ព្រះគម្ពីរ
ម៉ូសាយ 12


ជំពូក​ទី ១២

អ័ប៊ីណាដៃ​ជាប់​គុក​ដោយ​មក​ពី​បាន​ព្យាករ​អំពី​ការ​បំផ្លិចបំផ្លាញ​ប្រជាជន និង​ការ​សុគត​នៃ​ស្ដេច​ណូអេ — ពួក​សង្ឃ​ក្លែងក្លាយ​ដកស្រង់​បទ​គម្ពីរ ហើយ​ធ្វើ​ពុត​ជា​កាន់​តាម​ក្រឹត្យ​វិន័យ​លោក​ម៉ូសេ — អ័ប៊ីណាដៃ​ចាប់​ផ្ដើម​បង្រៀន​ពួក​គេ​អំពី​ព្រះ​បញ្ញត្តិ​ទាំង​ដប់​ប្រការ។ ប្រមាណ​ជា​ឆ្នាំ ១៤៨ ម.គ.ស.។

ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ក្នុង​រយៈ​ពេល​ពីរ​ឆ្នាំ​ក្រោយ​មក អ័ប៊ីណាដៃ​បាន​មក​ក្នុង​ចំណោម​ពួក​គេ​ដោយ​ក្លែង​ខ្លួន​កុំ​ឲ្យ​ពួក​គេ​ស្គាល់ ហើយ​បាន​ចាប់​ផ្ដើម​ព្យាករ​នៅ​ក្នុង​ចំណោម​ពួក​គេ​ថា ៖ ព្រះ​អម្ចាស់ ទ្រង់​បាន​បញ្ជា​មក​ខ្ញុំ​ដូច្នេះ​ថា — អ័ប៊ីណាដៃ ចូរ​អ្នក​ទៅ​ព្យាករ​ដល់​រាស្ត្រ​យើង​នេះ ព្រោះ​ពួក​គេ​បាន​ធ្វើ​ចិត្ត​រឹងរូស​ទាស់​នឹង​ពាក្យ​របស់​យើង ពួក​គេ​ពុំ​បាន​ប្រែ​ចិត្ត​ពី​អំពើ​អាក្រក់​របស់​គេ​ឡើយ ហេតុ​ដូច្នេះ​ហើយ យើង​នឹង​ទៅ​ពិនិត្យពិច័យ​គេ ដោយ​សេចក្ដី​ពិរោធ​របស់​យើង មែន​ហើយ ដោយ​សេចក្ដី​ពិរោធ​ដ៏​ខ្លាំង​ក្លា​របស់​យើង យើង​នឹង​ទៅ​ពិនិត្យ​ពិច័យ​គេ​ក្នុង​អំពើ​ទុច្ចរិត និង​អំពើ​គួរ​ខ្ពើម​ឆ្អើម​ទាំង​ឡាយ​របស់​គេ។

មែន​ហើយ វេទនា​ដល់​តំណ​នេះ​ចុះ! ហើយ​ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​មក​ខ្ញុំ​ថា ៖ ចូរ​លាដៃ​របស់​អ្នក ហើយ​ព្យាករ​ថា ៖ ត្បិត ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​ដូច្នេះ​ថា ហេតុការណ៍​នឹង​កើត​ឡើង​ថា មនុស្ស​ជំនាន់​នេះ ដោយ​មក​ពី​អំពើ​ទុច្ចរិត​ទាំង​ឡាយ​របស់​ពួក​គេ នោះ​នឹង​ត្រូវ​នាំ​ឲ្យ​ធ្លាក់​ទៅ​ក្នុង​សេវក​ភាព ហើយ​នឹង​ត្រូវ​ទះ​កំផ្លៀង មែន​ហើយ ហើយ​ត្រូវ​មនុស្ស​បណ្ដេញ​ចេញ ហើយ​នឹង​ត្រូវ​ស្លាប់ ឯ​ត្មាត​នៅ​លើ​អាកាស និង​ឆ្កែ មែន​ហើយ ព្រម​ទាំង​សត្វ​ព្រៃ​ទាំង​ឡាយ នឹង​ហែក​សាច់​ស៊ីសាច់​គេ។

