាន និងដោះស្រាយតម្រូវការក្នុងមូលដ្ឋាន
នៅក្នុងសេចក្តីណែនាំអំពីល្បឿនបង្រៀន សូមដាក់បញ្ចូលថ្ងៃឈប់សម្រាករបស់សាលារៀនក្នុងមូលដ្ឋាន និងការសម្រាកផ្សេងទៀតនៅក្នុងកាលវិភាគសាលារៀន ឲ្យអស់ពីសមត្ថភាពដែលអ្នកអាចធ្វើបាន ។ នៅពេលសប្តាហ៍ណាដែលថ្នាក់សិក្ខាសាលាមានរយៈពេលខ្លី ដោយសារតែកាលវិភាគសាលារៀនក្នុងមូលដ្ឋាន នោះសូមប្រាកដថា នៅតែដាក់អាទិភាពលើចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ ។ អំឡុងសប្តាហ៍ទាំងនោះ អ្នកត្រូវជ្រើសរើសមេរៀនផ្សេងៗទៀត ដែលអ្នកនឹងដាក់បញ្ចូលទៅក្នុងសេចក្តីណែនាំអំពីល្បឿនបង្រៀន ។ អ្នកអាចចាំបាច់ត្រូវរំឭកសេចក្តីថ្លែងការណ៍នានាអំពីគោលបំណងនៃមេរៀនផ្សេងៗទាំងនោះ នៅក្នុងទិដ្ឋភាពទូទៅប្រចាំសប្តាហ៍ ឬគ្រាន់តែមើលមេរៀនទាំងនោះតែម្តង ដើម្បីសម្រេចថា តើបទពិសោធន៍រៀនសូត្រណាមួយ ដែលល្អបំផុតសម្រាប់សិស្ស ។
នៅពេលបង្កើតសេចក្តីណែនាំអំពីល្បឿនបង្រៀន សូមប្រាកដថា ត្រូវបំពេញតម្រូវការរបស់សិស្សនៅក្នុងតំបន់ ឬកម្មវិធីរបស់អ្នក ។ មានមេរៀននៃសេចក្តីផ្តើមដែលបានដាក់បញ្ចូលនៅផ្នែកខាងមុខ នៃសៀវភៅសិក្សាសម្រាប់គ្រូបង្រៀនថ្នាក់សិក្ខាសាលា ដែលអាចត្រូវបានដាក់បញ្ចូលទៅក្នុងសេចក្តីណែនាំអំពីល្បឿនបង្រៀន អំឡុងឆ្នាំសិក្សានៅសាលារៀន ។ លើសពីនោះ សិស្សអាចទទួលបានប្រយោជន៍មកពីបទពិសោធន៍រៀនសូត្រតាមបែបផ្សេងទៀត ដែលពុំចាំបាច់ដាក់បញ្ចូលនៅក្នុងសៀវភៅសិក្សាសម្រាប់គ្រូបង្រៀន ។ បទពិសោធន៍ទាំងនេះអាចរួមបញ្ចូលមេរៀននានាដែលជួយសិស្សរៀបចំខ្លួន ឬសញ្ជឹងគិតពីសន្និសីទទូទៅថ្មីៗ ឬការប្រជុំធម្មនិដ្ឋានរបស់យុវវ័យ ។ សកម្មភាពប្រភេទនេះអាចត្រូវបានដាក់បញ្ចូលទៅក្នុងសេចក្តីណែនាំអំពីល្បឿនបង្រៀន ។
ករណីសិក្សា
ខាងក្រោមនេះគឺជាឧទាហរណ៍ចំនួនពីរអំពីករណីសិក្សា ដែលបង្ហាញពីរបៀបអនុវត្តសេចក្តីណែនាំទាំងនេះ ដែលទើបតែបានពិភាក្សា នៅពេលធ្វើសេចក្តីណែនាំអំពីល្បឿនបង្រៀន ។
អែនដ្រេ ម៉ូរ៉ាឡេស អ្នកសម្របសម្រួល
សិស្សនៅក្នុងតំបន់ដែលបងប្រុស ម៉ូរ៉ាឡេស សម្របសម្រួលកម្មវិធីថ្នាក់សិក្ខាសាលា ចាប់ផ្តើមចូលសាលារៀននៅថ្ងៃទី ៦ ខែ មីនា ។ គាត់បានចាប់ផ្តើមរៀបចំសេចក្តីណែនាំអំពីល្បឿនបង្រៀនសម្រាប់គ្រូបង្រៀនសិស្សទាំងនោះ ដូច្នេះគ្រូបង្រៀនទាំងនោះមិនចាំបាច់ធ្វើសេចក្តីណែនាំនោះទេ ។ គាត់ចាប់ផ្តើមដោយមើលកាលវិភាគ ចូរមកតាមខ្ញុំ ដើម្បីឃើញថា តើមានបណ្តុំបទគម្ពីរអ្វីខ្លះដែលត្រូវសិក្សាក្នុងសប្តាហ៍នោះ ។ គាត់សម្គាល់ឃើញថា សម្រាប់សប្តាហ៍ថ្ងៃទី ៦ ខែ មីនានោះ បណ្តុំបទគម្ពីរដែលត្រូវសិក្សាគឺ ម៉ាថាយ ៩–១០, ម៉ាកុស ៥ និង លូកា ៩ ។ សម្រាប់សប្តាហ៍នោះនៅក្នុងសៀវភៅសិក្សាសម្រាប់គ្រូបង្រៀនថ្នាក់សិក្ខាសាលា គាត់ឃើញមេរៀនប្រាំខាងក្រោមនេះ ៖
