ជំនួយ​ការសិក្សា
បព្វជិតភាព​ម៉ិលគីស្សាដែក


បព្វជិតភាព​ម៉ិលគីស្សាដែក

បព្វជិតភាព​ម៉ិលគីស្សាដែក គឺជា​បព្វជិតភាព​ដ៏​ខ្ពស់ ឬ​ធំ​ជាង។ បព្វជិតភាព​អើរ៉ុន គឺជា​បព្វជិតភាព​ទាប​ជាង។ បព្វជិតភាព​ម៉ិលគីស្សាដែក មាន​រួម​ទាំង​កូន​សោ​នៃ​ព្រះ​ពរ​ទាំង​ឡាយ​ខាង​វិញ្ញាណ​នៅ​ក្នុង​សាសនាចក្រ។ ដោយ​សារ​ពិធី​បរិសុទ្ធ​នៃ​បព្វជិតភាព​ដ៏​ខ្ពស់​ជាង នោះ​អំណាច​នៃ​ការងារ​ខាង​ព្រះ​ត្រូវ​បាន​បង្ហាញ​ដល់​មនុស្ស (គ. និង ស. ៨៤:១៨–២៥; ១០៧:១៨–២១)។

មុនដំបូង ព្រះ​ទ្រង់​បាន​បង្ហាញ​បព្វជិតភាព​ដ៏​ខ្ពស់​ជាង​នេះ ដល់​លោក​អ័ដាម។ ពួក​អយ្យកោ និង​ពួក​ព្យាការី​នៅ​គ្រប់​ការ​កាន់កាប់​ត្រួតត្រា គេ​មាន​អំណាច​នេះ (គ. និង ស. ៨៤:៦–១៧)។ មុនដំបូង បព្វជិតភាព​នេះ​ត្រូវ​បាន​ហៅថា បព្វជិតភាព​ដ៏​បរិសុទ្ធ តាម​របៀប​នៃ​ព្រះ​រាជ​បុត្រា​នៃ​ព្រះ។ ក្រោយ​មក បាន​ស្គាល់​ថា បព្វជិតភាព​ម៉ិលគីស្សាដែក (គ. និង ស. ១០៧:២–៤)។

កាល​ពួក​កូន​ចៅ​អ៊ីស្រាអែល​មិន​បាន​រស់នៅ​តាម​ឯកសិទ្ធិ និង​សេចក្ដី​សញ្ញា​ទាំង​ឡាយ នៃ​បព្វជិតភាព​ម៉ិលគីស្សាដែក នោះ​ព្រះ​អម្ចាស់ ទ្រង់​បាន​ដក​យក​ក្រឹត្យ​វិន័យ​ដ៏​ខ្ពស់​ជាង ហើយ​បាន​ប្រទាន​ឲ្យ​គេ​នូវ​បព្វជិតភាព​ទាប​ជាង និង​ក្រឹត្យ​វិន័យ​ទាប​ជាង (គ. និង ស. ៨៤:២៣–២៦)។ គឺ​បាន​ហៅថា បព្វជិតភាព​អើរ៉ុន និង​ក្រឹត្យ​វិន័យ​លោក​ម៉ូសេ។ កាល​ព្រះ​យេស៊ូវ​ទ្រង់​បាន​យាង​មក​ផែនដី នោះ​ទ្រង់​បាន​សាង​ឡើង​វិញ​នូវ​បព្វជិតភាព​ម៉ិលគីស្សាដែក​ដល់​ពួក​សាសន៍​យូដា ហើយ​បាន​ចាប់​ផ្ដើម​សាង​សាសនាចក្រ​នៅ​ក្នុង​ចំណោម​ពួក​គេ។ ប៉ុន្តែ​បព្វជិតភាព និង​សាសនាចក្រ​ក៏​បាន​បាត់​ម្ដង​ទៀត ដោយ​សារ​ការ​ក្បត់​សាសនា។ ក្រោយ​មក គឺ​បាន​សាង​ឡើង​វិញ ដោយ​យ៉ូសែប ស៊្មីធ ជុញ្ញ័រ (គ. និង ស. ២៧:១២–១៣; ១២៨:២០; យ.ស.—ប្រវត្តិ ១:៧៣)។

នៅ​ក្នុង​បព្វជិតភាព​ម៉ិលគីស្សាដែក គឺ​មាន​តំណែង​ទាំង​ឡាយ​នៃ​អែលឌើរ​នៃ​សង្ឃ​ជាន់​ខ្ពស់ នៃ​អយ្យកោ នៃ​ពួក​៧០​នាក់ និង​នៃ​សាវក (គ. និង ស. ១០៧)។ បព្វជិតភាព​ម៉ិលគីស្សាដែក​នឹង​ទៅ​ជា​ផ្នែក​នៃ​នគរ​ព្រះ​នៅ​លើ​ផែនដី​ជានិច្ច។

ប្រធាន​លើ​សាសនាចក្រ​នៃ​ព្រះ​យេស៊ូវ​គ្រីស្ទ​នៃ​ពួក​បរិសុទ្ធ​ថ្ងៃ​ចុង​ក្រោយ គឺជា​ប្រធាន​នៃ​បព្វជិតភាព​ជាន់​ខ្ពស់ ឬ​បព្វជិតភាព​ម៉ិលគីស្សាដែក ហើយ​លោក​កាន់​អស់​ទាំង​កូន​សោ​ដែល​ទាក់​ទង​ទៅ​នឹង​នគរ​ព្រះ​នៅ​លើ​ផែនដី។ តំណែង​ជា​ប្រធាន គឺ​កាន់​ដោយ​បុរស​ម្នាក់​ប៉ុណ្ណោះ​នៅ​សម័យ​មួយៗ ហើយ​លោក​ជា​មនុស្ស​តែ​មួយ​គត់​នៅ​លើ​ផែនដី ដែល​មាន​សិទ្ធិ​អំណាច​ដើម្បី​អនុវត្ត​នូវ​គ្រប់​អស់​ទាំង​កូន​សោ​នៃ​បព្វជិតភាព (គ. និង ស. ១០៧:៦៤–៦៧; គ. និង ស. ១៣២:៧)។