๒๔. คาเปอรนาอุม

คาเปอรนาอุม, ตั้งอยู่บนชายฝั่งด้านเหนือของทะเลกาลิลี, เป็นศูนย์กลางของศาสนกิจในกาลิลีของพระเยซู (มธ. ๙:๑–๒; มาระโก ๒:๑–๕). เป็นศูนย์การพาณิชย์และการประมงที่สำคัญและประสบความสำเร็จ, เป็นบ้านให้แก่คนต่างชาติเช่นเดียวกับชาวยิว. ประชากรในศตวรรษแรกไม่น่าจะเกิน ๑,๐๐๐ คน. คาเปอรนาอุมตั้งอยู่ตรงชุมทางของเส้นทางการค้าสำคัญ ๆ, พร้อมด้วยผืนดินอุดมสมบูรณ์อยู่โดยรอบ. ทหารชาวโรมันสร้างโรงอาบน้ำและโกดังเก็บของไว้ที่นี่, ซึ่งช่วยเสริมโครงสร้างทางสังคมที่เป็นระเบียบด้วยอาคารสาธารณะที่สร้างมาอย่างดี. แม้ว่ามีการทำปาฎิหาริย์มากมายที่นี่, แต่ผู้คนโดยทั่วไปก็ปฏิเสธศาสนกิจของพระผู้ช่วยให้รอด. ดังนั้นพระเยซูจึงทรงสาปแช่งเมืองนี้ (มธ. ๑๑:๒๐, ๒๓–๒๔). เมื่อเวลาผ่านไป, คาเปอรนาอุมกลายเป็นซากปรักหักพังและยังคงร้างผู้อยู่อาศัย.

เหตุการณ์สำคัญ : คาเปอรนาอุมเป็นที่รู้จักในนาม “เมืองของพระองค์เอง” ของพระผู้ช่วยให้รอด (มธ. ๙:๑–๒; มาระโก ๒:๑–๕). พระองค์ทรงกระทำปาฏิหาริย์มากมาย ณ สถานที่แห่งนี้. ตัวอย่างเช่น, พระองค์ทรงรักษาผู้คนมากมาย (มาระโก ๑:๓๒–๓๔), รวมถึงคนรับใช้ของนายร้อยคนหนึ่ง (ลูกา ๗:๑–๑๐), แม่ยายของเปโตร (มาระโก ๑:๒๑, ๒๙–๓๑), คนง่อยซึ่งต้องหย่อนเตียงของเขาลงมาทางหลังคา (มาระโก ๒:๑–๑๒), และชายที่มือลีบ (มธ. ๑๒:๙–๑๓). ที่นี่พระเยซูทรงขับวิญญาณชั่วร้ายมากมายออกไป (มาระโก ๑:๒๑–๒๘, ๓๒–๓๔), ทรงทำให้บุตรสาวของไยรัสลุกขึ้นจากความตาย (มาระโก ๕:๒๒–๒๔, ๓๕–๔๓), และตรัสเทศนาเรื่องอาหารแห่งชีวิตในธรรมศาลาที่คาเปอรนาอุม (ยอห์น ๖:๒๔–๕๙). พระผู้ช่วยให้รอดทรงแนะให้เปโตรจับปลาตัวหนึ่งจากทะเลกาลิลี, อ้าปากของมัน, และพบเหรียญที่จะนำไปจ่ายภาษี (มธ. ๑๗:๒๔–๒๗).