„Lekcja 10. Materiał przygotowawczy: Nowe i wieczne przymierze małżeństwa”, Wieczna rodzina. Materiały dla nauczyciela (2022)
„Lekcja 10. Materiał przygotowawczy”, Wieczna rodzina. Materiały dla nauczyciela
Lekcja 10. Materiał przygotowawczy
Nowe i wieczne przymierze małżeństwa
W lekcji 6. dowiedzieliśmy się, że małżeństwo jest wyświęcone od Boga. Prezydent Russell M. Nelson nauczał również, że małżeństwo celestialne „to najwyższy i najtrwalszy rodzaj małżeństwa, jaki nasz Stworzyciel może zaofiarować Swoim dzieciom”, dający „większe prawdopodobieństwo szczęścia niż jakikolwiek inny związek” („Małżeństwo celestialne”, Ensign lub Liahona, listopad 2008, str. 92, 93). Podczas studiowania tego materiału zastanów się nad własnymi uczuciami związanymi z małżeństwem na wieczność i nad tym, co możesz robić, aby być jego godnym.
Rozdział 1.
Dlaczego powinienem dążyć do zawarcia małżeństwa na wieczność?
Kiedy myślisz o znanych ci małżeństwach, możesz zastanawiać się, czym małżeństwo zawarte w świątyni różni się od małżeństwa cywilnego.
Wierzymy, że „boski plan szczęścia umożliwia, aby związki rodzinne trwały nadal po śmierci” („Rodzina. Proklamacja dla świata”, strona internetowa KosciolJezusaChrystusa.org). Wieczne relacje rodzinne są możliwe dzięki Jezusowi Chrystusowi. Prezydent Nelson nauczał: „[Zadośćuczynienie] Jezusa Chrystusa [sprawiło, że] zmartwychwstanie stało się rzeczywistością dla wszystkich, a życie wieczne stało się dostępne dla tych, którzy odpokutują za swoje grzechy, przyjmą niezbędne obrzędy i zawrą przymierza Jego ewangelii, których potem dochowają” („Czerpanie z mocy Jezusa Chrystusa w swoim życiu”, Ensign lub Liahona, maj 2017, str. 40). W tych dniach ostatnich Pan przywrócił upoważnienie, obrzędy i przymierza, które umożliwiają zawieranie małżeństw na wieczność.
Studiuj podczas przygotowań do zajęć
Przeczytaj fragment Doktryna i Przymierza 131:1–4 i odszukaj, czego Józef Smith nauczał na temat przymierza małżeństwa na wieczność.(Uwaga: Najwyższy stopień królestwa celestialnego to życie wieczne, czyli wywyższenie).
Wyjaśnij, że użyte w wersecie 2. słowo nowe oznacza, że przymierze to zostało na nowo przywrócone w obecnej dyspensacji. To przymierze jest też wieczne, ponieważ jest odwieczne i istniało „przed założeniem świata” (Doktryna i Przymierza 132:5). Było częścią przymierza, jakie dawno temu Bóg zawarł z Abrahamem i jego żoną, Sarą.
Ze Słownika biblijnego dowiadujemy się, że „Abraham najpierw przyjął ewangelię przez chrzest (który jest przymierzem zbawienia). Następnie zostało mu nadane wyższe kapłaństwo i zawarł małżeństwo celestialne (które jest przymierzem wywyższenia), otrzymując tym samym zapewnienie, że będzie miał wieczny przyrost [niezliczone potomstwo]” (Bible Dictionary, hasło „Abraham, Covenant of”).
Pan obiecał Abrahamowi: „Będę ci błogosławił obficie i rozmnożę tak liczne potomstwo twoje jak gwiazdy na niebie i jak piasek na brzegu morza” (I Ks. Mojżeszowa 22:17). Małżeństwo celestialne obejmuje błogosławieństwo „posiadania dzieci w […] chwale celestialnej” (Joseph Smith, w: History, 1838–1856 [Manuscript History of the Church], tom D-1, str. 1551 [strona internetowa josephsmithpapers.org]).
Pan obiecał ponadto Abrahamowi, że jego doczesne potomstwo otrzyma wszystkie te błogosławieństwa (zob. Doktryna i Przymierza 132:29–31; Ks. Abrahama 2:6–11). Część przymierza Abrahamowego dotycząca małżeństwa na wieczność i wiecznego przyrostu jest odnawiana z każdą osobą, która zawiera „nowe i wieczne przymierze małżeństwa” (Doktryna i Przymierza 131:2). Innymi słowy, poprzez obrzęd zapieczętowania małżeństwa, otrzymujemy obietnicę tych samych błogosławieństw, jakie otrzymał Abraham.
Gdy mężczyzna i kobieta zostają zapieczętowani w świątyni, zawierają święte przymierza z Bogiem i ze sobą nawzajem. Obejmują one wierność sobie nawzajem i wobec Boga, życie na sposób Chrystusa, dotrzymywanie wszystkich zawartych przymierzy ewangelii oraz rozmnażanie się i zapełnianie ziemi.