បងប្រុសម៉ូរ៉ាឡេសយល់ថា មានសិស្សជាច្រើននាក់ទើបតែចូលរៀនថ្នាក់សិក្ខាសាលា ដូច្នេះគាត់សម្រេចចិត្តចាប់ផ្តើមឆមាសនេះ ដោយជ្រើសរើសមេរៀនចំនួនពីរបីមកពីឯកសារណែនាំនៅក្នុង ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី សៀវភៅសិក្សាសម្រាប់គ្រូបង្រៀនថ្នាក់សិក្ខាសាលា ។ គាត់ជ្រើសរើស « សេចក្តីផ្តើម ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី » និង « ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ » ។
បងប្រុសម៉ូរ៉ាឡេសមានអារម្មណ៍ល្អអំពីមេរៀនដំបូងទាំងពីរនេះ ប៉ុន្តែគាត់កំពុងពិបាកក្នុងការដឹងថា តើមេរៀនណាផ្សេងទៀត ដែលគាត់គួរតែគ្រោងបង្រៀនសម្រាប់សប្តាហ៍ដំបូងនេះ ។ គាត់បានមើលឯកសារទិដ្ឋភាពទូទៅប្រចាំសប្តាហ៍សម្រាប់សប្តាហ៍នេះ និងពិនិត្យមើលឡើងវិញពីគោលបំណងមេរៀនសម្រាប់មេរៀននីមួយៗ ។ គាត់ពិតជាទទួលអារម្មណ៍ថា សិស្សចង់មានបទពិសោធន៍ដ៏អស្ចារ្យជាមួយនឹងមេរៀនទាំងពីរនៅក្នុង ម៉ាកុស ៥ ប៉ុន្តែគាត់ក៏ទទួលស្គាល់ថា គួរតែណែនាំសិស្សអំពីចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិផងដែរ ។ ដូច្នេះគាត់បន្ថែមមេរៀន « សេចក្តីណែនាំស្តីពីចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ » ។ សម្រាប់មេរៀនពីរផ្សេងទៀត គាត់បានសម្រេចចិត្តដាក់បញ្ចូលមេរៀនទាំងពីរនៅក្នុង ម៉ាកុស ៥ ។ ដូច្នេះនៅសប្តាហ៍ដំបូងនៅក្នុងសេចក្តីណែនាំអំពីល្បឿនបង្រៀននោះមានលក្ខណៈដូចនេះ ៖
សប្តាហ៍បន្ទាប់នៅក្នុងកាលវិភាគ បងប្រុសម៉ូរ៉ាឡេសឃើញថា មានវគ្គបទគម្ពីរចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិសម្រាប់ ម៉ាថាយ ១១:២៨–៣០ ។
គាត់មានអារម្មណ៍ថា សិស្សគួរតែយល់ច្បាស់អំពីគោលការណ៍នៃការទទួលបានចំណេះដឹងខាងវិញ្ញាណ ពីមុនពួកគេរៀនមេរៀនវគ្គបទគម្ពីរចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិអំពី ម៉ាថាយ ១១:២៨–៣០ ។ គាត់បានសម្រេចដាក់កាលវិភាគបង្រៀនមេរៀនទាំងបីនោះអំពី ការទទួលបានចំណេះដឹងខាងវិញ្ញាណ ទៅក្នុងផ្នែកទីមួយនៃសប្តាហ៍នេះ ។ ក្រោយមកគាត់ដាក់កាលវិភាគបង្រៀនមេរៀនបរិបទ និងមេរៀនវគ្គបទគម្ពីរចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិដែលត្រូវគ្នាស្តីពី ម៉ាថាយ ១១:២៨–៣០ ។
