„Lekcja 2. Materiał przygotowawczy: Rola proroków w głoszeniu doktryny o wiecznej rodzinie”, Wieczna rodzina. Materiały dla nauczyciela (2022)
„Lekcja 2. Materiał przygotowawczy”, Wieczna rodzina. Materiały dla nauczyciela
Lekcja 2. Materiał przygotowawczy
Rola proroków w głoszeniu doktryny o wiecznej rodzinie
Jesteśmy błogosławieni, że żyjemy w czasach, gdy Pan ponownie powołał żyjących proroków, którzy nas prowadzą i strzegą. W jaki sposób prorocy Pana pomogli ci zrozumieć doktrynę małżeństwa na wieczność? Podczas studiowania materiału tej lekcji zastanów się, w jaki sposób możesz pogłębić twoje świadectwo o żyjących prorokach i w większym stopniu polegać na ich słowach w twoim życiu.
Rozdział 1.
W jaki sposób miłość Boga przejawia się w radach proroków?
Gdy Pan powołał Ezechiela na proroka, porównał jego nową rolę do roli strażnika. W starożytnych czasach strażnicy stali na murach lub wieżach, by pomagać zapewnić ochronę miast, winnic czy pól (zob. „Watchmen on the Tower”, Ensign, kwiecień 2016, str. 28). Widok z góry pozwalał im dostrzec to, czego inne osoby nie widziały, i na czas ostrzegać przed nadchodzącymi niebezpieczeństwami.
Studiuj podczas przygotowań do zajęć
Przeczytaj fragment Ks. Ezechiela 3:17–19 i pomyśl o tym, w jaki sposób prorocy Pana są podobni do strażników na wieży.
Prorocy pomagają nam w postrzeganiu spraw z wiecznej perspektywy Boga. Błogosławi ich, jako widzących, boskim obdarowaniem, jakim jest duchowy wzrok. Mogą także „wiedzieć o rzeczach, które już nastąpiły, a także o rzeczach, które mają nastąpić” (Ks. Mosjasza 8:17; zob. także wersety 15–16). Pan wyznaczył ich, aby strzegli nas przed duchowymi i fizycznymi niebezpieczeństwami.
Prezydent Russell M. Nelson w następujący sposób nauczał na temat motywacji i obowiązków strażników Pana:
Każdy z apostołów Pana jest w stanie dostrzegać i odczuwać miłość, którą Ojciec Niebieski darzy Swoje dzieci, szczególnie te, które zmagają się z trudnościami […].
Czasami, jako przywódcy Kościoła, jesteśmy krytykowani za sztywne trzymanie się praw Boga, obronę doktryny Zbawiciela i opieranie się obecnym naciskom społecznym. Jednakże naszym zadaniem, jako wyświęconych apostołów, jest „[iść] na cały świat, głosząc [Jego] ewangelię każdemu stworzeniu” [Doktryna i Przymierza 18:28]. To oznacza, że mamy przykazanie nauczać prawdy.
Czyniąc to, czasami spotykamy się z oskarżeniami o obojętność, gdy nauczamy wymagań postawionych przez Ojca w celu uzyskania wywyższenia w królestwie celestialnym. Czy jednak nie wykazalibyśmy się jeszcze większą obojętnością, gdybyśmy nie mówili prawdy? Nie nauczali tego, co Bóg objawił?
Właśnie dlatego, że głęboko troszczymy się o wszystkie dzieci Boga, głosimy Jego prawdę. Nie zawsze możemy mówić ludziom to, co chcą usłyszeć. Prorocy rzadko są popularni. Ale zawsze będziemy nauczać prawdy! („The Love and Laws of God” [uroczyste spotkanie na Uniwersytecie Brighama Younga, 17 września 2019], str. 3, strona internetowa speeches.byu.edu)
Rozważaj podczas przygotowań do zajęć
W jaki sposób odczuwałeś miłość Boga poprzez ostrzeżenia, napomnienia i rady żyjących proroków?
Rozdział 2.
W jaki sposób proklamacja o rodzinie jest dowodem na to, że prorocy Pana pełnią dzisiaj rolę strażników?
23 września 1995 roku podczas generalnego spotkania Stowarzyszenia Pomocy Prezydent Gordon B. Hinckley przedstawił dokument: „Rodzina. Proklamacja dla świata”. Zanim to zrobił, wyjaśnił, że Pierwsze Prezydium i Kworum Dwunastu Apostołów poczuło potrzebę ogłoszenia tej proklamacji.
Ze względu na to, że tak wiele jest sofistycznych argumentów, które mienią się prawdą, tak wiele jest kłamstw dotyczących standardów i wartości, tyle rzeczy kusi i wabi, aby powoli splamić nas brudem tego świata, naszym obowiązkiem jest udzielić przestrogi i ostrzeżenia. Kontynuując to dzieło, my jako Pierwsze Prezydium i Rada Dwunastu Apostołów, wydajemy teraz proklamację dla Kościoła i świata. Jest to deklaracja i potwierdzenie standardów, doktryn i praktyk odnoszących się do rodziny, jakie prorocy, widzący i objawiciele tego Kościoła powtarzali od początku jego istnienia. („Stand Strong against the Wiles of the World”, Ensign, listopad 1995, str. 100)
Poniższy fragment biografii Prezydenta Nelsona opisuje to, co Pan umożliwił dostrzec Swoim Apostołom, co doprowadziło do przygotowania proklamacji o rodzinie:
Pewnego dnia w 1994 roku Kworum Dwunastu Apostołów spędziło cały dzień w pokoju narad w Świątyni Salt Lake, dyskutując na temat spraw związanych z rodziną. Zastanawiali się nad wszystkim, poczynając od wszechobecności pornografii, kończąc na potencjalnym prawodawstwie, które jest nastawione przeciwko rodzinie. Nie były to żadne nowe kwestie, ale tamtego dnia plan spotkania opierał się na tym istotnym temacie.