ហើយ​ហេតុការណ៍​នឹង​កើត​ឡើង​ថា ជីវិត​របស់​ស្ដេច​ណូអេ​នឹង​មាន​តម្លៃ​ស្មើ​ទៅ​នឹង​សំពត់​មួយ​នៅ​ក្នុង​ឡ​ភ្លើង​ក្ដៅ​ប៉ុណ្ណោះ ព្រោះ​ទ្រង់​នឹង​ដឹង​ថា យើង​ជា​ព្រះ​អម្ចាស់។

ហើយ​ហេតុការណ៍​នឹង​កើត​ឡើង​ថា យើង​នឹង​វាយ​រាស្ត្រ​យើង​នេះ ដោយ​សេចក្ដី​ទុក្ខ​វេទនា​ដ៏​ឈឺ​ចាប់ មែន​ហើយ ដោយ​អំណត់​អត់ ដោយ​ជំងឺ​អាសន្នរោគ ហើយ​យើង​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​គេ​ស្រែក​ទ្រហោ​អស់​ទាំង​ថ្ងៃ។

មែន​ហើយ ហើយ​យើង​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​បន្ទុក​ជាប់​នៅ​លើ​ខ្នង​ពួក​គេ ហើយ​ពួក​គេ​នឹង​ត្រូវ​ដឹក ដូច​ជា​សត្វ​លា​ដែល​គ។

ហើយ​ហេតុការណ៍​នឹង​កើត​ឡើង​ថា យើង​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ព្រិល​ធ្លាក់​មក​លើ​ចំណោម​ពួក​គេ ហើយ​ព្រិល​នឹង​វាយ​គេ ហើយ​គេ​ក៏​នឹង​ត្រូវ​បាន​វាយ​ដោយ​ខ្យល់​បូព៌ ហើយ​សត្វល្អិត​នឹង​បំផ្លាញ​ដី​គេ ព្រម​ទាំង​ស៊ី​គ្រាប់​ពូជ​របស់​គេ​ផង។

ហើយ​ពួក​គេ​នឹង​ត្រូវ​បាន​វាយ​ដោយ​អាសន្នរោគ​ដ៏​សាហាវ — ហើយ​ការណ៍​អស់​ទាំង​នេះ យើង​នឹង​ធ្វើ​ឡើង ពី​ព្រោះ​តែ​អំពើ​ទុច្ចរិត និង​អំពើ​គួរ​ខ្ពើម​ឆ្អើម​ទាំង​ឡាយ​របស់​ពួក​គេ។

ហើយ​ហេតុការណ៍​នឹង​កើត​ឡើង​ថា លើក​លែងតែ​គេ​ប្រែ​ចិត្ត បើ​ពុំ​នោះ​សោត​ទេ យើង​នឹង​បំផ្លាញ​គេ​ឲ្យ​សូន្យ​បង់​ពីលើ​ផ្ទៃ​ផែនដី ក៏​ប៉ុន្តែ​គេ​នឹង​ទុក​បញ្ជី​មួយ ហើយ​យើង​នឹង​រក្សា​បញ្ជី​ទាំង​នោះ ទុក​សម្រាប់​ពួក​សាសន៍​ផ្សេងៗ​ទៀត ដែល​នឹង​មក​យក​ដី​នេះ មែន​ហើយ យើង​ធ្វើ​យ៉ាង​នេះ ដើម្បី​បង្ហាញ​នូវ​អំពើ​គួរ​ខ្ពើម​ឆ្អើម​ទាំង​ឡាយ​របស់​រាស្ត្រ​នេះ​ដល់​ពួក​សាសន៍​ផ្សេងៗ​ទៀត។ ហើយ​អ័ប៊ីណាដៃ​បាន​ព្យាករ​ការណ៍​ជា​ច្រើន​ទៀត​ទាស់​នឹង​ប្រជាជន​នេះ។

ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ពួក​គេ​បាន​ខឹង​នឹង​លោក ហើយ​គេ​ចាប់​លោក​ចង នាំ​យក​ទៅ​គាល់​ស្ដេច ហើយ​ទូល​ទៅ​ស្ដេច​ថា ៖ មើល​ចុះ យើង​ខ្ញុំ​បាន​នាំ​បុរស​ម្នាក់​មក​ចំពោះ​ទ្រង់ ជា​អ្នក​ដែល​បាន​ព្យាករ​អាក្រក់​អំពី​ប្រជាជន​ទ្រង់ ហើយ​បាន​និយាយ​ថា ព្រះ​ទ្រង់​នឹង​បំផ្លាញ​ប្រជាជន​របស់​ទ្រង់​ចោល។