សម្រាប់សប្តាហ៍នីមួយៗបន្តបន្ទាប់ គាត់សម្រេចចិត្តធ្វើតាមលំដាប់លំដោយមេរៀនទាំងអស់ដែលបានរៀបចំនៅក្នុងសៀវភៅសិក្សាសម្រាប់គ្រូបង្រៀន ដោយមានការលើកលែងមួយចំនួន ។ គាត់មើលកាលវិភាគ ចូរមកតាមខ្ញុំ ហើយសម្គាល់ឃើញថា ខណៈដែលសិស្សនឹងសម្រាកពេលរដូវក្តៅ ហើយគ្មានការបង្រៀនថ្នាក់សិក្ខាសាលា នោះមានវគ្គបទគម្ពីរចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិចំនួនបួនផ្សេងទៀតដែលត្រូវសិក្សា ។ គាត់នៅតែត្រូវដាក់បញ្ចូលនៅក្នុងសេចក្តីណែនាំអំពីល្បឿនបង្រៀននូវមេរៀនវគ្គបទគម្ពីរចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ និងមេរៀនបរិបទដែលត្រូវគ្នា សម្រាប់វគ្គបទគម្ពីរទាំងបួននោះ ៖ លូកា ២:១០–១២, យ៉ូហាន ៣:៥, យ៉ូហាន ៣:១៦ និង ម៉ាថាយ ៥:១៤–១៦ ។ សូមកត់សម្គាល់ពីរបៀបដែលគាត់កែសម្រួលកាលវិភាគបង្រៀននៅពីរបីសប្តាហ៍បន្ទាប់ ដើម្បីប្រាកដថា សិស្សបានទទួលមេរៀនវគ្គបទគម្ពីរចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ និងមេរៀនបរិបទដែលទាក់ទងទៅនឹងចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិទាំងអស់នោះ ។
បន្ទាប់ពីបងប្រុសម៉ូរ៉ាឡេសបញ្ចប់សេចក្តីណែនាំអំពីល្បឿនបង្រៀនដល់ចំណុចនេះ គាត់សម្គាល់ឃើញថា សប្តាហ៍បន្ទាប់គឺជាបុណ្យអ៊ីស្ទើរ ។ សៀវភៅសិក្សាសម្រាប់គ្រូបង្រៀនថ្នាក់សិក្ខាសាលា គ្មានដាក់បញ្ចូលមាតិកាណាសម្រាប់សប្តាហ៍នៃបុណ្យអ៊ីស្ទើរ ឬបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាសនៅក្នុង ចូរមកតាមខ្ញុំ ឡើយ ដូច្នេះបងប្រុសម៉ូរ៉ាឡេស អាចដាក់កាលវិភាគបង្រៀនមេរៀនណាក៏បានដែលគាត់ជ្រើសរើសសម្រាប់សប្តាហ៍នោះ ។ គាត់អាចសម្រេចចិត្តដាក់បញ្ចូលមេរៀនផ្សេងទៀត ដែលសិស្សអាចខកខានមិនបានរៀននៅរដូវក្តៅ ។ គាត់សម្រេចចិត្តដាក់កាលវិភាគបង្រៀនអំឡុងសប្តាហ៍នេះ នូវមេរៀនវគ្គបទគម្ពីរចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិពីរដែលនៅសល់ និងមេរៀនបរិបទដែលទាក់ទងទៅនឹងមេរៀនទាំងពីរនោះ ដែលត្រូវបង្រៀនអំឡុងពេលសម្រាកនៅរដូវក្តៅនោះ ។ គាត់នៅតែមានចន្លោះមួយផ្សេងទៀតសម្រាប់មេរៀនមួយ ហើយគាត់សម្រេចចិត្តបន្ថែមមេរៀនមួយមកពី ឯកសារណែនាំដែលសិស្សមិនទាន់បានរៀននៅឡើយ ។
ឥឡូវនេះ បងប្រុសម៉ូរ៉ាឡេស បានដាក់បញ្ចូលមេរៀនវគ្គបទគម្ពីរចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិទាំងអស់ និងមេរៀនបរិបទដែលទាក់ទងទៅនឹងមេរៀនទាំងនោះទៅក្នុងសេចក្តីណែនាំអំពីល្បឿនបង្រៀនហើយ គាត់ធ្វើតាមលំដាប់លំដោយនៃមេរៀននៅក្នុងសៀវភៅសិក្សាសម្រាប់គ្រូបង្រៀន ។ យូរៗម្តង មានសប្តាហ៍មួយចំនួនដែលសិស្សសម្រាកពីសាលារៀន ។ អំឡុងសប្តាហ៍ទាំងនោះ គាត់នៅតែដាក់អាទិភាពលើបទពិសោធន៍រៀនសូត្រចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ ហើយសម្រេចចិត្តថា តើមេរៀនណាមួយផ្សេងទៀតនៅក្នុងសប្តាហ៍នោះ ដែលមិនត្រូវដាក់បញ្ចូលទៅក្នុងសេចក្តីណែនាំអំពីល្បឿនបង្រៀន ។
