ព្រះគម្ពីរ
នីហ្វៃ ទី ៣ 22


ជំពូក​ទី ២២

នៅ​គ្រា​ចុង​ក្រោយ​បង្អស់ ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន និង​ស្ដេក​ទាំង​ឡាយ​របស់​នាង នឹង​បាន​បង្កើត​ឡើង ហើយ​អ៊ីស្រាអែល​នឹង​ត្រូវ​បាន​ប្រមូល​ដោយ​សេចក្ដី​មេត្តាករុណា និង​ភាព​ថ្នាក់​ថ្នម — ពួក​គេ​នឹង​មាន​ជ័យ​ជម្នះ — ចូរ​ប្រៀបធៀប​នឹង​គម្ពីរ​អេសាយ ៥៤។ ប្រមាណ​ជា​ឆ្នាំ ៣៤ គ.ស.។

ហើយ​នៅ​ពេល​នោះ ការណ៍​ដែល​បាន​កត់​ត្រាទុក​នោះ​នឹង​កើត​ឡើង ៖ ឱ​ស្ត្រី​អារ ដែល​មិន​បាន​បង្កើត​កូន​អើយ ចូរ​ច្រៀង​ឡើង ឱ​អ្នក​ដែល​មិន​បាន​ឈឺ​ចាប់​នឹង​សម្រាល​អើយ ចូរ​ធ្លាយ​ចេញ​ជា​បទ​ចម្រៀង ហើយ​បន្លឺ​ឡើង​ចុះ ត្បិត​ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​ថា កូន​របស់​ស្ត្រី​ដែល​បង់​ខ្លួន​នៅ​តែ​ឯង​នោះ មាន​ច្រើនជាង​កូន​របស់​ស្ត្រី​ដែល​មាន​ប្ដី​ទៅ​ទៀត។

ចូរ​ពង្រីក​ទី​ដំ​ឡើង​ត្រសាល​អ្នក​ឲ្យ​ធំ​ឡើង ហើយ​ឲ្យ​វា​រាល់​គ្នា​សន្ធឹង​សំយាយ​សំពត់​ត្រសាល​របស់​អ្នក​ទៅ​កុំ​ឲ្យ​សំចៃ​ឡើយ ត្រូវ​ឲ្យ​បន្ត​ខ្សែ​ឲ្យ​វែង ហើយ​បោះ​ចម្រឹង​ឲ្យ​មាំ​ឡើង​ចុះ

ត្បិត​អ្នក​នឹង​បាន​រានទី​ចេញ​ទៅ​ខាង​ស្ដាំ និង​ខាង​ឆ្វេង ហើយ​ពូជ​ពង្ស​របស់​អ្នក​នឹង​ចាប់​បាន អស់​ទាំង​សាសន៍​ដទៃ​ជា​របស់​ផង​ខ្លួន ហើយ​ឲ្យ​អស់​ទាំង​ទី​ក្រុង​ដែល​ចោល​ស្ងាត់ បាន​មាន​មនុស្ស​អាស្រ័យ​នៅ​វិញ។

កុំ​ឲ្យ​ខ្លាច​ឲ្យ​សោះ ត្បិត​អ្នក​នឹង​មិនដែល​ត្រូវ​ខ្មាស​ឡើយ ក៏​កុំ​ឲ្យ​រង្កៀស​ចិត្ត​ដែរ ពី​ព្រោះ​អ្នក​នឹង​មិនដែល​ត្រូវ​មាន​សេចក្ដី​ខ្មាស​ទេ អ្នក​នឹង​ភ្លេច​សេចក្ដី​ខ្មាស ដែល​អ្នក​មាន​ពី​កាល​នៅ​វ័យក្មេង ហើយ​អ្នក​នឹង​មិន​នឹក​ចាំ​ពី​សេចក្ដី​ដែល​គេ​ត្មះតិះដៀល ពី​កាល​នៅ​មេម៉ាយ​ត​ទៅ​ទៀត​ដែរ។

ត្បិត​ព្រះ​ដែល​បង្កើត​អ្នក​មក ទ្រង់​ជា​ប្ដី​របស់​អ្នក ហើយ​ព្រះ​នាម​ទ្រង់ គឺ​ព្រះ​អម្ចាស់​នៃ​ពួក​ពល​បរិវារ ហើយ​ព្រះ​ដ៏​ប្រោស​លោះ​អ្នក គឺជា​ព្រះ​ដ៏​បរិសុទ្ធ​នៃ​សាសន៍​អ៊ីស្រាអែល — គេ​នឹង​ហៅ​ទ្រង់​ថា ជា​ព្រះ​នៃ​លោកិយ​ទាំង​មូល។

ត្បិត​ព្រះ​របស់​អ្នក​ទ្រង់​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​ថា ព្រះ​អម្ចាស់ ទ្រង់​បាន​ហៅ​អ្នក​ទុក ដូច​ជា​ស្ត្រី​ដែល​ប្ដី​បោះបង់​ចោល ហើយ​ដែល​មាន​ចិត្ត​គ្នាន់​ក្នាញ់ គឺជា​ប្រពន្ធ​ក្រមុំ​កំលោះ ដែល​ត្រូវ​បង់​ចោល​ហើយ។

យើង​បាន​បោះបង់​ចោល​អ្នក​តែមួយ​ភ្លែត​ទេ តែ​យើង​នឹង​ទទួល​អ្នក​មក​វិញ ដោយ​សេចក្ដី​មេត្តា​ជា​ខ្លាំង។