១០ហើយ​បុរស​នេះ​ថែម​ទាំង​បាន​ព្យាករ​អាក្រក់ អំពី​ជីវិត​របស់​ទ្រង់​ផង ហើយ​បាន​និយាយ​ថា ជីវិត​របស់​ទ្រង់​ដូច​ជា​សំពត់​ដែល​នៅ​ក្នុង​ឡ​ភ្លើង។

១១ហើយ​មួយ​ទៀត គាត់​បាន​និយាយ​ថា ទ្រង់​នឹង​ទៅ​ដូច​ជា​ចំបើង គឺ​ដូច​ជា​ចំបើង​ស្ងួត​នៅ​វាលស្រែ ដែល​ត្រូវ​សត្វ​បោល​ពីលើ ហើយ​ជាន់​ឈ្លី​ក្រោម​ជើង។

១២ហើយ​មួយ​ទៀត គាត់​បាន​និយាយ​ថា ទ្រង់​នឹង​ទៅ​ដូច​ជា​ផ្កា​បន្លា កាលណា​រីក​ពេញ​ហើយ បើ​សិន​ជា​ខ្យល់​បក់​ត្រូវ នោះ​នឹង​រសាត់​ទៅ​លើ​ផ្ទៃ​ដី។ ហើយ​គាត់​បាន​ធ្វើ​ឫក​ដូច​ជា​ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​ដូច្នោះ។ ហើយ​គាត់​បាន​និយាយ​ថា ការណ៍​អស់​ទាំង​នេះ​នឹង​កើត​មាន​ដល់​ទ្រង់ លើក​លែងតែ​ទ្រង់​ប្រែ​ចិត្ត ហើយ​នេះ​ក៏​ដោយ​សារ​តែ​អំពើ​ទុច្ចរិត​ទាំង​ឡាយ​របស់​ទ្រង់។

១៣ហើយ​ឥឡូវ​នេះ ឱ​ព្រះ​រាជា​អើយ តើ​ទ្រង់​បាន​ធ្វើ​អំពើ​អាក្រក់​ដ៏​ធំ​យ៉ាង​ណា​ទៅ ឬ​ក៏​ប្រជាជន​របស់​ទ្រង់ បាន​ធ្វើ​អំពើ​បាប​ដ៏​ធំ​យ៉ាង​ណា​ទៅ បាន​ជា​យើង​រាល់​គ្នា​នេះ ត្រូវ​ព្រះ​ទ្រង់​កាត់ទោស ឬ​ក៏​ត្រូវ​បុរស​នេះ​ជំនុំ​ជំរះ​ដូច្នេះ?

១៤ហើយ​ឥឡូវ​នេះ ឱ​ព្រះ​រាជា​អើយ មើល​ចុះ យើង​ជា​មនុស្ស​ឥត​ទោស ឯ​ព្រះ​រាជា ទ្រង់​ក៏​ពុំ​បាន​ធ្វើ​អំពើ​បាប​ដែរ ហេតុដូច្នេះ​ហើយ បុរស​នេះ​បាន​និយាយ​កុហក​អំពី​ទ្រង់ ហើយ​គាត់​បាន​ព្យាករ​ដោយ​ឥត​ប្រយោជន៍។

១៥ហើយ​មើល​ចុះ យើង​ជា​មនុស្ស​ខ្លាំង​ពូកែ យើង​នឹង​ពុំ​ធ្លាក់​ទៅ​ក្នុង​សេវក​ភាព ឬ​ក៏​នឹង​ត្រូវ​ចាប់​ជា​ឈ្លើយ​ដោយ​ពួក​ខ្មាំងសត្រូវ​របស់​យើង​ឡើយ មែន​ហើយ ទ្រង់​បាន​ចម្រើន​ឡើង​នៅ​លើ​ដែនដី​នេះ ហើយ​ទ្រង់​ក៏​នឹង​ចម្រើន​ឡើង​នៅ​ថ្ងៃ​ក្រោយ​ដែរ។