បងប្រុសម៉ូរ៉ាឡេសធ្វើតាមលំនាំនេះ រហូតដល់ពីរបីសប្តាហ៍ចុងក្រោយនៃពាក់កណ្តាលដំបូងនៃវគ្គសិក្សានោះ ។ ដោយនៅសល់ពីរសប្តាហ៍ទៀត នោះគាត់ដាក់បញ្ចូលមេរៀន « ចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ ៖ ការរំឭកការវាយតម្លៃទី ១ » ជំនួសឲ្យការរំឭកចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ ។ នៅសប្តាហ៍បន្ទាប់ ដែលជាសប្តាហ៍ចុងក្រោយនៃពាក់កណ្តាលដំបូងនៃវគ្គសិក្សា គាត់សម្រេចចិត្តដាក់កាលវិភាគបង្រៀនមេរៀន « ចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ ៖ ការវាយតម្លៃទី ១ » ។ គាត់ដាក់កាលវិភាគបង្រៀនមេរៀននោះនៅដើមសប្តាហ៍ ដូច្នេះសិស្សមានពេលពីរបីថ្ងៃបន្ថែមទៀត ដើម្បីរៀនវា ប្រសិនបើសិស្សណាម្នាក់បានអវត្តមាននៅថ្ងៃដែលគេបង្រៀនវា ឬត្រូវរៀនវាឡើងវិញ ។
ស្តាស៊ី រីឆាដស៍ នាយកអនុញ្ញាតឈប់សម្រាកសម្រាប់ថ្នាក់សិក្ខាសាលា
នៅឆមាសទីពីរនៃឆ្នាំសិក្សានៅសាលារៀនក្នុងតំបន់ដែលស៊ីស្ទើរ រីឆាដស៍ និង បុគ្គលិករបស់គាត់បង្រៀនគឺចាប់ពីថ្ងៃទី ៣ ខែ មករា ដល់ថ្ងៃទី ២៧ ខែ ឧសភា ។ បន្ទាប់មកសិស្សត្រូវបានអនុញ្ញាតឲ្យសម្រាកសម្រាប់រដូវក្តៅរហូតដល់ថ្ងៃទី ២២ ខែ សីហា ។
ស៊ីស្ទើរ រីឆាដស៍ អាចបង្កើតសេចក្តីណែនាំអំពីល្បឿនបង្រៀនដែលមានភាពខុសប្លែកបន្តិចបន្តួច ពីការរៀបចំនៅក្នុងសៀវភៅសិក្សាសម្រាប់គ្រូបង្រៀន នៅផ្នែកដំបូងនៃឆមាសនោះ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ពេលគាត់ប្រៀបធៀបកាលវិភាគសាលារៀនទៅនឹងល្បឿនបង្រៀននៅក្នុង ចូរមកតាមខ្ញុំ នោះគាត់កត់សម្គាល់ឃើញថា សិស្សនឹងឈប់សម្រាកសម្រាប់រដូវក្តៅ ជាពេលដែលវគ្គបទគម្ពីរចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិចំនួនពីរ ដែលបានដាក់បញ្ចូលនៅក្នុងពាក់កណ្តាលដំបូងនៃកម្មវិធីសិក្សា ត្រូវបានដាក់កាលវិភាគដើម្បីបង្រៀន ។ វគ្គបទគម្ពីរទាំងនោះមាន យ៉ូហាន ១៧:៣ និង លូកា ២៤:៣៦–៣៩ ។ ដោយសារគោលបំណងមួយនៃគោលបំណងជាច្រើនរបស់ចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ គឺដើម្បីភ្ជាប់គម្លាតអំពីអ្វីដែលសិស្សនឹងខកខានរៀន នៅពេលដែលសាលារៀនសម្រាក នោះគាត់សម្រេចចិត្តស្វែងរកចន្លោះមួយដើម្បី ដាក់បញ្ចូលវគ្គបទគម្ពីរទាំងនេះក្នុងអំឡុងពេលឆមាសបច្ចុប្បន្ន ។ គាត់ក៏ដឹងដែរថា គាត់ត្រូវដាក់កាលវិភាគបង្រៀនមេរៀន « ចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ ៖ ការរំឭកការវាយតម្លៃទី ១ » និង « ចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ ៖ ការវាយតម្លៃទី ១ » ពីមុនសិស្សឈប់សម្រាកនៅរដូវក្តៅ ។
