អែសរ៉ា
នៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ គឺជាសង្ឃ ហើយជាអាចារ្យ ដែលបាននាំពួកសាសន៍យូដាខ្លះទៅក្រុងយេរូសាឡិមពីការជាប់ឃុំឃាំង ដោយពួកបាប៊ីឡូន (អែសរ៉ា ៧–១០; នេហេ. ៨, ១២)។ នៅឆ្នាំ ៤៥៨ ម.គ.ស. នោះលោកបានទទួលការអនុញ្ញាតពី អើថាស៊ើកសេស ជាស្ដេចស្រុកពើស៊ី ដើម្បីនាំពួកសាសន៍យូដាដែលនិរទេសណា ដែលចង់ទៅឯក្រុងយេរូសាឡិមវិញ (អែសរ៉ា ៧:១២–២៦)។
សម័យមុនអែសរ៉ា នោះពួកសង្ឃមានអំណាចស្ទើរតែទាំងស្រុង ក្នុងការអានក្បួនគម្ពីរ ដែលបានកត់ទុក ដែលហៅ « ក្រឹត្យវិន័យ »។ អែសរ៉ាបានជួយធ្វើឲ្យមានគម្ពីរដល់ពួកសាសន៍យូដារាល់គ្នា។ ការបើកអាន « គម្ពីរក្រឹត្យវិន័យ » បានត្រឡប់ទៅជាបណ្ដូលនៃជីវីតជាតិយូដា។ មើលទៅការបង្រៀនដ៏សំខាន់បំផុតរបស់អែសរ៉ា គឺមកពីគំរូអំពីការរៀបចំចិត្ត ដើម្បីស្វែងរកក្រឹត្យវិន័យនៃព្រះអម្ចាស់ ដើម្បីគោរពតាម ហើយដើម្បីបង្រៀនដល់អ្នកឯទៀត (អែសរ៉ា ៧:១០)។
គម្ពីរអែសរ៉ា
ជំពូកទី ១–៦ អធិប្បាយ ប្រាប់អំពីហេតុការណ៍ដែលបានកើតឡើងពី ៦០ ទៅ ៨០ ឆ្នាំមុនអែសរ៉ាបានមកនៅក្រុងយេរូសាឡិម — ក្រឹត្យនៃស្ដេចស៊ីរូសនៅឆ្នាំ ៥៣៧ ម.គ.ស. និងការវិលមកវិញនៃពួកសាសន៍យូដានៅក្រោមសូរ៉ូបាបិល។ ជំពូកទី ៧–១០ បង្ហាញប្រាប់អំពីរបៀបអែសរ៉ាទៅក្រុងយេរូសាឡិម។ លោកព្រមទាំងពួកក្រុមលោក បានតមអាហារ ហើយអធិស្ឋាន សូមសេចក្ដីការពារ។ នៅក្រុងយេរូសាឡិម ពួកគេបានឃើញប្រជាជនយូដាជាច្រើន ដែលបានទៅក្រុងយេរូសាឡិមពេលមុនៗ នៅក្រោមសូរ៉ូបាបិល ហើយបានរៀបការជាមួយពួកស្ត្រីក្រៅសេចក្ដីសញ្ញា ហើយដោយហេតុនេះហើយ ទើបបានធ្វើឲ្យខ្លួនស្មោកគ្រោក។ អែសរ៉ាបានអធិស្ឋានឲ្យគេ ហើយបានដាក់គេនៅក្រោមសេចក្ដីសញ្ញាដើម្បីឲ្យលែងលះប្រពន្ធទាំងនោះចេញ។ ប្រវត្តិរបស់អែសរ៉ាបន្ទាប់មក មាននៅក្នុងគម្ពីរនេហេមា។