1. I Jakub powiedział wtedy jeszcze wiele rzeczy mojemu ludowi; jednakże tylko te spisałem, gdyż uważam je za wystarczające.

2. I teraz ja, Nefi, napiszę dalsze słowa Izajasza, albowiem dusza moja lubuje się w jego słowach. Albowiem przyrównam to, o czym mówił, do mojego ludu, i przekażę to wszystkim moim dzieciom, gdyż naprawdę widział on mego Odkupiciela, tak jak ja Go widziałem.

3. I mój brat, Jakub, także widział Go, tak jak ja Go widziałem; przekażę więc ich słowa moim dzieciom, aby udowodnić im, że moje słowa są prawdziwe. Albowiem słowami trzech, rzekł Bóg, potwierdzę swoje słowo. Jednak Bóg posyła więcej świadków, i dowodzi wszystkich Swoich słów.

4. Oto moja dusza lubuje się w udowadnianiu mojemu ludowi prawdy o przyjściu Chrystusa; bowiem w tym celu zostało dane prawo Mojżesza; i wszystko, co Bóg dał człowiekowi od początku świata, wskazuje na Chrystusa.

5. I moja dusza lubuje się także w przymierzach Pana, które zawarł On z naszymi ojcami; zaiste, moja dusza lubuje się w Jego łasce i w Jego sprawiedliwości, i mocy, i miłosierdziu w tym wielkim i wiecznym planie wyzwolenia od śmierci.

6. I moja dusza lubuje się w udowadnianiu mojemu ludowi, że gdyby Chrystus nie przyszedł, wszyscy ludzie musieliby zginąć.

7. Albowiem jeśli nie ma Chrystusa, nie ma Boga, a jeśli nie ma Boga, nie ma nas, ponieważ nie nastąpiłoby stworzenie świata. Jednak Bóg istnieje, i jest On Chrystusem, i przyjdzie, gdy wypełni się Jego czas.

8. A teraz napiszę niektóre ze słów Izajasza, aby ci spośród mojego ludu, którzy zobaczą te słowa, mogli podnieść się na duchu i radować się na myśl o wszystkich ludziach. Oto słowa Izajasza, i możecie odnieść je do siebie i do wszystkich ludzi.