១៦មើល​ចុះ នេះ​គឺជា​បុរស​នោះ​ហើយ យើង​ខ្ញុំ​សូម​ប្រគល់​គាត់​មក​ក្នុង​ព្រះ​ហស្ត​ទ្រង់​ចុះ ទ្រង់​មាន​ព្រះ​ទ័យ​ចង់​ធ្វើ​អ្វី​ដល់​គាត់ ក៏​សូម​ធ្វើ​តាម​ព្រះ​ទ័យ​ចុះ។

១៧ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ស្ដេច​ណូអេ​បាន​បញ្ជា​ឲ្យ​គេ​យក​អ័ប៊ីណាដៃ​ទៅ​ដាក់​ក្នុង​គុក ហើយ​ទ្រង់​បាន​បញ្ជា​ឲ្យ​ពួក​សង្ឃ​ប្រមូល​គ្នា​មក ដើម្បី​ទ្រង់​អាច​បើក​ការ​ប្រជុំ ដើម្បី​ពិភាក្សា​ថា តើ​ទ្រង់​ត្រូវ​ធ្វើ​អ្វី​ដល់​លោក។

១៨ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ពួក​គេ​បាន​ទូល​ទ្រង់​ថា ៖ ចូរ​នាំ​លោក​នោះ​មក​ទី​នេះ ដើម្បី​ពួក​យើង​ចោទសួរ​គាត់ ហើយ​ស្ដេច​បាន​បញ្ជា​ឲ្យ​គេ​នាំ​លោក​មក​ចំពោះ​ពួក​គេ។

១៩ហើយ​ពួក​គេ​បាន​ចាប់​ផ្ដើម​ចោទសួរ​លោក ក្រែង​គេ​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​លោក​និយាយ​ខុស ដើម្បី​ឲ្យ​ពួក​គេ​អាច​មាន​ឱកាស​នឹង​ចាប់​កំហុស​លោក​បាន ប៉ុន្តែ​លោក​បាន​ឆ្លើយតប​ពួក​គេ​ដោយ​ក្លាហាន ហើយ​បាន​ឆ្លើយ​បាន​គ្រប់​ទាំង​សំនួរ​របស់​ពួក​គេ មែន​ហើយ ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​គេ​មាន​សេចក្ដី​អស្ចារ្យ​ជា​ខ្លាំង ព្រោះ​លោក​បាន​ឆ្លើយតប​បាន​គ្រប់​ទាំង​សំនួរ​របស់​ពួក​គេ ហើយ​បាន​ផ្ទាញ់​ផ្ទាល់​ពួក​គេ​គ្រប់​អស់​ទាំង​ពាក្យ​របស់​គេ​ផង។

២០ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ពួក​គេ​ម្នាក់​បាន​និយាយ​ទៅ​កាន់​លោក​ថា ៖ តើ​ពាក្យ​ទាំង​ឡាយ​ដែល​បាន​សរសេរ​ទុក ហើយ​បាន​បង្រៀន​ដោយ​ពួក​អយ្យកោ​របស់​យើង ដូច​ត​ទៅ​នេះ​មាន​ន័យ​ថា​ដូច​ម្ដេច?

២១ឱ​ល្អ​ណាស់​ហ្ន៎ គឺ​ជើង​នៃ​អ្នក​នោះ​ដែល​ដើរ​លើ​ភ្នំ ជា​អ្នក​ដែល​នាំ​ដំណឹង​ល្អ​មក ហើយ​ប្រកាស​ប្រាប់​ពី​សេចក្ដី​សុខសាន្ត ជា​អ្នក​ដែល​នាំ​ដំណឹង​ល្អ​ពី​ការ​ប្រសើរ​មក ហើយ​ថ្លែង​ប្រាប់​ពី​សេចក្ដី​សង្គ្រោះ គឺជា​អ្នក​ដែល​ពោល​ដល់​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន​ថា ព្រះ​នៃ​អ្នក​ទ្រង់​សោយរាជ្យ

២២មាន​ឮ​សំឡេង​ពួក​ចាំ​យាម​របស់​អ្នក បន្លឺ​សំឡេង​ឡើង​ច្រៀង​ជា​ព្រម​គ្នា ត្បិត​គេ​នឹង​ឃើញ​ដោយ​ភ្នែក​របស់​ខ្លួន​គេ​ក្នុង​កាលដែល​ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​ប្រគល់​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន​មក​វិញ

