នីហ្វៃ, កូនប្រុសរបស់នីហ្វៃ ដែលជាកូនប្រុសរបស់ហេលេមិន
ជាសិស្សម្នាក់ក្នុងសិស្ស ១២ នាក់នៃសាសន៍នីហ្វៃ ដែលបានរើសដោយព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញនៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន (៣ នីហ្វៃ ១:២–៣; ១៩:៤)។ ព្យាការីនេះបានអធិស្ឋានយ៉ាងខ្លាំងដល់ព្រះអម្ចាស់ជំនួសប្រជាជនលោក។ នីហ្វៃបានឮសំឡេងនៃព្រះអម្ចាស់ (៣ នីហ្វៃ ១:១១–១៤)។ នីហ្វៃត្រូវបានពួកទេវតាមកជួប បានបណ្ដេញអារក្សអសោចិ៍ចេញ បានប្រោសឲ្យប្អូនប្រុសលោករស់ឡើងវិញ ហើយបានថ្លែងទីបន្ទាល់មួយ ដែលពុំអាចបដិសេធបានឡើយ (៣ នីហ្វៃ ៧:១៥–១៩; ១៩:៤)។ នីហ្វៃបានកត់បញ្ជីខាងបទគម្ពីរ (៣ នីហ្វៃ ១:២–៣)។
គម្ពីរនីហ្វៃទី ៣
ជាគម្ពីរមួយដែលបានសរសេរដោយនីហ្វៃ ជាកូនប្រុសរបស់នីហ្វៃ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន។ ជំពូកទី ១–១០ បង្ហាញនូវការសម្រេចនៃពាក្យព្យាករណ៍ អំពីការយាងមកនៃព្រះអម្ចាស់។ ទីសម្គាល់អំពីកំណើតនៃព្រះគ្រីស្ទត្រូវបានរៀបរាប់ប្រាប់ ប្រជាជនបានប្រែចិត្ត ប៉ុន្តែពួកគេបានត្រឡប់ទៅរកអំពើទុច្ចរិតវិញ។ នៅទីបញ្ចប់ ព្យុះសង្ឃរា ផែនដីរញ្ជួយ ខ្យល់ព្យុះដ៏កាចសាហាវ និងសេចក្ដីបំផ្លិចបំផ្លាញដ៏ធំបានឲ្យទីសម្គាល់អំពីការសុគតនៃព្រះគ្រីស្ទ។ ជំពូកទី ១១–២៨ កត់អំពីការយាងមកឯទ្វីបអាមេរិករបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ នេះគឺជាភាគកណ្ដាលនៃគម្ពីរនីហ្វៃទី ៣។ ព្រះបន្ទូលនៃព្រះគ្រីស្ទជាច្រើន គឺដូចជាបទបង្រៀនរបស់ទ្រង់ដែលបានកត់ទុក នៅក្នុងព្រះគម្ពីរប៊ីប (ជាឧទាហរណ៍, ម៉ាថាយ ៥–៧ និង ៣ នីហ្វៃ ១២–១៤)។ ជំពូកទី ២៩–៣០ គឺជាពាក្យសំដីរបស់មរមនដល់សាសន៍ទាំងឡាយនៅថ្ងៃចុងក្រោយ។
គម្ពីរនីហ្វៃទី ៤
គម្ពីរនេះមានតែ ៤៩ ខ ប៉ុណ្ណោះ ខទាំងអស់នៅក្នុងជំពូកតែមួយ ប៉ុន្តែគម្ពីរនេះរៀបរាប់ប្រវត្តិនៃពួកសាសន៍នីហ្វៃ ជិតដល់ទៅ៣០០ ឆ្នាំ (ឆ្នាំ ៣៤–៣២១ គ.ស.)។ មានអ្នកសរសេរជាច្រើនតំណ ព្រមទាំងនីហ្វៃ ក៏បានដាក់ពាក្យទុកក្នុងបញ្ជីដែរ។ ខ ១–១៩ ប្រាប់ថា បន្ទាប់ពីការយាងមកនៃព្រះគ្រីស្ទ ដែលមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ នោះពួកសាសន៍នីហ្វៃ និងពួកសាសន៍លេមិនបាន ប្រែចិត្តជឿដល់ដំណឹងល្អ។ សេចក្ដីសុខសាន្ត សេចក្ដីស្រឡាញ់ និងសេចក្ដីស្រុះស្រួលគ្នាបានសោយរាជ្យលើដែនដី។ ពួកសិស្សសាសន៍នីហ្វៃបីនាក់ ដែលព្រះគ្រីស្ទបានអនុញ្ញាតឲ្យអាស្រ័យនៅលើផែនដី ដរាបដល់ការយាងមកលើកទីពីររបស់ទ្រង់ (៣ នីហ្វៃ ២៨:៤–៩) បានធ្វើការងារបម្រើប្រជាជន។ នីហ្វៃបានទុកបញ្ជីប្រវត្តិឲ្យអេម៉ុស ជាកូនប្រុសរបស់លោក។ ខ ១៩–៤៧ គឺជាបញ្ជីអំពីការងារបម្រើរបស់អេម៉ុស (៨៤ ឆ្នាំ) និងអំពីការងារបម្រើរបស់អេម៉ុស ជាកូនប្រុសរបស់លោក (១១២ ឆ្នាំ)។ នៅឆ្នាំ ២០១ គ.ស. សេចក្ដីឆ្មើងឆ្មៃក៏ចាប់ផ្ដើមបណ្ដាលឲ្យមានបញ្ហានៅក្នុងចំណោមប្រជាជនដែលបានបំបែកខ្លួនចេញតាមវណ្ណ: ហើយបានចាប់ផ្ដើម បង្កើតសាសនាចក្រក្លែងក្លាយ ដើម្បីរកកម្រៃដល់ខ្លួន (៤ នីហ្វៃ ១:២៤–៣៤)។
ខចុងក្រោយបង្អស់នៃគម្ពីរនីហ្វៃទី ៤ បង្ហាញថា ប្រជាជនបានវិលទៅរកអំពើទុច្ចរិតវិញ (៤ នីហ្វៃ ១:៣៥–៤៩)។ នៅឆ្នាំ ៣០៥ គ.ស. អេម៉ុស ជាកូនប្រុសរបស់អេម៉ុសក៏ស្លាប់ទៅ ហើយអាំម៉ារ៉ុន ជាប្អូនប្រុសរបស់លោក បានលាក់អស់ទាំងបញ្ជីប្រវត្តិដ៏ពិសិដ្ឋទុក ដើម្បីឲ្យបានគង់វង់។ ក្រោយមក អាំម៉ារ៉ុនបានប្រគល់បញ្ជីប្រវត្តិទាំងឡាយឲ្យទៅមរមន ដែលបានកត់ហេតុការណ៍ជាច្រើនអំពីសម័យលោក រួចហើយក៏បានសង្ខេបចូលគ្នា (មរមន ១:២–៤)។