๒๓. ทะเลกาลิลีและภูเขาแห่งผู้เป็นสุข

มองทางทิศตะวันตกเฉียงใต้เลยมุมตะวันตกเฉียงเหนือของทะเลกาลิลี, ทะเลสาบน้ำจืด. ทิเบเรียสอยู่บนฝั่งทะเลด้านที่ไกลออกไปและเลยไปทางด้านซ้ายของภาพ. เนินเขาตรงกลางด้านหน้าเป็นสถานที่ซึ่งเชื่อสืบกันมาว่าเป็นภูเขาแห่งผู้เป็นสุข. คาเปอรนาอุมอยู่ทางซ้าย, ไม่ได้อยู่ในภาพถ่าย.

เหตุการณ์สำคัญ : พระผู้ช่วยให้รอดทรงทุ่มเทเวลาให้แก่การปฏิบัติศาสนกิจของพระองค์ขณะทรงเป็นมรรตัยในภูมิภาคนี้. ที่นี่พระองค์ทรงเรียกและแต่งตั้งอัครสาวกสิบสอง (มธ. ๔:๑๘–๒๒; ๑๐:๑–๔; มาระโก ๑:๑๖–๒๐; ๒:๑๓–๑๔; ๓:๗, ๑๓–๑๙; ลูกา ๕:๑–๑๑), ทรงสอนคำเทศนาบนภูเขา (มธ. ๕–๗), และทรงสอนเป็นคำอุปมา (มธ. ๑๓:๑–๕๒; มาระโก ๔:๑–๓๔). ปาฏิหาริย์ที่พระองค์ทรงกระทำมีดังนี้ : พระองค์ทรงรักษาคนโรคเรื้อนให้หาย (มธ. ๘:๑–๔); ทรงทำให้พายุสงบ (มธ. ๘:๒๓–๒๗); ทรงขับกองกำลังมาร, ซึ่งจากนั้นเข้าสิงสุกรที่วิ่งลงทะเล (มาระโก ๕:๑–๑๕); ทรงทำให้บุตรสาวของไยรัสลุกขึ้นจากความตาย (มธ. ๙:๑๘–๑๙, ๒๓–๒๖; มาระโก ๕:๒๒–๒๔, ๓๕–๔๓); ทรงเลี้ยงคนห้าพันคนและคนสี่พันคน (มธ. ๑๔:๑๔–๒๑; ๑๕:๓๒–๓๘); ทรงบัญชาสานุศิษย์ของพระองค์ให้หย่อนอวนลงจับปลา, ซึ่งโดยการนี้พวกเขาได้ปลามามากมาย (ลูกา ๕:๑–๖); ทรงรักษาผู้คนมากมายให้หายจากโรค (มธ. ๑๕:๒๙–๓๑; มาระโก ๓:๗–๑๒); และทรงมาปรากฏหลังการฟื้นคืนพระชนม์ของพระองค์เพื่อสอนสานุศิษย์ของพระองค์ (มาระโก ๑๔:๒๗–๒๘; ๑๖:๗; ยอห์น ๒๑:๑–๒๓).