២៣អស់​ទាំង​ដី​ឯក​ការ​នៃ​ក្រុង​យេរូសាឡិម​អើយ ចូរ​បន្លឺ​សេចក្ដី​អំណរ ចូរ​ច្រៀង​ជាមួយ​គ្នា​ចុះ ត្បិត​ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​បាន​កម្សាន្ដ​ទុក្ខ​របស់​រាស្ត្រ​ទ្រង់ ក៏​បាន​ប្រោស​លោះ​ក្រុង​យេរូសាឡិម​ហើយ

២៤ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​បាន​លាត​ព្រះ​ពាហុ​បរិសុទ្ធ​របស់​ទ្រង់ នៅ​ភ្នែក​នៃ​គ្រប់​ទាំង​សាសន៍ ហើយ​អស់​ទាំង​ចុង​ផែនដី​នឹង​បាន​ឃើញ​សេចក្ដី​សង្គ្រោះ​នៃ​ព្រះ​របស់​យើង​រាល់​គ្នា?

២៥ហើយ​ឥឡូវ​នេះ អ័ប៊ីណាដៃ​បាន​និយាយ​ទៅ​ពួក​គេ​ថា ៖ តើ​មិនមែន​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​សង្ឃ​ទេ​ឬ​អី ហើយ​ធ្វើ​ពុត​ជា​បង្រៀន​ប្រជាជន​នេះ ហើយ​ធ្វើ​ពុត​ជា​យល់​វិញ្ញាណ​នៃ​ការ​ព្យាករណ៍ តែ​បែរជា​មាន​បំណង​ចង់​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ពន្យល់​ប្រាប់​ពី​ការណ៍​ទាំង​នេះ​ទៅ​វិញ?

២៦ខ្ញុំ​សូម​ប្រាប់​អ្នក​ថា វេទនា​ដល់​អ្នក​ដែល​បង្ខូច​ផ្លូវ​ទាំង​ឡាយ​នៃ​ព្រះ​អម្ចាស់! ព្រោះ​បើ​សិន​ជា​អ្នក​រាល់​គ្នា​យល់​ការណ៍​ទាំង​នេះ នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​បាន​យក​មក​បង្រៀន​គេ​ទេ ហេតុ​ដូច្នេះ​ហើយ អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​បង្ខូច​ផ្លូវ​ទាំង​ឡាយ​នៃ​ព្រះ​អម្ចាស់​ហើយ។

២៧អ្នក​រាល់​គ្នា​ពុំ​បាន​តាំង​ចិត្ត​រៀន​ឲ្យ​យល់ ហេតុ​ដូច្នេះ​ហើយ អ្នក​រាល់​គ្នា​ពុំ​មាន​ប្រាជ្ញា​ទេ ហេតុ​ដូច្នេះ​ហើយ តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បង្រៀន​អ្វី​ដល់​ប្រជាជន​នេះ?

២៨ហើយ​ពួក​គេ​បាន​ឆ្លើយ​ថា ៖ យើង​បង្រៀន​ក្រឹត្យ​វិន័យ​លោក​ម៉ូសេ។

២៩ហើយ​ម្យ៉ាង​ទៀត លោក​បាន​និយាយ​ទៅ​ពួក​គេ​ថា ៖ បើ​សិន​ជា​អ្នក​រាល់​គ្នា​បង្រៀន​ក្រឹត្យ​វិន័យ​លោក​ម៉ូសេ​មែន ហេតុ​អ្វី​ក៏​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​កាន់​តាម​ក្រឹត្យ​វិន័យ​នោះ? ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទុក​ចិត្ត​ទៅ​លើ​សម្បត្តិ​ទ្រព្យ​វិញ? ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រព្រឹត្តអំពើ​សហាយស្មន់​ទាំង​ឡាយ ហើយ​ចំណាយ​កម្លាំង​ខ្លួន​ទៅ​លើ​ពួក​ស្រី​ពេស្យា មែន​ហើយ ហើយ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ប្រជាជន​នេះ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប រហូត​ដល់​ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​បាន​ចាត់​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មក​ព្យាករ​ទាស់​នឹង​ប្រជាជន​នេះ មែន​ហើយ គឺ​នឹង​មាន​ការណ៍​អាក្រក់​ដ៏​ធំ​មួយ​កើត​ឡើង​ដល់​ប្រជាជន​នេះ​ដូច្នេះ?

