អំពើកំផិត

ជាការសេពគប់ខាងផ្លូវកាមគុណដែលខុសច្បាប់ រវាងមនុស្សប្រុសស្រី។ ទោះជាអំពើកំផិត តាមធម្មតា មានន័យដល់ការរួមសង្វាស រវាងមនុស្សដែលរៀបការហើយ ជាមួយនឹងអ្នកផ្សេងទៀតដែលមិនមែនជាប្ដីប្រពន្ធខ្លួនក្ដី គង់តែនៅក្នុងគម្ពីរអាចមានន័យដល់មនុស្សដែលមិនរៀបការផងដែរ។

ជួនកាល អំពើកំផិតត្រូវបានយកមកប្រើជានិមិត្តរូបអំពីការក្បត់សាសនានៃសាសន៍ណាមួយ ឬក៏ប្រជាជនទាំងមូលណាបែរចេញពីផ្លូវទាំងឡាយនៃព្រះអម្ចាស់ (ជនគ. ២៥:១–៣; អេសេ. ១៦:១៥–៥៩; យេរេ. ៣:៦–១០; ហូសេ ៤)។

អស់អ្នកណាដែលក្រឡេកឃើញស្ត្រី ហើយមានតម្រេកសម្រើបចង់បាន នោះឈ្មោះថា បានប្រព្រឹត្តសេចក្ដីកំផិតនឹងនាងនោះនៅក្នុងចិត្តខ្លួនហើយម៉ាថាយ ៥:២៨
គ្មានពួកមនុស្សកំផិត ឬពួកសហាយស្មន់ណាដែលបានគ្រងនគរព្រះទុកជាមរតកឡើយ១ កូរិន. ៦:៩–១០
ព្រះទ្រង់នឹងជំនុំជំរះមនុស្សកំផិត និងមនុស្សសហាយស្មន់គ្នាហេព្រើរ ១៣:៤

អ្នកណាដែលផិតគ្នា ហើយមិនប្រែចិត្តទេ នោះនឹងត្រូវបណ្ដេញចេញគ. និង ស. ៤២:២៣–២៦
បើសិនជាអ្នកណាមួយប្រព្រឹត្តអំពើកំផិតនៅក្នុងចិត្តរបស់ខ្លួន នោះនឹងមិនមានព្រះវិញ្ញាណឡើយគ. និង ស. ៦៣:១៤–១៦