Zastanów się nad znaczeniem tej ilustracji, gdyż odnosi się ona do przymierza małżeństwa na wieczność. Na temat tej relacji opartej na przymierzu Starszy David A. Bednar z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał:
Pan Jezus Chrystus jest punktem odniesienia w związku, jakim jest relacja w przymierzu małżeństwa. Zwróćcie, proszę, uwagę na to, że Zbawiciel umieszczony jest na wierzchołku tego trójkąta, kobieta u podstawy w jednym kącie trójkąta, a mężczyzna u podstawy w drugim. Teraz rozważcie, co dzieje się w związku mężczyzny i kobiety, kiedy indywidualnie i stale „przychodzą do Chrystusa” i dążą do tego, by „[być] w Nim udoskonaleni” (Ks.Moroniego 10:32). Dzięki Odkupicielowi i poprzez Niego mężczyzna i kobieta zbliżają się do siebie. („Marriage Is Essential to His Eternal Plan”, Ensign, czerwiec 2006, str. 86)
Dyskutuj podczas przygotowań do zajęć
Jeśli to możliwe, omów te pytania z osobą, która była zapieczętowana w świątyni do współmałżonka, np. ze swoim rodzicem, dziadkiem lub babcią, przywódcą w Kościele lub przyjacielem. Jeśli jesteś w związku małżeńskim, możesz przeprowadzić tę rozmowę ze swoim małżonkiem. Przyjdź na zajęcia, będąc gotów do podzielenia się tym, czego się dowiedziałeś.
-
Jak się czułeś podczas swojego zapieczętowania w świątyni?
-
W jaki sposób zawarcie nowego i wiecznego przymierza małżeństwa błogosławiło do tej pory ciebie i twojego współmałżonka?
-
W jaki sposób twoje osobiste wysiłki, by zbliżyć się do Boga, wniosły w życie twoje i twojego małżonka większą wzajemną bliskość?
Rozdział 2.
Jakich wyborów muszę dokonać, aby moje małżeństwo było wieczne?
Pan objawił, że jeśli mężczyzna i kobieta nie zostaną poślubieni według Jego prawa (zawierając nowe i wieczne przymierze małżeństwa) i z Jego upoważnienia, wtedy takie małżeństwo „nie będzie miało mocy, gdy oni umrą” (Doktryna i Przymierza 132:15). Jednakże samo zapieczętowanie w świątyni nie stanowi gwarancji małżeństwa na wieczność.
Studiuj podczas przygotowań do zajęć
Przeczytaj fragment Doktryna i Przymierza 132:19–20 i rozważ zaznaczenie treści o tym, co jest wymagane poza ceremonią zapieczętowania w świątyni, by małżeństwo było na wieczność.
Być może zwróciłeś uwagę na słowa z wersetu 19., stwierdzające, że małżeństwa świątynne muszą być „zapieczętowane przez Świętego Ducha obietnicy”, aby były wieczne. W Przewodniku po pismach świętych znajdujemy wyjaśnienie: „Duch Święty jest Świętym Duchem Obietnicy (Dzieje Apostolskie 2:33). Potwierdza, jako przyjęte przez Boga, prawe czyny, obrzędy i przymierza człowieka. Święty Duch Obietnicy świadczy Ojcu, że niezbędne do zbawienia obrzędy zostały wykonane we właściwy sposób i że przymierza z nimi związane zostały dotrzymane” („Święty Duch Obietnicy”, strona internetowa: pismaswiete.KosciolJezusaChrystusa.org).
Gdy małżonkowie „[wytrwają w] przymierzu” (Doktryna i Przymierza 132:19), Duch Święty w Swojej roli Świętego Ducha Obietnicy potwierdza Bogu, że dotrzymują zawartych przymierzy, a ich małżeństwo staje się wieczne. By „[wytrwać w] przymierzu” oboje małżonkowie muszą wiernie przestrzegać warunków ich przymierzy zapieczętowania. Starszy Robert D. Hales z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał na temat znaczenia szanowania tych przymierzy:
Jak nauczają pisma święte [Doktryna i Przymierza 132:19], wieczna więź nie powstaje tak po prostu w wyniku przymierzy zapieczętowania, jakie zawieramy w świątyni. To, jak się prowadzimy w tym życiu, determinuje to, kim będziemy w wiecznościach, które nadejdą. Aby otrzymać błogosławieństwa zapieczętowania, które dał nam nasz Ojciec Niebieski, musimy przestrzegać przykazań i zachowywać się w taki sposób, żeby nasze rodziny chciały żyć z nami w wiecznościach. („The Eternal Family”, Ensign, listopad 1996, str. 65)
Dążąc do tego, by być najlepszymi ludźmi, jakimi możemy być, i dotrzymywać naszych przymierzy, możemy patrzeć na przykład Jezusa Chrystusa. Starszy Ronald A. Rasband z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał:
Nasz Zbawiciel, Jezus Chrystus, jest dla nas wspaniałym Przykładem w kwestii składania i dotrzymywania obietnic i przymierzy. Zszedł na ziemię, obiecując, że wypełni wolę Ojca. Nauczał zasad ewangelii słowem i czynem. Zadośćuczynił za nasze grzechy, abyśmy znów mogli żyć. Był wierny każdej złożonej obietnicy […].
Dotrzymywanie obietnic to nie nawyk, to cecha ucznia Jezusa Chrystusa […].
Pytam dzisiaj: Czy dotrzymujemy naszych obietnic i przymierzy, czy też wywiązujemy się z nich na pół gwizdka, gdyż zawarliśmy je bez przemyślenia i łatwo nam je łamać? („Dotrzymywanie naszych obietnic i przymierzy”, Ensign lub Liahona, listopad 2019, str. 53, 54)
Rozważaj podczas przygotowań do zajęć
W jaki sposób możesz bardziej upodobnić się do Zbawiciela w dotrzymywaniu przymierzy i obietnic złożonych Bogu? Co jeszcze możesz zrobić, by dotrzymać przymierzy zapieczętowania lub przygotować się na nie?