៣០តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ដឹង​ទេ​ឬ​ថា ខ្ញុំ​និយាយ​ការ​ពិត? មែន​ហើយ អ្នក​រាល់​គ្នា​ដឹង​ថា ខ្ញុំ​និយាយ​ការ​ពិត ហើយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​គួរតែ​ញ័រ​ចំពោះ​ព្រះ។

៣១ហើយ​ហេតុការណ៍​នឹង​កើត​ឡើង​ថា អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ត្រូវ​បាន​វាយ ពី​ព្រោះ​តែ​អំពើ​ទុច្ចរិត​ទាំង​ឡាយ​របស់​អ្នក ត្បិត​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​និយាយ​ថា អ្នក​រាល់​គ្នា​បង្រៀន​ក្រឹត្យ​វិន័យ​លោក​ម៉ូសេ។ ហើយ​តើ​អ្នក​ដឹង​អ្វី​ខ្លះ​អំពី​ក្រឹត្យ​វិន័យ​លោក​ម៉ូសេ​នោះ? តើ​សេចក្ដីសង្គ្រោះ​បាន​មក​ដោយ​សារ​ក្រឹត្យ​វិន័យ​លោក​ម៉ូសេ​ឬ? តើ​អ្នក​និយាយ​ថា​ដូច​ម្ដេច?

៣២ហើយ​ពួក​គេ​បាន​ឆ្លើយតប​ថា សេចក្ដី​សង្គ្រោះ​បាន​មក​ដោយ​សារ​ក្រឹត្យ​វិន័យ​លោក​ម៉ូសេ។

៣៣ប៉ុន្តែ​ឥឡូវ​នេះ អ័ប៊ីណាដៃ​បាន​និយាយ​ទៅ​គេ​ថា ៖ ខ្ញុំ​ដឹង​ថា បើ​សិន​ជា​អ្នក​រាល់​គ្នា​កាន់​តាម​ព្រះ​បញ្ញត្តិ​ទាំង​ឡាយ​នៃ​ព្រះ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​បាន​សង្គ្រោះ​ហើយ មែន​ហើយ បើ​សិន​ជា​អ្នក​កាន់​តាម​ព្រះ​បញ្ញត្តិ​ទាំង​ឡាយ ដែល​ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​បាន​ប្រទាន​ដល់​លោក​ម៉ូសេ​នៅ​លើ​ភ្នំ​ស៊ីណាយ​ថា ៖

៣៤យើង​ជា​ព្រះ​អម្ចាស់ ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក ដែល​បាន​នាំ​អ្នក​ចេញ​ពី​ផ្ទះ​ពួក​បាវ​បម្រើ​នៅ​ស្រុក​អេស៊ីព្ទ​មក។

៣៥អ្នក​មិន​ត្រូវ​មាន​ព្រះ​ឯណា​ទៀត នៅ​ចំពោះ​យើង​ឲ្យ​សោះ។

៣៦អ្នក​មិន​ត្រូវ​ឆ្លាក់​ធ្វើ​រូប​ណា​សម្រាប់​អ្នក ឬ​ក៏​ធ្វើ​រូប​ណា​ឲ្យ​ដូច​ជា​អ្វី​នៅ​ស្ថានសួគ៌​ខាង​លើ ឬ​អ្វី​ដែល​នៅ​ផែនដី​ខាង​ក្រោម​ឡើយ។

៣៧ឥឡូវ​នេះ អ័ប៊ីណាដៃ​បាន​និយាយ​ទៅ​ពួក​គេ​ថា តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ធ្វើ​តាម​អស់​ទាំង​នេះ​ហើយ​ឬ​នៅ? ខ្ញុំ​សូម​ប្រាប់​អ្នក​ថា ទេ អ្នក​រាល់​គ្នា​ពុំ​ទាន់​បាន​ធ្វើ​តាម​ទេ។ ហើយ​តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​បង្រៀន​ប្រជាជន​នេះ​ថា គេ​ត្រូវ​ធ្វើ​ការណ៍​អស់​ទាំង​នេះ​ឬ​នៅ? ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នក​ថា ទេ អ្នក​រាល់​គ្នា​ពុំ​ទាន់​បាន​បង្រៀន​គេ​ទេ៕