1. Słowa Jakuba, brata Nefiego, które powiedział do ludu Nefiego:

2. Oto, moi umiłowani bracia, ja, Jakub, będąc powołany przez Boga i ustanowiony podług Jego świętego porządku oraz będąc poświęcony przez mojego brata, Nefiego, którego uważacie za króla i opiekuna, i na którym polegacie dla swego bezpieczeństwa, oto wiecie, że powiedziałem wam już niezmiernie wiele rzeczy.

3. Mimo to mówię do was znowu, gdyż moim pragnieniem jest dobro waszych dusz. Martwię się wielce o was i sami wiecie, że zawsze tak było. Oto wzywałem was całą pilnością i uczyłem was tego, co powiedział mój ojciec, i mówiłem o wszystkim, co zostało zapisane od stworzenia świata.

4. I oto, teraz, pragnę mówić do was o sprawach obecnych i rzeczach, które nastąpią, dlatego przeczytam wam słowa Izajasza. I są to słowa, które mój brat chciał, abym do was powiedział. I mówię to dla waszego dobra, abyście się uczyli i chwalili imię waszego Boga.

5. I słowa, które przeczytam, są słowami Izajasza odnoszącymi się do całego domu Izraela; mogą więc być odniesione do was, bowiem jesteście z domu Izraela. I wiele z tego, co Izajasz powiedział, można odnieść do was, albowiem jesteście z domu Izraela.

6. A oto te słowa: Tak rzecze Pan Bóg: Oto skinę ręką na Inne narody i ku ludowi podniosę mój sztandar. I przyniosą twych synów na rękach, a córki twoje będą nieść na barkach.

7. I królowie będą twymi piastunami, a ich królowe — mamkami twoimi; twarzą do ziemi pokłon ci będą oddawać, i lizać będą proch z twoich stóp. Wtedy się przekonasz, że Ja jestem Panem, bo nie będą zawstydzeni, którzy na mnie czekają.

8. I teraz ja, Jakub, pragnę powiedzieć nieco na temat tych słów. Albowiem oto Pan pokazał mi, że ci, którzy byli w Jerozolimie, skąd przybyliśmy, zostali zabici i wzięci do niewoli.

9. Pan pokazał mi jednak, że powrócą. Pokazał mi także, że Pan Bóg, Święty Izraela, objawi im się w ciele; a gdy im się objawi, ubiczują Go i ukrzyżują podług słów, jakie do mnie powiedział anioł.

10. I gdy znieczulą swe serca, i usztywnią swe karki wobec Świętego Izraela, oto spadną na nich sądy Świętego Izraela. I nadchodzi dzień, że zostaną pobici i udręczeni.

11. Gdy będą więc gnani to tu, to tam, tak bowiem mówi anioł, wielu będzie udręczonych w ciele i nie będzie im dozwolone zginąć ze względu na modlitwy wiernych; zostaną oni rozproszeni, bici i znienawidzeni, jednakże Pan będzie im miłosierny, bo gdy dojdą do wiedzy o Swym Odkupicielu, zostaną ponownie zgromadzeni na ziemiach swego dziedzictwa.

12. I błogosławione są Inne narody, o których pisał prorok; albowiem, jeśli stanie się, że odpokutują i nie będą walczyć przeciwko Syjonowi, i nie przyłączą się do tego wielkiego i występnego kościoła, zostaną zbawione; gdyż Pan Bóg wypełni przymierza, które zawarł ze Swoimi dziećmi; i dlatego prorok zapisał te rzeczy.

13. Przeto ci, którzy walczą przeciwko Syjonowi i ludowi przymierza z Panem, będą lizać proch z ich stóp; i lud Pana nie będzie zawstydzony. Gdyż ludem Pana są ci, którzy na Niego czekają; albowiem nadal będą oni czekać na przyjście Mesjasza.

14. I oto, zgodnie ze słowami proroka, Mesjasz przystąpi po raz drugi do ich odzyskania; przeto objawi im się w mocy i w wielkiej chwale, i zgładzi ich wrogów, gdy nadejdzie ten dzień, że uwierzą w Niego; i nie zgładzi nikogo, kto w Niego wierzy.

15. I ci, którzy w Niego nie wierzą, zostaną zgładzeni w ogniu i w nawałnicy, i trzęsieniach ziemi, i w rozlewie krwi, i od zarazy, i głodu. I poznają, że Pan jest Bogiem, Świętym Izraela.

16. Czyż można odebrać łup potężnemu lub czy sprawiedliwy jeniec może zostać ocalony?

17. Lecz tak rzecze Pan: Nawet jeńcy potężnego zostaną mu odebrani, a łup straszliwego zostanie ocalony; albowiem Potężny Bóg wybawi Swój lud przymierza. Tak rzecze Pan: Przeciwstawię się tym, którzy są przeciw tobie —

18. I nakarmię tych, którzy cię uciskają, ich własnym ciałem, i upiją się własną krwią niczym słodkim winem. Wówczas wszelkie ciało będzie wiedziało, że Ja, Pan, jestem twoim Zbawicielem i twoim Odkupicielem, Potężnym Jakuba.