ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ, ដំណាក់នៃព្រះអម្ចាស់
គឺពិតជាដំណាក់នៃព្រះអម្ចាស់។ ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់បានបង្គាប់រាស្ត្រទ្រង់រហូតឲ្យសង់ព្រះវិហារបរិសុទ្ធទាំងឡាយ គឺជាអគារដ៏បរិសុទ្ធទាំងឡាយសម្រាប់ពួកបរិសុទ្ធដ៏សក្ដិសមធ្វើពិធីពិសិដ្ឋ និងពិធីបរិសុទ្ធទាំងឡាយនៃដំណឹងល្អសម្រាប់ខ្លួន និងជំនួសមនុស្សស្លាប់។ ព្រះអម្ចាស់ ទ្រង់យាងមកឯព្រះវិហារបរិសុទ្ធទាំងឡាយរបស់ទ្រង់ ហើយព្រះវិហារបរិសុទ្ធទាំងប៉ុន្មានសុទ្ធតែបរិសុទ្ធបំផុត លើអស់ទាំងកន្លែងថ្វាយបង្គំ។
រោងឧបោសថ ដែលលោកម៉ូសេ និងពួកកូនចៅអ៊ីស្រាអែលបានសង់ នោះគឺជាព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ដែលរើចុះទៅណាបាន។ ពួកសាសន៍អ៊ីស្រាអែលបានប្រើរោងឧបោសថ កាលពួកគេចេញពីស្រុកអេស៊ីព្ទ។
ព្រះវិហារបរិសុទ្ធដែលមានគេឯងស្គាល់ជាងគេ ដែលពោលដល់នៅក្នុងព្រះគម្ពីរប៊ីប គឺជាព្រះវិហារបរិសុទ្ធដែលហ្លួងសាឡូម៉ូនបានសង់នៅក្រុងយេរូសាឡិម (២ របា. ២–៥)។ ព្រះវិហារបរិសុទ្ធនោះត្រូវបានបំផ្លាញចោលនៅឆ្នាំ ៦០០ ម.គ.ស. ដោយពួកបាប៊ីឡូន ហើយបានសង់ឡើងវិញដោយសូរ៉ូបាបិល ជិតដល់ទៅ ១០០ ឆ្នាំក្រោយមក (អែសរ៉ា ១–៦)។ ផ្នែកខ្លះនៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធនេះ ត្រូវបានឆេះនៅឆ្នាំ ៣៧ ម.គ.ស. ហើយក្រោយមក ស្ដេចហេរ៉ូឌដ៏ធំបានសង់ឡើងវិញ។ ពួកសាសន៍រ៉ូមបានបំផ្លាញព្រះវិហារបរិសុទ្ធចោលនៅឆ្នាំ ៧០ គ.ស.។
នៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន ពួកអ្នកដើរតាមដ៏សុចរិតរបស់ព្រះ ត្រូវបានដឹកនាំឲ្យសង់ ហើយថ្វាយបង្គំនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ (២ នីហ្វៃ ៥:១៦; ម៉ូសាយ ១:១៨; ៣ នីហ្វៃ ១១:១)។ ការសង់ និងការប្រើព្រះវិហារបរិសុទ្ធតាមរបៀបត្រឹមត្រូវ គឺជាទីសម្គាល់ទាំងឡាយ អំពីសាសនាចក្រពិត នៅគ្រាកាន់កាប់ត្រួតត្រាណាមួយ រួមទាំងសាសនាចក្រដែលសាងឡើងវិញនៅសម័យពួកយើង។ ព្រះវិហារបរិសុទ្ធខឺតឡង់ គឺជាព្រះវិហារបរិសុទ្ធមុនដំបូងដែលបានសង់ឡើង ហើយថ្វាយដល់ព្រះអម្ចាស់ នៅគ្រាកាន់កាប់ត្រួតត្រានេះ។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមក មានព្រះវិហារបរិសុទ្ធទាំងឡាយដែលបានថ្វាយដល់ព្រះនៅដែនដីជាច្រើននៅលើផែនដី។