ដើម្បីធ្វើការកែសម្រួលនេះ គាត់សម្រេចចិត្តចាប់ផ្តើមនៅសប្តាហ៍ចុងក្រោយនៃឆមាសនោះ ហើយដាក់កាលវិភាគបង្រៀនថយក្រោយមកវិញ រហូតដល់គាត់អាចដាក់កាលវិភាគបង្រៀនដល់ ការវាយតម្លៃ ការរំឭកការវាយតម្លៃ មេរៀនចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ និងមេរៀនបរិបទដែលអមមកជាមួយនឹងចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិទាំងនោះ និងមេរៀនដទៃផ្សេងទៀតដែលគាត់ចង់បង្រៀន ។ គាត់សម្រេចចិត្តមិនបង្រៀនមេរៀន « ចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ ៖ ការវាយតម្លៃទី ១ » នៅក្នុងអំឡុងសប្តាហ៍ចុងក្រោយនៃឆមាសនោះទេ ដោយសារកាលវិភាគនៅសាលារៀនអាចបត់បែនបាន ហើយអាចមានសិស្សអវត្តមានច្រើននៅសប្តាហ៍នោះ ។ ហេតុដូច្នោះហើយ សប្តាហ៍ចុងក្រោយនោះត្រូវបានទុកដូច្នេះតាមការគ្រោងទុក ។
ដោយដឹងថា មេរៀន « ចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ ៖ ការរំឭកការវាយតម្លៃទី ១ » គួរតែត្រូវបានបង្រៀន ពីមុនមេរៀនការវាយតម្លៃ នោះស៊ីស្ទើរ រីឆាដស៍ សម្រេចចិត្តបញ្ចូលមេរៀននោះ ជាមេរៀនដំបូងនៃសប្តាហ៍ចុងក្រោយទីពីរនៃឆមាសនោះ ហើយបញ្ចូលមេរៀនការវាយតម្លៃ ជាមេរៀនចុងក្រោយនៃសប្តាហ៍នោះ ។ ការណ៍នេះនឹងទុកពេលឲ្យសិស្សសិក្សាវគ្គបទគម្ពីរបានពីរបីថ្ងៃ ដែលពួកគេអាចមិនស្គាល់ បន្ទាប់ពីរំឭករួច ។
បន្ទាប់មកគាត់សម្រេចចិត្តថា ការរំឭកនោះនឹងមានប្រសិទ្ធភាពខ្លាំងបំផុត បន្ទាប់ពីសិស្សបានសិក្សាមេរៀនវគ្គបទគម្ពីរចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិទាំងអស់ ។ តាមរយៈការរំកិល ម៉ាថាយ ២២:៣៦–៣៩ ដែលជាមេរៀនចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ ជាមួយនឹងមេរៀនបរិបទដែលត្រូវគ្នាទៅនឹងមេរៀននេះ ទៅបង្រៀននៅចុងសប្តាហ៍មុន នោះគាត់អាចសម្រេចបាននូវវត្ថុបំណងនេះ ខណៈដែលគាត់អាចទុករយៈពេលពីរបីថ្ងៃរវាងការរំឭក និងការវាយតម្លៃ ។