ព្រះ​អម្ចាស់ ជា​ព្រះ​ប្រោស​លោះ​អ្នក ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​ថា យើង​បាន​គេច​មុខ​ចេញ​ពី​អ្នក​នៅ​តែ​មួយ​ភ្លែត​នោះ ដោយ​មាន​សេចក្ដី​ក្រោធ​ដ៏​ហូរហៀរ តែ​យើង​នឹង​អាណិតអាសូរ​ដល់​អ្នក ដោយ​សេចក្ដី​សប្បុរស​ដ៏​អស់​កល្ប​ជានិច្ច​វិញ។

ការណ៍​នេះ​ប្រៀប​ដូច​ជា​ទឹក​ជន់​នៅ​ជំនាន់​លោក​ណូអេ​ដល់​យើង ហើយ​ដែល​យើង​បាន​ស្បថ​ថា ទឹក​ជន់​នៅ​ជំនាន់​លោក​ណូអេ នឹង​មិន​ដែល​គ្រប​លើ​ផែនដី​ទៀត​ជា​យ៉ាង​ណា នោះ​យើង​ក៏​ស្បថ​ថា យើង​នឹង​មិន​ដែល​មាន​សេចក្ដី​ក្រោធ​ចំពោះ​អ្នក​ត​ទៅ​យ៉ាង​នោះ​ដែរ។

១០ពី​ព្រោះ​អស់​ទាំង​ភ្នំ​ធំ​នឹង​បាត់​ទៅ​បាន ហើយ​អស់​ទាំង​ភ្នំ​តូច​នឹង​រើ​ចេញ​ទៅ​បាន​ដែរ ប៉ុន្តែ​សេចក្ដី​សប្បុរស​របស់​យើង នឹង​មិន​ដែល​ឃ្លាត​បាត់​ពី​អ្នក​ឡើយ ហើយ​សេចក្ដី​សញ្ញា​ពី​សេចក្ដី​មេត្រី​របស់​យើង ក៏​មិន​ត្រូវ​រើ​ចេញ​ដែរ នេះ​ជា​ព្រះ​បន្ទូល​នៃ​ព្រះ​អម្ចាស់ ដែល​ទ្រង់ ប្រោស​មេត្តា​ដល់​អ្នក។

១១ឱ​អ្នក​ដែល​រង​ទុក្ខ​វេទនា ដែល​ត្រូវ​ខ្យល់​ព្យុះ​បោក​ឥត​មាន​សេចក្ដី​កម្សាន្ដ​ចិត្ត​អើយ! មើល​ចុះ យើង​នឹង​រៀប​ថ្ម​អ្នក​ឡើង​ដោយ​បាយអ​មាន​ពណ៌​ស្រស់​ល្អ ហើយ​ដាក់​ជើង​ជញ្ជាំង​អ្នក ដោយ​ត្បូង​កណ្ដៀង។

១២យើង​នឹង​ធ្វើ​កំផែង​សីមា​អ្នក​ពី​ត្បូង​ទទឹម ហើយ​ទ្វារ​អ្នក​ពី​ត្បូង​បា​រកេត និង​ក្បាច់​អ្នក​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ពី​ត្បូង​មាន​តម្លៃ។

១៣ឯ​កូន​ចៅ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​របស់​អ្នក នឹង​ធ្វើ​ជា​សិស្ស​របស់​ព្រះ​អម្ចាស់ ហើយ​វា​រាល់​គ្នា​នឹង​មាន​សន្តិសុខ​ជា​បរិបូរ។

១៤អ្នក​នឹង​បាន​តាំង​មាំមួន​នៅ​ដោយ​សេចក្ដី​សុចរិត ហើយ​នឹង​នៅ​ឆ្ងាយ​ពី​ការ​សង្កត់សង្កិន ត្បិត​អ្នក​នឹង​មិន​ខ្លាច​អ្វី​សោះ ក៏​នឹង​នៅ​ឆ្ងាយ​ពី​សេចក្ដី​ស្ញែង​ខ្លាច​ដែរ ពី​ព្រោះ​សេចក្ដី​នោះ​នឹង​មិន​មក​ជិត​អ្នក​ឡើយ។

១៥មើល​ចុះ នឹង​មាន​គេ​លើក​គ្នា​ឡើង​ទាស់​នឹង​អ្នក តែ​នោះ​មិនមែន​មក​ពី​យើង​ទេ ឯ​អ្នក​ណា​ដែល​លើក​គ្នា​ទាស់​នឹង​អ្នក គេ​នឹង​ដួល​ចុះ​ដោយ​ព្រោះ​អ្នក។

១៦មើល​ចុះ យើង​បាន​បង្កើត​ទាំង​ជាងដែក ដែល​សប់​ភ្លើង​ធ្វើ​គ្រឿង​សស្ត្រាវុធ សម្រាប់​ជា​ការ​របស់​ខ្លួន ហើយ​យើង​ក៏​បាន​បង្កើត​មេ​បំផ្លាញ​ទុក​សម្រាប់​នឹង​បំផ្លាញ​ផង។

១៧ឯ​គ្រឿង​សស្ត្រាវុធ​ណា​ដែល​គេ​ធ្វើ​ឡើង នោះ​គ្មាន​ណាមួយ​នឹង​អាច​ទាស់​នឹង​អ្នក​បាន​ឡើយ ហើយ​អស់​ទាំង​អណ្ដាត​ណា ដែល​ជេរប្រមាថ​អ្នក​ក្នុង​រឿងក្ដី នោះ​អ្នក​នឹង​កាត់ទោស​ឲ្យ​វិញ។ នេះ​ហើយ​ជា​សេចក្ដី​ដែល​ពួក​អ្នក​បម្រើ​របស់​ព្រះ​អម្ចាស់ នឹង​ទទួល​ជា​មរតក ហើយ​សេចក្ដី​សុចរិត​របស់​គេ​ក៏​មក​ពី​យើង នេះ​ជា​ព្រះ​បន្ទូល​នៃ​ព្រះ​អម្ចាស់។