1. I stało się, że za dni króla Judy, Achaza, syna Jotama, syna Uzjasza, wyruszył Resyn, król Syrii, z Pekachem, synem Remaliasza, królem Izraela, przeciw Jerozolimie, aby z nią toczyć wojnę, ale nie mógł jej przemóc.

2. I powiedziano domowi Dawida te słowa: Syria jest sprzysiężona z Efraimem. Wówczas zadrżało serce jego i serce jego ludu, jak drżą drzewa w lesie od wichru.

3. Wtedy Pan rzekł do Izajasza: Wyjdź naprzeciw Achaza, ty i twój syn, Szeariaszub, tam, gdzie kończy się kanał górnej sadzawki, na drogę obok pola folusznika.

4. I powiedz mu: Uważaj i bądź spokojny; nie bój się, niech twoje serce nie słabnie z powodu tych dwóch niedopałków dymiących głowni, z powodu srogiego gniewu Resyna z Syrią i syna Remaliasza.

5. Dlatego że Syria, Efraim i syn Remaliasza uknuli zło przeciwko tobie, mówiąc:

6. Wyruszmy przeciw Judzie i dręczmy ją, i podzielmy ją między siebie, a królem w niej ustanowimy, zaiste, syna Tabala.

7. Tak rzecze Pan Bóg: To się nie stanie ani tak nie będzie.

8. Bo głową Syrii jest Damaszek, a głową Damaszku Resyn, i w przeciągu sześćdziesięciu pięciu lat zniszczony Efraim przestanie być narodem.

9. I głową Efraima jest Samaria, a głową Samarii syn Remaliasza. Jeśli nie uwierzycie, z pewnością nie zostaniecie ustanowieni.

10. I znowu Pan przemówił do Achaza tymi słowy:

11. Proś dla siebie o znak od Pana, Twego Boga, czy to w głębinach, czy to wysoko w przestworzach.

12. Ale Achaz odpowiedział: Nie będę prosił ani nie będę kusił Pana.

13. I rzekł: Słuchajcie przeto, o domu Dawida: Czyż mało wam tego, że nużycie ludzi, to jeszcze mojego Boga nużycie?

14. Dlatego Pan sam da wam znak: Oto panna pocznie i porodzi Syna, i nazwie Go imieniem Immanuel.

15. Masło i miód spożywać będzie, aby umiał odrzucać zło, i wybierać dobro.

16. Albowiem zanim dziecię będzie umiało odrzucać zło i wybierać dobro, kraina, której nienawidzisz, zostanie porzucona przez dwóch jej króli.

17. Pan sprowadzi na ciebie i na twój lud, i na dom twego ojca dni, jakich nie było od chwili, gdy Efraim odpadł od Judy — przez króla Asyrii.

18. I stanie się w owym dniu, że Pan psyknie na muchę, która jest na krańcach Egiptu, i na pszczołę, która jest w ziemi asyryjskiej.

19. I przybędą, i wszystkie usiądą w jarach rzecznych i w rozpadlinach skalnych, i na wszystkich krzakach ciernistych, i na wszystkich krzewach.

20. W owym dniu Pan ogoli brzytwą wynajętą przez nich za rzeką, ręką króla Asyrii, głowę i włosy na nogach; a także brodę usunie.

21. I stanie się, że w owym dniu człowiek będzie hodował jedną jałówkę i dwie owce,

22. I stanie się, że dzięki obfitemu udojowi mleka będzie jadł masło; zaprawdę, masło i miód jeść będzie każdy pozostały w kraju.

23. I stanie się w owym dniu, że każde miejsce, w którym było tysiąc szczepów winnych, wartości tysiąca srebrników, zarośnie cierniem i ostem.

24. Ze strzałami i z łukiem docierać tam będą, bo cały kraj porośnie cierniem i ostem.

25. I na wszystkie pola na wzgórzach, gdzie się kopało motyką, nie będzie się wchodzić z obawy przed cierniem i ostem; staną się wygonem dla wołów i będą deptane przez mniejsze zwierzęta.