បន្ទាប់មក ស៊ីស្ទើរ រីឆាដស៍ ឃើញឱកាសមួយដើម្បីបញ្ចូលមេរៀនចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ យ៉ូហាន ១៧:៣ អមជាមួយនឹងមេរៀនបរិបទរបស់មេរៀននោះទៅក្នុងសេចក្តីណែនាំអំពីល្បឿនបង្រៀន ។ ដំបូងមេរៀនទាំងនេះត្រូវបានដាក់កាលវិភាគបង្រៀនអំឡុងពេលសម្រាកសម្រាប់រដូវក្តៅ ។ បន្ទាប់ពីអានគោលបំណងមេរៀននៃមេរៀននីមួយៗដែលនៅសេសសល់សម្រាប់សប្តាហ៍នោះ គាត់បានជ្រើសរើសទុកមេរៀនបីដែលគាត់ទទួលអារម្មណ៍ថា សិស្សនៅក្នុងតំបន់របស់គាត់ត្រូវការខ្លាំងបំផុត ។ គាត់បានឃើញថា មិនចាំបាច់ធ្វើការផ្លាស់ប្តូរអ្វីនៅក្នុងសប្តាហ៍ថ្ងៃទី ២៤–៣០ នៃខែមេសានោះឡើយ ។
ស៊ីស្ទើរ រីឆាដស៍ បានដឹងថា មានមេរៀនវគ្គបទគម្ពីរចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិនៅសល់តែមួយគត់គឺ លូកា ២៤:៣៦–៣៩ ដែលចាំបាច់នៅតែត្រូវដាក់បញ្ចូលដើម្បីបង្រៀន ។ ជាធម្មតា មេរៀននេះគួរតែត្រូវបានបង្រៀនអំឡុងពេលសម្រាកសម្រាប់រដូវក្តៅ ។ គាត់បានសម្គាល់ឃើញថា នៅសប្តាហ៍នៃថ្ងៃទី ១៧–២៣ ខែមេសា មានមេរៀនរំឭកចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ ដែលអាចត្រូវបានជំនួសដោយមេរៀន លូកា ២៤ ។ ប៉ុន្តែពេលគាត់បានបន្តមើលទៅកាលវិភាគនោះ គាត់បានកត់សម្គាល់ឃើញថា នៅសប្តាហ៍បុណ្យអ៊ីស្ទើរគ្មានកាលវិភាគបង្រៀនមេរៀនណាមួយទេ ។
ដោយដឹងថា មេរៀនចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ លូកា ២៤ អមជាមួយនឹងមេរៀនបរិបទដែលត្រូវគ្នាទៅនឹងមេរៀននោះ នឹងក្លាយជាមេរៀនដ៏ល្អឥតខ្ចោះសម្រាប់សប្តាហ៍បុណ្យអ៊ីស្ទើរ នោះគាត់សម្រេចចិត្តបញ្ចូលមេរៀននោះទៅត្រង់សប្តាហ៍នោះ ។ បន្ទាប់មកគាត់បានមើលមេរៀនផ្សេងទៀត ដែលសិស្សនឹងខកខានរៀនអំឡុងពេលសម្រាកសម្រាប់រដូវក្តៅរបស់ពួកគេ ហើយគាត់សម្រេចចិត្តថា មេរៀនដែលសំខាន់បំផុតដែលគាត់អាចបង្រៀនមកពីមេរៀនទាំងនោះ គឺជាមេរៀនទាំងឡាយណាដែលបង្រៀន អំពីការរងទុក្ខរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុងសួនច្បារគែតសេម៉ានី ការឆ្កាងរបស់ទ្រង់ និងសាក្សីនានាអំពីការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់ ។ គាត់បំពេញកាលវិភាគបង្រៀនសម្រាប់សប្តាហ៍បុណ្យអ៊ីស្ទើរនោះ ដោយដាក់បញ្ចូលមេរៀនទាំងនោះ ។
តាមរយៈការជ្រើសរើសមេរៀនដែលគាត់បានរើស នោះស៊ីស្ទើរ រីឆាដស៍ អាចដាក់អាទិភាពចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិសម្រាប់សិស្ស ព្រមទាំងផ្តល់បទពិសោធន៍រៀនសូត្រដ៏មានតម្លៃសម្រាប់សិស្ស ដែលផ្តោតលើព្រះអង្គសង្គ្រោះ អំឡុងពេលសប្តាហ៍បុណ្យអ៊ីស្ទើរនោះ ។
សម្រាប់រយៈពេលនៅសល់ទាំងប៉ុន្មាននៃឆមាសនោះ គាត់អាចរៀបចំមេរៀននានា ដែលមេរៀនទាំងនោះបានដាក់តាមលំដាប់លំដោយយ៉ាងហ្មត់ចត់ដូចមាននៅក្នុងសៀវភៅសិក្សាសម្រាប់គ្រូបង្រៀនដែរ ។