Dwunastu przyjrzało się doktrynie i zasadom Kościoła, szukając niezmiennych rzeczy — doktryny — i tych rzeczy, które można zmienić — zasad Kościoła. Rozważali kwestie, które ich zdaniem miały być ważne w przyszłości, włączając w to zwiększony nacisk społeczeństwa na uznanie praw małżeństw jednopłciowych i osób transseksualnych. „Ale to nie był koniec tego, co zobaczyliśmy”, wyjaśnił Starszy Nelson. „Widzieliśmy wysiłki wielu społeczności, które starały się zanegować wszelkie standardy i ograniczenia aktywności seksualnej. Widzieliśmy pomieszanie płci. Widzieliśmy, że wszystko to nastąpi”.
Ta dyskusja, wraz z innymi, które miały miejsce później, doprowadziła do wniosku, że Dwunastu powinno przygotować dokument, być może nawet proklamację, przedstawiającą stanowisko Kościoła w kwestii rodziny, aby poddać ją pod rozwagę Pierwszego Prezydium. (Sheri Dew, Insights from a Prophet’s Life: Russell M. Nelson [2019], str. 208)
Rozważaj podczas przygotowań do zajęć
Co zwróciło twoją uwagę w wypowiedzi Prezydenta Hinckleya i historii o Prezydencie Nelsonie? W jaki sposób ogłoszenie proklamacji o rodzinie ilustruje rolę proroków jako strażników na wieży?
Rozdział 3.
Jak mogę wiernie przyjąć słowa proroków Pana i reagować na nie?
W swoim rodzinnym mieście, Nazarecie, Zbawiciel został odrzucony, gdy ogłosił, że jest obiecanym Mesjaszem. W odpowiedzi na liczne wątpliwości, Zbawiciel oświadczył: „Żaden prorok nie jest uznawany w ojczyźnie swojej” (Ew. Łukasza 4:24).
Podobnie dzisiaj wielu ludzi nie uznaje proroków Pana. Czasami może być trudno zrozumieć rady i nauki współczesnych proroków lub postępować zgodnie z nimi.
W dniu, w którym Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach ostatnich został zorganizowany, Prorok Józef Smith otrzymał od Pana objawienie zawierające przykazanie i obietnice dla członków Jego Kościoła.
Studiuj podczas przygotowań do zajęć
Przeczytaj fragment Doktryna i Przymierza 21:4–6 (zwróć uwagę, że te wersety odnoszą się do Proroka Józefa Smitha i, co za tym idzie, mogą być stosowane do obecnego Prezydenta Kościoła Pana). Zwróć uwagę na to, w jaki sposób członkowie Kościoła mają przyjmować słowa proroka, i na błogosławieństwa, jakie obiecuje za to Pan. (Uwaga: Jednym ze znaczeń angielskiego słowa shake [tu zadrżeć, ale też strząsnąć, wytrząsnąć] z wersetu 6. jest uwolnienie czegoś z podłoża lub pojemnika [zob. Merriam-Webster.com Dictionary, „shake”]. Stąd jedna z interpretacji tego wersetu jest taka, że Pan sprawia, iż wtedy, gdy „niebiosa [drżą] dla [naszego] dobra”, uwalnia On objawienia i błogosławieństwa, wylewając je na tych, którzy podążają za Jego żyjącymi prorokami).
Pomyśl o tym, co oznacza przyjmowanie słowa Pana, przekazywanego przez proroków, „z całą cierpliwością i wiarą” (werset 5.). Zastanów się również nad powiązanymi z tym błogosławieństwami. Pisma święte zawierają liczne relacje o ludziach, którzy postanowili wykazać się cierpliwością i wiarą w odniesieniu do słów proroków. Wybierz do przestudiowania jeden lub kilka poniższych fragmentów z pism świętych:
-
I Ks. Nefiego 2:11–16 (Nefi opuszcza Jerozolimę zgodnie z poleceniem proroka Lehiego)
-
I Ks. Królewska 17:8–24 (wdowa z Sarepty odpowiada na prośbę proroka Eliasza w czasie głodu)
-
II Ks. Królewska 5:9–14 (Syryjczyk Naaman szuka uzdrowienia z trądu u proroka Elizeusza)
Zapisz swoje przemyślenia
Myśląc o tym, co właśnie przeczytałeś, zapisz w notatniku lub aplikacji do notatek swoje odpowiedzi na następujące pytania:
-
Czego możesz nauczyć się z wysiłków danej postaci, aby przyjąć słowa proroka z cierpliwością i wiarą?
-
Dlaczego w tych okolicznościach może być trudno przyjąć i baczyć na słowa Pana przekazane przez proroka?
-
Czego uczysz się o Panu z tego, o co prosił On osobę, o której czytałeś?
W czasie służby jako doradczyni w Generalnym Prezydium Organizacji Młodych Kobiet Siostra Carol F. McConkie zauważyła:
Według norm świata podążanie za prorokiem może być niepopularne, politycznie niepoprawne czy nie do przyjęcia przez społeczeństwo. Podążanie za prorokiem jest zawsze właściwe. („Życie według słów proroków”, Liahona, listopad 2014, str. 78)
Możemy mieć pewność, gdy podążamy za prorokami Pana.